Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή και η σημασία του!

Τα Νέμεα ήταν αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του Δία και καθιερώθηκαν το 573πχ.  Το αρχαίο στάδιο της αρχαίας Νεμέας αναδείχθηκε από την επιμονή του Αμερικανού καθηγητή του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ Steven G. Miller  το 1974 και ολοκληρώθηκε το 1991.Στη συνέχεια οργανώθηκε η αναβίωση των αγώνων. Ήδη οι φετινοί αγώνες έγιναν τον προηγούμενο μήνα.
Ο πρώτος όμως που καθιέρωσε τους αρχαίους αγώνες ήταν ο Ηρακλής προς τιμή του Δία-Σωτήρα, μετά τον άθλο του, που ήταν η εξολόθρευση  του λιονταριού  της Νεμέας.
Ήταν ο πρώτος άθλος, και όπως τον διαβάζουμε μοιάζει με παραμύθι ..............
Μια φορά λοιπόν, στη Νεμέα και τον καιρό του Ηρακλή, υπήρχε ένα θηρίο, ένα λιοντάρι, ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων, γιατί δεν κατασπάραζε μόνο τα ζωντανά τους, αλλά και τους ανθρώπους.
Φυσικά, ήταν αδύνατο να το σκοτώσει κάποιος, μια και το δέρμα του ήταν αδιαπέραστο, και κανένα βέλος ή σπαθί δεν το διαπερνούσε.
Ζούσε στην περιοχή, σε μια σπηλιά με δυο εισόδους, και κανείς δεν μπορούσε να το πλησιάσει.
Υπήρχε όμως ο Ηρακλής, με τη μεγάλη δύναμη....Πήρε την εντολή να το σκοτώσει. Αμέσως ξεκίνησε για τη Νεμέα έχοντας μαζί του το τόξο του, τα βέλη του και το σπαθί του. Στο δρόμο του, συνάντησε μια αγριελιά που ο χοντρός κορμός της του έκανε τόση εντύπωση, ώστε έκοψε ένα χοντρό κλαδί και έφτιαξε από εκεί το ρόπαλό του. 
Με όλα αυτά τα όπλα του έφτασε στο λημέρι του λιονταριού.
Ήταν μεσημέρι και ο ήλιος έλαμπε ψηλά στον ουρανό. Όταν έφτασε στο βουνό Τρητό, έκανε την εμφάνισή του και το λιοντάρι! Το λιοντάρι, άγριο θηρίο, ανίκητο, στάθηκε απέναντι από τον Ηρακλή,  πολύ δυνατό ημίθεο και αναμετρήθηκαν με τα βλέμματα.
Τότε ο ήρωάς μας, οπλίζει το τόξο του και ρίχνει το βέλος του που ενώ πέτυχε το θηρίο, το βέλος  εκτινάχθηκε μακριά.......Και η δεύτερη βολή του ήταν εύστοχη αλλά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Πραγματικά το δέρμα του ζώου ήταν αδιαπέραστο!!!!!!!!!!!
Το λιοντάρι, αν και δεν τραυματίστηκε, θύμωσε και επιτέθηκε στον Ηρακλή. Άρχισε η μάχη με τον Ηρακλή να προσπαθεί να χώσει στην καρδιά του θηρίου το σπαθί του...... αλλά, το δέρμα δεν υποχωρούσε............Ήρθε και η σειρά του ροπάλου. Χτυπούσε με μανία το λιοντάρι με το ρόπαλο της αγριελιάς αλλά δεν μπόρεσε όχι μόνο να το σκοτώσει, ούτε να το τραυματίσει έστω.
Όμως το λιοντάρι μας τράπηκε σε φυγή και πήγε στη σπηλιά που ζούσε, ενώ ο Ηρακλής το καταδίωκε.

Έτσι, μπροστά το λιοντάρι, πίσω ο Ηρακλής , έφτασαν στη σπηλιά και ο ήρωάς μας, προσπαθούσε να το στριμώξει μέσα στη φωλιά του. Μα αυτό κατόρθωνε και έβγαινε από τη σπηλιά από μια δεύτερη έξοδο ενώ ξαναέμπαινε από την πρώτη είσοδο! Το κυνηγητό συνεχίστηκε ως ότου ο Ηρακλής είδε τη δεύτερη είσοδο και την έφραξε στη στιγμή με πέτρες...Έτσι το λιοντάρι μας δεν μπορούσε πλέον να βγει........Ήρθε τότε η στιγμή της αναμέτρησης. Λιοντάρι και Ηρακλής πάλευαν για να νικήσουν ο ένας τον άλλον. Ο βρυχηθμός του λιονταριού έσειε το βουνό ενώ ο Ηρακλής πάλευε με γυμνά χέρια προσπαθώντας να πιάσει με μια λαβή το λαιμό του ζώου και να το πνίξει. Με τα πολλά, το κατόρθωσε και έσφιγγε το λαιμό του ζώου, τον έσφιγγε, ενώ το λιοντάρι τιναζόταν στην προσπάθειά του να ξεφύγει,έως ότου παραδόθηκε στον πιο δυνατό, αφήνοντας ένα ρυάκι αίμα να βγαίνει από το στόμα του μαζί με αφρούς!

Με αυτό το δέρμα με την κεφαλή του λιονταριού, καθώς και με το ρόπαλο της αγριελιάς, έμεινε να εικονίζεται ο Ηρακλής.
Λέγεται, ότι το δέρμα ήταν τόσο σκληρό που ο ήρωάς μας δεν μπόρεσε να το γδάρει από το σώμα του νεκρού ζώου με κανένα μέταλλο. Έτσι σκέφθηκε να χρησιμοποιήσει τα νύχια του ζώου  και τα κατάφερε.

Ένα παραμύθι... που κατατάσσεται στη μυθολογία μας... Είναι όμως παραμύθι;
Οι υποστηρικτές της μυθιστορίας, που υποστηρίζουν ότι όλα στη μυθολογία είναι αληθινά, πιστεύουν ότι η αφήγηση κρύβει νοήματα άλλα. Το λιοντάρι είναι ο φόβος που κυριαρχεί στις ψυχές των ανθρώπων, γι αυτό και ανίκητος......Ο Ηρακλής κατόρθωσε να νικήσει με τη λογική και τη δύναμη όπως ο άνθρωπος μπορεί μόνο με το νου και τη θέληση να διώξει το φόβο από την ψυχή του, που καταστρέφει κάθε ελπίδα του ανθρώπου και σβήνει κάθε όνειρο για το αύριο.

Ο φόβος, έτσι και αλλιώς,προέρχεται από αυτό που φοβίζει τον άνθρωπο και μπορεί να πάρει διαστάσεις υπερφυσικές, να γίνει ανίκητος. Αν μάλιστα είναι φόβος που κυριαρχεί σε πολλούς συγχρόνως, τότε τρέφεται και με τη δικαιολογία του πλησίον, που φοβάται επίσης και που αδυνατεί επίσης να τον νικήσει.
Όμως, η δύναμη της θέλησης, η επιθυμία να ελευθερωθεί η ψυχή από ό,τι τη σκοτώνει, η γνώση ότι ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει κάθε φόβο, είναι το νόημα της ιστορίας του Ηρακλή και του λιονταριού της Νεμέας.
Ακόμη όμως, και για τους θιασώτες της μυθολογίας, ακόμη και αν ο άθλος αυτός του Ηρακλή είναι ένα παραμύθι με ρίζες αληθινές αλλά με διαστάσεις υπερφυσικές και μη πραγματικές, πάλι με φόβο έχει να κάνει, με το φόβο της μάζας που την καθηλώνει άπραγη και άβουλη να παλέψει, να νικήσει και να προγραμματίσει το αύριο.

Ό,τι και αν σημαίνει, όπως και αν τον ερμηνεύει ο καθένας τον άθλο αυτόν, καθώς και τους επόμενους του Ηρακλή, σίγουρα τους διηγείται στα παιδιά του και αρέσκεται να τους διαβάζει ξανά και ξανά!