Το ταξίδι του 2013 στη γη των αναμνήσεων!!

jianikos.blogspot.com

Φεύγει το 2013!

Ετοιμάζει αποσκευές. Τακτοποιεί μέρες και λεπτά που πέρασαν για τον καθένα μας ξεχωριστά. Αφήνει λίγα πανωφόρια που θα φορέσει στο ταξίδι............δυο μέρες, κάμποσα λεπτά και αρκετά δευτερόλεπτα.
Φεύγει ενώ παρακολουθεί τη χαρά μας για το νέο χρόνο που θα έρθει. Η αντίστροφη μέτρηση ξέρει ότι όπου να 'ναι αρχίζει.
Έτσι γίνεται για κάθε χρόνο, το ξέρει. Πάει η δική του η σειρά. Έρχεται ο νέος με τα δώρα, με τραγούδια και χαρά!!!
Φεύγει κουρασμένος πια, ξέροντας ότι εκεί που θα πάει, στη γη των αναμνήσεών μας, τον περιμένουν τα πιο παλιά χρόνια που πέρασαν και αυτά.
Εκεί, στη χώρα της μνήμης που τα πάντα γίνονται ανάμνηση, θα συστήσει σε όλους τις δικές του μέρες που θα πάρει μαζί του. Θα αναμετρηθεί με όλα τα χρόνια της ζωή μας. Θα πρέπει να δείξει τα δώρα που είχε φέρει μαζί του, να μιλήσει για το τι χάρισε στον καθένα ξεχωριστά αλλά και σε όλους μας μαζί. Θα ακούσει επαίνους άραγε;
Θα γνωρίσει όλες τις μέρες και τις ώρες που πέρασαν από τη ζωή μας και θα συστήσει τις δικές του μέρες.............και το ξέρει, δεν θα μπορέσει να αποφύγει να συστήσει και τις μέρες που ξεχάσαμε ήδη. Γιατί πέρασαν χωρίς να αφήσουν το αποτύπωμά τους στη ζωή μας. Πόσες άραγε μέρες παρόμοιες θα γνωρίσει από τα περασμένα χρόνια εκεί, στη γη των αναμνήσεών μας;; Ημέρες ανούσιες που προκαλούν ντροπή στο χρόνο..........αλλά και σε μας!!!!!
Σ' αυτή τη γη θα γίνει το μέτρημα.....η αναμέτρηση.....Πόσες ώρες αυτού του χρόνου γελάσαμε.....πόσες κλάψαμε...........πόσες θυμώσαμε και πόσες άλλες φοβηθήκαμε. Εκεί, στη γη των αναμνήσεών μας, θα μαζευτούν όλες οι μέρες της χαράς και των επιτυχιών μαζί. Έχουν χωριστεί σε ομάδες, σε αδελφότητες.....Οι όμορφες μέρες, είναι μια αδελφότητα, μια ομάδα. Θα αρχίσουν οι εγγραφές. Τα νέα μέλη θα είναι οι μέρες του 2013. Θα μετρούν πόσες είναι ικανές να γίνουν μέλη. Λίγες;; Πολλές;;; Πάντως όχι όλες. Οι άλλες ημέρες, οι ημέρες της λύπης, των αποτυχιών, της θλίψης και των δακρύων είναι μια άλλη ομάδα.
Η κάθε αδελφότητα έχει να καυχιέται.........πώς αλλιώς θα κατορθώσει να μείνει στη μνήμη;
Οι μέρες της χαράς και της επιτυχίας έχουν λόγο να περηφανεύονται. Οι άλλες..........μπορεί να είναι γκρίζες και μουντές, αλλά πολλές φορές καμαρώνουν γιατί είναι οι περισσότερες.Πρέπει και αυτές να δώσουν τον αγώνα τους για να κερδίσουν το χώρο τους στη μνήμη μας!
Μα υπάρχει και η τρίτη ομάδα. Η αδελφότητα της χαμένης ευκαιρίας. Των ημερών που λησμονήθηκαν, που χάθηκαν χωρίς να κάνουμε κάτι αξιόλογο, που δεν αφήσαμε τον ήλιο να μπει στη ζωή μας, που ξεχάσαμε να χαμογελάσουμε έστω και ένα λεπτό, που δεν είπαμε μια γλυκιά κουβέντα, που δεν κατορθώσαμε τίποτε, γιατί δεν προσπαθήσαμε καν.. Αυτή η ομάδα συνήθως μένει στο σκοτάδι, τι να πει για να καυχηθεί; Πέρασαν τόσες μέρες χωρίς να γίνουν αντιληπτές, χωρίς να γίνουν ανάμνηση!
Κανείς δεν τις θέλει να πιάνουν χώρο στη μνήμη του. .............τις έχει ξεχάσει ήδη.. Και όμως βαραίνουν τη μνήμη....γιατί υπάρχουν ή μάλλον υπήρξαν! Άραγε είναι πολλές;;;;
Και ο απολογισμός θα συνεχιστεί μέχρι να γίνει όλη καταμέτρηση της ζωής που ζήσαμε όλο αυτό το χρόνο. Μετά, θα πάρει το 2013 τη θέση που του αναλογεί. Αν οι μέρες του, της επιτυχίας και της χαράς, της αγάπης και της προσφοράς είναι περισσότερες, τότε θα ανήκει στο κλαμπ των καλών και επιτυχημένων χρόνων. Αν οι μέρες της αποτυχίας και των δακρύων είναι περισσότερες, τότε θα ζήσει στην γκρίζα περιοχή, θα είναι δεύτερης κατηγορίας χρόνος, θα ανήκει σε όλους αυτούς που προσπαθούν να επηρεάζουν τη μνήμη μας και ας μην το θέλουμε, μόνο και μόνο για να δηλώσουν την ύπαρξή τους!
Αλλά αν ανήκει σ' αυτά τα χρόνια που οι μέρες της χαμένης ευκαιρίας είναι οι περισσότερες, αναρωτιέται το 2013;;; Αν;;;;;;;;;..Τότε θα χαθεί στη λησμονιά! Θα μείνει ένα κουφάρι μαζί με τους ομοίους του να πιάνει απλά.............χώρο!! Χώρο κενό που δίνει απλά βάρος χωρίς αξία.
Το 2013 φεύγει..............ο καθένας μας ξέρει ή πρέπει να ξέρει αν είναι χρονιά αγάπης και επιτυχιών ή χρονιά δακρύων.
Ξέρουμε αν είναι χρόνος που ανήκει στη λησμονιά ή στο κλαμπ των επιτυχημένων.
Και ξέρουμε επίσης ότι όσο πιο πολλά χρόνια ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία ή χάθηκαν στη λησμονιά, τόσο πιο πολύ θα βαραίνει η γη των αναμνήσεών μας.
Και ξέρουμε επίσης ότι στο χέρι μας είναι να μην αφήνουμε καμιά μέρα να ξεχνιέται, να περνάει απαρατήρητη, χωρίς να κάνουμε το ελάχιστο που μπορούμε:να χαμογελάσουμε στο διπλανό μας.
Μόνον έτσι θα είναι ελαφριά η καρδιά των αναμνήσεών μας!

Καλή χρονιά!