Ο διαχρονικός Ρωμιός!!!

Το Σάββατο πέρασε....ξημερώνει η Κυριακή και επειδή ήταν μια όμορφη ηλιόλουστη ημέρα, και επειδή οι καφετέριες ήταν γεμάτες, θυμήθηκα το Σουρή!!!

Πάντα διαχρονικός και απολαυστικός!

Ο Γεώργιος Σουρής είναι ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα, και ένας από τους μεγαλύτερους σατιρικούς ποιητές της νεώτερης Ελλάδας. Για το λόγο αυτό χαρακτηρίστηκε και ως «ο σύγχρονος Αριστοφάνης». Ένας σοφός πανεπιστήμονας, που μας άφησε ένα μεγάλο έργο, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα, και ένας έξοχος τεχνίτης του λόγου, με τέλεια αίσθηση του ρυθμού και του μέτρου, με άψογες φαρμακερές και συνάμα λυτρωτικές ομοιοκαταληξίες.

                                                          

                                       Ο Ρωμιός

               Στον καφενέ απ' έξω σαν μπέης ξαπλωμένος

               του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,

               και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,

               κανένα δεν κοιτάζω, κανένα δε ψηφώ.

                  Σε μια καρέκλα το 'να ποδάρι μου τεντώνω,

                 το άλλο σε μιαν άλλη ,κι ολίγο παρεκεί

                 αφήνω το καπέλο ,και αρχινώ με τόνο

                 τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.

                     Ψυχή μου ! τι λιακάδα!τι ουρανός !τι φύσις!

                     αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,

                     κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,

                     και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.

                  Βρίζω Εγγλέζους ,Ρώσους και όποιους άλλους θέλω,

                      και στρίβω το μουστάκι μ'αγέρωχο πολύ,

                     και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω 

                     τον ίδιον τον εαυτό μου ,και γίνομαι σκυλί  

                         

                   Φέρνω τον νου στον Διάκο και εις τον Καραϊσκο,

                   κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,

                  τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,

                  κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.

                    Την φίλη μου Ευρώπη με πέντε φασκελώνω,

                   απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ...

                   Εχύθη ο καφές μου,τα ρούχα μου λερώνω,

                  κι όσες βλασφήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.

                           

                Στον καφετζή ξεσπάω ...φωτιά κι εκείνος παίρνει,

               αμέσως άνω κάτω τον κάνω τον μπουφέ,

               τον βρίζω και με βρίζει ,τον δέρνω και με δέρνει ,

               και τέλος...δεν πληρώνω δεκάρα στον καφέ! 
-------------------------------------------------------------------------------------------      

Καλή Κυριακή σε όλους!!!!