''Θυμάμαι............'' και ήταν περίπτωση σχολικού εκφοβισμού!

Σχολικός εκφοβισμός!
Χθες, ήταν η μέρα του, μια ευκαιρία όχι για να δημιουργηθούν νέα θύματα και θύτες ανάμεσα στους μαθητές, αλλά για ομιλίες, ενημερωτικές συζητήσεις, και δημοσιεύσεις.
Όλοι γνωρίζουμε πλέον τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός, και είναι παρήγορο ότι έχει αναγνωριστεί από το κράτος και γίνονται παντού βήματα αντιμετώπισης αλλά και πρόληψής του.
Η βία, λεκτική ή σωματική, ο φόβος που προκαλεί αλλά και ο φόβος της κατακραυγής, είναι φαινόμενο και του χθες  αλλά και του σήμερα.
Και επειδή η βία αντιγράφεται, θα πρέπει οι κοινωνίες να αλλάξουν αν δεν θέλουμε θύματα και θύτες από την παιδική κιόλας ηλικία στα σχολεία.
Πολλοί ειδικοί μίλησαν για την οικογενειακή βία που είναι η πρώτη αιτία του σχολικού εκφοβισμού.
Πολλοί ειδικοί έχουν αναλύσει το πώς και το γιατί οι μαθητές απειλούν, χτυπούν, κοροϊδεύουν, βρίζουν συμμαθητές τους από το Δημοτικό έως το Λύκειο.

Το σημαντικό για μένα είναι τα αίτια που βοηθούν την εξάπλωση του φαινομένου και δημιουργούν πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
 Στο  http://www.epsype.gr/images/egxeiridio/activities.pdf μπορείτε  να μάθετε όσα θέλετε για τον σχολικό εκφοβισμό.
'Όμως σήμερα θα καταθέσω τη δική μου εμπειρία από δυο περιστατικά που οι αιτίες του σχολικού αυτού εκφοβισμού είναι η συμπεριφορά των ίδιων των εκπαιδευτικών, όπως πιστεύω.
Θυμάμαι , όταν η κόρη μου ήταν μαθήτρια στο Δημοτικό και μάλιστα στην Δ' τάξη, είχε μια δασκάλα που είχε εφαρμόσει ένα σύστημα ''ενθάρρυνσης του μαθητή'', όπως το έλεγε και που για μένα ήταν πέρα για πέρα αντιπαιδαγωγικό. Κάθε φορά που έκανε μια ερώτηση και τα χεράκια των μαθητών έφταναν ψηλά στην τάξη για να απαντήσουν, κάθε φορά που επέλεγε μαθητή για την απάντηση, επέλεγε και την αντιμετώπιση της τάξης προς τον μαθητή αυτόν. Αν ήταν η απάντηση όπως ακριβώς την ήθελε, τότε ζητούσε από την τάξη να χειροκροτήσουν το μαθητή αυτόν. Έτσι --έλεγε--επιβράβευε τη σωστή απάντηση.Όμως, ακόμη και αν η απάντηση ήταν σωστή, αλλά δεν εκφραζόταν ο μαθητής όπως ήθελε η δασκάλα ή στην τελική όπως φάνηκε, αν την απάντηση  δεν την έδιναν συγκεκριμένα παιδιά, τότε δεν ίσχυε το χειροκρότημα...
Έτσι, έφτασε η τάξη στο σημείο να χειροκροτεί - 5-6 μαθητές,  μια και αυτοί ήταν η επιλογή της δασκάλας και οι υπόλοιποι άκουγαν μετά την απάντησή τους το '' καλά κάθησε''!!
Σιγά σιγά δημιουργήθηκε μια ελίτ που είχε και τους οπαδούς της-ακολούθους-, αφού ήταν τα πιο χειροκροτημένα παιδιά και φυσικά η συμπάθεια της δασκάλας. Τα άλλα, ήταν αφανείς στην τάξη που αν διαφωνούσαν με τα κελεύσματα των 5-6 και των οπαδών τους, τότε ήταν άξια κοροϊδίας, περιθωριοποίησης και  απειλών από τους συμμαθητές τους.
Να μια αιτία που μπορεί να προκαλέσει θύτες και θύματα και να χαρακτηριστεί  σχολικός εκφοβισμός.  Έτσι τη βλέπω εγώ. Έτσι την είδα και τότε που η κόρη μου ήταν στην Δ' τάξη. Και φυσικά επισκέφθηκα τη δασκάλα και είχαμε μια μεγάλη συζήτηση που σας διαβεβαιώ............την οδήγησε...............εναντίον της κόρης μου όλη τη χρονιά. Δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως.......... Σχολικός εκφοβισμός ήταν ό,τι συνέβη τότε, απόρροια ενός συστήματος που ο ίδιος ο εκπαιδευτικός επέβαλλε, αν και με καλή πρόθεση....όπως δήλωσε η ίδια η δασκάλα!
Άλλο ένα περιστατικό που θυμάμαι και μπορεί να χαρακτηριστεί, περίπτωση σχολικού εκφοβισμού, είναι αυτό που συνέβη στον  ανιψιό μου όταν ήταν στην πρώτη Δημοτικού. Ο συμμαθητής του και διπλανός στο θρανίο, τον ενοχλούσε, του πέταγε τα βιβλία, τον έσπρωχνε και τον εμπόδιζε να γράψει ή να ζωγραφίζει, ακόμη και να φάει το κολατσιό του. Χωρίς λόγο.......επειδή έτσι ήθελε, ή ...............δεν μάθαμε ποτέ το γιατί!
Δεν ήταν λίγες οι φορές, λοιπόν, που ήλθε το παιδί στο σπίτι κλαίγοντας για τη συμπεριφορά αυτή. Όταν επισκέφθηκε η μαμά το σχολείο, και μίλησε πρώτα από όλα στο συμμαθητή του παιδιού της για αυτήν την κατάσταση και πόσο ενοχλητική είναι, ξέρετε τι απάντηση πήρε από ένα παιδάκι της πρώτης τάξης;; ''Ξέρετε ποιος είμαι εγώ;;; Είμαι ο γιος της δασκάλας!!!!"'
Ένα παιδί 6 ετών φερόταν αυταρχικά, απειλούσε και συμπεριφερόταν βίαια γνωρίζοντας ότι ως γιος της δασκάλας έχει αυτήν την ελευθερία κινήσεων!!!!!! Ποιος του είχε εμφυσήσει ότι ως γιος της δασκάλας  είχε αυτό το δικαίωμα;; Αν δεν ήταν καθοδηγημένο από το σπίτι, ότι είναι προνομιούχο απέναντι στ'αλλα παιδιά ως γιος εκπαιδευτικού, τότε πώς το ήξερε και το χρησιμοποιούσε;;
Θέλω να πω με αυτά τα παραδείγματα, ότι μπορεί η συμπεριφορά μας στο σπίτι να μην είναι βίαιη. Μπορεί το παιδί να μην βιώνει άσχημη συμπεριφορά από τους γονείς του ή να μη ζει ως θύμα στην οικογένειά του, αλλά να μεγαλώνει ως ένα πρόσωπο που εξυπακούεται ότι έχει δικαιώματα περισσότερα των άλλων συνομηλίκων του.  Μπορεί να ενθαρρύνεται γι αυτό ..................Έτσι, παιδιά που ο χαρακτήρας τους είναι έντονος, ή επιθετικός, θεωρούν τον εαυτόν τους περισσότερο ικανό να πετύχουν αυτό που θέλουν από τους συνομηλίκους τους.
Άλλες φορές οι γονείς οι ίδιοι σπρώχνουν τα παιδιά τους να φέρονται ως μάγκες στο σχολείο, να μην ανέχονται κανένα να τους πει το παραμικρό και αυτό οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές πολλές φορές.
Ας έχουμε υπόψιν ότι  η διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας πρέπει να μην του δημιουργεί αισθήματα ανωτερότητας απέναντι στα άλλα παιδιά, και ειδικά οι συμπεριφορές των εκπαιδευτικών στους μαθητές πρέπει και επιβάλλεται να είναι κατάλληλες ώστε να μη δημιουργούνται ανισότητες και ανταγωνισμοί που χωρίζουν τους μαθητές και δημιουργούν εχθρικό κλίμα.
Ας ελπίσουμε ότι θα έλθει κάποια εποχή που η βία, ως φαινόμενο απάνθρωπο, θα είναι σε μικρό ποσοστό και αντιμετωπίσιμη .............γιατί για να καταργηθεί τελείως αποκλείεται μια και είναι ανθρώπινη συμπεριφορά!