Εκεί που κλείδωσε η αγάπη ......

Έλεγα ότι δεν είμαστε  μιμητικά όντα και δεν αντιγράφουμε εύκολα τις τάσεις του εξωτερικού...(ουπς, πέταξες τίποτε; ).
Καλά είμαστε της μίμησης αλλά αργούμε πολύ να ακολουθήσουμε και πολλές φορές δεν μένει κάτι που αντιγράφουμε. Χάνουμε το ενδιαφέρον μας γρήγορα. Δεν πιάνει σαν να λέμε.
Ο λόγος για τα λουκέτα αγάπης  που γκρεμίζουν γέφυρες στο Παρίσι και δημοπρατούνται τελικά.
Ήλθαν και στην Ελλάδα, αλλά στην Κεφαλονιά δεν είχα συναντήσει. Κάθε χρόνο είμαι εκεί και περιδιαβαίνοντας τις ομορφιές της, κάτι θα είχα προσέξει.

Φέτος όμως, λίγες μέρες με έφεραν κοντά της και είδα μερικά λουκέτα να κάνουν την εμφάνισή τους σε μια πανέμορφη θέα εκεί που σίγουρα θα σταματήσει και ο ντόπιος και ο τουρίστας να απολαύσει τη φύση και τις ομορφιές της.

Βέβαια δεν κάνουμε πάντα την αρχή εμείς...οι τουρίστες ίσως προηγούνται, αλλά ακολουθούμε. Να πω τώρα για την έλλειψη σοβαρότητας που πολλοί χαρακτηρίζουν αυτήν την κίνηση μια και το βάρος, όταν γίνονται πολλά, γκρεμίζει κιγκλιδώματα και γέφυρες;  Να πω ότι δεν κλειδώνεται η αγάπη, ούτε ασφαλίζεται ο έρωτας με ένα λουκέτο που το κλειδί πετάγεται στα ''Τάρταρα''; 
Όχι δεν θα το πω..
Δες το σαν ένα σημάδι ευτυχίας και αγάπης αυτών που απόλαυσαν τη θέα κάποια στιγμή. 
Βέβαια έχουν το λουκέτο στις αποσκευές τους, αλλά παρατηρώντας από ψηλά τόση ομορφιά, νιώθεις το Θεό πιο κοντά σου, νιώθεις αγαλλίαση και δέος για όλη αυτή την ομορφιά    που είσαι τυχερός να απολαμβάνεις.
Νιώθεις διπλά τυχερός που είσαι ερωτευμένος και κρατάς ένα χέρι στο δικό σου για να πορευτείς στη ζωή.Θες λοιπόν ν' αφήσεις την ''υπογραφή'' σου, το δικό σου λουκέτο για να κλειδώσει η ευτυχία σου. Δεν ξέρεις τι θα γίνει στη ζωή ''αύριο'' αλλά ''σήμερα'' ζεις το παρόν και χαμογελάς.

Υπάρχουν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας τα λουκέτα της αγάπης (στην Ξάνθη, στη λίμνη των Ιωαννίνων, στον Ισθμό Κορίνθου, στην Θεσσαλονίκη) και ας περιμένουμε να δούμε πόσα θα γίνουν με την πάροδο του χρόνου και αν θα χρειαστεί   επέμβαση για να δημοπρατηθούν και τα δικάς μας και...ποιος θα τα πάρει άραγε;
Στην Γαλλία πάντως κάποιος με παλιά κλειδάκια λουκέτων μπόρεσε να ανοίξει μερικά και τα διέσωσε αναρτώντας τις λεπτομέρειες στο φέις ώστε να βρεθούν οι ιδιοκτήτες. Αλλά κάποια μπορεί να αξίζουν πολλά χρήματα, αν ανήκουν σε διάσημα πρόσωπα..( εδώ). 
Βέβαια υπάρχουν σημεία που θα γίνουν αγνώριστα αν πολλαπλασιαστούν τα λουκέτα, όπως στη Θεσσαλονίκη στις Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου. Ας ελπίσουμε να μην χαλάσουν τις όμορφες ομπρέλες στην παραλία. 
Κι ενώ έχει ξεκινήσει εκστρατεία κατάργησής τους στην Ευρώπη, εμείς τώρα ξεκινάμε...
Μη με ρωτήσεις όμως για όλα όσα κρεμάνε- εκτός λουκέτων- οι άνθρωποι...δεν έχω απαντήσεις!