Γονείς= κόλαση ή παράδεισος



Φαντάσου αυτό το δωμάτιο με τον ένοικο του! 
Δεν είναι φανταστικό;;; Υπέροχο για τη μικρή ''πριγκίπισσα'' με εισαγωγικά ή μπορεί και χωρίς εισαγωγικά.
Η ιστοσελίδα λέει ότι η φωτογραφία δείχνει ένα από τα πιο ακριβά παιδικά δωμάτια του κόσμου......
Τι θα έκανε η μικρούλα  μόλις το πρωτοείδε; 
Θα ακούστηκε επιφώνημα θαυμασμού;; Θα χοροπήδησε γύρω γύρω από τη χαρά της; Ή θα αδιαφόρησε σαν να βλέπει κάτι συνηθισμένο;
Προφανώς και το δωμάτιο κόστισε πολλά. Άρα μαθημένο το μικρό μας πριγκιπόπουλο- με εισαγωγικά ή χωρίς- στα ακριβά και εντυπωσιακά πράγματα που   το περιτριγυρίζουν.............πιθανότατα να μην αντέδρασε όπως το πλάθω στη φαντασία μου. Να μην ακούστηκε το παραμικρό επιφώνημα..........μπορεί και να μην του άρεσε. Τα μικρά αλλά και μεγάλα πριγκιποπούλα - με εισαγωγικά ή χωρίς- συνηθίζουν να κάνουν νάζια και ιδιοτροπίες.
Μια συνηθισμένη ημέρα λοιπόν με το παιδάκι να παίζει.  Θα κάθεται μελαγχολικό;; Θα το παρακολουθεί η νταντά του και θα το κατευθύνει;;Θα το εμποδίζουν να λερωθεί, να βγει με παιδιά άλλα στο πάρκο, να ασχοληθεί με το χώμα και τα λουλούδια;; Θα είναι ένα φυσιολογικό παιδί όπως το θεωρώ εγώ, που θα ανακατεύεται με όλα και σε όλα, θα φωνάζει, θα παίζει, θα λερώνεται, θα κυλιέται στο πράσινο και το χώμα, θα χοροπηδάει γύρω από τη μαμά και το μπαμπά, θα χώνεται στην αγκαλιά τους όποτε θέλει ή όταν πονά;; Άραγε θα είναι χαρούμενο;
Γιατί το παιδί για να μεγαλώσει φυσιολογικά πρέπει να είναι χαρούμενο, να νιώθει ασφάλεια και αγάπη και φυσικά φροντίδα.
Σκέψου τώρα κάποια άλλα παιδιά που σίγουρα δεν θα είναι χαρούμενα γιατί η ζωή επέλεξε να γνωρίσουν τον πόνο από μικρά

Κοίτα ένα δωμάτιο παιδικό που ποτέ δεν φιλοξενεί ένα παιδί μόνο........κοίτα αλλά μη συγκρίνεις. Δεν υπάρχει σύγκριση, δεν τίθεται θέμα.
Θέμα όμως τίθεται αν το παιδί μεγαλώνει με τους γονείς του σε μια φυσιολογική οικογένεια, σε ένα φυσιολογικό σπίτι όσο και αν λείπουν τα απαραίτητα ή αν υπάρχουν παραπάνω από αρκετά και τα μη απαραίτητα.
Οι γονείς .........το Α και το Ω. Η κόλαση και ο παράδεισος. 
Πόσο μηδαμινά φαίνονται όλα αυτά όταν ξέρω και ξέρεις πως υπάρχουν γονείς που πουλάνε τα παιδιά τους............ή που πουλάνε όργανα των παιδιών τους για να θρέψουν τα άλλα μέλη της οικογένειας!!!!!!!!!
Θυμήσου τα παιδάκια από την Ινδία που η αστυνομία απελευθέρωσε και τα βρήκε σε κατάσταση σοκ.........Το διαβάσαμε τον περασμένο μήνα.
Σοκαρισμένα τα μικρά που πολλά ήταν κάτω των 6 ετών από το περιβάλλον στο οποίο ήταν υποχρεωμένα να δουλεύουν  για τουλάχιστον 16 ώρες ημερησίως χωρίς διάλειμμα υπό την απειλή βασανιστηρίων και στέρησης φαγητού εάν δεν υπάκουαν τις εντολές των «αφεντικών».
Μόνο να είχα αυτά τα αφεντικά στα χέρια μου.............αλλά και τους γονείς.
Δεν με νοιάζει αν πεινούν, αν υποφέρουν. Να γεννούν συνεχώς ξέρουν;;;
Ας χορέψουν το χορό του Ζαλόγγου........όλοι μαζί. 
Σκέψου, περίπου 160 δολάρια είναι η τιμή του παιδιού!!!!!!!!!!!!
Και σκέψου...........μόνον αυτό, σκέψου τη ψυχούλα τους, τον τρόμο που νιώθουν. Σκέψου πώς είναι η ζωή τους, την αγάπη που τους αξίζει και δεν ένιωσαν, την ασφάλεια που θα πρεπε να νιώθουν και δεν την γνώρισαν, τη φροντίδα που ούτε ως λέξη δεν θα την ξέρουν.Σκέψου......
Δεν έχει σημασία τι δωμάτιο έχει το παιδί σου.
Σημασία έχει να ξέρει ο γονιός την αξία του  παιδιού του. Και για όνομα του Θεού δεν μετριέται σε δολάρια. Ούτε χρειάζεται να γνωρίζεις γράμματα για να νιώσεις μητρική στοργή......
Μια αγκαλιά χρειάζονται δική τους, την αγκαλιά των γονιών τους, μια αγκαλιά που ζεσταίνει τη ψυχή, που χορταίνει την πείνα, που θωρακίζει το παιδί απέναντι στον κόσμο.
Ακόμη και αν προσφέρεις στο παιδί σου όλα τα καλά του κόσμου, τα υλικά αγαθά που θα το εντυπωσιάσουν, το σίγουρο είναι ότι δεν θα το κάνουν ευτυχισμένο.
Ας πάψουμε να είμαστε υποκριτές.........
Στην Ινδία κυνηγούσαν τα ζευγάρια που πιθανόν θα αγκαλιάζονταν ή θα φιλιούνταν του Αγ Βαλεντίνου γιατί είναι ανήθικο.......Το να έχεις στη δούλεψή σου παιδιά ανήλικα είναι ηθικό;;; Γιατί πάνω από 4.000.000 παιδιά δουλεύουν στην Ινδία.........σκέψου αυτά που δε  δηλώνονται γιατί έχουν πουληθεί και δεν πληρώνονται κιόλας!
Και δεν είναι μόνο η Ινδία! Ο κόσμος μας είναι άγριος. Σίγουρα ξέρεις ότι υπάρχουν κτήνη που ονομάζονται άνθρωποι. Αλλά γονείς κτήνη;;
Και τα παιδιά, τα πιο αδύναμα όπως οι ηλικιωμένοι, τα εκμεταλλεύονται σε πολλά μέρη του κόσμου. 
Τα βάζουν να σκοτώνονται, να σκοτώνουν, να δουλεύουν μέσα σε τοξικό περιβάλλον, τα κακοποιούν, τα μυούν στην εγκληματικότητα, τα νοικιάζουν και τα πουλούν.........και πόσα ακόμη που δεν τα χωρά ο νους.
Και απλά...............ο ευνομούμενος κόσμος στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια. 
Πρόσεξες;; Οι χώρες που αναδύονται σε μεγάλες οικονομικές δυνάμεις έχουν πολλά για να νοιώσουν ντροπή! 
Ας το δει η Ευρώπη αυτό............

«ΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ»

Πρώτον: ένας καθρέφτης-χαρταετός.............για να καθρεφτίζεται η ψυχή μας και να πετά όπως ο χαρταετός ψηλά, εκεί που όλα είναι καθάρια και τα πάντα  στη γη φαίνονται μηδαμινά......





Δεύτερον: άλλος ένας καθρέφτης- χαρταετός γιατί ακόμη και ψηλά η ψυχή μας θέλει συντροφιά.

Και είναι έτοιμα να πακεταριστούν για τη Βέροια. Για αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, που αφιλοκερδώς, αγωνίζονται να απαλύνουν τον πόνο κακοποιημένων παιδιών.
Οι χαρταετοί της καρδιάς ήταν έμπνευση, μεράκι, επιθυμία μιας ψυχής που ταξιδεύει πλέον εκεί ψηλά και μας κοιτά -ελπίζω- με περηφάνια, της Μπέττυς, που έφυγε τόσο νωρίς από κοντά μας.......
 Στη Βέροια λοιπόν στη γιορτή της αγάπης που θα γίνει 
                                         στο ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ 
                                     13 - 15 Μαρτίου 2015

Πληροφορίες στη σελίδα της Δράσης Ελληνίδων Βoggers. Εκεί θα μάθετε ό,τι αφορά τη δράση της ομάδας   " Πρωτοβουλία για το Παιδί"  και φυσικά ό,τι αφορά τις προσφορές των φίλων της Δράσης.


Και το τελευταίο για σήμερα,μια  κρεμάστρα για κλειδιά θα ταξιδέψει στη Βέροια, πετώντας με τους χαρταετούς.
Και μη ξεχνάτε: Όλοι μαζί μπορούμε!
Καλή επιτυχία!!!!!!!

Η αγάπη είναι αναγκαιότητα........


Οι ερωτευμένοι του κόσμου γιορτάζουν αύριο.......
Εγώ λέω γιορτάζει η αγάπη, ναι ξέρω για ξενόφερτο άγιο, για εμπορικό κόλπο των ανθοπωλείων, για την αγάπη που γιορτάζει κάθε μέρα και άλλα συναφή.
Και εμένα με λένε Άννα κάθε  μέρα αλλά μια φορά το χρόνο γιορτάζω..
Σκέψου ότι σε όλον τον κόσμο οι ερωτευμένοι λένε την ίδια μέρα το ''Σ'ΑΓΑΠΩ''.....σκέψου ότι υπάρχουν χώρες που δεν επιτρέπεται ούτε αυτό........σκέψου ότι ακόμη και εκεί που επιτρέπεται η γιορτή όπως στην Ινδία, θα περιφρουρούν την ''ηθική και την τάξη'' τριμελείς επιτροπές του συντηρητικού ινδουιστικού κόμματος Αχίλ Μπαράτ Χίντου Μαχασάμπα. Γιατί θα περιφρουρούν;; Μα για να μην φιληθούν δημόσια τα ζευγάρια, να μην αγκαλιαστούν δημόσια. Και αν το κάνουν απειλούνται με γάμο........γιατί  είναι ..............χυδαιότητα το φιλί και η αγκαλιά δημόσια!!!!
Στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια προβλήματα ...........ηθικής τάξης και ούτε θεωρούμε το φιλί χυδαίο........ούτε βέβαια θα δούμε   νέους  σε οργανωμένες  εκδηλώσεις «μαζικών φιλιών» σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την «αστυνομία ηθών» όπως θα γίνει στην Ινδία. Ας δούμε ερωτευμένους αγκαλιασμένους να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

Και ευτυχώς δεν έχουμε και το έθιμο να κρεμάμε λουκέτα στις γέφυρες.
Για τα λουκέτα της αγάπης λέω που κλειδώνονται σε γέφυρες στον κόσμο με τα αρχικά των ερωτευμένων σκαλισμένα στο λουκέτο και με το κλειδί χαμένο στα νερά του ποταμού ή κάπου μακριά που δεν θα το βρει κανείς.
Ευτυχώς είπα, γιατί η γέφυρα του Παρισιού κινδυνεύει να πέσει και τα λουκέτα απομακρύνονται γιατί το βάρος της αγάπης είναι μεγάλο για να το αντέξει η γέφυρα!!!
Το πώς θα νιώσουν οι ερωτευμένοι που έχουν κλειδώσει την αγάπη τους στο Παρίσι όταν το λουκέτο τους πάει για ανακύκλωση δεν ξέρω.........εμείς εδώ ας αγοράσουμε λίγα λουλούδια -να γίνει και τζίρος βρε παιδιά- και ας τα προσφέρουμε στους αγαπημένους μας.
Και τυχεροί είναι αυτοί που η αγάπη τους κρατάει χρόνια γιατί είναι για πάντα.....έτσι δεν είναι;;;
 
Κάποτε ρώτησαν ένα σοφό γιατρό ποιο είναι το καλύτερο φάρμακο για τους ανθρώπους και είπε η ΑΓΑΠΗ...
Κάποιος τον ρώτησε '' τι γίνεται αν δεν δουλεύει αυτό το φάρμακο;''
Και εκείνος χαμογελώντας είπε '' Τότε πρέπει να αυξήσουμε τη δόση''!
Γι αυτό ερωτευτείτε...........αγαπάτε κάθε μέρα, κάθε στιγμή!
Γιατί η αγάπη δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαιότητα!
Χρόνια πολλά στους ερωτευμένους,  ειδικά σε όσους είναι ερωτευμένοι με τον ίδιο τον έρωτα!
Να περάσετε καλά!

Εν τη ενώσει η ισχύς!!!




Χθες ξεκίνησε επισήμως και ο αγώνας που δίνει η πατρίδα μας για ανθρώπινους όρους δανεισμού. Δύσκολος δρόμος, μπορεί και επικίνδυνος.
Όμως τον δίνει και αυτό είναι που ήθελε η πλειοψηφία του λαού, να αγωνιστεί για αλλαγή των Μνημονίων............
Επαναλαμβάνω αγωνίζεται η πατρίδα μας, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός μας, όχι οι ΑΝΕΛ... και αυτό το λέω για σένα που είπες ότι είναι κομματικού περιεχομένου το κείμενο.........Αυτό το κείμενο που αναρτήσαμε χθες,100 και πλέον μπλόκερ, με την ίδια φωτογραφία, τον ίδιο τίτλο, την ίδια ώρα δημοσίευσης μετά από πρόσκληση της Πέτρας που μας γνωστοποίησε την ιδέα της.
Το λέω για σένα που διαχωρίζεις τη θέση σου λόγω διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. 
Το λέω για σένα που δεν  συμπορεύτηκες μαζί μας επειδή φοβήθηκες...
Ανεξάρτητα από πολιτικές συμπάθειες ή απόψεις, όλοι ή έστω η πλειοψηφία έχουμε παραδεχθεί ότι το Μνημόνιο μας στραγγαλίζει.........το έχεις νιώσει, το ξέρω.
Γιατί λοιπόν δεν συμπορεύτηκες; 
Σκέψου...............να ήμασταν όλοι μαζί σαν μια φωνή την ίδια ώρα και να διαλαλούσαμε ότι οι Έλληνες  εν τη ενώσει είναι ισχυροί.
Αλλά ισχύει αυτό το ''εν τη ενώσει'';; Είμαστε όντως ενωμένοι;
Είναι δυνατόν να υπάρχει έστω και ένας που να μην βρίσκεται δίπλα στην κυβέρνηση, στην όποια κυβέρνηση, όταν δίνει τον αγώνα της για την πατρίδα, για τον λαό, για την επιβίωση;
Κάτω από το κείμενο έγραφε με μεγάλα γράμματα ''
                             ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!
''....
Για σένα λέω που αγαπάς να αντιγράφεις κείμενα..αυτό το πήρες;  
Και ρωτάω γιατί εκτός από τους μπλοκερς που δήλωσαν ότι θα συμπορευτούν, δεν είδα καμιά αναδημοσίευση.
Μήπως δεν συμφωνείς ότι παιδιά πεινούν;;; Να σου θυμίσω λίγο το πρωινό στα σχολεία που μοιράστηκε γι αυτά τα παιδιά....
Μήπως δεν συμφωνείς ότι πλήθυναν την εποχή της κρίσης και της ύφεσης οι άστεγοι;;;Διάβασε λίγο τα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί...θα θυμηθείς.
Διαφωνείς μήπως για τις αυτοκτονίες που αυξήθηκαν την εποχή της ανεργίας και της αύξησης της φτώχειας;;; Δες τα ποσοστά και θα πεισθείς.
Η ανεργία αυξήθηκε κατακόρυφα, μαγαζιά έκλεισαν, άνθρωποι απολύθηκαν και αν η ηλικία τους είναι μη παραγωγική μένουν εγκλωβισμένοι στην ανέχεια που η ανεργία προκαλεί........το γνωρίζεις, δε μπορεί..
Ξέρεις σίγουρα και  για τους νέους μας που έχουν φύγει στο εξωτερικό ψάχνοντας για δουλειά....νέοι με προσόντα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη χώρα στην ανάπτυξη......τα παιδιά μου και τα παιδιά σου είναι, έτσι δεν είναι;
Οι ηλικιωμένοι που δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και περίθαλψη  δεν είναι πρόβλημα μεγάλο για μια ευνομούμενη κοινωνία;
Να σου θυμίσω ότι η κατάθλιψη έγινε μάστιγα στην εποχή του Μνημονίου, ενώ την ξέραμε ως αποτέλεσμα ερωτικής απογοήτευσης... ή να σου μιλήσω για την εγκληματικότητα που αυξήθηκε μια και όλοι παραδέχονται ότι οικονομική δυσπραγία και εγκληματικότητα είναι ποσά ανάλογα;
Γιατί λοιπόν δεν αναδημοσίευσες το κείμενο; 
Ή μήπως εγώ δεν το είδα; 
Αν εσύ είδες θα ήθελα να μου πεις... 

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟ!








Για την πείνα των παιδιών μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


Για τους άστεγους των δρόμων ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


Για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


Για τους πολίτες που πεθαίνουν από τη φτώχεια ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


Για τις παραγωγικές ή μη ηλικίες που είναι στα αζήτητα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό μετανάστες ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


Για την τρίτη ηλικία που δεν έχει φάρμακα και περίθαλψη ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


Για τα δυσβάσταχτα χρέη που μας φόρτωσαν χωρίς να φταίμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!








                             ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!






ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ!

''Ξεφυλλίζοντας'' τη ζωή.


''Ξεφυλλίζοντας'' τη ζωή 



Το άλμπουμ ξεφυλλίζουμε ...για χιλιοστή φορά;;;
Κοιτάζουμε το χθες σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Δικές μας αναμνήσεις είναι αυτές
που το χαρτί το ξεθωριάσαν,
στο νου και στην καρδιά μας, παραμένουν ζωντανές...
αρκεί να ψάξεις
και θαβρείς όλες τις στιγμές που ζήσαμε μαζί μητέρα,
όσο μακριά κι αν φύγαν!
Ξέρω τι θα πεις κάθε φορά που ξετυλίγεις θύμισες ζωής,
τις φωτογραφίες σαν κοιτάς με δίψα, εκείνες τις στιγμές να ξαναζήσεις...
Κοίτα εδώ, θα πεις γελώντας. Μικρούλα ήσουν,
απ' το χέρι πάντα με κρατούσες...
Να 'σαι πάλι εδώ, γιορτάζεις...τα δώρα σου κρατάς...
χαρούμενη ήθελα πάντα να ΄σαι.
Νέα σελίδα πια γυρνάς αναζητώντας τις στιγμές από άλλες εποχές
φωτογραφίες μιας ζωής, για να γελάσουμε μαζί
ξανά...
αλλά και δάκρυα να κρύψουμε,
όπως πάντα.
Να, θα γκρινιάξεις πάλι ,λες
για τα μαλλιά που σου έκοβα κοντά, θυμάσαι;
Μου δείχνεις και γελάς, για 'κείνον τον καιρό... γελώ και εγώ μαζί σου...
λίγα είναι εκείνα πια που κάνουμε μαζί, γλυκιά μου μάνα.
Πώς πέρασε ο καιρός ...,κάθε φορά, ρωτάς τον εαυτό σου μ' απορία !
Πώς ήμουν;  Πώς εγίνηκα;;
Το χέρι σου απλώνεις, σελίδες της ζωής γυρνάς...
το τρέμουλο το ελαφρύ και τα σημάδια, αλλά και τις ρυτίδες δείχνεις
Ο χρόνος πέρασε ... και άφησε σφραγίδα πάνω μου ...
πώς άλλαξα, πώς γέρασα... δεν με αναγνωρίζω, ψιθυρίζεις...
Αυτό το χέρι το τρεμουλιαστό, κρατώ ξανά μέσ' στο δικό μου
Για μένα μάνα μου ίδια πάντα είσαι εσύ ...κι ας άλλαξε η θωριά σου.
Η ματιά μου στα δικά σου μάτια χάνεται,
και το ίδιο ζωντανό κοιτάζω βλέμμα.
Αυτό το χέρι που κρατώ έχει την ίδια δύναμη που ΄χε και τότε
και το πιο σημαντικό...δίνει την ίδια ζεστασιά που σαν παιδί αποζητούσα
να νιώθω ασφαλής μέσ' τη ζωή .
Αφέθηκα σ' αυτό το χέρι μάνα,στα δύσκολα μα και στα εύκολα της ζήσης
το δρόμο μου 'δειχνες που 'πρεπε να διαβώ...
σ' αυτό το δρόμο πορευόμαστε, πιασμένες χέρι χέρι!
Τι κι αν άλλαξε;;;
Το λένε οι χτύποι της καρδιάς πώς είναι το ίδιο χέρι που από παιδί κρατούσα!
Χαμογελάς...
τα λόγια μου σαν μελωδία λες πως είναι ...
αλλά το ξέρω,
την αλλαγή που φέρνει ο χρόνος ύμνησαν πολλοί
σοφία την ονόμασαν, γνώση και πείρα,
όμως κανείς δεν ομολόγησε ποτέ
πως θα άλλαζε ευθύς αυτήν τη γνώση,
με της νεότητας την αμυαλιά.



Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο 6ο Συμπόσιο ποίησης της Αριστέας
Μια γιορτή, όπου μας  δίνεται   η  ευκαιρία   να διαβάσουμε ποίηση από όσους ο Θεός ευνόησε με την ικανότητα να μελοποιούν τις λέξεις, αλλά και να διαβάσουμε   συναισθήματα και εικόνες της ψυχής άλλων-σαν και μένα- και   να περάσουμε όμορφα.
Τελικά το Συμπόσιο ποίησης καθιερώθηκε. Τελεία και παύλα.
Γιατί οι φίλοι του μπλοκ της Αριστέας  μεθούν με την ποίηση και αρκετοί είναι αξιόλογοι  στη  γραφή ποιημάτων. 
Πολλοί επίσης  δοκιμάζουν τα φτερά τους σ'αυτό το δύσκολο μονοπάτι για πρώτη φορά, ίσως επειδή  έχουν την παρακίνηση μιας πολυτάλαντης οικοδέσποινας που διοργανώνει άψογα τη δική μας γιορτή σαν να ήταν πραγματικά ένας επίσημος διαγωνισμός.
Σας ευχαριστώ θερμά και εσάς που   διαβάσατε και εσάς που  ψηφίσατε τη δική μου συμμετοχή και την οδηγήσατε στη δεύτερη θέση.
Ραντεβού στο ανοιξιάτικο Συμπόσιο.........
mother child art by Katie M. Berggren. painting

Σπρώξε να μπω............

πηγή


Κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους και μάλιστα σε ώρες αιχμής....καθημερινό φαινόμενο.
''Μα όλοι τα ΙΧ τους παίρνουν για δουλειά;'' Θα έχεις πει πολλές φορές και συ...
Εγώ όμως όχι.......ποτέ δεν το λέω. Δεν τολμώ. Γιατί είμαι από αυτούς που χωρίς τύψεις συμβάλλουν σε αυτή την συμφόρηση. Ε...έχω κάποιες τύψεις για να λέμε τα πράγματα με  το όνομά τους,αλλά όχι τόσες ώστε να καταργήσω τη χρήση του ΙΧ. 
Ναι ξέρω, κίνηση, καυσαέρια, ηχορύπανση, λεφτά για βενζίνη........ μη λες άλλα για να αισθανθώ άσχημα. Οι τύψεις μου αυτές είναι εκπαιδευμένες. Τι;; Κι άλλα θα πεις; Εντάξει κοκκίνισα, έσκυψα και το κεφάλι αλλά είπαμε... κάποιες τύψεις έχω, όχι πολλές ........
Δεν τη μπορώ τη συγκοινωνία. Τη λέω την αμαρτία μου και όχι με διάθεση να διαγραφεί επειδή την εξομολογούμαι....αλλά γιατί είναι η αλήθεια.
Με ρωτάς γιατί δεν μου αρέσουν τα ΜΜΜ;; 
Έχω κακές εμπειρίες..
Δεν μπορώ τη σαρδελοποίηση
Δεν μπορώ το σπρώξιμο
Δεν μου αρέσει αυτή η ανασφάλεια που νιώθω για το πού είναι η τσάντα μου ή ............τα χέρια  του συνεπιβάτη που σφυρίζει κλέφτικα
Και ευτυχώς δεν χρειάζεται να τη χρησιμοποιώ συχνά. Το ΙΧ- και ας κάνει μια ώρα να διαβεί 3 χλμ. -εγώ το προτιμώ...και όταν μιλούν για συμφόρηση δρόμων, εγώ κοιτάζω αλλού...
Όσες φορές έχει χρειαστεί να μπω   στον ηλεκτρικό ή μετρό, μπαίνω τελευταία ή το προσπαθώ -για όνομα του θεού και αυτοί που τρέχουν  να προλάβουν το τρένο τελευταία στιγμή- ή αφήνω  να περάσει το γεμάτο τρένο και περιμένω το επόμενο.
Ναι, είδες; Ολόκληρη διαδικασία
Αν βρεθείς εκεί κοντά και ακούσεις '' μη σπρώχνετε'' ..'' λίγο πολιτισμό ας δείξουμε σε τέτοιες στιγμές'', ''συγνώμη σας πάτησα'', ε εγώ θα είμαι κατά πάσα πιθανότητα. Γελάς;;; Δηλαδή τώρα θα μου πεις ότι εσύ το διασκεδάζεις να σαρδελοποιήσαι;;;
Το λέω γιατί, ενώ μπορεί να είναι   θέμα ιδιοσυγκρασίας ή θέμα κουλτούρας , πολλοί δεν μπορούν τη σαρδελοποίηση και ας γίνονται σάντουιτς για να πάνε γρήγορα στη δουλειά τους. Πολλοί δεν μπορούν το σπρώξιμο και σε αγριοκοιτάζουν αν σπρώξεις επειδή σε σπρώχνει ο πίσω σου που τον σπρώχνει ο πιο πίσω που και αυτός μπαίνει φουριόζος και σπρωχνόμενος. 
Σκέψου να ζούσα στην Ιαπωνία και να ήμουν υποχρεωμένη να χρησιμοποιώ μετρό...ούτε να το φανταστώ μπορώ.
Θα σου εξηγήσω .........
Που λες, υπάρχει θέση εργασίας, ειδική θέση που δεν φαντάστηκα ποτέ,σε κάθε σταθμό του μετρό στην Ιαπωνία. Είναι κύριοι με στολή, με καπέλο και μάλλον με γερά χέρια. Δουλειά του κυρίου με τη στολή είναι να..............σπρώχνει. Είναι οι oshiyas  που δουλειά τους είναι να μην μείνει κανείς επιβάτης εκτός μετρό........
Και ο κόσμος στην πλατφόρμα περιμένει  υπομονετικά τους ''σπρώχτες'' να τους βάλουν στο κάθε βαγόνι...
Α πα πα πα πα πα δεν είμαι εγώ για εκεί.


πηγή 2

Αστεία αστεία όμως κοίτα πόσες θέσεις εργασίας χάνουμε. Βάλε πόσοι σπρώχτες σε κάθε σταθμό πρέπει να δουλεύουν για κάθε πόρτα του τρένου και σε όλους τους σταθμούς ή έστω εκεί που υπάρχει πολλή κίνηση............Και τις χάνουμε βρε παιδί μου αυτές τις θέσεις γιατί σπρωχνόμαστε μόνοι μας........σιγά μην αφήσουμε άλλους να κάνουν τη δουλειά.
Παράξενο αντικείμενο εργασίας, έτσι;;; Και τώρα μου γεννιούνται ένα σωρό απορίες...Δηλ το βαγόνι είναι άδειο και πρέπει να σπρωχτεί ο κόσμος  για να προχωρήσει; Μήπως δεν μπορούν μόνοι τους γιατί είναι πολύ ευγενικοί;; 
Για σκέψου να σε σπρώχνουν και να πληρώνονται γι αυτό!!!!!!!!!!
Θα το ανεχόσουν να σε έσπρωχνε επαγγελματίας να μπεις στο τρένο;;;