Το κυνήγι μια λέξης / 14ο Παίζοντας με τις λέξεις

-Που λες γιατρέ μου το έβαλα στα πόδια. Μην με κοιτάς με απορία. Με το που μου είπε  ότι έχει εκπαιδευτεί Παραστάτης Δικηγόρος στις Διαμεσολαβήσεις άρχισα να τρέμω...Παραστάτης; Και εδώ αυτή η ριμάδα λέξη;
Τα νεύρα μου γιατρέ... τη μισώ αυτήν τη λέξη, τη συναντώ σε όλη μου τη ζωή και μου μουτζουρώνει τις στιγμές  μου
Με κυνηγάει συνεχώς ένας παραστάτης!
Ναι... ναι, θα σου τα πω από την αρχή.
Όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου έλεγε ότι κάθε παιδί έχει τον παραστάτη άγγελο να το φροντίζει. Και εγώ ησύχασα. Πώς να ξέρω ότι οι μεγάλοι λένε άνετα ψέματα στα παιδιά τους ενώ τα κοιτάζουν στα μάτια; Πού ήταν όμως ο άγγελός μου όταν σκαρφαλώναμε, παιδιά, τη μάντρα του κ.Θύμιου να κόψουμε φράουλες και μόνο εμένα τσάκωνε στα πράσα;
Πού ήταν ο  άγγελός μου όταν παίζαμε βόλους και εγώ ούτε ένα νόμισμα δεν κέρδισα ποτέ, γιατί  πάντα ήμουν η χαμένη;
Και τα καλοκαίρια πηγαίναμε εξοχή στης γιαγιάς το χωριό. Παλιό σπίτι, δε μου άρεσε, με μια πόρτα τεράστια να μην μπορώ να την ανοίξω. Ξέρεις πόσες φορές είχα χτυπήσει στον μαρμάρινο παραστάτη της πόρτας;
Αμ στο σχολείο; Που δεν κατάφερα ποτέ να γίνω ούτε παραστάτης στις Εθνικές Επετείους;
Σκέψου γιατρέ ότι στη γειτονιά μου με τους συμμαθητές μου, παίζαμε την παρέλαση πολλές φορές. Και εμένα δεν  με έβαζαν σημαιοφόρο, αλλά ούτε παραστάτη. Μόνο ν'ακολουθώ ήθελαν.
Πώς να μη μισήσω αυτήν τη λέξη;
Τιιιι; Δεν ήταν σπουδαίο;
Περίμενε έχει και παρακάτω.
Η Σόνια ήταν  φίλη μου. Ό,τι έκανα το έκανε κι εκείνη. Ήμασταν κολλητές. Που λες, στο Λύκειο έκανα παρέα με το Χρήστο και εκείνη βάλθηκε να τον ξελογιάσει. Χαχα, σιγά μην το καταφέρει σκέφτηκα, αλλά... το κατάφερε. Η φιλία μας θάφτηκε κάτω απ' τις μνήμες του Λυκείου. Ξέρεις όμως ότι ήθελε να την συγχωρήσω όταν χώρισε με το Χρήστο , επειδή  ήταν πάντα καλή φίλη και παραστάτης μου σε κάθε στιγμή της ζωής μου;
Άκου παραστάτης της ζωής μου! Πω πω δεν αντέχω ούτε να τη λέω τη λέξη.
Κάθε φορά που την  ακούω,  χάνω το χρώμα μου  γιατρέ, να κοίτα με!
Και τώρα; Γνώρισα ένα δικηγόρο τον Νίκο Αναγνώστου, γοητευτικός και χαμογελαστός, μου άρεσε πολύ και τόσο ιππότης... α ναι είναι σημαντικό για μένα, να είναι ιππότης ένας άντρας. Βγαίνουμε δυο βδομάδες, όλα υπέροχα,  μέχρι σήμερα που το 'φερε η συζήτηση και μου είπε σε τι έχει εκπαιδευτεί. 
Τον κοιτούσα με ένα βλέμμα γεμάτο τρόμο... Αφού με ρωτούσε συνεχώς  τι συνέβη... τι έπαθα...  τι είδα... Κι εγώ; Να η τρεμούλα!
Σου είπα, το έβαλα στα πόδια και ήλθα   τρέχοντας εδώ.
-Είμαι σοβαρά γιατρέ μου;

Αυτή είναι η δεύτερη συμμετοχή μου στο Παίζοντας με τις λέξεις που διοργανώνει η Μαρία μας και το περιμένουμε με χαρά και ανυπομονησία