Μια ανάπαυλα από το άγχος της πόλης


Ένα όμορφο τριήμερο πέρασε ταξιδεύοντας στο Αιγαίο, παρέα με όμορφο καιρό αν και η συννεφιά το πρωί μας απογοήτευσε λίγο.
Το πλοίο γεμάτο κόσμο............άλλοι για Άνδρο πήγαιναν, άλλοι.........για Τήνο ή Μύκονο.
Η παρέα μας γεμάτη κέφι δε σταμάτησε να γελά ή να μιλά....Φωτογραφίες πολλές τραβήξαμε, κάποιες βλέπετε και εδώ.
Η θάλασσα ήρεμη και σε κάποια σημεία απλά λίγο ανήσυχη, μας χάρισε ένα όμορφο ταξίδι
 Τα νησιά των Κυκλάδων, αν και γυμνά τα περισσότερα από δέντρα, έχουν τη δική τους ομορφιά, τις όμορφες παραλίες τους και φυσικά τη μοναδική αρχιτεκτονική τους.

Όταν πρωτο-επισκέφθηκα πριν χρόνια- θυμάμαι- το πρώτο μου Κυκλαδίτικο νησί, με έπιασε ένα σφίξιμο στο στήθος από την έλλειψη πρασίνου. Κοιτούσα από το πλοίο όλα τα νησιά που επισκεπτόμασταν, και σκεπτόμουν πόσο διαφορετικά είναι από τα νησιά του Ιονίου, που συνήθισα να επισκέπτομαι. 

Όμως η αλήθεια είναι ότι έχουν τη δική τους ομορφιά  και μετά τόσα χρόνια δεν ξέρω ποιο νησί να ξεχωρίσω αν και η Σαντορίνη είναι αγαπημένος προορισμός.
Πρώτο λιμάνι που έπιασε το πλοίο μας ήταν η Άνδρος. Ο πολύς κόσμος όμως κατέβηκε στην Τήνο......οι περισσότεροι για να επισκεφθούν τη Χάρη της, την εκκλησία της Παναγίας. Φοβερά συγκινητικό θέαμα είναι πάντα οι γονυπετείς γυναίκες, και καμιά φορά και άντρες, που περπατώντας στα τέσσερα φτάνουν στην εκκλησία. 

Δεν ξέρω τα προβλήματα του καθένα τους  και τι εμπόδια ξεπέρασαν ή πόσο πόνεσαν ή πονούν από ανησυχία για αγαπημένα πρόσωπα............αλλά οι επικρίσεις του είδους '' η Παναγία θέλει τόση ταλαιπωρία;;'' ή '' ζητάει τάματα η Παναγιά;;'' είναι νομίζω το λιγότερο ενοχλητικά. Κανείς δεν ξέρει την συναισθηματική κατάσταση τόσου κόσμου που περπατά γονατιστός από το λιμάνι μέχρι την εκκλησία. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, πιστεύω, να κρίνει την πίστη του συνανθρώπου του και πώς αυτή εκδηλώνεται. Σεβασμός μόνον αρκεί και επιβάλλεται.

Πάντως.........στο πλοίο, δεν έλειψαν και εκείνοι που τσακώθηκαν με τους συνεπιβάτες τους για μια καρέκλα ή για το χώρο που τους άφηναν για να περάσουν.
Όσο φορτισμένοι και αν είναι οι άνθρωποι.......αναρωτιέμαι πολλές φορές...........πόσος κόπος χρειάζεται για να είναι ευγενείς;; Μια καλή κουβέντα, ένα χαμόγελο και μια ευγενική παρατήρηση φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από την άσχημη συμπεριφορά.
Αρνητική εντύπωση μου έκανε --και όχι για πρώτη φορά-- η απουσία σεβασμού στο χώρο του πλοίου. Άλλη μια φορά, όταν ο κόσμος είναι τόσος πολύς, παρατηρώ αυτήν την αδιαφορία του κόσμου στο περιβάλλοντα χώρο. Αφημένα άδεια ποτήρια πάνω σε καρέκλες ή κάτω στο δάπεδο, τουαλέτες γεμάτες πεταμένα χαρτιά έξω από τα δοχεία απορριμμάτων, χαρτοπετσέτες που τις έπαιρνε ο αέρας αφημένες εδώ και εκεί, άδειες συσκευασίες πεταμένες, ενώ οι κάδοι απορριμμάτων και ανακυκλώσιμων υλικών ήταν προσβάσιμοι εύκολα...........Και μια και είπα για τον κάδο ανακύκλωσης....είχε μετατραπεί και αυτός  σε κάδο σκουπιδιών.
Αλήθεια γιατί δε σεβόμαστε το χώρο που μας φιλοξενεί;; Επειδή πληρώνουμε ναύλο;;; Επειδή μας αρέσει να κουράζουμε το προσωπικό του πλοίου; 
Αν βλέπαμε λίγο το χώρο που βρισκόμαστε σαν το σπίτι μας ίσως το περιβάλλον μας για όλους να ήταν καλύτερο.............
Αυτά τα μικρά και αρνητικά περιστατικά δεν μας χάλασαν το κέφι....Περάσαμε όμορφα και χαλαρά. Μας κακοφάνηκε πολύ που γυρίσαμε στο χάος της Αθήνας...Όλοι είπαμε ότι θα θέλαμε να μένουμε σε κάποιο νησί, σε ένα καθαρό περιβάλλον μακριά από τους θορύβους της πόλης και από τα καυσαέρια που σε πνίγουν............όλοι παραπονιόμαστε αλλά...............τελικά την Αθήνα δεν την αλλάζουμε!!!



2 σχόλια:

  1. Χαίρομαι γι' αυτά που διαβάζω για σένα αγαπητή Άννα. Έτσι, πάντα να βρίσκεις χρόνο και, με ανθρώπους που αγαπάς, να πραγματοποιείς ευχάριστες αποδράσεις! Και φυσικά τα θαυμάσια ελληνικά νησιά μας προσφέρονται για τέτοιους προορισμούς! Να 'σαι καλά και πάντα τέτοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλησπέρα Διάττοντα. Συγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά ξανά ήμουν εκτός Αθηνών. Σ'ευχαριστώ για τις ευχές και εγώ θα θελα πάντα τέτοια!!!!!! Εύχομαι και σε σένα τα καλύτερα.
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή