Παιδιά..........ώρα για παιχνίδι!!!!!!!!

Τα σχολεία κλείνουν σε λίγες μέρες και για τα παιδιά, ειδικά του δημοτικού, ξεκινά ο ελεύθερος χρόνος για παιχνίδι!
Θυμάμαι κάποια συζήτηση με φίλους που υποστηρίχθηκε ότι το παιδί τα έχει όλα σήμερα και δεν ''ξέρει'' να παίζει!!! Κάποιος είπε '' μακάρι να ήμουν παιδί σήμερα με όλα τα παιχνίδια που έχει το δικό μου παιδί''!!!
Δεν ξέρω ....εγώ τα λυπάμαι τα παιδιά σήμερα!
Δεν είναι η ποσότητα των παιχνιδιών....δεν είναι ''όλα τα καλά'' που τους προσφέρουμε, είναι η ποιότητα του ελεύθερου χρόνου τους.

Κάποτε θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, βγαίναμε στο δρόμο και συναντιόμασταν με τα άλλα παιδιά και παίζαμε!
Παιχνίδια ομαδικά, που μας έκαναν να γελάμε, να φωνάζουμε και να τρέχουμε από δω και από κει............Είχαμε παρέες....συνομήλικα παιδιά, φτιάχναμε δικά μας παιχνίδια με δικούς μας κανόνες.....πραγματικά διασκεδάζαμε!
Φυσικά είχαμε και τις κούκλες μας, τα αυτοκινητάκια, αλλά το παιχνίδι ήταν αλλιώς!!!
Θυμάμαι τα βαφτίσια της δικής μου ....χαχα... κούκλας!! Με νονό και καλεσμένους ...Μάλιστα είχα και μπομπονιέρες που η μαμά είχε φτιάξει από λίγο τούλι, καραμέλες και κορδέλες!!! 
Γι αυτό λέω ότι λυπάμαι σήμερα τα παιδιά του διαμερίσματος, που δεν έχουν πού να τρέξουν, να παίξουν, να κινηθούν ελεύθερα. 

Τα λυπάμαι με όλα τα ''σουτ! ακούγεστε έξω'', '' μην χτυπάτε, η κυρία από κάτω είναι άρρωστη'' , ''πρόσεχε παιδί μου θα κάνεις ζημιά'', και όλα τα  ''μη'' που ακολουθούν τα παιχνίδια τους!!
Το παιχνίδι είναι απαραίτητο για να μεγαλώσει σωστά το παιδί! 
Το ομαδικό παιχνίδι είναι  μια βιολογική συμπεριφορά που παρατηρείται σε όλα τα θηλαστικά..........
Παίζοντας το παιδί ωριμάζει, μαθαίνει κανόνες, μαθαίνει σωστή συμπεριφορά μέσα στην ομάδα..........εξωτερικεύει φόβους και ανησυχίες, φαντασιώσεις και συναισθηματικές συγκρούσεις. Γίνεται δημιουργικό άτομο και  γενικά προετοιμάζεται για την είσοδό του στον κόσμο των μεγάλων.
Αυτήν όμως τη σημαντική ανάγκη του παιδιού τη στερείται  όλο το χρόνο ο μαθητής λόγω φόρτου σχολικής και εξωσχολικής  εργασίας.
Οι διακοπές είναι ο ελεύθερος χρόνος του παιδιού.
Και είναι λυπηρό να ακούς γονείς ή κηδεμόνες να  στερούν το παιχνίδι  από το παιδί τους, με τη δικαιολογία ''τώρα μεγάλωσες''! Ή '' σταμάτα να κάνεις, φασαρία έχω πονοκέφαλο''!!! Ακόμη και η συμπεριφορά των γονιών ''πήγαινε τώρα να παίξεις'' που λένε πολλές φορές στα παιδιά τους για να τους αφήσουν ήσυχους, είναι το λιγότερο προβληματική, λένε οι παιδαγωγοί- ψυχαναλυτές!

Γιατί το παιχνίδι είναι αυθόρμητο! Δεν χρειάζεται καθοδήγηση και επέμβαση του ενήλικα, εκτός από διακριτικές παρεμβάσεις . Έτσι δεν στερούμε στο παιδί την δυνατότητα να σκεφθεί μόνο του, δεν του  περιορίζουμε τη φαντασία  και τη δημιουργικότητά του!!!!!!!!!
Από τα λαϊκά παιχνίδια, ένας σημαντικός αριθμός ήταν γνωστά από την αρχαιότητα.
Η ''χαλκή μυία'' ήταν κάτι σαν την τυφλόμυγα,
Οι πεσσοί, ήταν οι γνωστοί μας βόλοι,
Οι αστράγαλοι που ήταν τα κότσια και άλλα!
Παλιά παιχνίδια, αντικείμενα που έπαιζαν τα παιδιά με αυτά , είναι γνωστά μέχρι σήμερα.
Το γιο γιο, η σβούρα, η σφεντόνα, η τραμπάλα που φτιαχνόταν από ένα μαδέρι που στηριζόταν σε ένα διχαλωτό ξύλο που έμπηγαν τα παιδιά στο έδαφος και τραμπαλίζονταν τραγουδώντας ''Τράμπα τραμπαλίζομαι/ πέφτω και τσακίζομαι/ και χτυπώ το γόνα μου/ και φωνάζει η νόνα μου............
Άλλα ομαδικά παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στις γειτονιές ήταν : ''περνά περνά η μέλισσα'', '' δεν περνάς κυρά Μαρία'', ''Ένα λεπτό κρεμμύδι'', ''Η μακριά γαϊδούρα'', ''γύρω -γύρω όλοι'' ,  '' η  κολοκυθιά'' και πάρα πολλά που διαφέρουν από τόπο σε τόπο, αλλά διατηρούνται έως σήμερα.

Αλλά και οι ενήλικες παίζουμε!!!!!!!!!!
Είναι ψυχαγωγία, μας αποσπά το παιχνίδι από την πραγματικότητα και τα προβλήματά της και ερχόμαστε κοντά με φίλους !
Φυσικά, η μπάλα που τα αγόρια έπαιζαν ποδόσφαιρο και τα κορίτσια τα μήλα, ήταν και είναι πάντα  από τα πρώτα αντικείμενα του παιδιού!
Πολύ παλιά, τα παιδιά κατασκεύαζαν μόνα τους τα παιχνίδια τους ............όπως η μητέρα μου που έφτιαχνε με πηλό φουφούδες και πήλινα κατσαρολάκια για να παίζει με τις φίλες της ή  ο πατέρας μου που έφτιαχνε μπάλες με πανιά πολλά δεμένα κουβάρι μεταξύ τους  για να παίζει με τους φίλους του! Μετά από αρκετές κλωτσιές --λέει-- διαλυόταν και ξανά από την αρχή να φτιαχτεί νέα μπάλα!!!!
Και η κατασκευή αυτή βοηθούσε τα παιδιά, εξασκούσε τις δεξιότητές τους και φυσικά τα διασκέδαζε!!!
Σήμερα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, με τα αταρι και τις μπι μπι μπο.....μάλλον τα  παιδιά γίνονται μοναχικά!!!! 
Κι όμως, δεν χρειάζεται πολλά ένα παιδί!!!!!!!!!!!!
Παρέα μόνο από συνομηλίκους του, ελεύθερο χρόνο και μια αλάνα για να παίξει, να τρέξει, να κοκκινίσουν τα μαγουλάκια, να λάμψουν τα ματάκια, να γελάσει με την καρδιά του και φυσικά να εκτονωθεί!!!!!!!!!!!!
Και δεν πειράζει και αν τα γόνατα γεμίσουν γρατσουνιές!!!!!!!!!! Είναι και αυτές από τα ''παράσημα'' του παιδικού παιχνιδιού!!!
Αρκεί να αντιλαμβανόμαστε εμείς οι ενήλικες πόσο απαραίτητο είναι το παιχνίδι για τα παιδιά ....Για τα παιδιά των διαμερισμάτων...........  πάρκα υπάρχουν στις γειτονιές και πλατείες, και φίλοι-συμμαθητές ώστε να εξασφαλίσουμε καλύτερη ποιότητα παιχνιδιού στο παιδί μας! Γιατί θα παίξει και μόνο του φυσικά, αλλά η παρέα του ομαδικού παιχνιδιού είναι απαραίτητη!!!!!

Στο χέρι των γονιών είναι να προσφέρουν, όσο το δυνατόν, στο παιδί τους καλύτερο χώρο   για να παίξει και φυσικά το δικό του ελεύθερο  χρόνο !!!
Καλό καλοκαίρι στα  παιδιά!
Ώρα για παιχνίδι!