Ξαφνιάστηκα ευχάριστα το γύρισμα στο χρόνο
στο χώρο που μεγάλωσα, σ' αυτούς εδώ τους δρόμους
μικρό παιδί σαν ήμουνα, όλους τους περπατούσα
ήξερα κάθε τους γωνιά, το κάθε μονοπάτι
Πώς άλλαξε η γειτονιά!
Πού είναι τα λιβάδια;
Γεμάτα χλόη και φυτά, κάθε λογής λουλούδια,
στην αγκαλιά τους ξάπλωνα, μεθούσα απ' τ' άρωμα τους
με αδημονία περίμενα να' ρθει μια πεταλούδα
Πού είναι οι δρόμοι οι στενοί, με χώμα καμωμένοι
γιομάτοι πέτρες διάσπαρτες σημάδια στα γόνατά μου!
Αυτό το σπίτι φίλης αδελφής, ποιος ξέρει πού είναι τώρα,
κοίταξε πώς ερήμωσε, πώς πλήγιασαν οι τοίχοι,
γεμάτη αράχνης κέντημα η πόρτα αργοπεθαίνει,
τα παραθύρια σφαλιστά, στη λήθη χαρισμένα.
Πού ‘ναι τα δέντρα τα ψηλά, που κρύβανε τον ήλιο
το σ' αγαπώ πρωτάκουσα κάτω από τη σκιά τους
Πάμε σ’ εκείνη τη γωνιά, που ήταν το σπιτικό μου
πού ήταν ασφαλής φωλιά γεμάτο απ’ τις φωνές μας,
από τραγούδια και χαρές και άλλες τόσες λύπες!
Κοίτα πώς στέκει μοναχό, μέσα σε τόσα άλλα,
που άλλαξαν, ξανάνιωσαν, σύγχρονα θε να είναι
Στο χρόνο ίδιο έμεινε, απ' τη πολλή φροντίδα
με μια αυλή πλακόστρωτη, άντρο μας στα παιχνίδια
Μιλιά σαν είχε, θ' άκουγες όλα τα μυστικά μας
τότε που χτίζαμε, παιδιά, τα πρώτα όνειρά μας
Να και το δέντρο μου, κοίτα πώς ζει
πώς πάχυνε, τα ουράνια θε να φτάσει
Αχ πόσα χρόνια πέρασαν μια ζωή γεμάτη!
Μια γειτονιά που στέγασε τις λύπες και χαρές μας
είδε παιδάκια ζωηρά ο χρόνος να τ' αλλάζει
γιαγιάδες ξεπροβόδισε που πήγαν στα ουράνια.
Μια οικογένεια είμαστε όλοι μαζί οι γειτόνοι
και τώρα εχαθήκαμε, γινήκαμε όλοι ξένοι
Τα μάτια μου εθάμπωσαν, γεύομαι την αλμύρα
για τη ζωή που έφυγε, μα άφησε αναμνήσεις
Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο 15ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει άψογα η Αριστέα, του blog ''η ζωή είναι ωραία''
Υποχρεωτική λέξη, ''ζωή'' μια πανέμορφη λέξη που έδωσε πανέμορφα ποιήματα.
Νικήτρια η Μαρία μας . Στο ''Απάγκιο'' της μπορείτε να απολαύσετε το ''Μαγιάπριλο στο περβάζι'' που μας μάγεψε. Άξια!!
Σας ευχαριστώ που συνυπάρξαμε και σ' αυτό το Συμπόσιο Ευχαριστώ και την Αριστέα μας που ποτέ δεν ξεχνά να μας παρακινεί σε τόσο όμορφες δραστηριότητες
Σας ευχαριστώ για την ψήφο σας ή τη μνεία στο ποίημά μου.
Δεν πήγε καλά και λογικό είναι, μια και υπήρχαν τόσα διαμάντια. Η συμμετοχή και μόνο είναι υπέροχη εμπειρία.
Η φωτογραφία είναι από το διαγωνισμό του Οίκαδε "Η γειτονιά που θα ήθελα..." που έλαβαν μέρος μόνο σχολεία.
Άννα μου πολύ όμορφη η συμμετοχή σου γεμάτη αναμνήσεις και νοσταλγικές εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα!
Σ'ευχαριστώ Ελένη μου
ΔιαγραφήΚαλή γλυκιά σου μέρα
Αυτούς τους δρόμους τους παλιούς και εγω τους λαχταρώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια για τη συμμετοχή σου
Καλημερα,
φιλί γλυκό!
Κι εγώ τους λαχταρώ Αριάδνη μου
ΔιαγραφήΜα πάνε....
Σ'ευχαριστώ πολύ
Φιλιά πολλά και μια όμορφη ημέρα να έχεις
ΑπάντησηΔιαγραφή"γεμάτη αράχνης κέντημα η πόρτα αργοπεθαίνει,
τα παραθύρια σφαλιστά, στη λήθη χαρισμένα"
Συγχαρητήρια Αννούλα μου για τη συμμετοχή σου
Κεντίδια τα λόγια σου!!!
Καλημέρα με γλυκό φιλάκι ♥♥♥
Κι εμένα μ'άρεσε ο στίχος αυτός χαχαχαχχα
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Ελενίτσα μου
Να σαι καλά
Φιλιά πολλά με μια γλυκιά καλημέρα
Καλογραμμένο, Άννα μου. Και συγκινητικό και νοσταλγικό. Μια βόλτα στην γειτονιά! Καλό μήνα να έχουμε! ♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά Αλεξάνδρα μου
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα
Αχ βρε Άννα μου, πέτυχες εκεί ακριβώς που "πονάω". Πολύ προσφιλές, λατρεμένο μου το θέμα σου με την παλιά γειτονιά. Την Κυριακή, στο διάβα με το ποδήλατό μου, στα πέρατα της Αθήνας, εκεί που η πόλη αργοσβήνει και γίνεται ένα με το βουνό, εκεί που ζωντάνεψε μπροστά μου η γειτονιά που περιγράφεις. Αυτά ακριβώς σκεφτόμουνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάτρεψα το ποίημα σου. Πολύ αληθινό, εκφραστικό, γεμάτο συναισθήματα και υπέροχες εικόνες. Μια ολάκερη ζωή παρελαύνει στους στίχους του. Απλή λυρική γλώσσα με σαφήνεια και περιγραφή.
Καμαρώνω για τη συμμετοχή σου που μαζί με τις άλλες συμμετοχές δώσατε ένα ακόμα υπέροχο "ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ"
Ειλικρινά μπράβο. Το ξαναδιαβάζω πάλι και πάλι.
''Πονάς '' και εσύ έτσι; Όλοι τελικά ''πονάμε'' γι αυτές τις γειτονιές που χάθηκαν...
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σ'αρεσε Να σαι πάντα καλά με τα όμορφα εμψυχωτικά σχόλιά σου!!!!
Καλή γλυκιά σου μέρα
Οι αναμνήσεις μας μένουν κι όσες περισσότερες και "γεμάτες" τόσο πιο πολύ αντέχονται οι απώλειες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑννούλα μου, σε ευχαριστώ από καρδιάς που είσαι πάντα στις επάλξεις για το Συμπόσιο!
Πολλά φιλιά :)
Σωστό αυτό με τις αναμνήσεις. Έτσι το βλέπωκαι εγώ
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ και εγώ από καρδιάς Αριστέα μου
Να σαι πάντα καλά και δημιουργική
Φιλιά πολλά
Beautiful! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ πολύ
ΔιαγραφήΑννούλα μου η συμμετοχή σου μου θύμισε έντονα την ποίηση του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Είναι πολύ νοσταλγικό και ξύπνησε σ' όλους μας αυτή τη βιωμένη χαρά της παλιάς γειτονιάς και τα χρόνια της αθωότητας. Κι η φωτογραφία που διάλεξες, είναι τόσο ταιριαστή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να συνυπάρξουμε ξανά σε μια "γειτονιά", έστω και διαδικτυακή... είναι παρήγορο που μπορούμε ακόμα να στήνουμε παιχνίδι, πάνω στην ασχήμια και στο ζόφο των καιρών αυτών.
Την αγάπη μου♥
Του Ζαχαρία Παπαντωνίου;;;;;;;;;;; Πω πω πω κοκκίνησα!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ μάτια μου να σαι καλά και πάντα πρωτιές παντού
Ναι είναι παρήγορο μέσα στη κοσμοχαλασιά που ζούμε και αυτό μας κρατάει και λίγο...
Καλή σου μέρα με πολλά φιλιά
αχ αυτή η παλιά γειτονιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα δεν υπάρχουν πια.
Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου.
Όλες ήταν υπέροχες, πώς να ξεχωρίσεις;
Φιλάκια πολλά.
Ναι Ρένα μου δεν υπάρχουν οι γειτονιές αυτές. Και τι κρίμα...
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ πολύ
Υπέροχα τα ποιήματα που συμμετείχαν με το δικό μου, όχι μόνο δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αλλά η βαθμολογία κάθε φορά αδικεί τόσα....
Φιλιά πολλά
Τι να πω κι εγώ που στα 64 χρόνια μου είδα τα πάντα να γυρίζουν ανάποδα, να "γδύνονται" , να ξεφτούν και μόνη ελπίδα κάποιοι χαρισματικοί άνθρωποι όπως εσείς που μπορούν να φωτίζουν το αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ ωω σ'ευχαριστώ Αχτίδα μου. Η αλήθεια είναι ότι όλα ξέφτισαν και γι αυτό αναπολώ τόσο τα περασμένα που χάθηκαν
ΔιαγραφήΝα μου είσαι καλά και κουράγιο...θα βγει ο ήλιος δεν μπορεί.
Μπορεί να μην "πήγε καλά" όπως λες,
ΑπάντησηΔιαγραφήπερικλείει όμως μέσα του τόσες ωραίες εικόνες
και αναμνήσεις κι αυτό είναι από μόνο του μια νίκη...
Καλό μεσημέρι Άννα ✿
Έτσι είναι Πέτρα μου. Όπως τα λες. Και σημασία ξέρεις έχει η συμμετοχή. Στ'αλήθεια για μένα αυτό έχει σημασία
ΔιαγραφήΝα σαι καλά
Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου Αννούλα μου! Όλο χρώματα και εικόνες που αγγίζουν την ψυχή! Κι αυτό το Συμπόσιο μας γέμισε ομορφιά όσο κι αν δυσκόλεψε τη βαθμολογία μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά να γράφεις πάντα έτσι!
Σε φιλώ γλυκά!
Μαρίνα
Είναι αλήθεια ότι το Συμπόσιο ήταν γεμάτο διαμάντια όπως τα λέω εγώ. Και η βαθμολογία σίγουρα άφησε απέξω πολλά σπουδαία.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ γλυκιά μου
Να σαι καλά
Με γεια η νέα εμφάνιση!!! Είναι πολύ ωραία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!!!
Α Ευχαριστώ χαίρομαι που σ'αρέσει.
ΔιαγραφήΜε διάθεση ρομαντισμού και νοσταλγίας τα γραφόμενα σου Άννα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Μαρία μου Για τόσα όμορφα που πέρασαν με πιάνει νοσταλγία και ρομαντισμός πολλές φορές
ΔιαγραφήΝα σαι καλά
Πολύ όμορφη συμμετοχή Άννα μου, γεμάτη νοσταλγία και εικόνες που όποιος τις έχει δει/ζήσει δεν τις ξεχνά ποτέ. Συγχαρητήρια! Φιλιά πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Έλλη μου.Όντως δεν ξεχνάς ποτέ τόση ανθρωπινη παρουσία κοντά σου, τόση απλότητα, τόση ηρεμία, αν έχεις ζήσει έστω και λίγο έτσι.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Μου άρεσε τόσο το ποίημα σου, ήταν η δεύτερη μου επιλογή. Ειδικά αυτή η πόρτα με το κέντημα της αράχνης, τόση παραστατικότητα, τόση αναπόληση και συγκίνηση! Υπέροχο Άννα μου συγχαρητήρια! Πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Μαίρη μου να σαι καλά. Κι εγώ το δικό σου το λάτρεψα.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Άννα μου συγχαρητήρια για την υπέροχη συμμετοχή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Σ'ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΦιλιά και απο εμένα
Και μονο που έβαλες τόσες ομορφες εικονες στο ποιημα σου γεμισαμε με αναμνησεις Αννιώ μου πόσο ομορφες ηταν παλια οι ζωες μας!!! όλα αυτα τα ζήσαμε ισως να είμαστε η πιο τυχερή γενια.. που μπορεσαμε να γευτουμε την εποχή αυτή που δυστυχώς πέρασε ανεπιστρεπτί
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βεβαια σε καθε τι που κανουμε η γραφουμε η προσπάθεια μετραει και οταν υπαρχουν πένες που κελαιδανε και μονο που ακουμπαν στο χαρτί .. εεεε;
Ομως ειμαστε τυχερές που ειμαστε μεσα σ αυτήν την παρεα γιατί μονο ομορφα περνουμε ετσι δεν ειναι φιλη μου;
Επειδή η εβδομαδα που περασε ειχε πολύ δουλεια για μενα τωρα πήρα σβαρνα που λενε..χι..χι.. την γειτονιά.. να περνας ομορφα Αννιω μου και να χαιρεσε με ότι κανεις.. Καλό Πάσχα και καλη Ανασταση με τους αγαπημενους σου με αγαπη .. φιλακιαααα!!
Μα μου έχει λείψει τόσο πολύ μια τέτοια γειτονιά Ρούλα μου. Το ξέρω ότι με καταλαβαίνεις. Βέβαια ήμουν μικρή και δεν θυμάμαι αυτά που η μητέρα μου μου έλεγε ως αρνητικά για τους γειτόνους αλλά θυμάμαι έντονα ότι είχαμε όλες τις πόρτες ανοικτές. Παίζαμε και στην τρεχάλα μας μπαίναμε σε όποιο σπίτι ήταν κοντά μας για νερό ή ...για πιπι μας...
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου
Φιλιά πολλά
Άννα μου, υ-πέ-ρο-χο! Το λάτρεψα! Τόσες πανέμορφες εικόνες, συγκινητικές αναμνήσεις... πολλά συναισθήματα! Τι να πω; Το διάβασα ...σαν τρεχούμενο νεράκι πηγής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ! Καλό Πάσχα!
Γλυκιά μου Μαρία σ'ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που σου άρεσε μάτια μου
ΔιαγραφήΝα σαι καλά
Χρόνια πολλά