Από μικρή λάτρευα τις χιονόμπαλες. Ίσως γιατί το πρώτο χριστουγεννιάτικο δώρο μου ή αυτό που εγώ θυμάμαι ως πρώτο, ήταν μια χιονόμπαλα με ένα σπιτάκι σε δάσος με έλατα, που το χιόνι έπεφτε στροβιλίζοντας συνεχώς τις χιονονιφάδες του.
Υπέροχο λάθος μια χιονόμπαλα, αν κρίνουμε από την ιστορία της.
''Η χιονόμπαλα μας είναι μια εφεύρεση του παππού μου. Εφηύρε τη σφαίρα χιονιού κατά λάθος το έτος 1900. Ο παππούς μου ήταν μηχανικός χειρουργικών εργαλείων και ήθελε να βελτιώσει τη λάμπα του Έντισον για τον φωτισμό των χειρουργείων. Και έκανε κάποιες δοκιμές και σε μία από αυτές τις δοκιμές δημιουργήθηκε η χιονόμπαλα», λέει ο Perzy III στο Euronews. Όπου Perzy ο ΙΙΙ είναι ο ιδιοκτήτης της εταιρείας σήμερα . Λένε μάλιστα ότι το χιόνι είναι εφεύρεση του Perzy Ι και αυτή η συνταγή του ψεύτικου χιονιού είναι μυστική ακόμη ως σήμερα.
Αυστρία λοιπόν και Βιέννη, με τις γυάλινες χιονόμπαλες που ειδικά τα Χριστούγεννα είναι μαγικές.
Αγαπάμε τη μαγεία των Χριστουγέννων. Μας χρειάζεται. Η χιονόμπαλα την προσφέρει.
Η κόρη μου έχει συλλογή από χιονόμπαλες, ειδικά από τα ταξίδια της. Κάθε φορά θα πιάσω μια να την αναταράξω, να αρχίσει το χιόνι να πέφτει. Και κάθε φορά η ματιά μένει εκεί στη γνωστή εικόνα, αλλά τόσο μαγική.
Η δική μου χιονόμπαλα, μου κράτησε πολλά χρόνια συντροφιά τότε που ήμουν μικρό παιδί. Θυμάμαι να την κρατώ ενώ είμαι μπρούμυτα στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ, να βλέπω να χιονίζει μέσα στο δάσος με το φωτιζόμενο σπιτάκι και η φαντασία μου να καλπάζει.
Κάθε φορά δημιουργούσε και νέο παραμύθι...
Το σπιτάκι το κατοικούσε μια οικογένεια. Τα παιδάκια είναι τώρα μαζεμένα γύρω από το τζάκι...
Άλλο παραμύθι...το σπιτάκι έμενε άδειο να περιμένει τους ιδιοκτήτες του που έφυγαν βιαστικά, γιατί θηρία ήλθαν στο δάσος και φοβήθηκαν.
Νέα βραδιά με τη χιονόμπαλα στα χέρια και νέο παραμύθι . Το σπιτάκι ήταν το σπίτι μάγισσας, καλής όμως, και σίγουρα αν περίμενε κανείς λίγη ώρα, θα έβλεπε τη μάγισσα με την ιπτάμενη σκούπα της να χάνεται στον σκοτεινιασμένο ουρανό.
Πόσες τέτοιες ιστορίες δεν σκαρφιζόμουν και τις ξεχνούσα το πρωί.
Για να καταλάβεις πόσο μ'αρέσουν οι χιονόμπαλες, θα σου πω ότι χρησιμοποίησα κάθε γυάλινο βαζάκι με καπάκι για να φτιάξω δικές μου, μα καμιά δεν με ικανοποίησε.
Ίσως το στρογγυλό σχήμα της, αυτό που μ'αρέσει, και παραπέμπει στο σχήμα της Γης να είναι η αιτία.
Η Γη με τά τόσα βάσανα και προβλήματα που οι άνθρωποι δημιουργούν, έχει τις μαγικές της στιγμές, τα μέρη εκείνα που μας ταξιδεύουν μακριά από σκοτούρες και μικρότητες, εκεί που οι άνθρωποι ξεπερνούν εαυτό όχι να κάνουν το κακό, αλλά να σκορπίσουν χαρά. Εκεί που το χαμόγελο δεν θεωρείται παράξενος μορφασμός του προσώπου, σε μέρη που μια αγκαλιά είναι ανοικτή για να καλύψει κάθε μοναξιά. Μαγικες στιγμές σε μέρη που το νόημα των Χριστουγέννων αποκτά σημασία, μέρη μαγικά που ο άνθρωπος γιορτάζει την ανθρώπιά και την αγάπη.
Ναι, ξέρω, τι θα πεις, να ένα νέο παραμύθι ... αλλά να ξέρεις... δεν κρατώ χιονόμπαλα.
Οι εικόνες είναι από το πιντερεστ
Μετέχει στο Κείμενο και στις Ιστορίες των Χριστουγέννων της Μ Νικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου