Όταν ένα κράτος βρίσκεται σε κρίση, σε δύσκολη θέση γενικώς, τότε τα άλλα κράτη προθυμοποιούνται να ''βοηθήσουν'' για τα δικά τους ασφαλώς συμφέροντα.
Ένα τέτοιο γεγονός ήταν και η προθυμία των ΗΠΑ, να βοηθήσουν την Ελληνική Επανάσταση του 1821 με οποιοδήποτε μέσο θέλαμε και με χρηματική βοήθεια αρκεί να... τους παραχωρούσαμε έδαφος ή καλύτερα ένα νησί για το στόλο τους.
Σκοπός τους ήταν να καταστήσουν το νησί ''νεώριον'' του στόλου τους αλλά και βάση για την ανάπτυξη του εμπορίου τους που τα εμπορικά τους καράβια θα ήταν ελεύθερα προς και από τον Εύξεινο Πόντο.
Η πρώτη επαφή για την ίδρυση της ναυτικής τους βάσης έγινε το 1822, στην Ύδρα, σε συζητήσεις που έγιναν μεταξύ του ναύαρχου Τζόουνς, ''εξουσιαστή των ναυτικών δυνάμεων της Μεσογείου'' και των προκρίτων. Ως κατάλληλο νησί θεώρησε ο ναύαρχος των ΗΠΑ, την Μήλο.
Άκαρπες οι προσπάθειές του. Όμως η επιδίωξη των ΗΠΑ επαναλήφθηκε το επόμενο έτος αλλά και το 1824, αυτή τη φορά από τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Λονδίνο Ρας και από τους εκπροσώπους της διοίκησης του Αγώνα που ήταν εκεί για τις διαπραγματεύσεις σύναψης δανείου.
Το 1825 οι ΗΠΑ ζήτησαν πιο επίσημα αυτή τη φορά την Πάρο με το σπουδαίο λιμάνι της τη Νάουσα. Εκεί σκόπευαν να αναγείρουν οικοδομήματα και κατασκευές τέτοιες που θα βοηθούσαν το στόλο τους και το εμπορικό τους ελεύθερο διάπλου προς τον Εύξεινο.
Το 1825 στο Ναύπλιο επαναλήφθηκαν οι επίσημες συζητήσεις μεταξύ του ναυάρχου Ρότζερς αυτήν τη φορά και του Εκκλησιαστικού και Βουλευτικού Σώματος με προεξάρχοντες τον Αλεξ. Μαυροκορδάτο και τον Σπυρ. Τρικούπη, ζητώντας πάλι τη Μήλο.
Οι ευρωπαϊκές εφημερίδες έγραψαν για το θέμα της παραχώρησης της Πάρου.
Όμως δεν ικανοποιήθηκε ποτέ το αίτημα των ΗΠΑ επειδή πρώτα από όλα δημοσιοποιήθηκε. Έγινε γνωστό και άρχισαν οι αντιδράσεις. Αντέδρασαν οι χώρες που ενδιαφέρονταν για το Αιγαίο με πρώτες την Αγγλία και τη Γαλλία που ήθελαν να επεκταθούν στη Λεκάνη της Μεσογείου. Ένας άλλος λόγος της αρνητικής απάντησης στις ΗΠΑ για το νησί μας ήταν ο φόβος των υποστηρικτών της αγγλικής πολιτικής -Κουντουριώτης, Μαυροκορδάτος, Τρικούπης- για τη δημιουργία επιπλοκών στον Αγώνα για την απελευθέρωση.
Από τότε λοιπόν οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να αναμειχθούν στα Ευρωπαϊκά πράγματα αν και το δόγμα Μονρόε έλεγε ότι ούτε η Ευρώπη θα αναμιγνύεται στα της Αμερικής ούτε η Αμερική στα της Ευρώπης.
Και φυσικά ποιος ήταν ο καλύτερος τρόπος για να γίνει η πρόταση παραχώρησης εδάφους ελληνικού στις ΗΠΑ; Μα η δύσκολη θέση που βρισκόταν η χώρα μας... όπως και σήμερα: τότε ήταν επανάσταση απελευθερωτική με οικονομικά προβλήματα και σήμερα οικονομική καταστροφή!
Κάθε κράτος επιδιώκει να κερδίσει από ένα άλλο κράτος έστω και ''ετοιμοθάνατο'' με πρόσχημα τη βοήθειά του. Ένα είδος εκβιαστικού διλήμματος, δώσε και πάρε. Μόνο που η βοήθεια που μας παρείχαν άλλες χώρες σε όλη την πορεία της ιστορίας μας ήταν δυσανάλογα χαμηλότερη από αυτό που κέρδιζαν από εμάς!
Ας μη το ξεχνάμε!
πηγή: ΙΣΤΟΡΙΚΑ-''Το άγνωστο '21''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου