Αφορισμοί και αφοριζόμενοι................

πηγή

Σήμερα....δηλ χθες μια και η ώρα είναι περασμένες 12, το doodle της google τιμούσε τα 169 χρόνια από τη γέννηση του Νίτσε, του μεγάλου φιλοσόφου που τα έβαζε με το κατεστημένο και άφησε πλήθος έργων και αφορισμών και φυσικά το πασίγνωστο ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'' που μιλά για τον Υπεράνθρωπο, αυτό που ενέπνευσε -όπως λένε- τον Χίτλερ να στήσει τη θεωρία του Εθνικοσοσιαλισμού του.

Οι αφορισμοί του Νίτσε ( Ο άνθρωπος που θα πίστευε τον εαυτό του ως απόλυτα καλό θα ήταν πνευματικά ηλίθιος,  ή '' Δεν μισεί κανείς κάποιον που περιφρονεί. Μισεί κάποιον ίσο του ή ανώτερο του'') με έκαναν να θυμηθώ άλλους αφορισμούς,-ίδια λέξη, άλλη σημασία, θρησκευτικούς αφορισμούς, που οι αφορισμένοι οδηγήθηκαν εκτός ποιμνίου της εκκλησίας άρα και της κοινωνίας...τους παλιούς καιρούς που η Εκκλησία είχε σημαντικό λόγο στο κοινωνικό στερέωμα.
Αφορισμός, μια ολόκληρη διαδικασία της θρησκευτικής εξουσίας μιας χώρας με σκοπό να συνετίσει, όπως ισχυρίζονται, το απολωλός πρόβατο. Αλλά και για να απαγορεύσει βιβλία κυρίως, που έθιγαν την υπόσταση της Εκκλησίας......ή ακόμη - ακόμη για να επιβάλλει κανόνες με το φόβο.....να τιμωρήσει πρόσωπα αλλά και οργανισμούς που κλόνιζαν τα θεμέλια του κάθε δόγματος.
Όλες οι θρησκείες έχουν επιβάλλει κατά καιρούς τους δικούς τους αφορισμούς, τις δικές τους τιμωρίες, κυρίως σε ανθρώπους του πνεύματος που θεωρούσαν επικίνδυνους.
Στο Μεσαίωνα υπήρχε και τελετουργικό, όπου ο χοροστάτης της τελετής έκλεινε με πάταγο ένα θρησκευτικό βιβλίο μπροστά στον αφοριζόμενο που συμβόλιζε την αποπομπή του από τους κόλπους της εκκλησίας, μετά έριχνε ένα αναμμένο κερί στο χώμα και το έσβηνε πατώντας το με ιερή αγανάκτηση, που συμβόλιζε το θείο φως που δεν θα καθοδηγούσε πλέον τον βλάσφημο που δεχόταν τον αφορισμό. Ταυτόχρονα ακουγόταν και η καμπάνα πένθιμα. Αυτό έδειχνε ότι επήλθε ο θάνατος μιας ψυχής, της αφορισμένης.
Υπάρχει και ο σύγχρονος αφορισμός που δεν περικλείει πλέον τελετουργικά αλλά περιορίζεται σε μια επιστολή από την εκκλησιαστική αρχή προς τον αφορισμένο.

Στα εν οίκω τώρα....ο Λασκαράτος το 1856 με την κυκλοφορία του βιβλίου του τα ''Μυστήρια της Κεφαλονιάς'' καυτηριάζει τα κοινωνικά ήθη των συμπολιτών του αλλά και τον κλήρο. Αυτός ο μεγάλος ποιητής και δημοσιογράφος αλλά και λιβελλογράφος που στηλιτεύει την κοινωνική υποκρισία, αποκηρύχτηκε ''ως μέλος σαπρόν δι' αφορισμού''. Η αυτοεξορία του στο εξωτερικό, μια μεγάλη τιμωρία για τον συγγραφέα που αγαπούσε την πατρίδα του, ήταν αποτέλεσμα της κοινωνικής κατακραυγής μετά τον αφορισμό και του ανελέητου κυνηγητού του. Βέβαια όταν έγινε διάσημος, η πνευματική ελίτ της Αθήνας πίεσε για άρση του αφορισμού και παρότι του προτάθηκε από την Ιερά Σύνοδο να αποκηρύξει το βιβλίο του , η άρση του αφορισμού έγινε χωρίς ο Λασκαράτος να δεχθεί την αποκήρυξη του έργου του.
Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι που μαθαίναμε για τον αφορισμό του Λασκαράτου. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μας λέει γελώντας, ένα ανέκδοτο για τον αφορισμό αυτόν. Ο πατέρας μου να πω ότι κατάγεται και αυτός από την Κεφαλλονιά. Όταν λοιπόν,ο Λασκαράτος αφορίστηκε, ρώτησε τι σήμαινε αυτό και του είπε ο επίσκοπος της εκκλησίας ότι δεν θα έλιωνε το σώμα του μετά το θάνατό του. Τότε ο ποιητής πήγε κάτι ζευγάρια παπούτσια παλιά και καταταλαιπωρημένα στον Επίσκοπο να τα αφορίσει και αυτά για να μην λιώνουν. Με αυτό το ανέκδοτο αντιμετώπιζαν οι συμπατριώτες του τον αφορισμό του μεγάλου πνευματικού άνδρα που το άγαλμά του δεσπόζει σήμερα, στο λιμάνι του Ληξουρίου.
Άλλος βλάσφημος συγγραφέας ήταν ο Εμμανουήλ Ροΐδης με το έργο του ''Πάπισσα Ιωάννα''.Η καθολική εκκλησία είναι στο στόχαστρο του βιβλίου αυτού, αλλά  ως αντανάκλαση επηρεάζεται και η Ανατολική. Η Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτήριζε τον Ροίδη ως όργανο του σατανά, κακούργο, ανατροπέα καθεστώτων, μισερό,έχιδνα..........Όμως ο συγγραφέας δεν αφορίστηκε παρά μόνο το βιβλίο και μάλιστα η μήνυση που του υποβλήθηκε από την Ιερά Σύνοδο δεν είχε το αίσιο αποτέλεσμα που ανέμενε η Σύνοδος γιατί οι δικαστές---κρυφογελώντας, όπως λέγεται,---είπαν στο ακροατήριο ότι, αφού το βιβλίο είναι ήδη αφορισμένο δεν μπορούν να το διαβάσουν για να το δικάσουν!!!!!!!!!!!!!!!
Πρόσφατα διάβασα και για έναν αφορισμό μια ολόκληρης πόλης! Ναι μια ολόκληρη πόλη, λέει το άρθρο, που πριν δυο τρεις μήνες αποφασίστηκε η άρση του αφορισμού και είχε ανακοινωθεί και στους πολίτες. Για δική μας πόλη πρόκειται, για τη Βόνιτσα. Λέει το άρθρο ''Σε άρση αφορισμού για τους κατοίκους της Βόνιτσας θα προβεί την Κυριακή ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς, κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής 9/6/13 στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Βονίτσης''
''Στο σχετικό κείμενο που έχει σταλεί στον Επίσκοπο Βονίτσης το 1530 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία και το πρωτότυπο βρίσκεται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους , υπάρχει η προτροπή του Οικουμενικού Πατριάρχη στους κατοίκους της Βόνιτσας να σταματήσουν να κλέβουν τα χέλια από τι διβάρι της Μονής Κορωνησίας (η οποία ανήκε απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και είχε ως μετόχι της τη Μονή Αγίας Παρασκευής της Βόνιτσας) ειδάλλως θα υποστούν τις συνέπειες του Αφορισμού που αναφέρονται στο κείμενο ''.
Μάλιστα!!!!!!!!!! Και να σκεφθεί κανείς ότι μπορεί να πρωτοστάτησε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στους αφορισμούς όλα τα χρόνια των προηγούμενων αιώνων αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν δόγματα που ασκούν εξουσία έχοντας το ποίμνιόν τους κάτω από το φόβο της τιμωρίας και σ' αυτήν τη ζωή και στην άλλη, την αιώνια!!!!!!!!!.

Ίσως ένας αφορισμός του Νίτσε μας εξηγεί το γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι ακόμη υποτελείς σε τόσο φανατισμένους θρησκευτικούς εξουσιαστές.
''Τα αόρατα νήματα είναι οι πιο ισχυροί δεσμοί''.....Και αλίμονο σ' αυτούς που δε κατανοούν αυτά τα αόρατα δεσμά!!!!!!!!!