Μια γειτονιά, μια εμπειρία!


Για τη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων σου έχω ξαναμιλήσει. Έχω αναφερθεί σε διάφορες αναρτήσεις για τότε, που έπαιζα ανέμελη με τα γειτονόπουλα παρέα.
Σήμερα θα σου πω για την πρώτη γειτονιά που γνώρισα ως νιόπαντρη και μάλιστα σε επαρχιακή πόλη, που ποτέ ως τότε δεν είχα ζήσει.
Πρώτο σπιτικό δικό μου, πρώτη γειτονιά, πρώτος διορισμός, πρώτη ζωή σε κωμόπολη αρκετά μακριά από την Αθήνα.
Να πω ότι με έπιασε ένας μικρός πανικός ; Εντάξει ίσως η λέξη ''πανικός'' είναι υπερβολή αλλά, η ζωή στην επαρχία ήταν κάτι πρωτόγνωρο.
Σκέψου, μετακόμισα και πριν καλά καλά τακτοποιήσω τα έπιπλα του σπιτιού, ήξεραν όλοι ποια ήμουν, πόσοι ήρθαμε και ότι ήμουν μάλιστα και νιόπαντρη.
Το σπίτι μου ήταν σε ένα στενό γραφικό δρομάκι της κωμόπολης, ένα από τα πολλά στενά  γραφικά  δρομάκια, που πλαισιώνονταν δεξιά και αριστερά από σπίτια παλαιά, πέτρινα, με καμάρες και κεραμίδια τα περισσότερα. Το δικό μου ήταν από τα λίγα νεόχτιστα, πιστό αντίγραφο των σπιτιών των μεγαλουπόλεων, κάτι που με ενοχλούσε τότε και με ενοχλεί ακόμη. Σαν τη μύγα μέσ' το γάλα. Κάτι σαν ιεροσυλία  στην ιστορία του τόπου. Κάτι σαν μια άσχημη πινελιά μέσα στην ιδιαίτερη ομορφιά. Πώς επιτρέπεται να καταστρέφουν το χρώμα κάθε πόλης, απορώ.
Που λες, έζησα εκεί για δυο ολόκληρα χρόνια. Εκεί πήγα και το μωρό μου, την πρώτη μου κόρη νεογέννητη.
Το σπίτι διώροφο. Πάνω εμείς, κάτω η ιδιοκτήτρια.
Δίπλα μας ο Γεωπόνος με τη μητέρα του, μια κυρία που της ταίριαζε γάντι το ''δώσε θάρρος στο χωριάτη'', απέναντι ένα νιόπαντρο ζευγάρι που καλλιεργούσαν τα κτήματά τους.
Στην άλλη πλευρά του δρόμου και  ακριβώς απέναντι ήταν η κυρία Φωτεινή, που πάντα μου άφηνε ένα αβγό κάθε μέρα στη γλάστρα της να το παίρνω φρέσκο για το μωρό μου.
Τα πρωινά με ξυπνούσε η φωνή του γαϊδάρου  της κυρίας Φωτεινής. Όχι... ο κόκοράς της, άφηνε τα πρωτεία στο γάιδαρο της παρέας τους να κάνει το ξυπνητήρι.
Μετά, άρχιζε τις φωνές ο παπαγάλος της κας Αρετής, της ιδιοκτήτριας που ζούσε στο ισόγειο. Ποιο όνομα φώναζε μπορείς να φανταστείς; ''Αννούλα, Αννούλα, Αννούλα'' τρεις φορές και σταματούσε. Μετά ξανά το ίδιο αρκετές φορές. Όχι δεν φώναζε εμένα ,  Αννούλα ήταν η κόρη της ιδιοκτήτριας. Συνονόματη!
Περπατώντας λίγα μέτρα, έφτανα στο μπακάλικο της κωμόπολης.
''Καλημέρα Καμάρι'' ήταν η πρώτη φράση του μπακάλη. Ευγενικός και εξυπηρετικός. Παραδοσιακό κατάστημα, που το χάζευα, με τα σακιά του γεμάτα καλούδια και ένα σωρό τοπικά προϊόντα. Με τα είδη οικιακής χρήσεως κρεμασμένα από το ταβάνι, με βαρέλια με λάδι που αγόραζες χύμα. 
Ακριβώς στην πλατεία της πόλης ήταν το μπακάλικο, ενώ δίπλα ήταν το φαρμακείο, παραδίπλα η τράπεζα και απέναντι το Δημαρχείο.

Σ' αυτήν την πλατεία κάθε απόγευμα, όταν καλυτέρευε ο καιρός, καθόμασταν για καφέ και φτάναμε στο  ούζο. Οι φίλοι που έρχονταν και εκείνοι, λες και είχαμε δώσει ραντεβού, έπαιρναν καρέκλες και έρχονταν στην παρέα μας. Το ίδιο και οι επόμενοι. Και κάναμε ένα τεράστιο κύκλο από παρέες γύρω από τραπέζια συζητώντας και γελώντας κάθε απόγευμα τις ζεστές ημέρες.
Το χειμώνα μαζευόμασταν σε διάφορα σπίτια εναλλάξ. Παιχνίδια, συζητήσεις, παντομίμες κυρίως, μας έκαναν να ξενυχτάμε.
Κάναμε γρήγορα φίλους, πολύ γρήγορα κάτι που με εντυπωσίασε.
Οι φίλες της ιδιοκτήτριας, μαζεύονταν στην αυλή της κεντώντας και πλέκοντας. Συζητώντας και κουτσομπολεύοντας.  Φυσικά με προσκάλεσαν και εμένα αν και η διαφορά ηλικίας ήταν μεγάλη. Δεν μπορούσα να αρνηθώ και πήγα πολλές φορές. Έχω κεντήσει τα πιο ωραία  μου κεντήματα εκεί, στην αυλή που φιλοξενούσε και τον παπαγάλο, ένα πανέμορφο πουλί που μιλούσε. Εκεί σ' αυτήν την αυλή μάθαινα και τα κυριότερα νέα- κουτσομπολιά θα τα πεις το ίδιο είναι- της γειτονιάς. Έτσι έμαθα για το γιο της γειτόνισσας απέναντι ''που δεν δουλεύει αλλά όλη μέρα τρέχει με μια μηχανή και στο τέλος θα πάθει κάποιο ατύχημα''....και το έπαθε. Έτσι έμαθα για τη κυρία, δυο τετράγωνα μετά από το σπίτι μου που'' ο άντρας της την απατά''. Έτσι έμαθα για την κοπελιά στο αδιέξοδο που ''είναι αστεφάνωτη''. Για να μην νομίζεις ότι δεν ήταν ουσιαστικές οι ώρες του κεντήματος!

Θυμάμαι όταν γέννησα στην Αθήνα, πήγα με το μωρό μου, 16 ημερών, στο σπίτι μου, στην κωμόπολή μου. Είχε γίνει ''μου'', δική μου, τόσο πολύ την αγάπησα, που μετά τα δυο χρόνια, δεν έπαψα να την επισκέπτομαι κάθε χρόνο. Τώρα τελευταία έχω δυο-τρία χρόνια να πάω. Και μου λείπει... 
Που λες, θυμάμαι ότι αφού δεν είχα σαραντίσει, έπρεπε να μην μπαίνω σε καταστήματα, να μην επισκέπτομαι σπίτια γειτόνων. Το ήξερα; Ναι αλλά εγώ δεν τα πίστευα αυτά ούτε τα πιστεύω και δεν ήμουν διατεθειμένη να παραβώ τα πιστεύω μου.  Μα  οι  γειτόνισσες, εθελοντικά προσφέρθηκαν να με ενημερώσουν. Τι να έκανα; Μέχρι ο παπάς ήλθε για να μου δώσει τα φώτα του ''για να ξέρεις τέκνο μου το σωστό και χριστιανικό'' μου είπε. Και ανανέωσε το ραντεβού μας σε...ένα μήνα.  Έπρεπε να με δεις να πηγαίνω στο μπακάλικο. Να κάθομαι απέξω και να φωνάζω ''Κε Μηνά'' -να το, θυμήθηκα το όνομα-, '' καλημέρα, θέλω φακές'' και να βγαίνει ο άνθρωπος και να μου φέρνει ό,τι ήθελα, να παίρνει τα χρήματα να μου δίνει τα ρέστα, χωρίς να ρωτά γιατί δε μπαίνω μέσα, ενώ  ήταν ο πρώτος που μου ευχήθηκε, όταν πήρα την ευλογία του παπά. Μα πώς τα μάθαιναν  αμέσως, πώς;  
Όμορφες αναμνήσεις από την πρώτη μου γειτονιά σε επαρχία και την τελευταία. 

Θυμάμαι ακόμη ότι εκεί έκανα τα θαλασσινά μου μπάνια πολύ νωρίς μια και η θάλασσα ήταν κοντά. Και τα βράδια τα Σαββατοκύριακα,τότε που ο καιρός ήταν γλυκός και το φεγγάρι έλουζε τη θάλασσα,  πηγαίναμε στα ταβερνάκια που ήταν στη σειρά  στο λιμάνι και τρώγαμε φρέσκο ψάρι που είχαν ψαρέψει εκείνη την ημέρα. Γιατί εκεί ψάρευαν όλοι. Ερασιτεχνικά ή το εμπορεύονταν, αλλά ψάρευαν. Πήραμε και εμείς εξαρτήματα ψαρέματος και με φίλους πήγαμε για ψάρεμα. Μια ή δυο φορές όλες και όλες προσπαθήσαμε. Τα ψάρια μύριζαν το δικό μας δόλωμα και έφευγαν χωρίς επιστροφή, μια και δάγκωναν το δόλωμα των ντόπιων που ήταν στη σειρά. Και να φανταστείς ότι μας είχαν ''μυήσει'' στα μυστικά του ψαρέματος. Φαίνεται ότι τα κράτησαν επτασφράγιστα τα αληθινά μυστικά τους, εκτός και αν τα ψάρια τους έπασχαν από ξενοφοβία.

Όταν πρωτοπήγα εκεί, σου είπα ότι η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη.Και αισθανόμουν σαν ψάρι έξω από το νερό. Ήταν σαν να έκανα τα πρώτα μου βήματα και ό,τι είχα μάθει από την Αθήνα μου ήταν άχρηστο. Όμως γρήγορα προσαρμόστηκα στους ρυθμούς της κωμόπολης, στις συνήθειές τους και όταν ήλθε η ώρα να μετακομίσω, να σου πω την αλήθεια,   το έκανα με χαρά. Θα πήγαινα στην Αθήνα, θα έβλεπα ένα σινεμά βρε παιδί μου, ένα θέατρο, θα έβλεπα τους δικούς μου,τους φίλους. Αλλά σαν έφτασα σ' αυτή την τρελή πόλη και συνειδητοποίησα ότι η ζωή μου στην επαρχία έλαβε τέλος, στεναχωρήθηκα πολύ. Έκλαψα. 
Εξαιτίας αυτών των δυο χρόνων  που έζησα εκεί, αγάπησα τη ζωή στην επαρχία όσο δεν φαντάζεσαι. Ναι, θα ήθελα πολύ να έφευγα από την Αθήνα ξανά.  Πού ξέρεις; Μπορεί να το καταφέρω!



* Αυτή ήταν η γειτονιά μου που  αγάπησα, με αφορμή της Πέτρας το δρώμενο ''Μιά φορά μιά γειτονιά..'' Βέβαια ξέφυγα από τα της γειτονιάς και σου περιέγραψα και μερικά από όσα έζησα εκεί, αλλά θύμισες είναι αυτές, πώς να τις περιορίσεις;
*  Όλες οι φώτο είναι από τη Google

50 σχόλια:

  1. Άννα μου καλημέρα! Πραγματικά μια υπέροχη εμπειρία μας αφηγήθηκες δίνοντάς μας έντονη γεύση από τη ζωή της επαρχίας. Ζήλεψα! Θα ήθελα κι εγώ που ανέκαθεν λάτρευα τη πόλη να ζούσα έτσι. Κι ας ήξεραν τα πάντα! Χαχα θα ήξερα κι εγώ τα δικά τους.
    Πολύ όμορφες αναμνήσεις! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαίρη μου. χαχααα μα πώς τα μάθαινα βρε παιδί μου τόσο γρήγορα!!!χααχχαα. Όμως μήπως εδώ στην πόλη οι γείτονες δεν στήνουν αυτί ή μάτι;; Μακάρι να ζούσα εκεί, μακάρι
      Καλή σου εβδομάδα
      Φιλιά

      Διαγραφή
  2. Ταξίδι πίσω στο χρόνο σε άγνωστες γειτονιές και με άγνωστους συνταξιδιώτες!
    Όταν ξεκίνησε το δρώμενο της Πέτρας, απλά δεν φανταζόμουν τέτοια ταξίδια.
    Σ' ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα.
    Καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ανέσπερη. Αναπολήσεις μας βάζει η Πέτρα και οι αναπολήσεις όταν είναι και ευχάριστες δίνουν μοναδικά ταξίδια
      Εγώ ευχαριστώ που είσαι εδώ και το μοιράστηκες μαζί μου
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  3. Που είναι αυτή η κωμόπολη για να πάω...
    Είσαι απίστευτη!!!
    Μου άρεσε που εντάχτηκες ευκολα στον κόσμο
    τους και δεν το έπαιξες "υπεράνω"

    φιλάκι γλυκό Αννούλα μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α Ελένη μου μακριά από εμένα το '' υπεράνω''. Αντιπαθώ πάρα πολύ αυτό το στυλ και δε μου ταιριάζει. Να πας Ελένη μου αν και μετά τόσα χρόνια δεν είναι ίδια, παντού αλλάζουν όλα.
      Καλή εβδομάδα
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  4. Από την αφήγηση σου Αννα μου για τη γειτονιά σου αυτά τα δύο χρόνια που έζησες εκεί φαίνεται ότι πέρασες πολύ όμορφα. Καλή εβδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Κατερίνα μου. Ναι πέρασα όμορφα, αξέχαστα.
      Να σαι καλά
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  5. Τι όμορφη αφήγηση, ήταν λες και έζησα μαζί σου αόρατη φίλη σου στα γραφικά δρομάκια.Θαυμάσιο φίλη μου, υπέροχο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Αχτίδα μου που διαβάζοντας σε πήρα μαζί μου. Σ'ευχαριστώ πολύ
      Καλή σου μέρα
      Φιλιά

      Διαγραφή
  6. Δεν θα μπορούσες να παραλήψεις τα γεγονότα που έζησες, γιατί αυτά δίνουν ζωή στη γειτονιά.
    Μόνο τα σπίτια δεν φτάνουν, οι άνθρωποι βάζουν τα χρώματα.
    Τα δικά σου ήταν όλα φωτεινά, όπως μου αρέσουν.
    Προτιμώ κι Εγώ τη ζωή στην επαρχία, είναι πολύ πιο ησυχα κι ας ξέρουν όλοι τα πάντα.
    Φιλακια πολλά και καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ρένα μου χωρίς ανθρώπους δεν νοείται γειτονιά. Χαίρομαι που σ'αρεσαν οι αναπολήσεις μου. Και εσύ την επαρχία προτιμάς ε; Λες να αδειάσουμε τις πόλεις και να φύγουμε;
      Καλή σου εβδομάδα
      Φιλιά

      Διαγραφή
  7. Άννα μου χρωμάτισες πολύ όμορφα την ζωή της γειτονιάς στην επαρχιακή πόλη που έζησες. Η ζωή στις μικρές πόλεις είναι πιο ήρεμη, πιο ανθρώπινη.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελένη μου. Είναι όντως πιο όμορφη και ήρεμη και ανθρώπινη η ζωή στην επαρχία. Και δεν είχα ιδέα πριν...
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  8. Καλησπέρα σου Άννα μου. Ταξιδέψαμε και εμείς μαζί σου στην παλιά σου γειτονιά, στα παλιά σου αυτά βιώματα, στα στενά, στα σοκάκια, στους ανθρώπους.
    Πόσο όμορφο.
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου καλημέρα. Ήταν μια μοναδική εμπειρία και χαίρομαι που σήμερα σας πήρα μαζί μου με αυτήν την αναπόληση.
      Καλή σου εβδομάδα

      Διαγραφή
  9. Η περιγραφή σου Αννα μου είναι τόσο αναλυτική που νομίζω ότι ερχόμουν μαζί σου σε κάθε βήμα !! Τελικά οι επαρχιακές πόλεις έχουν άλλο άρωμα και άλλη ποιότητα ζωής !!!
    Καλή εβδομάδα , με την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Νικόλ μου που ένιωσες ότι ήσουν εκεί μαζί μου. Οι επαρχίες, που δεν είχα καμιά ιδέα γι αυτό, προσφέρουν αληθινή ζωή.
      Καλή σου εβδομάδα
      Φιλιά

      Διαγραφή
  10. Πολύ ζωντανή και όμορφη η αφήγηση σου γεμάτη νοσταλιγκές και γλυκές αναμνήσεις! Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τι ωραία αφηγηση! Σα να με πηρες απο το χερι και να περπατουσαμε μαζι στα δρομακια!
    Καλή εβδομάδα,
    καλή συνέχεια στη μέρα σου!
    Φιλια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α χαίρομαι που την ''έζησες'' την εξιστόρησή μου τόσο πολύ. Αυτό ήθελα, να σας πάρω από το χέρι να σεργιανίσουμε μαζί.
      Σ'ευχαριστώ πολύ κούκλα μου
      Φιλιά πολλά και μια καλή εβδομάδα να έχεις

      Διαγραφή
  12. Άννα, δεν ξέφυγες καθόλου. Όσα είπες είχαν τόσο ενδιαφέρον, που δεν ήθελα να φύγω από την (τότε) δική σου γειτονιά.. Κρίμα που το σπίτι σας είχε τα πρότυπα τής πόλης ανάμεσα σε τόσο γραφικά σπίτια.. Η ζωή εκεί όμως ήταν πολύ ωραία και το φρέσκο ψάρι μοσχομύρισε ως εδώ.. Να είσαι καλά Άννα.. Την χάρηκα πολύ αυτήν εδώ τη βόλτα και νομίζω πως σου ξύπνησα ωραίες αναμνήσεις.. Καλή σου εβδομάδα και πολύ σε ευχαριστώ! Υ.Γ Να πηγαίνεις πότε πότε στην παλιά σου γειτονιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Πέτρα μου. Χαίρομαι που με το δρώμενό σου έχουν γραφτεί τόσες όμορφες αναμνήσεις.
      Ναι το σπίτι μας κρίμα που δεν ήταν παραδοσιακό.Δεν υπήρχαν ξενοικιαστα πολλά και δύσκολα βρήκαμε και αυτό. Ναι πηγαίνω κάθε χρόνο Πετρούλα μου αν και τα τελευταία τρία χρόνια δεν έχω πάει αλλά θα πάω φέτος το καλοκαίρι.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία
      Φιλιά και καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  13. Απόλαυσα την αφήγησή σου, και χάρηκα που έχεις τόσες αναμνήσεις από εκείνη τη γειτονιά.
    Φιλιά και καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου χαίρομαι που απόλαυσες διαβάζοντας!
      Καλή εβδομάδα καλή μου
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  14. Όμορφες οι αναμνήσεις σου Αννούλα μου!
    παιδί της επαρχίας, μένοντας στην ίδια πάντα γειτονιά δεν με παραξένεψε τίποτα!
    Όλα τόσο γνώριμα!
    Πολλά γλυκιά φιλιά κι ευχές για μια υπέροχη εβδομάδα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά Αριστέα μου μετά την επαρχία που γνώρισα εγώ σε θεωρώ τυχερή που δε ζεις σε μεγαλούπολη.
      Καλή εβδομάδα μάτια μου
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  15. Αχ τι όμορφη η γειτονιά σου...και να φανταστείς πως κι εγώ σε επαρχία μένω, αλλά δεν την έχω σε τόση εκτίμηση :P
    Σου εύχομαι από καρδιάς να καταφέρεις να επιστρέψεις!
    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ δεν την είχα σε εκτίμηση την επαρχία γιατί δεν την ήξερα. Μετά από εκείνο το σταθμό των δυο χρόνων έχω αλλάξει τελείως οπτική. Νομίζω ότι αν ερχόσουν λίγο στην ΑΘήνα να ζήσεις θα την εκτιμούσες την επαρχία σου, σίγουρα.
      Σ'ευχαριστώ για το πέρασμά σου από εδώ
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  16. Υπέροχη !!! Υπέροχη περιγραφή, υπέροχη γειτονιά. Μου θυμίζει τόσο το χωριό της μητέρας μου, μόνο που εμείς δεν είχαμε φαρμακείο και τράπεζα...
    Και τα κεντήματα θυμάμαι και τους κοινωνικούς σχολιασμόυς (χαχαχα)
    Σε ευχαριστούμε για το μοίρασμα Αννουλα μου, το απόλαυσα !
    Καλό σου απόγευμα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ Σταυρούλα μου. Αχ αυτοί οι κοινωνικοί σχολιασμοί χαχαχχα τι ωραία που χαρακτήρισες τα κουτσομπολιά!!!! χαχαχαχα
      Να σαι καλά Σταυρούλα μου γλυκιά
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  17. Υπέροχες, Αννούλα μου, οι ζωγραφιές σου στην επαρχιακή πόλη. Τα έχω ζήσει και εγώ. Λόγω της εργασίας του πατέρα μου - δημόσιος υπάλληός- γνωρίσαμε αρκετή επαρχία. Ήταν υπέροχα.
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α Ντένη μου πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ. Όλα καλά; Ώστε γνώρισες πολύ επαρχία και εσύ. Σου λείπει καθόλου; Χαίρομαι που σου άρεσαν οι δικές μου ε παρχιακές ζωγραφιές!
      Να σαι καλά
      Καλή Καθαρά Δευτέρα να περάσετε

      Διαγραφή
  18. Άννα μου μέσα από τις αναμνήσεις σου ξεδίπλωσες τη ζωή στη μικρή παραθαλάσσια κωμόπολη και οι εμπειρίες σου μου έφεραν μνήμες από μια άλλη πόλη παραθαλάσσια που έζησα κι εγώ όταν τα παιδιά ήταν μικρά...μπορεί να γράψω και γι΄αυτή!
    Μύρισε θάλασσα, και μάντεψε...κι εμείς μάθαμε να ψαρεύουμε εκεί, αλλά τα ψάρια τιμούσαν δεόντως τα δικά μας δολώματα, κι έτσι τρώγαμε "δικό" μας ψαράκι τα καλοκαίρια...πόσο νόστιμα ήταν εκείνα τα ψάρια!!!
    Δεν ξέφυγες καθόλου...μας πήρες μαζί σου με όμορφο τρόπο..μόνο μελανό σημείο τα κουτσομπολιά και η εμμονή για τα δήθεν σωστά και χριστιανικά..χαχα! Πάντως επιβίωσες από αυτά!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ώστε εσείς μάθατε να ψαρεύετε!!!Σκέψου ότι εξαιτίας των ακατάδεκτων ψαριών δεν ξαναψαρέψαμε ποτέ από τότε. Λες να έχει σχέση;
      Ναι βρε παιδί μου τι νόστιμα τα ψάρια που μόλις έχουν πιαστεί από τους ψαράδες!! Φαντάζομαι τη νοστιμιά όταν τα ψαρεύεις μόνος!!! Πω πω και λατρεύω το ψάρι όπως και να μαγειρευτεί!
      Κουτσομπολιά χααχαα δεν μπορείς να φανταστείς!!! Αλλά μη νομίζεις ότι είναι μόνο στην επαρχία. Χρόνο να έχεις να συζητάς με τους γειτόνους σου όπου και αν βρεθείς και θα δεις πόσο καλά κρατά το κουτσομπολιό. Όσο για τα χριστιανικά έθιμα της ευχής όταν γέννησα άσε, εκεί θύμωσα να σου εξομολογηθώ, αλλά πέσανε γείτονες και φίλοι και μου έλεγαν ότι είναι γρουσουζιά να μην πάρω ευχή και αν συμβεί κάτι σε κάποιο σπίτι που επισκέπτομαι ή σε κατάστημα σε εμένα θα έριχναν το φταίξιμο!!! Άκου να δεις! Επιβίωσα γιατί τα διακωμώδησα αρκετά, αλλά δε βαριέσαι, σεβάστηκα τις παραδόσεις τους και τελείωσε εκεί.
      Χαίρομαι που σου θύμησα όμορφες αναμνήσεις
      Να μας τις διηγηθείς οπωσδήποτε
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  19. Άννα μου, τι όμορφες αναμνήσεις και πόσο τρυφερή αφήγηση!!! Με ταξίδεψες στα σοκάκια της κωμόπολης, στο μπακάλικο, στην πλατεία, στην αμμουδιά! Απόλαυσα κάθε σου λέξη και ειλικρινά θέλω να σ' ευχαριστήσω για την ομορφιά που μοιράστηκες μαζί μας. Όμορφη γραφή, άμεση, συγκινητική!!!
    Σε φιλώ γλυκά, φίλη!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου χαίρομαι που σου άρεσε η αφήγηση. Να σαι καλά.
      Φιλιά πολλά γλυκιά μου

      Διαγραφή
  20. Αννούλα επανέρχομαι για να σου πω ότι αν χάνομαι οφείλεται στην μεγάλη έλλειψη χρόνου που αντιμετωπίζω. Έχω φορτωθεί με πάρα πολλά.
    Την αγάπη μου πάντα καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάρε το χρόνο σου Ντένη μου. Το ξέρω ότι έχεις φορτωθεί πολλά. Μην αγχώνεσαι. Απλά χαίρομαι όταν σε βλέπω εδώ.
      Καλά να περνάς

      Διαγραφή
  21. Είναι τύχη να έχεις τέτοιες μνήμες Άννα μου και μια κρυφή προσδοκία για το μέλλον να επιστρέψεις στα μέρη αυτά. Πολύ όμορφο το οδοιπορικό σου στα παλιά σου τα λημέρια! Μας παρέσυρες γλυκά σ' αυτό το νοσταλγικό ταξίδι.
    Καλή Σαρακοστή εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία μου. Ναι θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γνώρισα μια τέτοια γειτονιά. Πάντα οι όμορφες αναμνήσεις νοσταλγία προκαλούν...πάντα.
      Καλή Σαρακοστή και καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  22. αγαπητη Αννα μοιαζει ζηλευτη η εμπειρια σου.. αλλα κι εσυ δεν εδωσες λιγα σε εκεινο τον κοσμο εκεινης της επαρχιακης πολης ε;
    συμβιβαστηκες με πραγματα που ουτε καν πιστευες!
    καποιος αλλος πιθανον να ειχε κανει πισω με μικρα βηματακια..

    καλα εκανες και το απολαυσες!

    καλη κυριακη να εχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στέλλα μου είναι μια όμορφη ανάμνηση και ευχάριστη εμπειρία και ας υποχώρησα σε κάποιες αρχές μου και σε κάποιες άλλες που δεν τις γράφω. Οι κλειστές κοινωνίες δεν δέχονται γροθιά στο μαχαίρι, σιγά σιγά γίνονται οι αλλαγές.
      Καλή Σαρακοστή

      Διαγραφή
  23. η ζωή στην επαρχία είναι πραγματικά κάτι πολύ όμορφο. γεννήθηκα και μεγάλωσα σε επαρχία, οπότε κατάλαβα ακριβώς αυτά που περιέγραφες!! η αλήθεια είναι πως η επαρχία αλλά και η μεγαλούπολη, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, γιατί αν μη τι άλλο η επαρχία είναι μικρογραφία της μεγάλης πόλης.. όσο πιο κλειστή η κοινωνία, τόσο πιο έντονα τα βιώματα.. πολύ όμορφες αναμνήσεις και χάρηκα πολύ που τις μοιράστηκες μαζί μας..να ναι καλά και η Πετρουλίτσα μας.. φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσαν οι αναμνήσεις μου.Μια και εσύ είσαι τυχερή που γνωρίζεις από επαρχία θα με καταλαβαίνεις περισσότερο. Ναι φυσικά η επαρχία είναι μικρογραφία της πόλης, οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι πάνω κάτω όπου και αν ζούμε. Η κλειστή κοινωνία έχει και τις ομορφιές της. Ο καθένας τρέχει να βοηθήσει όπου χρειάζεται χωρίς να ζητηθεί αυτή η βοήθεια. Είναι κάτι που μου έκανε εντύπωση επίσης.
      Καλή σου ΄μέρα

      Διαγραφή
  24. Άννα μου πέρασε μια βόλτα από το blog μου, σε περιμένει μία έκπληξη.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή