Σε επιφυλακή μεν, ψύχραιμη επιφυλακή δε, έχουν τεθεί οι υγειονομικές αρχές της Βόρειας Ελλάδας μετά τον εντοπισμό του ιού του Δυτικού Νείλου σε πουλιά. Ο ιός ανιχνεύτηκε για πρώτη φορά φέτος σε περιστέρια στους νομούς Πέλλας και Ημαθίας, οι οποίοι είχαν βρεθεί στο επίκεντρο της επιδημίας του περσινού καλοκαιριού που στοίχισε τη ζωή σε 34 ανθρώπους σε ολόκληρη την Κεντρική Μακεδονία.
Θα υπάρξει ή δεν θα υπάρξει επιδημία; Το γεγονός από μόνο του δεν προδικάζει επιδημία, αλλά ούτε ότι δεν θα υπάρξει είπε ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και σύμβουλος του ΚΕΕΛΠΝΟ, Τάκης Παναγιωτόπουλος
Αυτό που έγινε γνωστό είναι ότι τα περιστέρια που προσβλήθηκαν από τον ιό είναι ή νεογέννητα, ή όσα βρέθηκαν οροαρνητικά σε προηγούμενες αιμοληψίες.
Τα περιστέρια πάντως αν και τα αγαπώ, δεν τα θέλω στη βεράντα μου !
Έχω λάβει βέβαια τα μέτρα μου...
Και δεν είναι μόνον οι κουτσουλιές τους...είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση δυο βακτηριδίων στον άνθρωπο που προκαλούν σοβαρές διάρροιες και πνευμονία.
Γι αυτό αναρωτιέμαι το ότι λιγοστεύουν τα περιστέρια σήμερα, επειδή γίνονται νόστιμα με ριζάκι στην κατσαρόλα των μεταναστών, πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για τη δημόσια υγεία;
Αν πεινάς βέβαια θα φας ό,τι να 'ναι αλλά...
Θυμάμαι ότι είχαν βρει τις γλάστρες μου ωραίο τόπο για να γεννήσουν τα αβγά τους.
Έλα όμως που δεν μπορούσα να πετάξω τα αβγουλάκια....Έτσι τοποθέτησα ξυλάκια πολλά, κάθετα στο χώμα κάθε γλάστρας, ξέρετε...αυτά που χρησιμοποιούμε για σουβλάκια....
Την επομένη, τα ξυλάκια, τα έβρισκα κάτω από τη γλάστρα...
Αναρωτήθηκα πώς βρίσκονταν κάτω.
Παραφύλαξα και στάθηκα τυχερή και τα είδα στην πράξη: τα έπαιρναν με το στόμα τους και τα έβγαζαν από το χώμα και τα πετούσαν κάτω! Μετά έσκαβαν λίγο το χώμα και γεννούσαν το αβγό!
Τώρα έχω κατορθώσει και δεν έρχονται πια ούτε στις γλάστρες μου, ούτε καν στη βεράντα μου!
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, είχαμε βρει ένα περιστεράκι μόνο του και ανήμπορο στο πεζοδρόμιο και το πήραμε σπίτι γιατί σαν μικρούλα που ήμουν το λυπήθηκα.
Κλάματα και παρακάλια έπεισαν τους γονείς μου να το πάρουμε σπίτι. Το τάιζα, το περιποιόμουν και τις κουτσουλιές του έμαθε να τις κάνει στην εφημερίδα στο μπαλκόνι!
Θυμάμαι ότι της είχα δώσει και όνομα : Πιπίτσα!!! Και όταν άκουγε ομιλίες ερχόταν στο δωμάτιο που είμαστε ...Προφανώς ήθελε παρέα!
Στα δωμάτια που ήταν στρωμένα χαλιά δεν την άφηνα να μπει...της έλεγα, θυμάμαι, ''κάτσε εκεί Πιπίτσα! Όχι μέσα στο δωμάτιο''! Και στ' αλήθεια έμενε στην πόρτα και δεν έμπαινε μέσα. Δεν είναι φοβερό;
Αν έδειχνα απασχολημένη, έκανε σιγά ένα βήμα εμπρός για να μπει μέσα...''Σε βλέπω Πιπίτσα! '' της έλεγα και αμέσως έκανε ένα βήμα πίσω μένοντας στην πόρτα! Πανέξυπνα πουλιά!
Τα περιστέρια σύμβολα της ειρήνης ....από το πέρας του κατακλυσμού του Νώε, που γύρισε το περιστέρι με το κλαδί ελιάς, σύμβολα του Αγίου Πνεύματος, ταχυδρόμοι στην υπηρεσία του ανθρώπου, μέχρι και μεταφορείς ναρκωτικών έχουν γίνει, είναι τα πουλιά που βρίσκονται παντού. Σε όλα τα κράτη, σε όλες τις πόλεις.
Στις πλατείες κυρίως, τα ταΐζουν και είναι ατραξιόν για τους τουρίστες.
Στην Ιταλία θυμάμαι που προσπάθησα να ταΐσω τα περιστέρια στην πλατεία του Μιλάνο και αμέσως ήλθε ο αστυνομικός που περιπολούσε, να με εμποδίσει. Όσο και αν του εξηγούσα ότι το κεκάκι που πρόσφερα ως τροφή στα περιστέρια, ήταν καλό χωρίς δηλητήριο, δεν πειθόταν. Έπρεπε να βάλω το μισό στο στόμα μου να το φάω για να πεισθεί ότι δεν θέλω να δηλητηριάσω τα περιστέρια τους!
Εδώ, σ'εμάς, οι πλατείες γεμίζουν από περιστέρια και ο καθένας μπορεί να τα ταΐσει ό,τι θέλει ακόμη και δηλητήριο. Δεν είναι λίγες οι φορές που βρίσκονται νεκρά εδώ και εκεί!
Πάντως από τον 5ο αιώνα πχ υπάρχουν μαρτυρίες των ταχυδρομικών περιστεριών!
Πετούν πολλά μαζί σε κοπάδια και τα είδη τους ανέρχονται σε 308 περίπου!
Όμορφα πουλιά, τρυφερά, έξυπνα, κοινωνικά, αλλά και ενοχλητικά λίγο!!!
Τα σιντι των εφημερίδων κοσμούν τα περισσότερα μπαλκόνια της Αθήνας στην προσπάθεια των κατοίκων να τα εμποδίσουν να κουρνιάσουν εκεί.
Έχουν βρεθεί και πλαστικά καρφιά που τοποθετούνται σε γύψινα και στέγες για να εμποδίσουν τα περιστέρια. Αλλά αυτά έχουν και νου και τρόπο να υπερπηδούν τέτοια εμπόδια, αρκετές φορές!
Τι μου θύμησες τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω κι εγώ τέτοιες εμπειρίες με περιστέρια. Στη παλιά μου δουλειά μαζεύονταν πάρα πολλά στο κήπο έξω από το μπαλκόνι στο γραφείο μου. Τα έβλεπα και είχα τη φαεινή ιδέα να πάρω σιτάρι να τα ταίσω την άλλη μέρα. Ολέθριο λάθος που είχα την έμπνευση να το πετάξω από το μπαλκόνι. Την τρίτη μέρα, που είχα πάει νωρίτερα με το που με αντίκρυσαν, πέταξαν όλα μαζί κατά πάνω μου, σε σημείο που προσπαθούσα να προφυλαχθώ.Και το κακό ήταν ότι εκείνη τη μέρα δεν είχα τίποτα να τα ταίσω. Ένοιωσα λες και έπαιζα στη ταινία του Χίτσκοκ ''τα πουλιά''.
Όντως είναι πανέξυπνα αλλά φοβερά βρώμικα. Και πρώτη φορά διάβασα ότι περνάνε ένα υλικό τα αγάλματα γιατί καταστρέφει η κουτσουλιά τους το μέταλλο. Το σκέφτεσαι;;
Καλό βράδυ Άννα
Mαίρη καλημέρα! Στη φαντασία μου σε είδα σε ''ταινία Χίτσκοκ''!!!!!!!!!!!!!!!χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά όλοι έχουμε εμπειρίες με τα περιστέρια...Μη ξεχνάς ότι ζουν μαζί μας.......
Καλή εβδομάδα