Όμορφες πρωτοβουλίες που ωφελούν πάρα πολλούς!

Πολλές φορές θαυμάζουμε τις ατομικές πρωτοβουλίες ανθρώπων που κάνουν τις ιδέες τους πράξεις.
Πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι η πολιτεία δεν βοηθά αυτές τις πρωτοβουλίες, αλλά όταν το κάνει, έστω και αν αργήσει, παράγεται έργο αξιοπρόσεκτο.
Ο λόγος για το διαφημισμένο έργο ζωής της κας. Φόνσου, το ''Σπίτι του Ηθοποιού''.
Είναι σίγουρο ότι οι συνάδελφοί της θα πρέπει να ευγνωμονούν και την ίδια που έδωσε χρήμα και αγώνα  για να υλοποιηθεί το όνειρό της αλλά και όλους όσους την βοήθησαν.
Είδαμε τα εγκαίνια του ''Σπιτιού του Ηθοποιού'', διαβάσαμε συνεντεύξεις και θαυμάσαμε!

Σίγουρα έχει ειπωθεί πόσο πολύ βοηθά αυτό το έργο  τους ανθρώπους της τέχνης που είναι αδύναμοι οικονομικά, είτε γιατί το επέλεξαν, είτε γιατί από μόνο του το επάγγελμα του ηθοποιού δεν παρέχει οικονομική ασφάλεια στους περισσότερους ηθοποιούς.
Είπα και εγώ να  δω από κοντά πώς έγινε το Σπίτι και ο χώρος γύρω του. Σκέφτηκα  να πιω καφέ στο καφενείο του, εκεί στον πεζόδρομο, που η παράνομη έξοδος μιας βιοτεχνίας που φόρτωνε σίδερα στα φορτηγάκια και προκαλούσε τόσο θόρυβο, έγινε ένας ήρεμος χώρος ανάσας.Σ' αυτήν την περιοχή, λόγω δουλειάς, βρίσκομαι καθημερινά και ξέρω πόσο υποβαθμισμένη είναι, όπως κάθε γειτονιά της Αθήνας.
Ήξερα τον πεζόδρομο της οδού Παναθηναίων πριν την ανακατασκευή του.
Έβλεπα έναν πεζόδρομο- πάρκινγκ για αυτοκίνητα, νέους που μαζεύονταν εκεί, μάθαινα για τσακωμούς και φωνές που ανάγκαζαν τους κατοίκους της περιοχής να καλούν την αστυνομία, άκουγα για παρέες που συγκεντρώνονταν εκεί με τους μεγάλους σκύλους τους που γάβγιζαν συνέχεια, ίσως γιατί τα έβαζαν να τσακώνονται μεταξύ τους, ίσως γιατί είναι άγρια αυτά τα σκυλιά από επιλογή των ιδιοκτητών τους, άκουγα παράπονα για μη σεβασμό των ωρών κοινής ησυχίας, για φόβο των παιδιών να κατέβουν στον πεζόδρομο να παίξουν, έβλεπα τοίχους λερωμένους από συνθήματα και άλλα φαιδρά, σκουπίδια παντού.........και όλα αυτά να συνθέτουν μια εικόνα παρακμής της ήδη υποβαθμισμένης περιοχής. 
Το σχολείο που βρίσκεται εκεί είχε παλιά την έξοδό του στον πεζόδρομο μονίμως κλειστή. Έβγαιναν τα παιδιά και των δύο βαρδιών- πρωί και απόγευμα- από την έξοδο στο δρόμο.
Ο πεζόδρομος ξηλώθηκε όλος. Φτιάχτηκε εξαρχής. 
Σήμερα βλέπεις παγκάκια τσιμεντένια με ξύλινο κάθισμα σε ένα πλακοστρωμένο πεζόδρομο, δεντροφυτεμένα παρτέρια, λουλούδια, βαμμένους τοίχους, ζωγραφισμένους με κουστούμια θεατρικά, φώτα πολλά παντού, ωραία κατασκευή από σίδερο και ξύλο σε όλο το μήκος του πεζοδρόμου και φυσικά κερκίδες θεατών απέναντι από την είσοδο του ''Σπιτιού του Ηθοποιού'', στο ''θέατρο του δρόμου Νίκος Κούρκουλος'', όπως τον ονόμασαν.
Ήπιαμε τον καφέ μας σε ένα περιβάλλον που το κοιτούσες και δεν πίστευες στα μάτια σου...............''Πόσο οφείλουμε''; ρωτήσαμε στο τέλος. ''Ό,τι  θέλετε στον κουμπαρά '' μας είπαν!

Από τα εγκαίνια

Η πόρτα του σχολείου ανοίγει εδώ και καιρό και τα παιδιά φεύγουν με ασφάλεια ενώ τα μικρά τρέχουν στον πεζόδρομο. 
Καθαρά όλα ενώ η πινακίδα του Δήμου ενημερώνει ότι απαγορεύεται η ελεύθερη διέλευση σκύλων και φυσικά αυτοκινήτων......
Μου είπε κάποιος κάτοικος που το σπίτι του ''βλέπει'' τον πεζόδρομο, ότι πριν φτιαχτεί το ''Σπίτι του Ηθοποιού'' σκεφτόταν να φύγει από την περιοχή αν και η οικονομική κατάσταση τον φρέναρε. ''Δεν υποφερόταν αυτή η κατάσταση στον πεζόδρομο, γιατί  είχε γίνει ''στέκι κάποιων που προκαλούσαν όχι μόνο θόρυβο αλλά και φόβο''.
Να λοιπόν που και οι κάτοικοι οφείλουν ένα ευχαριστώ στην κα Φόνσου και την ομάδα της.
Να πώς η ατομική ή ομαδική πρωτοβουλία με την αρωγή του κράτους βοηθά πάρα πολλούς.
Ναι, ξέρω ότι χρειάζονται χρήματα.............αλλά υπάρχει τρόπος να αναβαθμιστεί μια περιοχή που μόνο αρνητικά απασχολεί την καθημερινότητα.
Γιατί τελικά οι άνθρωποι αξίζουμε να ζούμε σε ένα όμορφο περιβάλλον.
Όμως.............χρειάζεται το σεβασμό όλων μας ένα τέτοιο έργο και κάθε παρόμοιο έργο.
Ας μάθουμε να προσέχουμε και να φροντίζουμε και το ''έξω του σπιτιού'' μας, την ίδια μας τη γειτονιά, την πόλη μας και τελικά την πατρίδα μας.
Αρκεί να το καταλάβουμε όλοι ότι όλα αυτά είναι δικά μας..............μας αξίζει να είναι όμορφα.....................είναι στο χέρι μας!!!!!!!!!!!!