Η χώρα μου.........

Και ... οι βαθμοί αθροίστηκαν. Και οι 44 ψήφοι του πρώτου νικητή αφορούσαν το δικό μου ποίημα. Το πιστεύεις;  Σου έχει τύχει να διαβάζεις, να κοιτάς και να βλέπεις το όνομά σου και να μην πιστεύεις τι βλέπεις και τι κοιτάς;;; Σκέψου, διάβασα ξανά το ποίημά μου για να βεβαιωθώ και μετά ...χοροπήδαγα από τη χαρά μου!
Σε μπέρδεψα;  
Για τη λήξη του 8ου Συμποσίου της Αριστέας μας που οργανώνει θεαματικά λέω,για το δρώμενο που έχει πλέον καθιερωθεί για το δικό μας κέφι και τη διασκέδαση, για τη χαρά της δημιουργίας και της συμμετοχής, για το κίνητρο να γράφουμε ποίηση όπως λέει η ίδια.

Όλες αυτές τις μέρες, με την επικαιρότητα να κλέβει κάθε διάθεση να ασχοληθώ με κάτι άλλο, με το βλέμμα στραμμένο στη χώρα μας και στην ΕΕ, με την ανησυχία να αντικαθιστά το θυμό και αντίστροφα, με μαζοχιστική διάθεση να παρακολουθώ ό,τι... μα ό,τι λέει ο κάθε δημοσιογράφος και πολιτικός κάθε απόχρωσης, πέρα από το φάσμα του ουράνιου τόξου, ήταν σίγουρο ότι θα μετείχα στο δρώμενο της Αριστέας με ποίημα σχετικό με την επικαιρότητα ή...δεν θα συμμετείχα.
Έγραψα ό,τι αισθανόμουν και δεν μου άρεσαν. Πολύ με ανησύχησαν οι ''μαύρες'' σκέψεις που περιείχαν. Σβήσιμο και γράψιμο για εκτόνωση περισσότερο παρά για τη συμμετοχή. Μέχρι που πήραν σχήμα και χρώμα εικόνες της πατρίδας μας.
Να λοιπόν το ποίημα μου όπως το  διάβασες εσύ ο φίλος του μπλογκ ''η ζωη ειναι ωραια'', αλλά και για σένα που το βλέπεις για πρώτη φορά.

η φώτο που συνόδευε το ποίημα (όρος για την κάθε  συμμετοχή στο Συμπόσιο)

                                             15. Η χώρα μου

Σε μια γωνιά της γης γεννήθηκα, αυτή θε να σου δείξω!!
Έλα να ταξιδέψουμε με τα δικά μου μάτια,
να δεις πόσο μεγάλη κι όμορφη είναι η μικρή γωνιά μου!
Την τριγυρίζουν τα βουνά, εμπόδια στους ανέμους,
με μονοπάτια δύσβατα τα χάραξε η ιστορία,
και τα χωριά, πετράδια αστραφτερά σπαρμένα στην πλαγιά τους.
Κοίτα τα στάχυα κίτρινα, πώς στήνουνε χορό στη μουσική του αγέρα!
Να και τ’ αμπέλια έτοιμα, νέκταρ θεϊκό να σου δωρίσουν,
γεμάτα με αρώματα, Πολύφημους λυγίζουν!
Γεύσου καρπούς κάθε εποχής,
κάτω απ' του πεύκου τη δροσιά, θε να τους απολαύσεις
με τα τραγούδια των πουλιών για συντροφιά,
κελαρυστά νερά τη δίψα σου να σβήνουν
Σαν έλθει της νυχτιάς η σιγαλιά, βάλε προσκέφαλο λογής- λογής λουλούδια,
παρέα με νύμφες και με ξωτικά,
του φεγγαριού το άρμα θα οδηγήσεις!
Μύρισε του Ιπποκράτη βότανα, μπορούν να σε γιατρέψουν.
δώρα των Θεών στη χώρα μου, του ήλιου θυγατέρα.
Αυτή είναι η πατρίδα μου!!!
Αυτή είναι η γωνιά μου!!!

Βλέπεις εκείνη τη θεά που στέκει ορθή,
περήφανη και χαμογελαστή και σε καλωσορίζει;
Φιλοξενία είναι τ’ όνομά της.
Αντάμα με την Ελλάδα περπατά κι ας είναι δύσκολοι καιροί.
Η θάλασσα τη χώρα μου, με τραγούδια νανουρίζει.
Γαλαζοπράσινα νερά χαϊδεύουνε τριγύρω τη χρυσαφένια άμμο της,
τα βότσαλα, τα βράχια , τα λιμάνια.
Άνθρωποι γελαστοί, με κέφι για ζωή,
με το χαμόγελο αγκαλιά και το ινάτι προσκεφάλι,
χαράζουν την πορεία της και γράφουν ιστορία!
Υπάρχουν και οι άλλοι -μη ξεχνάς,
οι Εφιάλτες της που ζουν ανάμεσά μας!
Την πόνεσαν τη χώρα μου, τραύματα τη γεμίσαν..
Σαν πειρατές εκούρσεψαν τις χάρες της στους αιώνες,
δεν λησμονήθηκαν ποτέ.… κι ας μη τιμωρηθήκαν.
Δέντρα, κοχύλια , βότσαλα, βράχια και μνημεία,
ρώτα, αν θες, αλήθεια για να πάρεις,
ιστορίες θα σου πουν για να θαυμάσεις
αλλά και να ντροπιαστείς που στους ανθρώπους προσμετρείσαι.

Μέτρα νησιά, διαμαντικά πολύτιμα που τα ζηλεύουν όλοι
κοσμούν της θάλασσας το στέμμα.
Θαλασσινοί είναι οι κάτοικοι
ακόμη κι οι βουνίσιοι!
Καθένας έχει να σου πει, τραγούδια για τη φύση,
για τη γλυκιά πατρίδα μου που πόνεσε και βιάστηκε,
στο αίμα των παιδιών της άξιζε, την Ελευθερία να βαπτίσει!
Κοίτα την τώρα και θα δεις πώς την ποδοπατούν οι ξένοι !
Μα θα σταθεί ορθή ξανά, μη ξεγελιέσαι…
Όσα εμπόδια κι αν συναντήσει, τόσο μελάνι θε να ξοδευτεί
για να γραφτεί ξανά,
πως η Ελλάδα ποτέ δε θα χαθεί, ποτέ δε θα λυγίσει!

Ευχαριστώ θερμά όσους διάβασαν και όσους ψήφισαν το ποίημά μου.Ευχαριστώ όσο δεν φαντάζεσαι την Αριστέα μας, την άοκνη και φιλόξενη οικοδέσποινα που πάντα κάτι σκαρφίζεται για να μας κρατά ενωμένους και αισιόδοξους, ενεργούς και δημιουργικούς στην μπλοκογειτονιά μας
Με κόκκινο είναι η λέξη  '' θάλασσα'' γιατί ήταν η υποχρεωτική λέξη της διοργανώτριας του Συμποσίου.
Καρδιά και ψυχή ενώθηκαν και μετέφεραν στο χαρτί χρώματα και αρώματα, σκέψεις και ήχους της ίδιας της πατρίδας μας της τόσο ταλαιπωρημένης!

Έτσι βλέπω τη χώρα μας, και θα ήθελα να την βλέπουν και οι ξένοι έτσι. 

Νομίζω βέβαια πως τη βλέπουν  ακριβώς έτσι, αλλά τους ενοχλούν πολύ, οι κάτοικοί της!

Ας ελπίσουμε να πάψουν να τραυματίζουν ένα λαό ολόκληρο,όχι τόσοι οι ξένοι, όσοι οι δικοί της άνθρωποι.

Γιατί μπορώ να βρω ένα ψήγμα δικαιολογίας για τους ξένους που κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά για  τους πολιτικούς που μας έφτασαν εδώ και που ακόμη και τώρα βάζουν εμπόδια στην πορεία της χώρας δεν υπάρχει διάθεση συγχώρεσης. Ούτε ίχνος συγχώρεσης για τους άπατριδες που σκοπό έχουν μόνο το προσωπικο συμφέρον.