Το παιχνίδι και η σημασία του!

Αυτές τις ημέρες, τις γιορτινές και πολυέξοδες, τα παιδιά είχαν την τιμητική τους.Τα δώρα των γονιών στα παιδιά τους, αλλά και της νονάς και του νονού στα βαπτισίμια τους είναι πλέον παράδοση.
Μια σκέψη για πιο οικονομικές αγορές, σίγουρα την είχαμε όσοι από εμάς είχαν τέτοιες υποχρεώσεις....
Φυσικά το παιχνίδι είναι πάντα ο πρωταγωνιστής στη λίστα των  παιδικών δώρων!!!!
Πολλοί προτείνουν βιβλία για τα μεγαλύτερα παιδιά...Δεν είδα μέχρι σήμερα ούτε ένα--και ξέρω αρκετά παιδιά-- να προτιμά το βιβλίο από το παιχνίδι.
Βέβαια, στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας, η μαζική παραγωγή παιχνιδιών, έφερε στο παιδί το φθηνό παιχνίδι, το πολυδιαφημισμένο, τα παιχνίδια από όλον τον κόσμο.
Αν και πάρα πολλά παιχνίδια καμιά ωφέλεια δεν προσφέρουν στο παιδί εκτός της ψυχαγωγίας, εν τούτοις είναι απαραίτητο ''εργαλείο'' για τη σωστή ανάπτυξή του. Φυσικά πρώτο στη λίστα των ωφέλιμων παιχνιδιών παραμένουν τα ομαδικά παιχνίδια.

Σήμερα, που το παιδί δεν έχει χώρους να κινηθεί, να τρέξει, να βρει φίλους εκτός σχολείου, απομονωμένο στο διαμέρισμα, είναι απαραίτητο να έχει παιχνίδια που διδάσκουν, που εντάσσουν το παιδί στην πραγματική ζωή αλλά σε ελεγχόμενες διαστάσεις, για να του διαμορφώσουν την ψυχολογία του, σύμφωνα με το Φρόιντ, επειδή διδάσκεται μέσα από το παιχνίδι να αντιμετωπίζει τις φοβίες του και τις φαντασιώσεις του υποσυνείδητου.
Αλλά και για τη μεγάλη Μαρία Μοντεσόρι που σ' εκείνη οφείλεται το Μοντεσσοριανό σύστημα, το παιχνίδι είναι ένα μέσο πειραματισμού επίλυσης προβλημάτων και δημιουργίας.
(Το Μοντεσσοριανό σύστημα κυρίως αναφέρεται στην αγωγή των αισθήσεων, στην αγωγή των μυών, στην αγωγή της ευφυΐας και στην αγωγή των κοινωνικών συναισθημάτων και της ηθικής βουλήσεως.)

Υπάρχουν καταπληκτικά παιχνίδια που διδάσκουν και ψυχαγωγούν συγχρόνως, αλλά, κατά τη δική μου γνώμη, τα παιδιά σήμερα αν και έχουν όλα τα παιχνίδια που μπορεί να φανταστεί ο νους ενός κατασκευαστή, είναι αδικημένα από τις παλαιότερες γενιές, που είχαν το χειροποίητο παιχνίδι ή τη δική τους ιδιοκατασκευή...
Μέσα από τις ανασκαφές, από πίνακες ζωγραφικής, μέσα από χειρόγραφα μαθαίνουμε ότι το παιχνίδι είναι τόσο παλιό όσο ο κόσμος.
Από το 19ο αι. και στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις υπήρχαν καταστήματα με παιχνίδια, συνήθως καλόγουστα και ακριβά.
Οι πρώτοι κατασκευαστές του ελληνικού εμπορικού παιχνιδιού εμφανίζονται το 1950, που δημιούργησαν δημοφιλή παιχνίδια για την εποχή, όπως η κοκορομαχία, οι μποξέρ, το λούνα παρκ, το συρόμενο αστυνομικό αυτοκίνητο,κούκλες και κουκλόσπιτα αλλά και επιτραπέζια παιχνίδια.
Ακόμη και σήμερα εμφανίζονται απομιμήσεις παλιών παιχνιδιών.
Θυμάμαι μικρή, εκτός από τα ομαδικά παιχνίδια που παίζαμε στη γειτονιά, είχαμε παιχνίδια ξύλινα, ή μεταλλικά ( πόσες φορές κόπηκα στις γωνιές τους!), πλαστικά, αλλά και πορσελάνινα!!!!!
Όμως....δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς όλα μου τα παιχνίδια πήγαιναν στην άκρη για χάρη των δικών μου ιδιοκατασκευών, που η χαρά της δημιουργίας ήταν αυτό που είχε τελικά σημασία!!!!!!!!!!!!!!!

Πάντως φέτος, είδα μερικά μουτράκια να κατσουφιάζουν επειδή το περιτύλιγμα του δώρου τους δεν έκρυβε αυτό που επιθυμούσαν!!!!!!!
Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τους γονείς για να πείσουμε τα παιδιά μας ή μάλλον για να τα ξανά-διδάξουμε ποια είναι η αληθινή αξία των παιχνιδιών, ποια είναι η σημασία του, πόσο πολύ θα ήταν ευχαριστημένα αν έφτιαχναν μόνα τους κατασκευές που θα τα ψυχαγωγούσαν και θα τα δίδασκαν....Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να αλλάξουμε την καταναλωτική νοοτροπία που σίγουρα τους έχει εμφυσηθεί...
Πρέπει, λένε οι ειδικοί, να μάθουμε στο παιδί μας να μην παίρνει ευχαρίστηση από την απόκτηση πολλών αγαθών και μάλιστα παιχνιδιών, που πολλές φορές δεν τα χρειάζεται ή δεν είναι αυτό που προσδοκά.

Δύσκολη χρονιά η φετινή, είναι όμως ευκαιρία να ξεκινήσουμε να εξηγούμε στα παιδιά και την σημασία του παιχνιδιού αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς σε κάθε σπίτι...
Έτσι....μπορεί στο τέλος αυτής της χρονιάς, να έχει ασπαστεί υγιείς απόψεις καταναλωτισμού και να έχει πραγματικά ωφεληθεί από το παιχνίδι!