Μια φιλία που κρατάει για πάντα!!!!!!!!!

Ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου!
Όλες οι ράτσες μαζί και κάθε μια ξεχωριστά μας δίνουν το πιο ευαίσθητο και πιο ξεχωριστό ζώο στον πλανήτη.

Λένε ότι πριν από 15.000 χρόνια, κανείς δεν ξέρει πού, άρχισε η ωραιότερη ιστορία φιλίας . Ένα σαρκοφάγο ζώο, άγριο, όπως ήταν όλα τότε..............γίνεται πιστός φίλος του πρώτου ανθρώπου. Σύμφωνα με ερευνητές ο τότε σκύλος δεν ήταν αυτός που ξέρουμε σήμερα. Πιθανόν, λένε, να ήταν ένας λύκος ή ένα τσακάλι ή  μια ράτσα άγριου σκύλου που εξαφανίστηκε. Και φυσικά η φαντασία πλάθει το πώς ξεκίνησε αυτή η όμορφη φιλία........
Το πρώτο είδος σκύλου που έζησε σε Ευρώπη και Αμερική, πριν 30.000.000 χρόνια, ήταν ο κυνοδείκτης, μια ράτσα που έχει εξαφανιστεί.
Φυσικά όλοι οι σκύλοι δεν έχουν την ίδια εξυπνάδα και τον ίδιο χαρακτήρα......
Έχουν κοινά χαρακτηριστικά.
Ένα από όλα είναι ότι έχει λιγότερο ανεπτυγμένη αίσθηση προσανατολισμού από τη γάτα. Γι αυτό βάζει σημάδια- λένε οι ειδικοί- από τους τόπους που πέρασε ουρώντας παντού: στα δέντρα ή στους τοίχους ή στις ρόδες των αυτοκινήτων.
Όμως..............γι αυτή την αίσθηση προσανατολισμού θα σου πω σήμερα.Θα σου διηγηθώ   μια αληθινή ιστορία που συνέβη σε γνωστή μου οικογένεια.

Η γνωστή μου οικογένεια λοιπόν, είχε ένα σκυλάκι, ράτσας γκριφόν, στο σπίτι τους. Φίλος, μέλος της οικογένειας αλλά.............τους κούρασε πολύ.

Ζούσαν σε επαρχιακή πόλη, μακριά από την Αθήνα  την οποίαν επισκέπτονταν κατά καιρούς γιατί είχαν συγγενείς.

Αποφάσισαν  να τον δωρίσουν σε έναν άλλο φίλο που έμενε εκτός                               Αθηνών, στο εξοχικό του αλλά όχι πολύ μακριά από την Αθήνα.

  Πήρε λοιπόν ο γνωστός μου το σκύλο του με το αυτοκίνητό του  και  πήγε πρώτα Αθήνα να δει επ' ευκαιρία τον αδελφό του, στο μαγαζί  του.
                           Σ' αυτό το μαγαζί  πήγαινε ο κύριος με το σκυλάκι του συχνά.
                      Λοιπόν, μετά την επίσκεψη στην Αθήνα, ξεκίνησαν για το εξοχικό του  φίλου.
 Σε όλη τη διαδρομή το σκυλάκι ήταν μέσα στο αυτοκίνητο με το πρόσωπο ακουμπισμένο στο παρμπρίζ βλέποντας προφανώς έξω.
Όταν έφτασαν, το σκυλάκι βγήκε στον κήπο...........και όταν ήλθε η ώρα να φύγει το αφεντικό του δεν το κατάλαβε όπως ήταν απασχολημένο με το παιχνίδι.

Δεν ξέρω πότε αλλά ο φίλος με το εξοχικό, νέος ιδιοκτήτης του σκύλου, τηλεφωνεί στον γνωστό μου και του λέει ότι ......................ο σκύλος εξαφανίστηκε.
Δεν ήξερε πώς και τι.... έψαξε παντού αλλά δεν τον βρήκε.
Πέρασαν τρεις μέρες  και νέο τηλεφώνημα στο γνωστό μου από Αθήνα αυτήν τη φορά. Ήταν ο αδελφός του και του τηλεφωνούσε από το μαγαζί του........
''Έξω από το μαγαζί μου υπάρχει ένα σκυλάκι που μοιάζει με το δικό σου. Κάθεται στη βροχή, ακίνητο, δεν γαβγίζει και κοιτάζει μέσα στο κατάστημα''!
Άρον άρον ο παλιός ιδιοκτήτης του σκύλου φτάνει στην Αθήνα και βλέπει ................το μικρό του φίλο να κάθεται στο πεζοδρόμιο!
Ήταν ο σκύλος του.....
Μόλις τον είδε το σκυλάκι, του έκανε παράπονα με τους κλαψιάρικους ήχους που θα έχεις ακούσει σίγουρα, και μετά χαρές και πηδήματα στο αφεντικό του που δεν περιγράφονται.
Έκτοτε ο σκύλος έμεινε στην οικογένεια μέχρι το τέλος του!
Πώς βρήκε το δρόμο;;;;;;
Πώς γύρισε;;;;;
Πώς προσανατολίστηκε;;;;;;
Ποτέ δεν θα μάθουμε!
Το βέβαιο είναι ότι η αγάπη που δένει το σκύλο με το αφεντικό του, καλύπτει τη λιγότερο ανεπτυγμένη από τη γάτα αίσθηση προσανατολισμού!
Και κάθε μέρα ζώντας με ένα σκύλο μαθαίνουμε και νέες δυνατότητες που μπορεί να έχει..........
Σίγουρα όμως μαθαίνουμε πόση αγάπη μπορεί να νιώσει ο σκύλος, πόσο πιστός είναι και πόση αγάπη πρέπει να του δοθεί!
Δεν είναι θαυμάσιο ζώο;