Θυμάμαι σε επισκέψεις μας, τις συζητήσεις των γεροντότερων για το παρελθόν. Αναμνήσεις για χρόνια που πέρασαν μέσα από γεγονότα σημαντικά και δύσκολα για τους ανθρώπους.
Θυμάμαι όμως και τις διηγήσεις των γυναικών, γιαγιάδων τότε της παρέας.
Πόσο δύσκολα ήταν γι αυτές εκείνα τα χρόνια!
Πόσα και πόσα είχαν να διηγηθούν για τους αγώνες για την καθημερινότητα, για το μεγάλωμα των παιδιών, για να βοηθηθεί ο σύζυγος στις δουλειές του, για να βοηθηθούν οι γονείς τους, γέροι τότε, για τις καθημερινές δουλειές χωρίς τις ανέσεις της δικής μας εποχής, για τις αγωνίες τους τις δύσκολες εποχές της ζωής τους, για τις μέρες ανασφάλειας και φόβου που έζησαν... για ... για ...
Και η αναγνώριση στη γυναίκα και στην προσφορά της ήταν μηδαμινή. Όχι μόνον δεν τους αναγνωρίζονταν καμιά προσφορά, αφού θεωρείτο υποχρέωσή τους ,ό,τι και αν έκαναν, αλλά και δεν τους δινόταν και ο απαραίτητος σεβασμός που αξίζει σε κάθε άνθρωπο
Σήμερα, η γυναίκα αναγνωρίζεται και δικαιωματικά της επιτρέπεται να ζει ισότιμα με τους άντρες στην κοινωνία μας.
Σήμερα, οι νόμοι την κατοχυρώνουν για να αποφασίζει μόνη της για τη ζωή της και την πορεία της.
Σήμερα μπορεί να εργαστεί, θεωρητικά όπου θέλει, όπως και ο άντρας.
Όμως, υπάρχουν χώρες που η γυναίκα είναι στο περιθώριο ακόμη.
Που θεωρείται πολίτης β' κατηγορίας. Που η ύπαρξή της οφείλεται στον άντρα και σ' αυτόν στηρίζεται. Που δεν έχει λόγο και γνώμη ούτε για τα παιδιά που γεννά. Που δεν της ανήκει κανένα περιουσιακό στοιχείο ούτε να το διαχειριστεί της επιτρέπεται. Που δεν μπορεί να εργαστεί, να σπουδάσει, να διαμαρτυρηθεί, να μετέχει στα κοινά, να προσπαθήσει να πραγματοποιήσει τα όνειρά της!!!
Κι όμως, αγωνίζεται για τα δικαιώματά της, για την πολιτική κατάσταση στη χώρα της, για την ειρήνη, για ισότητα, για να δεχθούν στην ουσία οι άντρες που κυβερνούν ότι είναι μια ίση οντότητα με αυτούς, ότι έχει νου και θέληση και αγωνιστικότητα και ικανότητες που επιτέλους πρέπει να της αναγνωριστούν.
Αγωνίζεται η γυναίκα... οι γυναίκες παντού στη γη αλλά όχι όλες. Όχι οι πολλές. Μόνον όσες είναι διατεθειμένες να ρισκάρουν ακόμη και τη ζωή τους!
Τόσο δύσκολα τα πράγματα για τη γυναίκα....Πάντα ήταν! Και πάντα θα είναι!
Πρόσφατα μια κοινότητα στην Ινδία αποφάσισε οι γυναίκες να μην πηγαίνουν στην αγορά και να μην παντρεύονται από έρωτα για να μείνουν ηθικές και ενάρετες!
Ακόμη και οι ''πολιτισμένες'' χώρες, η Δύση που τόσο δείχνει να εκτιμά την ισότητα, την δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, ακόμα και στα πολιτισμένα κράτη, υπάρχουν γυναίκες που δεινοπαθούν.
Δεινοπαθούν από συζύγους- πατεράδες, από αφεντικά, από προαγωγούς, από ανώμαλους στερημένους σεξουαλικά άντρες. Ακόμη και στα δυτικά κράτη η γυναίκα γίνεται εμπόρευμα, αγοράζεται και πωλείται, εκδίδεται, κακοποιείται. Φυσικά δεν είναι η μόνη. Αλλά κυρίως γυναίκες είναι τα θύματα του κάθε ανώμαλου, ανέντιμου, άρρωστου απατεώνα, του κάθε απάνθρωπου και σκληρού άντρα της κοινωνίας!
Προχθές είδα ένα αφιέρωμα στην τηλεόραση για τις γυναίκες της Αφρικής! Για τους αγώνες τους ενάντια στο φασιστικό καθεστώς της χώρας τους αλλά και την συμπαράστασή τους σε άλλες χώρες. Αγωνίζονται για να μετέχουν στις ειρηνευτικές συζητήσεις των χωρών τους. Δέχθηκαν με πανηγυρικό τρόπο το 2000 την απόφαση του ΟΗΕ να συμμετέχει ενεργά η γυναίκα στις ειρηνευτικές διαδικασίες!
Υποστήριζαν ότι δεν μπορεί οι κύριοι που μετέχουν σε πόλεμο, να αποφασίζουν και για την ειρήνη. Κι αυτό γιατί πιστεύουν ότι χωρίς τη γυναίκα δεν γίνεται παύση του πολέμου αφού υπάρχουν πολλά συμφέροντα και γιατί ομαλή μετάβαση από τον πόλεμο στην ειρήνη και στην ανοικοδόμηση της χώρας δεν νοείται χωρίς τη γυναίκα.
Είναι φοβερό να αγωνίζεται μια γυναίκα για να της αναγνωριστεί το δικαίωμα να πει τη γνώμη της, να μιλήσει, να πράξει αυτόβουλα χωρίς τη σκιά του αρσενικού επάνω της!
Είναι φοβερή ακόμη η θέση της γυναίκας σε κάθε κράτος. Γιατί η συνεισφορά της είναι πολυσήμαντη, γιατί είναι πολυδιάστατη και γιατί ακόμη και οι νόμοι καταπατούνται προκειμένου να εκμεταλλευτούν ιδίως τη γυναίκα!
Σήμερα μάλιστα με την οικονομική κρίση να έχει στρογγυλοκαθήσει άνετα σε πάρα πολλά κράτη, η γυναίκα εργαζόμενη καταπιέζεται, καταδυναστεύεται λόγω ανάγκης για δουλειά!
Γυναίκα... μια ζωή αγώνας, είτε ομαδικός, είτε ατομικός, κάθε γυναίκα δίνει τον καθημερινό της αγώνα για να καταξιωθεί ως άτομο!
Θυμάμαι τις γιαγιάδες που έλεγαν ότι δεύτερη γνώμη δεν πρέπει να δίνει η γυναίκα αν δεν ερωτηθεί από τον άντρα!
Θυμάμαι συζητήσεις ομηρικές για το αν πρέπει να συνετισθεί μια γυναίκα με το ξύλο! Έτσι είχαν γαλουχηθεί τότε.
Όμως, παντού και πάντα πιστεύω ότι η γυναίκα δεν καταπιέζεται γιατί θεωρείται κατώτερη ... απλά γιατί θεωρείται αδύναμη μυικά μπροστά στον άντρα και έτσι ''οφείλει'' να υπακούει. Βλέπετε, ο κομπλεξικός, όποιος και αν είναι, στα ασθενέστερα μέλη μιας κοινωνίας έτσι φέρεται: απαξιωτικά, κυριαρχικά, απολυταρχικά.
Αχ καημένες γιαγιάδες τι περάσατε τα παλιά χρόνια!
Αχ καημένες γυναίκες του κόσμου τι περνάτε ακόμη και σήμερα!
Άννα έχεις δίκιο σε όλες σου τις επισημάνσεις και δυστυχώς εν πολλοίς τα πράγματα είναι έτσι. Ότι κι αν πει κανείς νομίζω ότι απλώς θα είναι ένα ευχολόγιο και τίποτα παραπάνω. Αν η νοοτροπία όλων των ανθρώπων δεν αλλάξει δια της σωστής παιδείας, τέτοια φαινόμενα πάντα θα υπάρχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου.
Kαλησπέρα Κώστα. Πώς είναι το χέρι; Τελείωσαν οι διακοπές; Εγώ έχω πρόβλημα ιντερνετ μια και είμαι διακοπές αλλά μπαίνω όποτε μπορώ.
ΔιαγραφήΌσο για το θέμα της γυναίκας, νομίζω ότι σωστή παιδεία δεν θα αποκτήσουν ποτέ οι πολλοί της Γης μια και δεν τους ''βολεύει''! Η σωστή παιδεία θέλει και θέληση για να την αποκτήσεις. Θέλει δουλειά για να αλλάξει ο καθένας πρώτα τον εαυτό του. Και ποιος παραδέχεται ότι δεν είναι σωστός;; Μόνον λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα είναι και θα είναι οι έχοντες σωστή παιδεία και φυσικά αυτοί θα πιστεύουν πάντα ότι υπάρχουν περιθώρια για να βελτιωθούν ως άτομα.
Να σαι καλά!!!!!!!!!!!