Οι ανάποδες της ζωής!

 
Σου έχει τύχει να ακούς το χτύπο του τηλεφώνου και να αισθάνεσαι μια ταραχή...........μια ταχυκαρδία για το ποιος είναι και τι θα σου πει;;;
Σου έχει τύχει να θες να πάρεις τηλέφωνο φιλικά σου πρόσωπα και να φοβάσαι τι πρόκειται να σου πουν;;;
Αυτό μου έχει συμβεί τους δυο τελευταίους μήνες............
Όλα τα άσχημα, τα στραβά και ανάποδα, όλα όσα προκαλούν πόνο, τα άκουσα που  συνέβησαν σε δικά μου πρόσωπα. Από διαζύγια, ασθένειες, ατυχήματα, αρρώστιες, απολύσεις, αδυναμία πληρωμής ακόμη και φαρμάκων.........και φυσικά ξαφνικοί θάνατοι,όλα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό........
Σοκ...........προσπάθεια να παρηγορήσεις, να βρεθείς δίπλα σε εκείνους που σε χρειάζονται, να μοιραστείς το βάρος από τον πόνο για το χαμό αγαπημένων...........ταραχή, μεγάλη στενοχώρια, όλα τα ένοιωσα αυτές τις δύσκολες στιγμές.  Σκέψου εκείνοι........
Και συνάμα θυμό. Θυμό για τα τόσα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μου και άλλα τόσα που συμβαίνουν σε τόσους άλλους.
Και πασχίζεις να ηρεμήσεις.......να το φιλοσοφήσεις. Έτσι είναι η ζωή. Έχει και τα καλά της αλλά και τα άσχημά της. Αλλά πώς να παρηγορήσεις φιλοσοφώντας;;; Και πώς να μείνεις ανεπηρέαστος;;;;;;
Είναι πανέμορφη η ζωή..........αλλά αν την πιάσουν οι ανάποδές της .............τότε το δάκρυ θα τρέχει ποτάμι..............Και όλα αυτά μαζεμένα μου έπεσαν βαριά. Δεν μπορώ να πω  και στον άλλον που πονά τετριμμένα λόγια....Δεν μπορώ να σταθώ πλάι του και να πω ''κουράγιο''.....δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μπορώ..........Μόνο σιωπηλή παρουσία, έτοιμη να βοηθήσω όπου μπορώ και μάτι σε εγρήγορση μπας και...............να...............ξέρεις, να δω αν υπάρχει το κουράγιο σ' αυτόν που πονά να αφήσει το χρόνο να  γιατρέψει πληγές. Ιδίως για μια μάνα που χάνει το παιδί της..........είναι αφόρητο!!!!!!!!!!!!
Και ο χρόνος δε κυλά.......έτσι νιώθεις όταν συμβαίνουν άσχημα. Σαν να σταμάτησαν οι λεπτοδείκτες, σαν να ζεις σε αργή κίνηση ξανά και ξανά  όλα τα κακά που χτύπησαν την πόρτα σου......αυτό μου εκμυστηρεύθηκαν φίλοι  που πόνεσαν πολύ.

Και ξέρεις........έρχεται το βράδυ και γυρνώ σπίτι............και νοιώθω ενοχές που βρίσκω τη δική μου οικογένεια εκεί, να με αλαφρώσει, να με σφίγγει στην αγκαλιά της..............Ναι ενοχή και ας είμαι ανεύθυνη για όσα συνέβησαν. 
Αλλά έτσι είναι η ζωή, το ξαναλέω..............
Θεέ και Κύριε............Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο...........το παιδάκι φίλης στο νοσοκομείο!!!!!!!!!! Έλεος!!!!!!!
Α...............η ζωή έχει πάρει ανάποδες στον περίγυρό μου!!!!!!!!