Μια μικρή απόδραση!

Τρεις μέρες μακριά από την καθημερινότητα ήταν ό,τι έπρεπε για να γεμίσουν οι μπαταρίες που δυστυχώς τις αδειάζουν στο πι και φι τα ''πεφταστέρια'' που μας κυβερνούν.
Αποχαιρέτησα τον Οκτώβρη παρακολουθώντας τη Λίμνη των Κύκνων στο υπέροχο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Μπαλέτο αντάξιο του μύθου που το τυλίγει, με τη μουσική Τσαϊκόφσκι να συνεπαίρνει, σε ένα χώρο ιστορικής αρχιτεκτονικής.

Ένα παραμύθι αγάπης με τον κακό μάγο του που μεταμόρφωσε την πριγκίπισσα σε κύκνο, η οποία  ζει στη λίμνη που τα δάκρυα της μητέρας της δημιούργησαν. Σ' ένα παραμύθι υπάρχει πάντα ο έρωτας που μπορεί να λύσει τα μάγια, να ξανακάνει την πριγκίπισσα από κύκνο άνθρωπο που τώρα μόνο η νύχτα το επιτρέπει. Σε ένα παραμύθι αλλά και στη ζωή,υπάρχει πάντα ένας μαύρος κύκνος που προσπαθεί να παρασύρει τον πρίγκιπα, να τον μαγέψει με την ομορφιά του και να τον  κάνει να ξεχάσει τον έρωτά του στην μαγεμένη Οντέτ. Στη ζωή κυρίως ο πρίγκιπας πέφτει θύμα του μαύρου κύκνου, αθετεί όρκους αιώνιου έρωτα στην πριγκίπισσα αλλά εδώ επεμβαίνει το παραμύθι για να νικήσει στο τέλος η αγάπη που θα ολοκληρωθεί μόνο με το θάνατο. 
Και οι χορευτικές κινήσεις θεσπέσιες, οι χορευτές σε μάγευαν. Απολαύσαμε και μικρούς χορευτές αλλά και λίγο μεγαλύτερους από δικές μας ελληνικές σχολές που συμμετείχαν για λίγο, δίπλα στους σπουδαίους χορευτές των Ρωσικών Μπαλέτων της Μόσχας.

Την άλλη μέρα ξεκινήσαμε πρωί πρωί για ένα τριήμερο δίπλα στη φύση, εκεί που οι δείκτες του ρολογιού κυλούν τόσο αργά, εκεί που τα πάντα είναι χαλαρά και ήρεμα. Φυσικά για δουλειά πήγαμε αλλά το τερπνόν μετά του ωφελίμου...
Κρατώντας τη μουσική του Τσαϊκόφσκι μέσα μου, ''βλέποντας'' το χορό με τα μάτια της φαντασίας μου, έχοντας διάθεση και κέφι, απόλαυσα ακόμη και τον χειμωνιάτικο καιρό.

Τα σύννεφα μας συνόδευαν σε όλο το ταξίδι αλλά και τις μέρες που μείναμε στο χωριό.Δεν έλειψε και η βροχή............δεν έλειψε και το κρύο. Η σόμπα έκαιγε στο φουλ και ο αέρας έκανε τα δέντρα να στενάζουν από τις υποκύψεις.
Όμως τα δέντρα ακόμη καταπράσινα, κρατάνε γερά και το γιασεμί σκορπά το άρωμά του και ας το αγριοκοίταζε ο χειμώνας..

Κάναμε τις δουλειές μας, χαλαρώσαμε, μείναμε μακριά από διαδίκτυο και την τηλεόραση, μείναμε μακριά από τηλέφωνα...καλά, ένα δυο τηλέφωνα στα παιδιά έγιναν, μην είμαστε υπερβολικοί. 
Στο γυρισμό, μας περίμενε φαγητό με τα παιδιά που είχαν ετοιμάσει και τούρτα- έκπληξη για τα γενέθλια του μπαμπά τους που ήταν εκείνη την ημέρα.

Την έφτιαξε μόνη της η κόρη μου. Ξετρελαθήκαμε είναι η αλήθεια!!!

Καλό χειμώνα να έχουμε λοιπόν. 
Καλό χειμώνα όχι μόνο από άποψη καιρού, αν και αυτός πρωτίστως θα ήθελα  να είναι ήπιος γιατί πολλοί δεινοπαθούν με το κρύο.