Επίσκεψη στο Ρούπελ

Μια ξαφνική απόδραση, ήταν η αιτία να επισκεφθώ αρχές του μήνα και το οχυρό Ρούπελ και ήταν η πρώτη φορά που πατούσα εκεί που ο ηρωισμός ξεπερνούσε την απελπισία της πολιορκίας και την ανισότητα δυνάμεων.
Ένας ηρωισμός που άφησε βέβαια   νεκρούς από τους άντρες  του οχυρού, αλλά προκάλεσε πολλούς περισσότερους στους αντιπάλους.
Και όπως μας είπε ο στρατιώτης που μας ξενάγησε θαυμάσια στις εγκαταστάσεις, ακόμη και σήμερα οι Γερμανοί επισκέπτες του οχυρού δεν πιστεύουν τον αριθμό νεκρών των στρατιωτών τους, τότε το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο! Ούτε τα νεκροταφεία των στρατιωτών  των Ναζί δεν τους πείθουν...
Είναι οι μέρες τέτοιες που ίσως θέλεις να φωνάξεις μαζί μου ''Όχι στον πόλεμο'' που αφανίζει  τη ζωή και εξαφανίζει την αξιοπρέπεια.
Αλλά πρέπει να φωνάξουμε και στην ανάγκη να πολεμάς όταν πρέπει, για ιδανικά πάνω από τον άνθρωπο, για ιδέες που εξανθρωπίζουν και να θυμηθούμε μαζί όλους αυτούς που χάθηκαν δίνοντας μαθήματα ηρωισμού σε μας τους απογόνους τους. 
Μάταια θα πεις μια και ακολούθησε η κατοχή, αλλά  η ιστορία γράφεται με λαμπερά γράμματα από όσους είχαν τη δύναμη να ξεπεράσουν ανθρώπινους φόβους  με αυτοθυσία και να αμυνθούν για όσα ο εχθρός ήθελε να καταλύσει!


Ο Στρυμόνας στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα



Μνημείο στο λόφο του Οχυρού

Η είσοδος του οχυρού γεμάτη αναμνήσεις από όσα δε ζήσαμε

Μέσα στο οχυρό το γραφείο

Σημείο ρίψης με το στρατιώτη να μας δίνει εικόνα του χθες

Πόσες προσευχές θα έγιναν εδώ!!

Στοά ασβεστωμένη με τη μυρωδιά που έχει ο χώρος κάτω από τη γη
Το ιατρείο του οχυρού


εικόνες της εποχής-μαρτυρίες ενός παράλογου πολέμου

Το παρατηρητήριο




Το ολμοβολείο




Ο κόσμος πολύς περίμενε υπομονετικά να έλθει η σειρά του για την ξενάγηση. Χωρισμένοι σε ομάδες, ήπιαμε τον καφέ μας στο αναψυκτήριο του στρατοπέδου μέσα σε ένα καταπράσινο χώρο γεμάτο μνήμες με τους στρατιώτες να εξυπηρετούν ευγενέστατοι.
Μετά την επίσκεψη νοιώθεις έντονα το δέος και το σεβασμό που γεννά ο χώρος και οι γνώσεις που μόλις έλαβες στο στρατόπεδο
Οι φωτογραφίες από τις στοές του οχυρού είναι μόνο όσες επισκεφθήκαμε, όσες δηλ είναι προσβάσιμες στο κοινό. 
Δεν μπορούσα να μη σκεφθώ κατά την επίσκεψή μου στο οχυρό,  εκείνους που ζήτησαν ακόμη και μετά την εντολή παράδοσης του οχυρού στους Γερμανούς, τη συνέχιση της αντίστασης.
Μέρες που έρχονται, μέρες μνήμης για όσα έζησαν οι γονείς μας στην κατοχή από τους τρελοναζί, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ αν σήμερα θα δείχναμε την ίδια γενναιότητα με τους   άντρες του Ρούπελ, που οι Γερμανοί παραταγμένοι τιμητικά χαιρέτησαν με σεβασμό,  όταν παραδίνονταν σε ένα σκληρό και ισχυρό στρατό!   
                        

Έφυγες...Συμπόσιο ποίησης!



  
 Έφυγες...

Σε σκέφτομαι πάλι απόψε.
Μου λείπεις τόσο,
αγαπημένη,
αδελφή ψυχή,
φίλη καρδιακή,
σύντροφε των παιδικών μου χρόνων,
αγκαλιάς θαλπωρή στης εφηβείας τις αναζητήσεις,
χέρι να κρατώ στα δύσκολα που με αγωνία σε συνθλίβουν!
Πόσο μου λείπεις!


Ξεφυλλίζοντας τις στιγμές του Χθες,
φυλακισμένες σε άσπρο-μαύρο φόντο
στο άλμπουμ των αναμνήσεων,
χαμογελώ με τα άδολα βλέμματα της παιδικής ψυχής,
με τη τόλμη των νεανικών μας χρόνων.
Τα δάκρυα ποτίζουν κάθε τι που ζήσαμε μαζί
όσο η μνήμη ζωντανεύει
στιγμές ξεγνοιασιάς,
κεφιού,
ατέλειωτου παιχνιδιού...
πάντα εμείς,
τότε, την εποχή των χρωματιστών ονείρων,
της φιλόστοργης ζωής που απλόχερα μας χάριζε ξεγνοιασιά.
Μα και ότι άσχημο ζήσαμε,
στης μνήμης το σεντούκι το κλειδώσαμε
Ποιος θέλει τον πόνο στο χαρτί να φυλακίσει;


Ο πανδαμάτωρ χρόνος περνά ανεπιστρεπτί
Όνειρα σε ξένους τόπους σε πήραν μακριά
Εγώ εδώ, εσύ εκεί
χιλιόχρονα νερά των θαλασσών ανάμεσά μας,
χιλιόμετρα χρωματιστής Γης να μας χωρίζουν,
Οι φωτογραφίες σου μίκραιναν αποστάσεις
έτρεφαν τη νοσταλγία με εικόνες της νέας σου ζωής
Ο χρόνος δεν κατάφερε τις μνήμες να ξασπρίσει,
αισθήματα και νοιάξιμο να σβήσει.


Τώρα ταξίδεψες γι αλλού..
τέρμα του δρόμου όρισε η ζωή για σένα!
Το βιβλίο της δικής μας της ζωής,
απέμεινε χωρίς το ''Εσύ'' να με συντροφεύει
Δεν ήμουν πλάι σου να σου κρατώ το χέρι...
Η απουσία σου,
δίκοπο μαχαίρι που πληγώνει
Έφυγες και πήρες κομμάτι της καρδιάς μου αντάμα σου
Μου λείπεις τόσο!


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο  13ο Συμπόσιο Ποίησης που καθιέρωσε και οργανώνει η Αριστέα,  η πάνα άοκνη και φιλόξενη οικοδέσποινα, που είναι η ψυχή αυτής της διοργάνωσης, αφού μας παρακινεί να εκφραστούμε και να μεθύσουμε με ποίηση.
Νικήτρια του Συμποσίου αναδείχθηκε η άξια ποιήτρια της παρέας και όχι μόνο, η Ελένη μας με το ποίημά της 

                                              ''μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου'' !!!!
Σας ευχαριστώ όλους γιατί συμπορευτήκαμε και σ' αυτό το ''ταξίδι'' με την ίδια ποιότητα ψυχής.
Ευχαριστώ όσους επέλεξαν και σχολίασαν τη δική μου προσπάθεια.

Περιμένοντας το μωρό - Family stories!

πηγή

Βράδιασε! Και φοβάμαι τη νύχτα. 
Ο μπαμπάς λέει ότι οι άντρες δε φοβούνται αλλά 3  χρονών άντρας είμαι, μπορώ να φοβάμαι λίγο, δε μπορώ;
Όχι καλέ δεν είμαι μόνος στο σπίτι. Η γιαγιά είναι μαζί μου και την πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Κι αυτή η γιαγιά να κουράζεται με μερικά παζλ που παίζουμε!!!
Είμαι όμως λίγο θυμωμένος.Η μαμά είναι στην κλινική  για να της βγάλουν το μωρό από την κοιλιά της. Τι το θέλαμε το μωρό τώρα; Και πώς μπήκε στην κοιλιά της; 
Η γιαγιά μου λέει οτι ο Θεούλης το έβαλε στης μαμάς την κοιλιά. Αν δηλαδή πω του Θεούλη να μου βάλει ένα μωρό στη δική μου κοιλιά θα μου το βάλει; Ας μου βάλει καλύτερα το γάλα λέω εγώ, που δεν μ'αρέσει να το πίνω, να ησυχάσουμε.  
Που λες, η μαμά  είναι στην κλινική και ο μπαμπάς μαζί της. Τι κάνουν τόση ώρα δεν καταλαβαίνω. Ακόμη να της το βγάλουν αυτό το μωρό;
Αλλά θύμωσα γιατί δεν θα γυρίσει απόψε σπίτι. Θα μείνει στην κλινικη με το μωρό. Γιατί δεν σκέφτεται και μένα; Μ'αφησαν μόνο μου στο σπίτι χωρίς μαμά και μπαμπά. Έτσι κάνουν στα παιδάκια τους; 
Θα γυρίσουν λέει σε λίγες μέρες. Πουφφφ θα έχουμε ένα μωρό που θα κλαίει και δεν θα μπορεί να παίξει μαζί μου. Μόλις ήλθε το μωρό πάει η οικογένειά μας. Φασαρίες μας έφερε. Μια χαρά ήμασταν. Η μαμά μου διάβαζε τέτοια ώρα παραμύθι και ήταν πλάι μου στο κρεβάτι να με ζεσταίνει στην αγκαλιά της. Ο μπαμπάς ερχόταν να μου πει καληνύχτα και όταν έπαιρνε ο ύπνος τη μαμά συνέχιζε εκείνος το παραμύθι. Τι ωραία που ήμασταν όλοι μαζί στο κρεβάτι μου!
Το είπα όμως της μαμάς ότι το μωρό θα μας φέρει φασαρίες. Εκείνη δεν άκουγε. Ο Θεούλης της έκανε τη χάρη και της έβαλε το μωρό . Το έβλεπα να μεγαλώνει και να φουσκώνει την κοιλιά της μαμάς. Ούτε αγκαλιά δεν μπορούσε να με πάρει. 
Η μαμά είπε ότι με το μωρό μεγαλώνει η οικογένειά μας. Γιατί έπρεπε να μεγαλώσει δεν κατάλαβα ποτέ. Καλά δεν ήμασταν οι τρεις μας;
Εσύ λες ότι είναι καλό να μεγαλώνουν οι  οικογένειες; Θα έχω αδελφάκι μου λένε. Και τι μ'αυτό;
Την κούνια του την έβαλαν στο δωμάτιό μου. Κοίτα να δεις τι έκαναν. Μου έβγαλαν τα παιχνίδια και ήθελαν να βοηθήσω και εγώ. Να διαλέξω ποια θα κρύψουμε γιατί δεν χωράγανε όλα.  Και θα κάνω ησυχία λέει η γιαγιά για να μη ξυπνάει το μωρό. Δηλαδή εγώ δεν θα παίζω ποτέ; Αφού μου είπε η μαμά οτι τα μωρά κοιμούνται συνέχεια.
Πω πω πω τι τραβάω που είμαι μεγάλος αδελφός! 
Αλλά είπε ο μπαμπάς οτι θα έχω παρέα τη νύχτα και δεν θα φοβάμαι. Τι σαχλαμάρες μου λέει κοτζάμ μπαμπάς; Μπορεί να μου κάνει παρέα ενα μωρό; Δεν του το είπα όμως γιατί όλο μου λέει ότι οι οικογένειες έτσι είναι, πρέπει να είναι ενωμένες και αγαπημένες. 
Η μαμά είπε ότι θα τη βοηθάω με το μωρό. Μόνο μη με βάλει να πιάνω τα κακά του γιατί θα τσακωθούμε, να το ξέρει.
Ξέρεις τι σκέφτομαι; Θα είμαι μεγάλος εγώ και το μωρό θα με ακούει ε; Εγώ θα ξέρω πιο πολλά και θα του μαθαίνω πράγματα που εκείνο δεν θα ξέρει. Κοίτα να δεις που θα το μάθω να μιλάει κιόλας. Ουφ πολύ δουλειά έχει ένα μωρό.
Μα ακόμη να βγει από την κοιλιά; Δεν πήρε τηλέφωνο ο μπαμπάς. Το έχει υποσχεθεί. Να δούμε, θα είναι κοριτσάκι; Το είδαν στο μηχάνημα είπε η μαμά. Για να δω αν το μηχάνημα λέει αλήθεια.
Εγώ ήθελα αγοράκι να είναι. Να παίζουμε μπάλα μαζί. Με το κορίτσι τι να κάνω; Πουφ με τα κορίτσια, το κεφάλι μου παίρνουν. Άντε τώρα μην πω τίποτε που θα μου γεμίσει τα ράφια μου με τις κούκλες της. Τι θα γίνουν τα ρομπότ μου; Τα αυτοκινητάκια μου; Τα τρακτέρ μου;  
Αλλά η οικογένεια μοιράζεται είπε η μαμά. Και εγώ μοιράζομαι το δωμάτιο. Η αδελφούλα μου τι θα μοιραστεί με μένα άραγε;
Ωχ ...θα μοιραστούμε τη μαμά και το μπαμπα;
Και την αγάπη τους;
Αχ αυτό ξέχασα να το ρωτήσω. Δηλαδή θα με αγαπάνε λιγότερο τώρα; 
Συμφορά μου!


Συμμετέχει στις Οικογενειακές ιστορίες της Αριστέας, που πήρε παράταση μέχρι το τέλος του μήνα και πολύ  το χάρηκα.
                                                   
                                  
 Family stories

Αγγέλα Καραμήτρου


Είμαι η Αγγέλα  Καραμήτρου με τ' όνομα. Ό,τι θες να μάθεις για τη μικρή μας γειτονιά, ρώτα εμένα. Έλα να σε τρατάρω συκαλάκι γλυκό και να σου πω τα μικρά μας μυστικά.
Με τους περισσότερους έχω καλές σχέσεις. Αλλά είναι ορισμένοι σαν τον Μπάμπη τον μαραγκό, που φωνάζει ότι μου χρειάζεται σκοινί και σαπούνι. Άκου να δεις ποιος με απειλεί ...ο πιο βίαιος της γειτονιάς . Που δέρνει γυναίκα και παιδί κάθε μέρα. Αλλά του 'χω ράμματα για τη γούνα του, μην ανησυχείς.

Που λες, το δίπατο το βλέπεις;  Υπάλληλος του Δήμου είναι. Και όμως έχει σπιταρόνα με ακριβά έπιπλα και χαλιά. Λεφτά να δουν τα μάτια σου. Ποιος ξέρει πόσα τρώει από το Δήμο! Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στην εφορία να τον ξεψαχνίσει, αλλά αυτό ξεπερνάει τα όρια της ευπρέπειας,ε;
Καλέ μη νομίσεις ότι είμαι κουτσομπόλα. Α όλα κι όλα. Θέλω να ξέρω ποιος είναι ποιος, γιατί πώς αλλιώς   θα ξέρω ποιον βάζω  σπίτι μου;

Αριστερά βλέπεις εκεί στο βάθος; Είναι το σχολείο μας. Το καμάρι μας. Και πέρσι ήλθε ένας δάσκαλος που μας το παίζει δίκαιος  και πατριώτης. Αμ  θα μου γλύτωνε νομίζεις; Έμαθα ότι ο πατέρας του είχε κάνει εξορία. Κομμουνιστής παιδάκι μου και κάνει τον δημοκράτη. Κρίμα στα παιδιά μας!

Απέναντι που λες, μένει η Ευτέρπη με τα 4 παιδιά της. Χήρα μας είπε ότι είναι, αλλά σιγά μην την πίστεψα. Στο σπίτι της δεν υπάρχει ούτε μια φωτογραφία του άντρα της. Τελικά μη στα πολυλογώ, έμαθα ότι ο άντρας της ζει , ότι  τον παράτησε γιατί ήταν ναρκομανής  και έκανε   φυλακή. Και το 'κρυβε γιατί  υπάρχει, λέει, προκατάληψη και θα βάζανε τα παιδιά της στο περιθώριο. Σιγά, για τι ανθρώπους μας περνάει;

Συγνώμη που κοιτάζω έξω από το παραθύρι μου. Βλέπεις τα σκατόπαιδα, διαλέγουν να παίζουν έξω από την αυλή μου και κλωτσάνε τη μπάλα τόσο ψηλά. που η τροχιά της τη στέλνει κατευθείαν στα λουλούδια μου. Να μου το θυμηθείς, βαλτά από τους γονείς τους είναι. Δεν τους ξέρω τι κουμάσια είναι νομίζεις;

Κοίτα,  αυτός που έρχεται από μακριά είναι ο παπάς. Δεν τον ξεχωρίζεις; Το σύθαμπο σε εμποδίζει, αλλά σε λίγο θα τον δεις. Μένει δεξιά μου κοντά στην εκκλησία. Τι να σου πω με δαύτον;
Έχει μια γυναίκα νέα και φιλοξενεί εδώ και καιρό το ξαδέλφο της. Σιγά μην είναι ξάδελφός της.  Είναι έγκυος η παπαδιά. Ας περιμένουμε να γεννήσει και θα δούμε τίνος  μοιάζει το παιδί.

Καλέ που πας; Φεύγεις;  
Δεν τελείωσα. Καινούργια είσαι, στης Σόνιας την αυλή νοίκιασες και θέλω να είσαι προστατευμένη. Δεν θες να ακούσεις για τη Σόνια την παλαβιάρα; Καλά φύγε, αλλά αν σου κάνει τίποτε τρελά πράγματα σε μένα θα έλθεις.
Να σωπάσω;  
Καλέ στόμα έχω και μιλιά δεν έχω!



Είναι η συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις #9'' της Μαρίας μας που διοργανώνει άψογα και μας προσφέρει μια ζεστή και φιλόξενη γωνιά να ακονίσουμε τις πένες μας.
Ευχαριστώ όλους όσους διάβασαν, βαθμολόγησαν και αξιολόγησαν τη συμμετοχή μου. Τιμή μου  που συμμετείχα ανάμεσα σε τόσες υπέροχες δημιουργίες.
Νικήτρια η Ελένη μας με το ποίημά της ''Το αίνιγμα του φεγγαριού ''

Για τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες ...της καρδιάς μας!.

Μια και το Φθινόπωρο μοιάζει με τη διάθεσή μας, τη μια ζέστη την άλλη ψύχρα, τη μια κέφι την άλλη κατήφεια,  είπα να μην μείνει ελεύθερος χρόνος ούτε για δείγμα.  Έτσι  άρχισα τις κατασκευές μου για τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες της καρδιάς μας, για ένα μπαζάρ που τα έσοδα θα διατεθούν για   τα παιδάκια του Αντωνοπούλειου Ιδρύματος!
Έχουμε καιρό βέβαια για το μπαζάρ,   αλλά ....''ας μαγειρέψουμε πριν πεινάσουμε''.
Έτσι έφτιαξα πέντε κρεμαστρούλες προς το παρόν.





Τις ζωγράφισα, τους έκανα ντεκουπάζ, σε άλλες έβαλα πηλό και να 'τες έτοιμες.Δεν είμαι βέβαια ζωγράφος ή καλλιτέχνης, αλλά ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει για  να προσφέρει , έτσι δεν είναι;
Για τους Πρίγκιπες της Καρδιάς μας

Πατήστε το λινκ της αφίσας για να μάθετε για το μπαζάρ και ΕΔΩ θα δείτε ό,τι έχει φτιαχτεί μέχρι τώρα .
 Σήμερα, οι ανάγκες όλων μας είναι μεγάλες αλλά υπάρχουν και κάποιοι που χρειάζονται οπωσδήποτε βοήθεια, γιατί η θέση τους είναι δυσχερέστερη από τη δική μας.
Ας είμαστε σε εγρήγορση και ας ελπίσουμε να μειωθούν κάποτε οι ανισότητες και η κοινωνική πρόνοια  να αγκαλιάσει όλους όσους έχουν ανάγκη.
Ελπίζω... τι άλλο μένει;