Απουσίες.............δικαιολογημένες!



Απουσίες ...απουσίες...απουσίες.
Ξέρω, το μυαλό σου πάει σε κοπάνα, όπως τότε στα σχολικά μας χρόνια.
Όμως μπορώ να φέρω δικαιολογητικό από τον κηδεμόνα μου......μη νομίζεις.
Δικαιολογημένες οι απουσίες μου,αλλά παραμένουν απουσίες, ενώ ο χρόνος τρέχει...τρέχει, αλήθεια, για πού παρακαλώ;
'Ισως τρέχει για να με ικανοποιήσει...πόσες φορές δεν είπα ''άντε να φύγει ο χειμώνας, άντε να έλθει το καλοκαίρι, πω πω πότε θα έρθει το Σαββατοκύριακο, πότε επιτέλους θα πάω διακοπές; '' Να τρέξει του ζητώ... τρέχει λοιπόν και δεν με ικανοποιεί ξανά.
Ανικανοποίητος ο άνθρωπος θα μου πεις. Φυλλομετρά τις ημέρες και σημειώνει τις αργίες, τις μέρες διακοπών, τις ημέρες πληρωμής του μισθού, να,κοντεύουν οι μέρες της άδειας....και μετά τι;;; Μετά μετρά τις ώρες που έγιναν μέρες που πέρασαν , που έγιναν χρόνια και φορτώθηκαν στην πλάτη του. Σκύβοντας από το βάρος τόσων ωρών περασμένων, ημερών και χρόνων αναρωτιέσαι και συ πώς πέρασε ο καιρός τόσο γρήγορα;
Ε μα.................γιατί δεν μας ικανοποιεί πλέον τίποτε;;
Γιατί δεν απολαμβάνουμε τις μέρες που περνούν, ζώντας την κάθε ώρα με λαχτάρα;
Ίσως θα πεις, γιατί τα θέλω μας είναι τόσα και τέτοια που δεν μας αφήνουν να απολαύσουμε την ανατολή,τη δύση, έναν περίπατο, μια όμορφη συζήτηση.
Κάπου χαθήκαμε στην ανάγνωση της ζωής.........Δεν ξέρω.
Μόνο κάτι δύσκολες στιγμές που συμβαίνουν και παρακολουθείς τον πόνο, την αγωνία του άλλου, που συμπάσχεις μαζί του,μόνο τότε θυμάσαι -ίσως-ότι δεν πρέπει ο άνθρωπος να είναι ανικανοποίητος.. Αλλά οι άσχημες αυτές ώρες και οι μέρες περνούν και έχεις τόσο αδύναμη μνήμη!!!!!!!!! Όλα ξεχνιούνται και ξανά φυλλομετράς τις ημέρες στο ημερολόγιο.
Ξανά στα δικά μας λοιπόν σε αναμονή του καύσωνα και πάλι θα παραπονεθώ γιατί δεν την μπορώ τη ζέστη..........αλλά και το χειμώνα είχα βαρεθεί και ήθελα να φύγει, θυμάσαι;;;;;;;;
Όμως εκτελώντας χρέη νοσοκόμας αναρωτήθηκα που λες, γιατί ζητώ τόσο πολύ να περάσει ο χρόνος..........Και δεν είμαι η μόνη.
Ναι ναι νοσοκόμα όχι σε σοβαρά πράγματα ........μην πάει ο νους σου. Απλά είχαμε και το ατύχημά μας.
Κάταγμα ρινικού οστού έλεγε η ακτινογραφία. Και πολύ το αίμα που χύθηκε στο πεζοδρόμιο μια και η σχάρα της ΕΥΔΑΠ εξείχε τόσο ώστε να αγκαλιάσει το παπούτσι και να αναγκαστεί ο καημένος ο πατέρας μου να μετρήσει τις ενώσεις από τις πλάκες του πεζοδρομίου!
Το τηλέφωνο μας αναστάτωσε.............μας ειδοποίησαν σε ποια οδό και σε ποιο αριθμό να πάμε '' γιατί ο κύριος έχει χτυπήσει και καλέσαμε το 166''!
Σου έχω πει ότι το 166 δεν έρχεται όταν πρόκειται για ηλικιωμένο;
Καλά μην εκνευρίζεσαι. Το έχω παρατηρήσει. Σε ρωτάνε στοιχεία, ηλικία και   σε ενημερώνουν ότι έρχεται.
Όσο σκουπίζεις το αίμα... όσο παγώνει το τραύμα και αρχίζει ο πόνος, όσο παρηγορείς και μετράς τα λεπτά που περνούν τόσο το 166 αργεί.
Και τα λεπτά έγιναν τέταρτο, μισάωρο και στα 3 τέταρτα που πέρασαν, αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί .
Φυσικά πήραμε και ξαναπήραμε τηλέφωνο. Όχι μόνον εμείς, αλλά και οι ευγενέστατες υπάλληλοι του καταστήματος που βοήθησαν τον πατέρα μου όταν έπεσε μπροστά στο μαγαζί τους.
Τέλος πάντων πήγαμε στο εφημερεύον νοσοκομείο.
Και εκεί άρχισα να μετρώ το χρόνο αναμονής. Γιατί είναι μεγάλος βρε παιδί μου. Και οι γιατροί να μιλούν για ακτινογραφία που ''θα κάνετε αφού πληρώσετε σ' αυτό το ταμείο''. Μη νομίζεις πολλά... 2,55 ευρώ ήταν η συμμετοχή αλλά ξέρεις πόση ώρα περίμενα στην ουρά; Από τις 11 έως τις 12 και μισή ήμουν στην ουρά για 2,55 ευρώ. Και ο γιατρός να περιμένει αυτήν την απόδειξη- φτου έχουμε ξεφτιλιστεί- για να τον στείλει για ακτινογραφία.
Ευτυχώς του δώσανε πρώτες βοήθειες στα χέρια που τα καταμάτωσε- εκδορές ήταν αλλά το δέρμα είχε εξαφανιστεί και ο καημένος πονούσε- και σε αναμονή της απόδειξης στήθηκε με τη μύτη ματωμένη και τις γάζες να τις κρατά για να μη στάζει το αίμα, στον προθάλαμο της ακτινογραφίας περιμένοντας εμένα να τελειώσω από το ταμείο. Και αφού τελείωσα και έτρεχα σαν παλαβή για να γίνει αυτή η έρημη ακτινογραφία, ξαναστήθηκα στην ουρά γιατί νέο χαρτί -εντολή γιατρού για αιματολογικές εξετάσεις. Του πήραν αίμα.......τον είδε ΩΡΙΛΑ και του έκανε ό,τι του έκανε μέσα σε πόνους και εγώ στο ταμείο για άλλα τόσα περίπου για τις αιματολογικές.
Και τι δεν είδα όση ώρα περίμενα στην αναμονή........πόσο πόνο από ανθρώπους που ήλθαν με φορεία στα επείγοντα. Και τι δεν άκουσα, και τι δεν σκέφτηκα.
Τελικά πήγαμε κατά τις 9 το πρωί στο νοσοκομείο και φύγαμε στις 3 το μεσημέρι.
Ακόμη δεν έγινε τελείως καλά, αλλά εντάξει, το ξεπεράσαμε και αυτό μπορώ να πω σήμερα!
Αλλά το ανικανοποίητο του ηλικιωμένου για ό,τι του προσφέρεις δεν έχει όρια!!!!!!!!!!
Νομίζω ότι το έχω πάρει απόφαση.
Τέρμα η γκρίνια και το παράπονο για το Σ/Κο που αργεί!
Από εδώ και πέρα καλώς να έρθει ο καύσωνας, καλώς να έλθει το καλοκαίρι και μέρα με τη μέρα θα φτάσουμε και στις διακοπές!
Και... μ' ακούς χρόνε; Δεν θέλω να τρέχεις.
Σιγά σιγά να πηγαίνεις να απολαύσουμε τη διαδρομή!


21 σχόλια:

  1. Αχ! Αννούλα μου πόσο σε καταλαβαίνω κάτι αντίστοιχο με άλλον συγγενή περνάω γι' αυτό έχω χαθεί λίγο! Τα είπες μια χαρά κι έτσι είναι στους ηλικιωμένους δεν έρχεται το 166....!
    Περαστικά του εύχομαι ολόψυχα κι όλα καλά να πάνε!
    Υπομονή με την ανυπομονησία και το ανικανοποίητο του μπαμπά...! Δεν υπάρχει..... σου λέω!!!!!!!!!!!
    Τα φιλιά μου γλυκά και τρυφερά και καλή εβδομάδα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eύχομαι Κατερινάκι μου ο συγγενής σου να μην περνά σοβαρή ασθένεια. Δυστυχώς έχω τσεκάρει αυτό το θέμα με το 166 και τους ηλικιωμένους.
      Περαστικά ας είναι και ..............τι να πω;;
      Καλώς να έλθει και η κορούλα σου
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  2. Άννα μου περαστικά στον πατέρα σου και να γίνει γρήγορα καλά. Εγώ έχω πει της μαμάς μου όταν πηγαίνει στο νοσοκομείο να λέει πως είναι 20 χρόνια νεότερη, γιατί όταν ακούν ότι είσαι πάνω από 65-70 χρονών δεν σου δίνει κανένας σημασία.
    Και τώρα το καλοκαιράκι άσε τον χρόνο να πηγαίνει πιο χαλαρά...
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ελένη μου.Έχεις δίκιο που είπες στη μαμά σου έτσι γιατί όντως τους ηλικιωμένους τους ''γράφουν'' κανονικά.
      Καλά να περάσει όλη η εβδομάδα σου.
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Με έκανες Τούρκο κανονικό με το ασθενοφόρο που ΔΕΝ έρχεται! Αλλά μη νομίζεις πως αν δεν είναι κάποιος ηλικιωμένος, το ασθενοφόρο τσακίζεται να πάει, γιατί είναι μύθος... Πω πω, συγχύστηκα τα μάλα για άλλη μια φορά με το μπουρ@ελο που θέλει να λέγεται και χώρα... Σιδερένιος ο μπαμπάκας. Πολλά γλυκά φιλιά Αννούλα μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου για σένα το έγραψα το '' Καλά μην εκνευρίζεσαι''............το ήξερα ότι θα γινόσουν Τούρκος...........Δυστυχώς έτσι είναι όπως τα λες........ένα μπουρ@έλο είμαστε και κρίμα τις διαμαρτυρίες............
      Ευχαριστώ και καλή εβδομάδα να έχουμε
      Φιλιά πολλά και από μένα

      Διαγραφή
  4. Αννούλα μου, περαστικά στον πατέρα σου...
    Πωπω...είναι να μην μπλέξεις με νοσοκομεία τα ίδια περάσαμε πέρυσι με τον δικό μου πατέρα...ούτε να αρρωστήσουμε δεν μπορούμε πια!!!
    Κι όταν έχεις τον άνθρωπό σου να πονάει και σου ζητούν τα διάφορα παράλογα σου΄ρχεται να πιάσεις κανένα από το γιακά!!
    Υπομονή Αννούλα μου...Θα έρθει η ώρα για βουτιές και χαλάρωση...
    Φιλιά...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Αννιώ μου............Ναι αν μπλέξεις με νοσοκομεία πάει το χάνεις το ''παιχνίδι''. Μόνο από το γιακά νομίζεις ήθελα να πιάσω τους πάντες εκεί μέσα;; Να ουρλιάξω ήθελα αλλά έχε χάρη που θα την πλήρωνε ο πατέρας μου.
      Περαστικά να είναι και όλα τα άλλα γίνονται
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  5. Πόσο σκέφτομαι που ο μπαμπάκας σου πονάει και φοβάται και περιμένει βοήθεια και δεν έρχεται!!Περαστικά του Άννα μου γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι είναι τόσο ευάλωτοι και η πολιτεία τόσο γαιδουροποιημένη !!!
    Φιλάκια και όλα καλύτερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Νικόλ μου και εγώ το σκέφτομαι ακόμη και τι με πιάνει ...........άσε. Όμως τώρα που έγινε σχεδόν καλά τον έχει πιάσει ένας φόβος να βγει μπας και πέσει κάτω ξανά. Άντε τώρα να δούμε. Η πολιτεία σίγουρα είναι γαϊδουροποιημένη και λίγος είναι ο χαρακτηρισμός
      Φιλιά και από εμένα

      Διαγραφή
  6. Εγω εχω θεμα με τα νοσοκομεια... Με πιανουν ταχυπαλμιες και δεν μπορω να πλησιασω!
    Ασε που δεν αντεχω αυτη την αναμονη με τιποτα.. Ευτυχως δεν χρειαζεται συχνα! Απαπαπα
    Περαστικα στον πατερα σου Αννα μου.
    Πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου νομίζεις ότι εγώ δεν έχω θέμα με τα νοσοκομεία;;; Εμένα να δεις ταχυκαρδίες που με πιάνουν. Και όχι μόνο με νοσοκομεία, αλλά με γιατρούς και όλα τα σχετικά. Αλλά τι να κάνεις όταν η ανάγκη το απαιτεί;;;;;;;;
      Ευχαριστώ για τις ευχές σου μάτια μου
      ΦΙλιά και από εμένα

      Διαγραφή
  7. καλημερα γλυκια μου!
    περασατε μεγαλη ταλαιπωρια!
    τελος καλο ολα καλα ομως!
    περαστικα στον μπαμπα!
    και καλες διακοπες! χιχιχι

    φιλακια πολλα πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κικίτσα μου ταλαιπωρία ναι μεγάλη περάσαμε αλλά η τρομάρα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Τώρα να δεις που ο πατέρας μου φοβάται να βγει μπας και πέσει.
      Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές
      Με το καλό να έλθουν και οι διακοπές χαχαχα
      Φιλιά και από εμένα

      Διαγραφή
  8. Ω θεέ μου!
    Εκνευρίστηκα...παθούσα κι εγώ με την εγχείρηση της μαμάς ! ( και φακελάκι κι όλα στραβά πήγαν τελικά , δεν την πρόσεξαν καθόλου!)
    Περαστικά να είναι Άννα μου. Σιδερένιος ο μπαμπάς!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Αριστέα μου ταλαιπωρήθηκε η μαμά σου ε;;; Πω πω πώς το σκέφτομαι αυτό στα νοσοκομεία, να ξοδεύεσαι, να υποφέρεις με τον ασθενή σου και να έχεις και αυτά με τα στραβά και τα ανάποδά τους!!!!!!!!!
      Ευχαριστώ για τις ευχές σου
      Καλή ξεκούραση

      Διαγραφή
  9. Αννούλα μου ευχομαι να είναι καλά και υγεία περαστικά του και γρηγορα, άσχημο πράγμα τα πεσίματα !!! μη στεναχωριέστε πέρασε και να μην ξανάρθει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλα μου ευχαριστώ πολύ...... ναι άσχημο πράγμα τα πεσίματα. Και ξέρεις τώρα πόσα έμαθα από γνωστούς μας που έπεσαν και αυτοί;;;;;;;;;Αφού μου είπαν δεν γίνεται........όλοι πέφτουν και σπάνε πόδια -κεφάλια-μύτες. Κατι μας ψεκάζουν...............λες;;;;
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  10. Μόνο που το διάβασα άναψαν τα..λαμπάκια μου!!! περαστικά γλυκιά μου και όπως λέει ο λαός μας..άλλο κακό να μη σε βρει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχτίδα μου ευχαριστώ για τις ευχές .............Αυτό που λέει ο λαός ας βγει αληθινό γιατί όχι μόνο λαμπάκια ανάβουν αλλά καντήλια κατεβάζουμε.............Άστα.
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή
  11. Ως παθούσα, όχι μόνο μου άναψαν τα λαμπάκια..πόση αναλγησία μπροστά στον ανθρώπινο πόνο!!!!!!Χωράει ρε @μωτο, γραφειοκρατία στον πόνο? ήμαρτον!!!
    Ευτυχώς μερικά λαμπρά παραδείγματα, για το ότι δεν έχει ακόμα χαθεί η ανθρωπιά και κάποιοι νέοι και ονειροπόλοι, τιμούν ακόμα τον όρκο του Ιπποκράτη..σαν το νεαρό γιατρό στα επείγοντα του Αττικόν, που αφού μας πόνεσε η ψυχή του, για την ταλαιπωρία μας(η πονεμένη μητέρα μου κι εγώ), από τις 11.00 το πρωί ως τις 10.00 το βράδυ παρακαλώ για να κάνουμε εισαγωγή (από τον Άννα στον Καιάφα)..λίγο πριν λήξει το 12ωρο του, να μας έχει πάρει τη βαλίτσα και και να μας οδηγεί στο δαίδαλο των διαδρόμων,μέχρι το γαστρεντερολογικό..και να σου λέει ότι δεν χρειάζεται και ευχαριστώ..όταν άλλοι για το τίποτα, απαιτούν και το κατιτίς τους..ακόμα τον θυμάμαι και παρακαλώ να παραμείνει ανθρώπινος.μην τον ρουφήξει κι αυτόν το σύστημα.Συγνώμη για το σεντόνι...
    Περαστικά στον πατέρα σου... να ΄μαστε γεροί και μακριά από το ελληνικό "σύστημα" ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης.Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή