Οι κάτοικοι ενός λεξικού

Όλες οι λέξεις ήταν απογοητευμένες. Καμιά κίνηση στο σπιτικό τους εδώ και καιρό. Πού και πού έβλεπες ανάμεσα στα ερμητικά κλειστά φύλλα μερικούς κόκκους σκόνης να ανοίγουν μια χαραμάδα, να τόση δα, για να περνάει λίγο φως.
-Κανείς δεν θυμήθηκε το λεξικό τους τελευταίους μήνες! Τι λυπηρό....όλες τις λέξεις πια τις έμαθαν οι άνθρωποι αυτού του σπιτιού; είπε δυνατά το Κάπα!
Τα άλλα γράμματα είχαν αφήσει τις θέσεις τους και περπατούσαν πέρα -δώθε.
-Φταίει ο υπολογιστής, είπε το Δέλτα. Τώρα είναι πιο εύκολο να μαθαίνεις χωρίς να ανοίγεις βιβλίο!!!
-Τι απογοήτευση για τις λέξεις των βιβλίων, είπε το Έψιλον!!!!
Μερικές λέξεις κάθονταν στα περιθώρια της σελίδας λυπημένες!
- Γιατί να μένουμε έτσι άπραγα και στενοχωρημένα; είπε το Ταυ. Ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Ελάτε εδώ κοντά μου....ελάτε ντε, τι περιμένετε; Κάντε ομάδες και σχηματίστε όποια λέξη θέλετε. Οι ομάδες που πρώτες θα σχηματίσουν λέξεις, κερδίζουν!
Αμέσως ακούστηκαν τρεχαλητά. Τα γράμματα φώναζαν, φτιάχνανε ομάδες, ζωντάνεψαν όλα. Εξάλλου αυτός ήταν και ο προορισμός τους: να φτιάχνουν λέξεις.
Πρώτη η ομάδα του Άλφα που έφτιαξε τη λέξη ''δάσος'' και αμέσως φώναξε η ομάδα του Ρο τη δική της λέξη,''βάρκα''.
Και ξαφνικά όλα τα γράμματα άρχισαν να κουνιούνται και να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο.
-Σεισμόόόόςςς, φώναξε το Ωμέγα!
-Όχι, είπαν όλα μαζί τα γράμματα της λέξης ''Ελπίδα''. Το λεξικό κινείται… κάποιος το παίρνει από το ράφι.
Ένας ήχος ακούστηκε. Σαν πυροβολισμός. Μερικές λέξεις τρόμαξαν…αλλά ήταν η Σοφούλα που χτυπούσε το χοντρό εξώφυλλο για να φύγει η σκόνη.
Και τότε το βιβλίο άνοιξε και πλημμύρισε φως! Τα γράμματα τυφλώθηκαν. Ήταν τόσο καιρό μέσα στο σκοτάδι. Είδαν τη Σοφούλα που γυρνούσε τις σελίδες και ένιωθαν σε κάθε τελίτσα τους κορμιού τους τον αέρα να τους γαργαλάει.
Ωχ, σταμάτησε…κάτι ψάχνει. Τα γράμματα έτρεχαν στις θέσεις τους. Πω πω θα τα έβλεπε η Σοφούλα και αυτό απαγορευόταν από τους κανόνες των λέξεων!
Και ξαφνικά η φωνή της μαμάς έκανε τη Σοφούλα να γυρίσει το κεφάλι και να απαντήσει. Να ο αντιπερισπασμός που χρειάζονταν .
Σε δευτερόλεπτα όλα ήταν ακίνητα και τα ολοστρόγγυλα γράμματα περίμεναν να εξηγήσουν στη Σοφούλα ό,τι ήθελε.
Εκείνη έψαχνε τη λέξη διήγηση….και ναι –φώναξε- το παραμύθι είναι διήγηση! Τι καλά!
Η μαμά ήλθε κοντά της.
-Είδες που δεν θέλεις να ανοίγεις το λεξικό σου; Εδώ οι λέξεις είναι μόνο για σένα και μπορείς να βρεις τα πάντα.
-Μα είναι τόσο πιο εύκολο στον υπολογιστή!
-Μη ξεχνάς όμως ότι δεν ξέρεις τι να επιλέξεις ως σωστό πολλές φορές. Ενώ το βιβλίο έχει άλλη αξία. Μύρισέ το, νοιώσε την επαφή, τη γνώση…οι λέξεις είναι εδώ, σε περιμένουν.
Η Σοφούλα κοιτούσε τις λέξεις. Της φάνηκε πως κάποια γράμματα κουνούσαν το κεφαλάκι τους…μπα…αδύνατον, κάτι πάθανε τα μάτια της.
Ο υπολογιστής θα φταίει!!!

Αυτή είναι η μία από τις δυο συμμετοχές μου στο ''Παιχνίδι των λέξεων'' που τόσο πετυχημένα διοργανώνει η Μαρία στο ''mytripsonblog''
Ένα δρώμενο, που μας προσφέρει το έναυσμα για δημιουργία με αξιόλογες συμμετοχές, κάθε φορά και καλύτερες.
Και σ'αυτόν το ''Παιχνίδι των λέξεων'' πρώτευσε η Μαρία Κανελλάκη από το " Απάγκιο''. Συγχαρητήρια και από εδώ Μαρία

Ευχαριστώ πολύ την οικοδέσποινα του mytripsonblog για την άρτια διοργάνωση και ζεστή φιλοξενία της. Ευχαριστώ και όλους εσάς που διαβάσατε, ψηφίσατε τη δική μου συμμετοχή.