Οι Νύμφες που κατοικούν στα δέντρα...............

To να βρεθεί κανείς κοντά στη φύση, έστω και για λίγο, είναι Θεού δώρο!

Ηρεμία και γαλήνη που μόνο το πράσινο προσφέρει, ανάσα καθαρή που σε αναζωογονεί, μακριά από τους θορύβους και τα άγχη της πόλης  για λίγες μέρες, αισθάνεσαι ότι αναγεννιέσαι.

Βλέποντας το βουνό αριστερά μου, καταπράσινο από έλατα, σκέφτηκα με φόβο ότι έρχεται το καλοκαίρι και οι φωτιές των ασυνείδητων θα είναι οι πρώτες ειδήσεις...κάθε μέρα!!!
Στην αρχαιότητα, ήξεραν τη σημασία του δάσους, αφού κάθε δέντρο είχε και τη Νύμφη του.....
Ιερό το δέντρο για τους αρχαίους Έλληνες!!! Είχε ζωή, είχε ψυχή. Και η ψυχή του ήταν η Νύμφη. Έτσι εξηγούσαν, αιώνες πριν, την ανάγκη σεβασμού στη φύση...
Εμείς, οι απόγονοί τους, πάψαμε να πιστεύουμε σε μύθους, χάσαμε το μέτρο και ..............γίναμε καταστροφικοί.
Οι Νύμφες των προγόνων μας, κατοικούσαν στα δέντρα, τα προστάτευαν από την ανοησία και τα προφύλασσαν από την κακοποίηση.
Για να κοπεί ένα δέντρο τότε, έπρεπε να υπάρχει σοβαρός λόγος....Διαφορετικά η Νύμφη που το κατοικούσε,   θα εκδικείτο τον άδικο χαμό του, και θα τιμωρούσε τον άμυαλο που κατέστρεψε ό,τι δεν μπορούσε να φτιάξει.
Έτσι απλά, μέσα από αυτόν το μύθο, οι άνθρωποι έμαθαν να σέβονται αυτό που εμείς σήμερα καταστρέφουμε με μανία: τη φύση!
Οι Νύμφες ήταν πανέμορφες!!!! Ζούσαν στα βουνά και στις απάτητες κορφές.
Δεν γερνούσαν όπως οι άνθρωποι, δεν γινόταν γκρίζες  και μίζερες, το σώμα τους δεν παρουσίαζε  φθορά από το χρόνο, η ψυχή τους  έμενε ελεύθερη και ζωντανή.
Πέθαιναν, όταν πέθαινε και το δέντρο που ήταν ένα μαζί τους.
Οι Νύμφες έπαιρναν το όνομά τους από το δέντρο που κατοικούσαν. Έτσι είχαμε τις Δρυάδες επειδή κατοικούσαν στις βελανιδιές, τις Μηλιάδες που κατοικούσαν στις μηλιές, τις Μορέες που κατοικούσαν στις μουριές κ.ο.κ
Μια φορά και ένα καιρό.............ζούσε ο Αρκάς, ο γιος του Δία και της Καλλιστούς, της συνοδού της θεάς Άρτεμης. Γεννήθηκε σε μια σπηλιά,  εκεί  που είχε καταφύγει η Καλλιστώ επειδή η Άρτεμη την έδιωξε όταν κατάλαβε ότι ήταν έγκυος.  Αφού είχε παραβεί τον κανόνα της παρθενίας,  με αυτόν τον τρόπο  τιμωρήθηκε από την Άρτεμη: να γεννήσει μακριά και μόνη!
Όταν μεγάλωσε ο Αρκάς, πήγαινε συχνά για κυνήγι. Σε μια τέτοια εξόρμηση   συνάντησε μια Νύμφη , την Ερατώ,  και την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα!
Ήταν μια θεσπέσια ύπαρξη, που περπατούσε λες και δεν ακουμπούσαν τα πόδια της στη γη....που το σώμα της έγραφε μια αρμονική καμπύλη  στο ξέφωτο, και το πέπλο της έλαμπε σαν καθαρό νερό στις αχτίδες του ήλιου.
Έτσι λοιπόν ο Αρκάς και η Ερατώ ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλον!!!
Από την ένωσή του βγήκαν τρία παιδιά. Ένας εξ αυτών ήταν ο Έλατος, που ίδρυσε πόλη και της έδωσε το όνομά του: την Ελάτεια. Όλα τα δέντρα της περιοχής ονομάστηκαν από τον γιο του Αρκάδα, έλατα.....
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν έτσι ακριβώς........
Σήμερα, είναι αλλιώς............πάψαμε να πιστεύουμε σε Νύμφες, πάψαμε να σεβόμαστε τη φύση, πάψαμε να ''φτιάχνουμε'' μύθους!!!!!! 
Το καλοκαίρι έρχεται................και η προσοχή μας πρέπει να είναι σε εγρήγορση... Γιατί, ότι απέμεινε από τη φύση, πρέπει να ζήσει και να αναπτυχθεί ξανά!!!!
Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ξαναδώσουμε τα δέντρα στις Νύμφες για να τα προστατεύουν.............
Έτσι θα ξαναθυμηθούμε ότι....οι Νύμφες που  κατοικούν στα δέντρα, θα μας τιμωρήσουν αν δεν  τα σεβόμαστε ....ήδη οι τιμωρίες τους είναι ολοφάνερες!!!!!!!!!