Πριν λίγες μέρες παρακολουθήσαμε τις εκδηλώσεις στη μνήμη όσων χάθηκαν άδικα μετά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους των ΗΠΑ.
Τότε, θυμάμαι, είχα διαβάσει την συνέντευξη ενός πανεπιστημιακού καθηγητής της ψυχιατρικής που μιλούσε για την ραγδαία αύξηση των αντικαταθλιπτικών στις ΗΠΑ!
Είχε πει μάλιστα ότι η τρομοκρατία των πολιτών είναι ό,τι χειρότερο για τους πολίτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν αλλιώς το φόβο τους πλην των χαπιών!
Ξέραμε όλοι ότι ήμασταν η μοναδική ίσως χώρα που τα χάπια, αγχολυτικά, υπνωτικά, ηρεμιστικά δεν είχαν βρει ανοικτή αγορά!
Θα θυμάστε τη Μελίνα Μερκούρη, που εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο εξωτερικό κάποτε, ρωτήθηκε για ποιον λόγο οι Έλληνες αποφεύγουν να επισκέπτονται ψυχαναλυτές. ''Εμείς, όταν έχουμε προβλήματα, τα λέμε στους φίλους μας ή στον παπά'' είχε πει και έμεινε η φράση να επαναλαμβάνεται, κάθε φορά που θέλαμε να καυτηριάσουμε το ''κάθε κάτοικος και ένας ψυχαναλυτής'' που ακούγαμε για τις άλλες χώρες και κυρίως για τις ΗΠΑ.
Μέχρις εδώ ήταν!
Τώρα και οι Έλληνες χαπακωνόμαστε με το παραμικρό!
Έρευνα που δημοσιεύτηκε εδώ και λίγο καιρό στο ΒΗΜΑgazino ανέφερε ότι κάνουμε ασύστολη χρήση χαπιών σε σημείο να γίνεται λόγος για ''κρυφό εθνικό εθισμό''!
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΦ, οι Έλληνες καταφεύγουν με αυξητικές τάσεις κάθε χρόνο στη χρήση ψυχοφαρμάκων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν διάφορες ψυχοσωματικές διαταραχές που έχουν – ή νομίζουν ότι έχουν.
Σημαντική είναι η κατανάλωση αγχολυτικών και αντικαταθλιπτικών χαπιών, με πρώτο στη λίστα το Ladose, «το Prozac του Ελληνα» όπως το χαρακτηρίζουν πολλοί φαρμακοποιοί.
6.491.903 κουτιά αντικαταθλιπτικά καταναλώνονταν το 2006, και 8.401.480 το 2010!
Για τον ελληνικό πληθυσμό, που υπολογίζεται στα 11 εκατομμύρια, αναλογεί (ψυχαναλυτική αδεία) σχεδόν ένα πακέτο αντικαταθλιπτικά για κάθε ενήλικο!
Πάνε και οι φίλοι, και ο παπάς ως φαίνεται!
Η ψυχανάλυση που παρέπεμπε σε προβληματικό άτομο, έπαψε να θεωρείται ταμπού και έγινε μόδα!
Δεν είναι αυτό βέβαια από μόνο του κακό!
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι πολλοί νομίζουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν χάπια για το άγχος, τη φοβία τους, για να κοιμηθούν ή για να είναι ήρεμοι! Η φράση ''έχω κατάθλιψη'' που παραπέμπει σε μια πολύ σοβαρή πάθηση και που οδηγεί τον ασθενή πολλές φορές σε τάσεις αυτοκτονίας, έγινε και αυτή μόδα. Αντί να πει κάποιος είμαι κακόκεφος ή έχω άσχημη διάθεση λέει πανεύκολα πια ότι έχει κατάθλιψη! Το οξύμωρο είναι ότι αυτοί που έχουν απλές νευρώσεις, όπως όλοι μας, κάνουν κατάχρηση ψυχοφαρμάκων, ενώ οι κλινικές περιπτώσεις που μπορεί να πάσχουν από κάτι σοβαρό, όπως σχιζοφρένεια, κάνουν απλή και ελεγχόμενη χρήση.
Γινόμαστε λοιπόν λίγο Αμερικανοί που καταναλώνουν τα Prozac καθημερινά και άρα σε ανησυχητικό βαθμό; ''Οχι, δεν γινόμαστε λίγο Αμερικανοί, γινόμαστε πολύ...'' απαντά ο Φοίβος Ζαφειρίδης, ψυχίατρος και αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ''Οι περισσότεροι ψυχίατροι είναι ακατάλληλοι. Πρέπει να κάνεις καλή έρευνα προτού επιλέξεις έναν ειδικό, υπάρχουν πολλοί τσαρλατάνοι εκεί έξω που μπορούν να παίξουν επικίνδυνα με την ψυχή σου''. Παρατηρεί ότι υπάρχει κατακόρυφη αύξηση στη λήψη αντικαταθλιπτικών και ηρεμιστικών τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Και η κατάχρηση γίνεται από ανθρώπους που βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία, μεταξύ 30 και 45 ετών, ''ως αντιστάθμισμα μιας ζωής με ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις''
Πολύ συχνά οι ασθενείς ζητούν ή απαιτούν να τους γράψει ο γιατρός φάρμακα, ''υπάρχει μια βαθιά πίστη της κοινωνίας στις φαρμακευτικές λύσεις, αντί να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους κατάματα, προτιμούν να τους κρατούν σε καταστολή. Πολλοί ψυχίατροι, προκειμένου να κάνουν το χατίρι των ασθενών τους και να μην τους χάσουν από πελάτες, χορηγούν χάπια για ψύλλου πήδημα. Η ψυχοθεραπεία είναι επώδυνη και χρονοβόρα διαδικασία, που πολλές φορές φέρνει τον θεραπευόμενο σε κόντρα με τον θεραπευτή του. Και ενώ αυτή η διαδικασία οφείλει να έχει ημερομηνία λήξης αφήνοντας στη συνέχεια τον ασθενή να συνεχίσει το ταξίδι του χωρίς “δεκανίκια”, είναι πολλοί οι “ειδικοί” που έχουν πελάτες εικοσαετίας'', λέει.
Ο ίδιος αντιπροτείνει την αυτοβοήθεια, κάτι σημαντικό και ξεχασμένο: «Φαίνεται περίεργο στις μέρες μας. Κι όμως, πάρα πολλοί άνθρωποι ανακουφίζονται μέσα από την κλασική λογοτεχνία. Όχι από βιβλία που σου υπόσχονται ότι θα γίνεις ευτυχισμένος σε πέντε απλά βήματα, αλλά από συγγραφείς όπως ο Τολστόι και ο Ντοστογέφσκι, που ήταν βαθιά υπαρξιακοί λογοτέχνες και δίνουν απαντήσεις σε πολλά αδιέξοδα, φτάνει μόνο να διαβάζεις και λίγο πίσω από τις λέξεις».
Τότε, θυμάμαι, είχα διαβάσει την συνέντευξη ενός πανεπιστημιακού καθηγητής της ψυχιατρικής που μιλούσε για την ραγδαία αύξηση των αντικαταθλιπτικών στις ΗΠΑ!
Είχε πει μάλιστα ότι η τρομοκρατία των πολιτών είναι ό,τι χειρότερο για τους πολίτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν αλλιώς το φόβο τους πλην των χαπιών!
Ξέραμε όλοι ότι ήμασταν η μοναδική ίσως χώρα που τα χάπια, αγχολυτικά, υπνωτικά, ηρεμιστικά δεν είχαν βρει ανοικτή αγορά!
Θα θυμάστε τη Μελίνα Μερκούρη, που εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο εξωτερικό κάποτε, ρωτήθηκε για ποιον λόγο οι Έλληνες αποφεύγουν να επισκέπτονται ψυχαναλυτές. ''Εμείς, όταν έχουμε προβλήματα, τα λέμε στους φίλους μας ή στον παπά'' είχε πει και έμεινε η φράση να επαναλαμβάνεται, κάθε φορά που θέλαμε να καυτηριάσουμε το ''κάθε κάτοικος και ένας ψυχαναλυτής'' που ακούγαμε για τις άλλες χώρες και κυρίως για τις ΗΠΑ.
Μέχρις εδώ ήταν!
Τώρα και οι Έλληνες χαπακωνόμαστε με το παραμικρό!
Έρευνα που δημοσιεύτηκε εδώ και λίγο καιρό στο ΒΗΜΑgazino ανέφερε ότι κάνουμε ασύστολη χρήση χαπιών σε σημείο να γίνεται λόγος για ''κρυφό εθνικό εθισμό''!
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΦ, οι Έλληνες καταφεύγουν με αυξητικές τάσεις κάθε χρόνο στη χρήση ψυχοφαρμάκων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν διάφορες ψυχοσωματικές διαταραχές που έχουν – ή νομίζουν ότι έχουν.
Σημαντική είναι η κατανάλωση αγχολυτικών και αντικαταθλιπτικών χαπιών, με πρώτο στη λίστα το Ladose, «το Prozac του Ελληνα» όπως το χαρακτηρίζουν πολλοί φαρμακοποιοί.
6.491.903 κουτιά αντικαταθλιπτικά καταναλώνονταν το 2006, και 8.401.480 το 2010!
Για τον ελληνικό πληθυσμό, που υπολογίζεται στα 11 εκατομμύρια, αναλογεί (ψυχαναλυτική αδεία) σχεδόν ένα πακέτο αντικαταθλιπτικά για κάθε ενήλικο!
Πάνε και οι φίλοι, και ο παπάς ως φαίνεται!
Η ψυχανάλυση που παρέπεμπε σε προβληματικό άτομο, έπαψε να θεωρείται ταμπού και έγινε μόδα!
Δεν είναι αυτό βέβαια από μόνο του κακό!
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι πολλοί νομίζουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν χάπια για το άγχος, τη φοβία τους, για να κοιμηθούν ή για να είναι ήρεμοι! Η φράση ''έχω κατάθλιψη'' που παραπέμπει σε μια πολύ σοβαρή πάθηση και που οδηγεί τον ασθενή πολλές φορές σε τάσεις αυτοκτονίας, έγινε και αυτή μόδα. Αντί να πει κάποιος είμαι κακόκεφος ή έχω άσχημη διάθεση λέει πανεύκολα πια ότι έχει κατάθλιψη! Το οξύμωρο είναι ότι αυτοί που έχουν απλές νευρώσεις, όπως όλοι μας, κάνουν κατάχρηση ψυχοφαρμάκων, ενώ οι κλινικές περιπτώσεις που μπορεί να πάσχουν από κάτι σοβαρό, όπως σχιζοφρένεια, κάνουν απλή και ελεγχόμενη χρήση.
 |
| Δίπτυχο κολάζ για την εικονογράφηση της υπερκατανάλωσης αντικαταθλιπτικών χαπιών στην Ελλάδα (Design9) |
Γινόμαστε λοιπόν λίγο Αμερικανοί που καταναλώνουν τα Prozac καθημερινά και άρα σε ανησυχητικό βαθμό; ''Οχι, δεν γινόμαστε λίγο Αμερικανοί, γινόμαστε πολύ...'' απαντά ο Φοίβος Ζαφειρίδης, ψυχίατρος και αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ''Οι περισσότεροι ψυχίατροι είναι ακατάλληλοι. Πρέπει να κάνεις καλή έρευνα προτού επιλέξεις έναν ειδικό, υπάρχουν πολλοί τσαρλατάνοι εκεί έξω που μπορούν να παίξουν επικίνδυνα με την ψυχή σου''. Παρατηρεί ότι υπάρχει κατακόρυφη αύξηση στη λήψη αντικαταθλιπτικών και ηρεμιστικών τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Και η κατάχρηση γίνεται από ανθρώπους που βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία, μεταξύ 30 και 45 ετών, ''ως αντιστάθμισμα μιας ζωής με ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις''
Ο ίδιος αντιπροτείνει την αυτοβοήθεια, κάτι σημαντικό και ξεχασμένο: «Φαίνεται περίεργο στις μέρες μας. Κι όμως, πάρα πολλοί άνθρωποι ανακουφίζονται μέσα από την κλασική λογοτεχνία. Όχι από βιβλία που σου υπόσχονται ότι θα γίνεις ευτυχισμένος σε πέντε απλά βήματα, αλλά από συγγραφείς όπως ο Τολστόι και ο Ντοστογέφσκι, που ήταν βαθιά υπαρξιακοί λογοτέχνες και δίνουν απαντήσεις σε πολλά αδιέξοδα, φτάνει μόνο να διαβάζεις και λίγο πίσω από τις λέξεις».
Και ξαναβρείτε τους φίλους σας λέω εγώ....περπατήστε κάτω από τον ήλιο της χώρας μας.....ασχοληθείτε με ό,τι σας αρέσει ..........βρείτε εναλλακτικές!
Ας μην ξεχνάμε ότι με τα ψυχοφάρμακα, εφόσον ανήκουμε στην κατηγορία εκείνων που δεν τα χρειάζονται πραγματικά, γινόμαστε εξαρτημένοι. Και οι εξαρτημένοι είναι και ελεγχόμενοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου