Με ένα σακ βουαγιάζ - ''Ιστορίες του καλοκαιριού''


Μια καλοκαιρινή βραδιά, συνήθως,  παιρνόταν η απόφαση. Μια δυο μέρες προετοιμασία και το ταξίδι ξεκινούσε!
Έτσι ξαφνικά. Αλλά χωρίς να προκαλεί εκπλήξεις, γιατί αυτό είχε προαποφασιστεί από τότε που σμίξαμε οι δυο μας.
Η απόφαση να κάνουμε τις περιοδείες μας ένα 10ημερο μέσα στον Ιούλη ήταν στο πρόγραμμα. Το πού και το πώς ήταν απόφαση μια στιγμής.
Απλώνονταν κάποιο βράδυ οι χάρτες, βρίσκαμε τον προορισμό, σχεδιάζαμε χωρίς υποσχέσεις την διαδρομή και σε δυο μέρες ξεκινούσαμε.
Ένα σακ βουαγιάζ με τα απαραίτητα ήταν οι αποσκευές μας. Και η τσάντα θαλάσσης.  Κυρίως αυτή...
Οι δυο μέρες προετοιμασίας ήταν για να τακτοποιήσουμε τα παιδιά, στη γιαγιά φυσικά, να ενημερωθεί, να είμαστε απερίσπαστοι. 
Παίρναμε το καπελάκι μας και φεύγαμε!
Έτσι απλά, χωρίς κρατήσεις δωματίων σε ξενοδοχεία, χωρίς να ενημερωθούμε για  το δρομολόγιο των πλοίων, αν το ταξίδι μας ήταν δια θαλάσσης.
Όλα τα μαθαίναμε στο δρόμο, παντού πηγαίναμε με ένα χάρτη στο χέρι. Για όλα βρίσκαμε λύσεις.
Κάθε μέρα και σε άλλη πόλη, κάθε βράδυ ύπνος στο ξενοδοχείο που συναντούσαμε. Κάθε πρωί πρωινό στο πρώτο μαγαζί που μας άρεσε. Κάθε δειλινό απολαμβάναμε το ηλιοβασίλεμα πλάι στη θάλασσα. Και το ρολόι είχε αφεθεί να ξεχαστεί χωρίς ρόλο.
Ο ήλιος μας αρκούσε. 
Ήταν οι διακοπές που αγαπούσα περισσότερο. 
Μ' άρεσαν πάντα τα ταξίδια. Αλλά το καλοκαίρι ήθελα να το περνώ μέσα στην Ελλάδα.  Να τη γνωρίσω απ' άκρη σ'ακρη. Και δεν την ξέρω ακόμη. Κι ας έχω δει τόσες ομορφιές της!

Τι άλλο να ζητήσεις από τις διακοπές;
Ήλιο- θάλασσα- φύση-ξεγνοιασιά!
Αυτά θέλαμε, αυτά ζητούσαμε να βρούμε, αυτά απολαμβάναμε.
Σαν τσιγγάνοι κάθε μέρα και αλλού. Και ήταν θαυμάσια. Αυτό το ''αλλού'' είναι σημαντικό για μένα. Να κάθομαι σε ένα μέρος όσο θέλω,όσο μου αρέσει και μετά πάμε παρακάτω...
Να ''καταπίνει'' το αυτοκίνητο τα χιλιόμετρα. Να ρουφάς τη θέα και να φωνάζεις σαν μικρό παιδί. Να σταματάς όπου θες, να ενωθείς με τα δέντρα, να δροσιστείς στο θαλασσινό νερό, να πιεις τον καφέ σου απολαμβάνοντας τη θέα και να ερωτεύεσαι ξανά και ξανά τον άνθρωπό σου που μοιράζεσαι όλη αυτήν την ομορφιά.
Να συμβουλεύεσαι το χάρτη για να μαθαίνεις τις ονομασίες τόσων όμορφων προορισμών. Και να αλλάζεις διαδρομή γιατί....''για να δούμε τι έχει εκεί; Πώς είναι εκεί ψηλά;'' 
Να διαβαίνεις κακοτράχαλους δρόμους γιατί ήθελες να πας  από αυτή τη μεριά. Να βρίσκεσαι στο ''πουθενά'' και να σκέφτεσαι τι θα γίνει αν αποκλειστείς σ' αυτήν την έρημη περιοχή. Να ξεχνάς να αναπνεύσεις αντικρίζοντας τη θέα μιας λίμνης, έναν μικρό καταρράκτη, μια συστάδα δέντρων που προλογούσαν την ομορφιά του δάσους.
Να συναντάς καλοσυνάτους ανθρώπους, να σε κατατοπίζουν  πρόθυμα και να μαθαίνεις την ιστορία του τόπου.
Και τα απρόοπτα!! Ω πόσο τα περίμενα!! 
Άλλες φορές να με κάνουν να ανησυχώ και άλλες να γελώ με την ψυχή μου. Αλλά ποτέ δεν έγιναν η αιτία να χάσω τη διάθεσή μου. Γιατί ένα ταξίδι, που γίνεται με τους δικούς σου όρους, ποτέ δεν σε κακοκαρδεί.
Κι όλα αυτά τα απρόοπτα που δεν μπορεί καμιά φωτογραφική μηχανή να αποθανατίσει, έχουν γίνει ο θησαυρός μας μαζί με τόσες άλλες στιγμές, έτσι για να γεμίζουμε ομορφιές  το σακούλι της μνήμης.
Και αλλαγή δρομολογίου έχουμε κάνει εξαιτίας των απροόπτων εμποδίων και πλάι στη θάλασσα έχουμε κοιμηθεί γιατί δεν βρήκαμε δωμάτιο και μπάνιο πλάι στα βράχια κάναμε γιατί η πλαζ δεν μας ικανοποιούσε.
Και ξεκινήσαμε γι αλλού και φτάσαμε αλλού, τόσες και τόσες φορές.
Κάθε καλοκαιρινή μας εξόρμηση ήταν και παραμένει από τις ομορφότερες διακοπές που κάναμε. Και είναι ό,τι περισσότερο επιθυμώ μια και τα τελευταία 4-5 χρόνια, αυτό το είδος των διακοπών έχει αραχνιάσει. 
Μα παραμένει η πρώτη μας επιλογή.



Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο   δρώμενο της Μαρίας στο ''Κείμενο'',   ''Ιστορίες  του Καλοκαιριού''.

Καλό καλοκαίρι, όποια και αν είναι η επιλογή το πώς θα το  περάσετε. Μόνο εύχομαι να είναι δική σας επιλογή!

Οι συμμετοχές μου...


                                

Κάτω απ' τα ανταριασμένα σύννεφα
που έλεος δεν δείχνουν,
ψυχή, καρδιά συνωμοτούν
τη ζήση να κερδίσουν
ρουφώντας λαίμαργα το φως
που η ελπίδα τους δωρίζει.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στις 25 λέξεις # 8 της Μαρίας μας   στο Κείμενο.
Ευχαριστώ την οικοδέσποινα για το κίνητρο να δημιουργήσουμε και για την φιλοξενία
Πρώτευσε στο ολιγόλεκτο η Ελένη μας.Πατήστε στο σύνδεσμο να το απολαύσετε!




                                                        Οι Ερινύες


Ήταν μια συνηθισμένη βραδιά. Περπατούσα στην πόλη χωρίς σκοπό, παρέα με τις σκέψεις μου που συναγωνίζονταν ποια θα με συντροφέψει.
Ο ουρανός υποκλινόταν στις ορέξεις της νύχτας και το φεγγάρι προσπαθούσε να ρίξει το φως του στη γη.
Φτάνοντας στην άκρη της πλατείας στάθηκα να ανασάνω το άρωμα από τα άνθη των θάμνων της Αγγελικής. Μοσχοβολιά παντού! Ήταν το αγαπημένο της λουλούδι!
Λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνούσαν απαθείς από το σεργιάνι της άνοιξης , μα και αδιάφοροι. Ο κόσμος είχε κορέσει ήδη την περιέργειά του και είχε αφήσει έρημη τη εικόνα της νεκρής. Πόσο πεινά η περιέργεια όταν πρόκειται για γεγονότα ανατριχιαστικά!

Κάτω στις πλάκες ξεχώριζε αχνά το περίγραμμα του σώματος που με κιμωλία είχε χαράξει η αστυνομία πριν λίγες μέρες. Ακόμη και η ασπροκόκκινη κορδέλα πεισματικά κρατιόταν στη θέση της. Κοιτούσα το σημείο που έπεσε αφύσικα ένας δικός μου άνθρωπος. Ήταν κάτι που περίμενα να συμβεί αλλά που δεν πίστευα ότι είχε ήδη συμβεί. Προσπαθούσα να φανταστώ εκείνες τις ώρες της. Δεν υπέφερε τις τελευταίες της στιγμές, σκέφτηκα ανακουφισμένος. Μήπως όμως επειδή βασανίστηκε όσο ζούσε;
Δεν ξέρω γιατί ήλθα απόψε εδώ. Τα βήματά μου με οδήγησαν στο σημείο που η αδελφή μου πέθανε ανήμπορη και μονάχη μια νύχτα πριν λίγες μέρες. Στην αρχή μίλησαν για δολοφονία. Ο ιατροδικαστής απεφάνθη ότι τα ναρκωτικά και το αλκοόλ προκάλεσαν καρδιακή ανακοπή.
Πόνεσα; Ναι πόνεσα αν και η ανακούφιση που ήλθε- ακάλεστη άραγε;- έφερε παρέα και τις τύψεις. Γιατί δεν έκανα περισσότερα να την αποσπάσω από τη ζωή που επέλεξε. Αν και προσπάθησα να την πείσω ότι θα είχε άσχημο τέλος δεν κατάφερα τίποτε. Και δεν επέμεινα. Καβγάδες ήλθαν στη θύμηση μου, ξενύχτια που την περίμενα να γυρίσει...και η αποξένωση!
Μια νέα κοπέλα που βάλθηκε να αποκτήσει πλούτη και παλάτια με τον εύκολο τρόπο. Αγαπητικός-νταβατζής που την οδήγησε στην πορνεία και της έμαθε τα ναρκωτικά και η κατηφόρα απέκτησε μεγαλύτερη κλίση!

Θυμάμαι τους ψιθύρους συγγενών και φίλων στην κηδεία. Πόσο οξύνθηκε η ακοή μου την ημέρα εκείνη! Ερωτήσεις και απαντήσεις συγκεχυμένες. Μουρμουρητά αναμεμιγμένα με φόβο για τα δικά τους κορίτσια, αλλά και αποστροφή! Υποθέσεις, ευχολόγια αλλά και κατηγορίες. ''Κρίμα, συλλυπητήρια'' έλεγαν φανερά σε μένα τον ίδιο. Αλλά σε κανέναν δεν κάκιωσα. Και εγώ σκέφτηκα τα ίδια πάνω κάτω με το που έμαθα το θάνατό της.
Τώρα, γυρνώντας στην καθημερινότητά μου ζω με τις τύψεις μου.
Επειδή είχα υποσχεθεί στους γονείς μου ότι θα είμαι φύλακας άγγελος της.
Επειδή προσπάθησα τόσο λίγο.
Επειδή σήκωσα το δείκτη και έδειξα την έξοδο όταν πήρε τον λανθασμένο δρόμο.
Επειδή δεν ήμουν αρκετός αδελφός!


                                     
  
Και αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις''#8 που διοργανώνει άψογα η Μαρία στο mytripsonblog
Ευχαριστώ την οικοδέσποινα   για τη φιλοξενία και το έναυσμα για δημιουργία. 
Πρώτευσε στο δρώμενο της Μαρίας μας, η άλλη Μαρία μας. Στο Απάγγιο της μπορείτε να απολαύσετε τη συμμετοχή της
Όλοι ήταν υπέροχοι. Θαυμάσια κείμενα και ποιήματα που μπορείτε να τα απολαύσετε εδώ
Με κόκκινο είναι οι 5 υποχρεωτικές λέξεις του παιχνιδιού μας.
Σας ευχαριστώ όλους και γιατί διαβάσατε τις συμμετοχές μου και για τις ψήφους σας.