Να, τώρα θα το πει πάλι, σκέφτηκε η Ρηνούλα, την ώρα που η μαμά έσπρωχνε το καροτσάκι της στη ράμπα του σχολείου.''Ήταν ανάγκη να είναι τόσο ψηλά η είσοδος;'' μονολόγησε η μαμά ξεφυσώντας και σπρώχνοντας.
Μετά το ατύχημα όλα άλλαξαν. Ήταν νηπιαγωγείο όταν έγινε το τρακάρισμα. Σμπαράλια έγινε το αμάξι, ο μπαμπάς και η Ρηνούλα χτύπησαν και από τότε εκείνη δεν περπατάει και δεν θα περπατήσει ποτέ, είπαν οι γιατροί.
Προσπαθεί όμως το κορίτσι μας. Δευτέρα δημοτικού, μπορεί να κάνει πολλά μόνη της. Αλλά να.. κάποια πράγματα την στενοχωρούν.
Το μπάνιο ,που την παίρνουν αγκαλιά, το μπαλέτο που δεν θα μάθει ποτέ, το τρέξιμο, αλλά και η απουσία φίλων!.
Στο σχολείο έχει παρέες αλλά δεν μένουν πολλή ώρα δίπλα της. Βλέπεις, τα παιδιά προτιμούν να παίζουν και να τρέχουν και όχι να κάθονται μαζί της και να συζητούν!
Είναι όμως καλή μαθήτρια! Σιγά μην δεν διαβάζει, να στενοχωρεί τους γονείς της!
Στο σπίτι της αισθάνεται καλύτερα. Μόλις κάνει όλα της τα μαθήματα, διαβάζει παραμύθια, ζωγραφίζει, βλέπει ταινίες. Η μαμά, της πήρε υλικά για κατασκευές και ασχολείται μαζί της πολύ. Ο μπαμπάς και αυτός είναι δίπλα της, αλλά είναι τόσο αγέλαστος!''Όταν έχει κέφια η Ρηνούλα μας , γεμίζει το σπίτι τραγούδια'', λέει η μαμά. Μαζί πάνε και στον ψυχολόγο. Μαζί με τη μαμά κάνουν τα πάντα. Γι αυτό η μαμάκα της είναι για εκείνη, όπως η σχεδία για ένα ναυαγό, το σωσίβιο για αυτόν που δεν ξέρει κολύμπι!
Μα σήμερα έχει ακεφιές. Ο μπαμπάς γύρισε από τη δουλειά και είναι θυμωμένος με τη μαμά. Το κατάλαβε από το άρωμα του καπνού του. Ο μπαμπάς δεν καπνίζει, εκτός και αν είναι θυμωμένος. Τσακώθηκαν χθες τη νύχτα που νόμιζαν ότι κοιμόταν η Ρηνούλα. Η μαμά έλεγε τι θα γίνει το παιδί τους όταν μεγαλώσουν και ο μπαμπάς φώναζε ότι δεν του φτάνουν όλα, έχει και εκείνη να του σπάει τα νεύρα. Η μαμά έκλαψε!! Για 'κείνη τσακώθηκαν, το κατάλαβε!
Αχ και να υπήρχαν νεράιδες, να είχαν μαγικά ραβδάκια! Έπλαθε με τη φαντασία της ολόκληρα ταξίδια στη χώρα των παραμυθιών, που οι νεράιδες κρατούσαν τα μαγικά τους ραβδάκια για τα καλά παιδιά. Θα τους ζητούσε να την κάνουν να περπατήσει!
Γιατί ήταν καλό παιδί, δεν χωρούσε αμφιβολία. Είχε φυσική συστολή και ευγένεια , έλεγαν όλοι, που ακόμη και ο μπαμπάς, που θύμωνε συχνά με τη μαμά, εκείνης δεν της κακομιλούσε. .
Μα γιατί τσακώνονταν συχνά οι γονείς της; Τι μπορούσε να κάνει;
Πόσο θα ήθελε να μην ήταν η αιτία να κλαίει η μαμά και να θυμώνει ο μπαμπάς!
.....................
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παιχνίδι των λέξεων'' της Μαρίας στο mytripssonblog
Ευχαριστώ όλους όσους συμμετείχατε ή βαθμολογήσατε και κάνατε αυτό το ταξίδι μαγικό!
Μαρία μου, είσαι μια εξαίρετη οικοδέσποινα. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Συγχαρητήρια στον Γιάννη (κι εδώ ) και τη Μαρία Κανελλάκη για την πρωτιά!
Και εδώ μπορείτε να διαβάσετε τα δύο διηγήματα που πρώτευσαν.
Με ευαίσθητο θέμα καταπιάστηκες Αννούλα μου και το έκανες πολύ τρυφερά και με σεβασμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η συμμετοχή σου!
Μπράβο σου! :)))
Πολλά φιλιά και καλό ΣΚ !
Ναι Αριστέα μου πολύ ευαίσθητο θέμα και ξεχνάμε τι γίνεται πίσω από τις πόρτες κάθε οικογένειας που βιώνει κάτι ανάλογο
ΔιαγραφήΕυχαριστώ ψυχή μου
Φιλιά πολλά
Αχ και να υπήρχαν οι νεράιδες που με το μαγικό ραβδάκι να έπαιρναν κάθε πόνο, να έκαναν ευτυχισμένα τα παιδιά όλου του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να υπήρχαν!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Μακάρι Ελένη μου. Αλλά δυστυχώς τα παραμύθια ανήκουν στη φαντασία.Η ζωή είναι δύσκολη.
ΔιαγραφήΚαλή Κυριακή να περάσεις
Καλημέρα Αννούλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ευαίσθητο το θέμα που καταπιάστηκες
κι άφησες την αλήθεια ωμά να μιλήσει!!
Να είσαι καλά...
Σε φιλώ πολύ ♥
Δεν γινόταν αλλιώς Ελένη μου. Ωμή είναι η πραγματικότητα έτσι και αλλιώς
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Πολύ συγκινητική η ιστορία σου, 'Αννα μου! Δύσκολες καταστάσεις όταν υπάρχει μιά τέτοια περίπτωση στην οικογένεια, και το γνωρίζω από πρώτο χέρι λόγω του αδελφού μου που τον φρόντιζε η μαμά μου μέχρι τα τελευταία της. Μακάρι να υπήρχαν νεράϊδες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!
ΩΩΩΩ Μαριάννα μου δεν ήξερα ότι σου θύμισα τόσο δύσκολες καταστάσεις. Τότε η δική σου κατάθεση είναι η πιο έγκυρη για τέτοιες περιπτώσεις
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά κορίτσι μου
Όμορφο θέμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία Έλενα
ΔιαγραφήΚαλή Κυριακή να περάσεις
Φιλιά
Υπάρχουν νεραιδες Αννα μου, σε άλλες χώρες όμως, που αγαπανε τους πολίτες τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ, στον τέταρτο κόσμο που φτασαμε, πού να βρεθούν νεραιδες; Πονεμενη ιστορία που τη βιώνουμε καθημερινά με το παιδικού καροτσακι, πόσο μάλλον με το αναπηρικο.
Συγχαρητηρια για τη συμμετοχή σου.
Φιλακια πολλά.
Ναι Ρένα μου ούτε αυτές τις νεράιδες δεν έχουμε εδώ. Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Άννα μου καλησπέρα σου. Εξαίρετο το δημιούργημά σου, δύσκολο, βαρύ, ανθρώπινο. Πάλεψα πολύ πανάθεμα τη βαθμολογία (...) Δεν το λέω εκ των υστέρων. Με άγγιξε . Και, με κάθε σεβασμό και ειλικρίνεια, θα ήθελα μια πιο έντονη κορύφωση συναισθηματική να ανεβάσει επίπεδο τον συναισθηματικό ποταμό που ξεκίνησε. Είμαι σίγουρος ότι ο περιορισμός των λέξεων παίζει το ρόλο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ευχηθώ πάντα όμορφες δημιουργίες σαν την καρδιά σου. Καλό απόγευμα.
Γιάννη μου σε ένα τέτοιο δρώμενο δεν είναι δυνατόν να ψηφίσεις όλα όσα σου αρέσουν. Και δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθώ εξηγήσεις για τη βαθμολογία. Αλίμονο φίλε μου. Ούτε εγώ ψήφισα τη δική σου που με πόνεσε ΄τοσο πολύ. Τι θα πει αυτό; Ήδη πρώτευσες και συγχαρητήρια, αυτό σημαίνει ότι άξιζε.
ΔιαγραφήΣτο θέμα μας όμως. Ναι ο περιορισμός των λέξεων είναι πολύ ανασταλτικός αλλά δεν ήθελα έτσι και αλλιώς να δώσω κορύφωση συναισθηματική. Απλά συνέβη θέμα υγείας σε φιλικό περιβάλλον και το αποτέλεσμα είναι να ακους αλληλοκατηγορίες ενώ το παιδί τα αντιλαμβάνεται όλα και έχει και το πρόβλημά του. Ήθελα απλά να τονίσω ότι δεν φτάνει να φροντίζεις το παιδί σου που είναι ανάπηρο, πρέπει να φροντίζεις την ψυχή του για να γρανιτέψει και να σταθεί στη ζωή μετά ως ενήλικας χωρίς προβλήματα ψυχικά τουλάχιστον
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Καλή Κυριακή να περάσεις φίλε μου
Ωραία θεματική! Πολλές φορες εχουμε αναγκη αυτες τις νεράϊδες ειδικά, όταν κάποιος βιωνει τετοιες συνθηκες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια
Καλό Σαββατοκύριακο
Σε φιλώ :)
Ευχαριστώ Αριάδνη μου. Ναι οι νεράιδες είναι η έσχατη λύση της φαντασίας μας όταν τα πράγματα είναι αμετάκλητα οδυνηρά
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Αννα μου μέ συγκλονισες μου δίχως να το ξερεις έχω ζήσει μια παράλληλη ιστορια με την Ρηνιω της καλλιτερης μου φίλης που δυστυχώς δεν την έχουμε μαζι μας πια !!! Συγχαρητήρια με ολη μου την καρδια κορίτσι μου !!!!! Σε φιλω και μην σταματας να γράφεις !!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ Κάτια μου λυπάμαι αν σου θύμισα δυσάρεστες στιγμές. Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Είναι τονωτικά.
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ
Φιλιά πολλά
Συναισθήματα και εντυπώσεις,στα έγραψα ήδη στης Μαρίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για το δύσκολο θέμα που διάλεξες!
Δεν είναι στα πολύ δημοφιλή μας και συνήθως γυρίζουμε το κεφάλι μας με "συμπόνια" σε τέτοιες εικόνες.
Ακόμα κι αν δεν έχει την κορύφωση που όλοι θα θέλαμε, είναι απόλυτα ρεαλιστικό και καταγράφει τη σκληρή καθημερινότητα των ανθρώπων που βιώνουν αυτή την κατάσταση. Τα συγχαρητήρια μου δεν αφορούν μόνο τη συγγραφική σου προσέγγιση, μα κυρίως τη δυνατή υπενθύμιση που μας έκανες, με το δυνατό σαν χαστούκι κείμενό σου!
Ημέρα της αγάπης αύριο (κατά τα ξενόφερτα έθιμα), ευκαιρία να θυμηθούμε ποιους και πώς πρέπει να αγαπάμε ♥
Σ'ευχαριστώ Μαρία μου. Με τιμούν τα συγχαρητήριά σου. Και να επαναλάβω τα δικά μου για την πρωτιά σου, αναμενόμενη φυσικά.Το αξίζεις.
ΔιαγραφήΣτο θέμα μας όμως. Πήρα την αφορμή όπως έγραψα και στον Γιάννη πιο πάνω, από ένα θέμα υγείας παιδιού φιλικής οικογένειας. Πώς το αντιμετώπισαν; Με αλληλοκατηγορίες. Κοίτα, τα καροτσάκια τα αναπηρικά τα βλέπω συχνά και πάντα σκέφτομαι τι νοιώθουν αυτοί οι άνθρωποι ειδικά αν βρέθηκαν σ'αυτά από ατύχημα. Σκέψου τι θα νοιώθει ένα κοριτσάκι στο αναπηρικό, που άλλαξε αρδην η ζωή του!!! Και φυσικά οι φυσιολογικοί γονείς το φροντίζουν ως επιβάλλει η ίδια η αγάπη τους. Αλλά ξέρεις πόσοι χωρίζουν ή καβγαδίζουν μετά από τέτοιες καταστάσεις στο σπίτι τους; Αυτό ήθελα να τονίσω. Δεν αρκεί η φροντίδα του παιδιού αν δεν ασχοληθεί ο γονιός με την τροφή της ψυχής που σίγουρα αιμορραγεί. Θέλω να πω ότι δεν ενδιαφέρθηκα για κορυφώσεις για να κάνει εντύπωση. Απλά ήθελα να τονίσω ότι δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες οικογενειών που βιώνουν κάτι τέτοιο. Και αυτό που πιθανόν να συμβαίνει είναι η αιτία να μεγαλώνουν παιδιά με κινητικά ή άλλα προβλήματα έχοντας ψυχικά τραύματα και να μη μπορούν να αντεπεξέλθουν
Σ'ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου και την κριτική σου που ακριβώς αυτό που ήθελα να τονίσω αντιλήφθηκες. Η αληθινή αγάπη δεν κάνει λάθη. Είναι καιρός όμως να μάθουμε ποια είναι η αληθινή.
Φιλιά πολλά πολλά
Πόσο δύσκολο πραγματικα θέμα ασχολήθηκες Αννα μου.. και πόσο αληθινό όμως γροθια στο στομαχι θα έλεγα.. νομιζω οτι οι βαθμοι καθε φορα ειναι λίγοι αν και δεν έχουν σημασια αυτοί σημασία έχουν τα θεματα που γράφονται για να μας ταρακουνάν καθε φορα.. με τα νοήματα που αφηνουν να αφουγκραστουμε φίλη μου !! να είσαι καλα καλα.. καλο αυριο φιλακιαααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Ρούλα μου είναι δύσκολο το θέμα και όπως λέει η Μαρία είναι από αυτά που γυρνάμε το κεφάλι με οίκτο.
ΔιαγραφήΦυσικά οι βαθμοί δεν έχουν σημασία, σημασία έχει η συμμετοχή με τόσα διαμάντια.
Να σαι καλά Ρούλα μου
Καλή σου εβδομάδα
Συγχαρητήρια, Άννα μου! Δύσκολο το θέμα που επέλεξες, μα το χειρίστηκες με προσοχή και σεβασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχοντας γνωρίσει ανάλογα περιστατικά, θα σου πω πως κατανοώ και τις δυο πλευρές, εν προκειμένω και τη μικρή σου ηρωίδα, αλλά και τους γονείς της. Και οι δυο πλευρές είναι συχνά δύσκολο να αποδεχτούν μια τέτοια δύσκολη κατάσταση και, μέχρι να συμβεί αυτό (απαιτείται πολλή δουλειά, αλλά είναι εφικτό), η συνύπαρξη ενδέχεται να είναι τεταμένη.
Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, και θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν νεράιδες... και πως η μικρή σου ηρωίδα μπορεί να μην καταφέρει να περπατήσει μεν, αλλά μπορεί να καταφέρει να "περπατήσει" μαγικά, με τη βοήθεια των δικών της ανθρώπων: γονέων, φίλων, ειδικών ίσως επί του θέματος και αργότερα, συντρόφου.
Να είσαι καλά, φιλιά!
Ευχαριστώ Έλλη μου. Ναι δύσκολο θέμα. Ναι είναι δύσκολο και για τις δυο πλευρές, αλλά το παιδί προέχει. Χαίρομαι που είσαι αισιόδοξη, εγώ πάλι άλλοτε με πιάνει η αισιοδοξία μου άλλοτε απογοητεύομαι. Μακάρι πάντως να πίστευα και εγώ ότι υπάρχουν νεράιδες....Πάντως αυτό είναι το ζητούμενο να μπορέσει το παιδί και κάθε παιδί να ''περπατήσει'' με τη βοήθεια και προπάντον την αγάπη των δικών της!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά και καλή σου εβδομάδα
Άννα μου γλυκιά η ιστορία σου με σαγήνευσε! Συγχρόνως μου προκάλεσε και μια πίκρα η σκέψη το πόσο μπορεί έστω και άθελά μας να κάνουμε ζημιά σε κάποιον που έχει ανάγκη από αμέριστη φροντίδα και τρυφερότητα, όπως το κορίτσι της ιστορίας σου. Οι καβγάδες πάντα πληγώνουν, και ειδικά όταν έχεις ένα πλάσμα που περιμένει στήριξη ηθική και μη, για να θεραπευτεί η πληγωμένη καρδιά του, τόσο από τις συνθήκες όσο και από τη σκληρότητα του κόσμου. Το κείμενό σου μας δείχνει πόσο μικροί είμαστε πολλές φορές! Θλίβομαι γι'αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο για το ότι έθιξες ένα τόσο λεπτό θέμα με τόσο όμορφο τρόπο!
Φιλιά καλό ξημέρωμα!
Μαίρη καλησπέρα. Έτσι τα βλέπω και εγώ όπως τα γράφεις. Και τα παιδιά αντιλαμβάνονται επακριβώς τι συμβαίνει σε ένα σπίτι. Αν μάλιστα νοιώσουν υπαίτια για αυτήν την κατάσταση τότε πάει, χάθηκε η ευκαιρία να βοηθηθεί το παιδί στο αναπηρικό του.
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ και σ'ευχαριστώ πολύ
Φιλιά
Άννα μου πολλά συγχαρητήρια για την ιστορία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπήκες και μας έβαλες στα βαθιά...μακάρι να υπήρχαν νεράιδες, μακάρι να μην υπέφερε ποτέ κανένα παιδί!
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!
Μαρία μου σ'ευχαριστώ. Και σ'ευχαριστώ γιατί εσύ με το δρώμενό σου με έβαλες στα βαθιά να σκεφθώ και να γράφω ό,τι αισθάνομαι. Μακάρι να υπήρχαν νεράιδες......μακάρι να μην πληγώνονταν τα παιδιά!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά και καλή σου εβδομάδα
Ιστορία με πολλές παραμέτρους... Τα παιδιά αποδεικνύονται ωριμότερα από τους γονείς, σε πολλές περιπτώσεις, αλλά οι δυσκολίες είναι πολλές για όλους... Δεν υπάρχουν νεράιδες, μόνο ζωή και είναι σκληρή και άδικη, πανάθεμα την.. Μπράβα Άννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκ, "μπράβο" εννοώ! :)
ΔιαγραφήΑχ αυτή η ζωή πόσο σκληρή μπορεί να γίνει! Σ'ευχαριστώ Πέτρα μου. Μακάρι να υπήρχαν νεράιδες πάντως...νομίζω ότι θα πάθαιναν υπερκόπωση με τόσα που συμβαινουν...
ΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα
Τρυφερή η ιστορία σου Άννα μου μας βάζει σε σκέψεις γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις αληθινές και οχι φανταστικές. Καλό βράδυ και καλη εβδομάδα να έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Κατερίνα μου. Τι καλά που θα ήταν να υπήρχαν τέτοιες καταστάσεις στη φαντασία μας μόνο!!!
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ και καλή εβδομάδα
Αννούλα μου. Συγκινητική η ιστορία σου. Υπέροχη η μικρή σου πρωταγωνίστρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά.
Ευχαριστώ Ντένη μου! Τι κάνεις; Όλα καλά;
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα να έχεις, ήρεμη και χαμογελαστή
Με στεναχώρησες βραδιάτικα..τι τρυφερό κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Αχτίδα μου. Χαίρομαι που το βρήκες τρυφερό το κείμενο αν και δεν ήθελα να στενοχωρηθείς.Εσύ γνωρίζεις πόσα συμβαίνουν γύρω μας κεκλεισμένων των θυρών.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά