Παιδί και κινούμενα σχέδια!

Κυριακή σήμερα..............ένας υπέροχος ήλιος μας καλημερίζει και ευκαιρία για βόλτα.
Τα σχολεία έχουν αργία και σήμερα και τα σπίτια γεμίζουν από φωνούλες παιδιών. Πόσες όμως από αυτές τις φωνούλες είναι μπροστά στην τηλεόραση;;;
Πιστεύω ότι είναι πολλά τα παιδιά που ανοίγοντας τα μάτια με το πρώτο φως του ήλιου, παρακολουθούν κινούμενα σχέδια, ως πρωινή ψυχαγωγία. Ως εξάρτηση λέω εγώ..........μια και υπάρχει και κανάλι που συνεχώς το πρόγραμμά του δείχνει μόνον κινούμενα και παιδικές  αλλά και εφηβικές σειρές.
Κακό αυτό;;;
Κάκιστο πιστεύω............όχι γιατί δεν πρέπει το παιδί να παρακολουθεί ταινίες με κινούμενα σχέδια...

Αλλά..............

Ποιος από εμάς δεν έχει μεγαλώσει διαβάζοντας ή παρακολουθώντας αυτές τις φανταστικές φιγούρες που προκαλούν γέλιο αλλά και ...............τρόμο;;;;;;;
Θυμάμαι όταν η κόρη μου ήταν στο δημοτικό, είχαμε παρακολουθήσει μια ομιλία ενός δασκάλου που ασχολείτο με τις ταινίες κινουμένων και τα κόμικς. Μας έδειχνε με σλάιντς αλλά και μας μιλούσε για όσα πίσω από τους διαλόγους περνάνε στα παιδιά. Μηνύματα που γίνονται τρόπος σκέψης και στάσης ζωής.
Ας μη ξεχνάμε ότι αυτές οι εικόνες σε σειρά, καθιερώθηκαν με τα κόμικς από τον 19ο αι με σκοπό την ψυχαγωγία αλλά και τη μετάδοση ιδεών μια και είναι ο ευκολότερος τρόπος να μείνουν στο νου αρχές, γεγονότα- πολιτικά και κοινωνικά- αλλά και ό,τι ο εμπνευστής ήθελε να περάσει στο κοινό και να το γαλουχήσει.
Εκεί λοιπόν στηρίχθηκε ο δάσκαλος που μας έκανε, τότε, την παρουσίαση με σλάιντς των κινουμένων σχεδίων, λέγοντάς μας ότι μέσω της ιστορίας που εκτυλίσσεται στην κάθε ταινία κινουμένων, περνούν μηνύματα στα παιδιά.............Δεν θα πω περισσότερα για αυτό το θέμα σήμερα...........
Ξέρω ότι  τα κόμικς, οι ταινίες κινουμένων ιδιαίτερα, προκαλούν θαυμασμό για τον τρόπο κατασκευής τους ακόμη και σήμερα που η τεχνολογία βοηθάει αυτήν την τέχνη.Εγώ είμαι η πρώτη που θαυμάζω αυτήν τη δημιουργία....

Σκέψου- και το αναφέρω ως παράδειγμα-ότι το 1937 ο Γουόλτ Ντίσνεϊ γύρισε τη Χιονάτη και τους επτά νάνους. Ήταν η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους. Χρειάζονταν 24 διαφορετικά σκίτσα για να αποδοθεί στη σκηνή κίνηση διάρκειας ενός δευτερολέπτου. Φανταστείτε λοιπόν πόσα σκίτσα σχεδιάστηκαν για την ταινία αυτή, διάρκειας 83 λεπτών. Δεν σου προκαλεί θαυμασμό αυτή η τέχνη;;;;;;;;;
Να βλέπουν λοιπόν τα παιδιά κινούμενα σχέδια...........δεν το βρίσκω κακό. Αλλά κατόπιν επιλογής μας και με τη συμμετοχή μας. Έχω τη γνώμη ότι είναι υπέροχο να παρακολουθείς με το παιδί σου μια ταινία κατάλληλη γι αυτό, να συμμετέχεις, να σχολιάζεις με κατανοητό τρόπο και φυσικά να βοηθάς το παιδί να μην μένει αποχαυνωμένο μπροστά από την οθόνη.
Γιατί αυτό υποστήριξε επιστήμονας που κατέγραψε σε βίντεο παιδιά που παρακολουθούσαν τηλεόραση......Τα αποχαυνώνει τελείως!
Γι αυτό το λόγο πρέπει να μπουν και κανόνες . Πόση ώρα θα παρακολουθεί το παιδί τηλεόραση και όχι όση θέλει, είναι ο κύριος κανόνας.
Υπάρχουν σήμερα  ταινίες κινουμένων σχεδίων για το παιδί που έχουν, εκτός από ψυχαγωγικό και, εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
Αυτός, πιστεύω, πρέπει να είναι ο δεύτερος κανόνας και η ταινία πρέπει να είναι επιλογή του γονιού και όχι του παιδιού.
Γιατί συγχρόνως με τις εκπαιδευτικές ταινίες κινουμένων, υπάρχουν και πολλές με βία υπερβολική αλλά και ασχήμια βρε παιδί μου. Αυτά τα φανταστικά πλάσματα που πρωταγωνιστούν έπαψαν να είναι αστεία και έγιναν άσχημα έως τρομαχτικά. Τι στο καλό; Χάσαμε την καλαισθησία μας ή γίνεται προσπάθεια να αγαπήσει ο ενήλικας από παιδί ό,τι άσχημο και άγριο;;;;;;;

Πολλές οικογένειες δεν κλείνουν καθόλου την τηλεόραση στο σπίτι. Ακόμη και αν το παιδί δεν παρακολουθεί, ακούει, ρίχνει ματιές και κυρίως μαθαίνει ότι αυτό το χαζοκούτι που σίγουρα έγινε απαραίτητο σε κάθε σπίτι, μπαίνει ανάμεσα στο γονιό -παιδί, ανάμεσα στη μαμά- μπαμπά, γίνεται τελικά ο κύριος ''συγκάτοικος'' του σπιτιού. 

Πολλές φορές, η  ώρα του φαγητού, αντί να γίνεται ευκαιρία να συγκεντρώνεται η οικογένεια τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, που οι συνθήκες της καθημερινότητας εμποδίζουν, γίνεται ώρα που θα δει η οικογένεια την εκπομπή που αγαπά.
Σκέψου...............σκέψου πόσο όμορφο είναι να ακούς τη φωνούλα του μικρού σου αγγέλου, να συμμετέχεις μαζί του στις δραστηριότητές του και να μοιράζεσαι συναισθήματα που αφήνουν γερές βάσεις στο μεγάλωμά του!!!!!!!!!!!!!! 

Και το κυριότερο; Το παιδί πρέπει να έχει δραστηριότητες που θα μοιράζεται με τη μαμά και το μπαμπά, και όχι να καθηλώνεται σε έναν καναπέ για να έχει ο γονιός την ησυχία του -γιατί είναι και ένας λόγος αυτός που οδηγείται το παιδί στην τηλεόραση.
Άνοιξη ................ήλθε. Οι δικαιολογίες για ώρες μπροστά στην τηλεόραση λόγω καιρού, φθίνουν.
Ο ήλιος μας καλεί! Και είναι υπέροχος ειδικά την άνοιξη!!!!!!!!!!
Καλές βόλτες λοιπόν...............ακόμη και για εμάς τους κατοίκους της πόλης, υπάρχουν πάρκα και θάλασσα και λόφοι και αλάνες, που μπορούμε να πάμε με τα παιδιά μας!
Εμπρός...................γιατί δεν σου κρύβω ότι λατρεύω τις βόλτες!!!!!!!