Οι περιηγητές και τα αρχαία μνημεία



Tα ταξίδια προκαλούσαν ικανοποίηση από αρχαιοτάτων χρόνων.
Πολλοί είναι εκείνοι που χρησιμοποίησαν τα ταξίδια για ψυχαγωγία αλλά και για να μάθουν, να γνωρίσουν αληθινά άλλους κόσμους, άλλους πολιτισμούς αλλά και να επισκεφθούν τόπους που έχουν μεγάλη ιστορική αξία.
Ο Οδυσσέας θεωρείται ως ο πρώτος ακούσιος περιηγητής που ταξιδεύοντας σε άγνωστους κόσμους, θα γνωρίσει, όπως μας λέει ο Όμηρος,  νέες πόλεις  και πολιτισμούς άλλων τόπων.
Ο Σόλων, ο Πυθαγόρας, ο Ηρόδοτος ήταν πολύ γνωστοί περιηγητές, που ταξίδεψαν στον τότε γνωστό κόσμο και κατέγραψαν τις εντυπώσεις τους.
Στην νεότερη Ελλάδα, που περνούσε τα πάθη του σκλαβωμένου, ήλθαν πολλοί Ευρωπαίοι κυρίως ταξιδιώτες για να γνωρίσουν από κοντά την ιστορία της.

Τουρίστες όπως λέμε σήμερα, αλλά και έμποροι και λόγιοι, αρχιτέκτονες, αλλά και αρχαιολάτρες επισκέπτονταν τη χώρα μας.Από το 14ο και 15ο αι. οι περιηγητές έρχονται συνεχώς και στη χώρα που γέννησε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οργανωμένα ή ατομικά ταξίδια, έφεραν ανθρώπους στον τόπο μας και οι μελετητές λένε ότι ωφέλησε αυτή η επαφή του ξένου και του ντόπιου στοιχείου.
Έγραψαν πολλά οι περιηγητές  για τις πόλεις που επισκέφθηκαν, για τα μνημεία τους αλλά και για τα ήθη και έθιμα μιας εποχής που το ελληνικό στοιχείο ζούσε κάτω από το τουρκικό φέσι. 
Σε μια εποχή,  τον 18 αι., που οι κλασικές σπουδές και η γνωριμία με τον αρχαίο κόσμο και πολιτισμό είχε φτάσει στα ύψη, πολλοί θα ενδιαφερθούν για την επί τόπου γνωριμία της αρχαιότητας και δεν θα αρκεστούν πλέον στην γνώση μέσω των κειμένων.
Αυτοί ήταν οι περιηγητές που πολλοί τους ύμνησαν γιατί μετέφεραν γνώσεις και άλλους πολιτισμούς σε έναν κόσμο περιορισμένο, όπως ήταν ο δικός μας κόσμος.Τους ύμνησαν επειδή ενδιαφέρθηκαν για τα αρχαία μνημεία και κατέγραψαν ό,τι είδαν και γνώρισαν στις περιηγήσεις τους. Άλλοι τους κατηγόρησαν ότι από εκείνους προήλθε η αρχαιοκαπηλία όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
Λεπτομερείς περιγραφές των μνημείων ειδικά της Αθήνας, περιλαμβάνονται σε πολλά έργα των ανήσυχων αυτών ταξιδιωτών, που ο ένας έδινε την σκυτάλη στον επόμενο για να συνεχίσει. 
Οργανισμοί όπως η εταιρεία αρχαιόφιλων, η Society of Dilettanti, οργάνωσαν τότε αποστολές, με σκοπό να φέρουν αρχαία για συλλογές ιδιωτών ή ακόμη και σε ηγεμόνες. Έτσι άρχισε το κυνήγι των αρχαιολογικών θησαυρών, που πολλά μα πάρα πολλά είναι ακόμη στις χώρες που κατέληξαν. Συγχρόνως, άρχισε και ο ανταγωνισμός των χωρών, για το ποια θα προλάβει να πάρει τα περισσότερα.
Τι χρειαζόταν; Άδεια των αρχών, των κατακτητών δηλ., που δεν είχαν καμιά ιδέα για την αξία των αρχαίων μνημείων μας, αλλά ενδιαφέρονταν μόνο για το κέρδος που θα αποκόμιζαν και χρήματα για την μεταφορά τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που τόσο πολύ θέλουμε να γυρίσουν στον τόπο που ανήκουν, τα πήρε ο Έλγιν ως γνωστόν, αλλά είχε ανταγωνιστή τον Choisel εκπρόσωπο της Γαλλίας.
Πολλοί τα σεβάστηκαν και τα μετέφεραν αυτούσια............Άλλοι τα κομμάτιαζαν και ιδίως οι Τούρκοι, για καλύτερη μεταφορά οι πρώτοι και για μεγαλύτερο κέρδος με το κομμάτι οι δεύτεροι.
O Fauvel (1751-1838) και κομμάτια της συλλογής του στο σπίτι του στην Aθήνα.


Ο Choisel ήταν πρέσβης της χώρας του στην Υψηλή Πύλη. Έγραψε σε μια του επιστολή στον Φωβέλ(πρέσβης και εκείνος) ''.....................μην παραλείψετε κανένα μέσον, αγαπητέ μου Φωβέλ, να λεηλατήσετε από την Αθήνα και την περιοχή της ό,τι μπορεί να λεηλατηθεί''. Υποστηρίζεται από τους μελετητές ότι και μόνον αυτή η φράση σήμερα, μας προκαλεί απέχθεια. Όμως υποστηρίζουν ότι αν ληφθεί υπόψη η εποχή που γράφτηκε η επιστολή, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί ρεαλιστική. Κατά τη γνώμη μου όμως, η παρότρυνση ''λεηλατήσετε'' δεν μπορεί να είχε άλλη ερμηνεία τότε από τη σημερινή!
Τι έκαναν όμως οι ντόπιοι όταν είδαν αυτή τη λεηλασία;
Στην αρχή απολύτως τίποτε. Φαίνεται ότι δεν γνώριζαν και οι ίδιοι την αξία, την ιστορική αξία των ερειπίων που έβλεπαν στην περιοχή τους. Πολλοί μάλιστα χρησιμοποιούσαν αυτά τα ερείπια για να ολοκληρώσουν το χτίσιμο του σπιτιού τους. Με αμοιβή έσκαβαν προς όφελος των εντολοδόχων τους για να ανακαλύψουν αρχαία κειμήλια.
Επίσης να επισημάνουμε ότι δεν είχε ριζωθεί η εθνική τους ταυτότητα..........μια και ακόμη το κράτος ήταν σκλαβωμένο.
Σιγά σιγά όμως, η εθνική αυτογνωσία παίρνει διαστάσεις και μάλιστα όταν πληροφορούνται όσα γράφουν οι παλιότεροι περιηγητές που ταυτίζουν τους Έλληνες με τους αρχαίους πρόγονούς τους ως συνεχιστές τους, σιγά σιγά θα αρχίσουν να βλέπουν με κριτικό μάτι αυτές τις λεηλασίες.
Στις αρχές του 19ου αι. που θα αρχίσουν να υιοθετούνται και αρχαία ελληνικά ονόματα ακόμη και για τα παιδιά τους, η σύληση της πατρογονικής κληρονομιάς ενοχλεί πολύ. Προκαλεί διαμαρτυρίες, και είναι πλέον εμφανής η προσπάθεια παρεμπόδισης των αρχαιοκαπήλων- όπως τους λέω εγώ- της εποχής εκείνης.

Τα μαθαίνουμε όλα αυτά από τους ίδιους του περιηγητές όπως τα έχουν καταγράψει. Γνωστός ο Φουρμόντ που έσπαγε ό,τι αρχαία επιγραφή έβρισκαν οι εργάτες του και που καυχήθηκε ότι αυτός ισοπέδωσε την αρχαία Σπάρτη προκαλώντας το θαυμασμό των Τούρκων και τη λύσσα των Ελλήνων.
Μάλιστα περιγράφεται σε έργο άλλου περιηγητή που ασχολήθηκε με τα μάρμαρα του Παρθενώνα, ότι αυτή η διαδικασία αφαίρεσης των μαρμάρων ήταν ολοφάνερα λαομίσητη. Χρειάστηκε να πληρωθούν πολύ περισσότερο οι ντόπιοι εργάτες για να ολοκληρωθεί η δουλειά.
Έτσι.............χάθηκαν πολλά αρχαία κειμήλια και πολλά μα πάρα πολλά από όσα υπάρχουν,  βρίσκονται μακριά από τον τόπο που ανήκουν,
Ο λόγιος Αθανάσιος Ψαλλίδας από την Ήπειρο είπε στον συνοδό του Μπάυρον το 1815 '' Εσείς οι Άγγλοι μας παίρνετε τα έργα των προγόνων μας..φυλάξτε τα καλά. Εμείς οι Έλληνες θα 'ρθούμε μια μέρα να σας τα ξαναζητήσουμε''
Και ήρθε η μέρα που τα ζητήσαμε αλλά..............................ακόμη περιμένουμε απάντηση!



                       

Ψιλόβρεχε και .... γλιστρούσε.



Πρωί με συνάντησε το ψιλόβροχο. Μέσα από το αυτοκίνητο κοιτούσα τον ουρανό. Μας κακόμαθε τις προηγούμενες ημέρες. Άφηνε τον ήλιο να λάμπει και να μας ζεσταίνει. Όμως  σήμερα, ο ουρανός ήταν ένας μεγάλος καμβάς που ένα αόρατο χέρι ζωγράφιζε σύννεφα. Σύννεφα λογιών λογιών. Άσπρα αφράτα, γκρι γεμάτα βροχή, μικρά ή μεγάλα, ενώ λίγο μπλε του ουρανού διαγραφόταν ανάμεσα...
Αγαπώ τα σύννεφα, μ' αρέσει να τα παρατηρώ, να τα φωτογραφίζω, να τα ζωγραφίζω, να τους δίνω σχήματα και ονόματα. Μ' αρέσουν εκείνα που έχουν και το άσπρο μέσα τους αλλά και που γκριζάρουν στο βάθος, σαν να κουβαλούν έγνοιες πολλές.




Κάτι όμως τράβηξε το βλέμμα μου, μια κίνηση στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Κοίταξα και είδα έναν εύσωμο ψηλό κύριο νέο, με μπαστούνι, από αυτά που κρατάμε όταν έχουμε χτυπήσει στο πόδι, να έχει πέσει κάτω. Το έχω το κακό ...όπου και αν είμαι να πετάγομαι όρθια αν δω κάποιον να πέφτει. Άσχημο συναίσθημα να πέφτεις ,το έχω πάθει. Γλιστερός ο δρόμος, γλιστερό το πεζοδρόμιο αφού ήταν και βρεγμένο. Θα γλίστρησε, σκέφτηκα. Ο κόσμος σταμάτησε και κοιτούσε... μα κανείς δεν τον βοηθάει να σηκωθεί... τους βλέπω να κοιτούν αλλά από ... απόσταση.
Εκείνος προσπάθησε να στηριχθεί στο μπαστούνι του, ακούμπησε το χέρι κάτω για να σηκωθεί γονατιστός και έκανε κάποιες προσπάθειες να ανασηκωθεί. Δύναμη στο μπαστούνι, προσπάθεια, ξανά και ξανά μέχρι που τα κατάφερε. Μα κανείς δεν τον βοήθησε.
Μου έκανε εντύπωση  και ενώ το αυτοκίνητο προχωρούσε σιγά σιγά και με απομάκρυνε από τον κύριο σκεφτόμουν, πότε γίναμε τόσο αδιάφοροι; Θυμήθηκα πριν δυο χρόνια ένα ατύχημα που συνέβη στην κουνιάδα μου. Κάνοντας τη βόλτα της παραπάτησε πατώντας έναν καρπό από ένα κωνοφόρο δέντρο του πεζοδρομίου. Το πόδι έσπασε, κρεμόταν από τον αστράγαλο σαν χάρτινο...Έπεσε κάτω και δεν μπορούσε να σηκωθεί.Φώναζε βοήθεια...περαστικοί δεν σταματούσαν... αυτοκίνητα δεν σταματούσαν...και ευτυχώς που είχε το κινητό της μαζί και πήρε μόνη της τηλέφωνο το 166!  Μα γιατί; Τι φοβόμαστε και δεν βοηθάμε;  Είμαστε τόσο απασχολημένοι που δεν έχουμε χρόνο ούτε για να δώσουμε ένα χέρι βοηθείας; 

http://www.arxaiaithomi.gr

Βέβαια, υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας, σκέφτεται ο καθένας ατομικά ότι δεν μπορεί να ανασηκώσει κάποιον πεσμένο. Μου έχει συμβεί. Μικρή όταν ήμουν, θυμάμαι τη μητέρα μου να γλιστράει στο δρόμο επειδή ήταν το έδαφος επικλινές και δίνοντάς της το χέρι ένας κύριος για να σηκωθεί, θυμάμαι που αναφώνησε ''για όνομα του Θεού, εσύ θα με ρίξεις και εμένα κάτω''!!!
Μπορεί ... ίσως, είδαν τον κύριο εύσωμο και ψηλό και  ίσως δεν σκέφτηκαν ότι πολλοί μαζί μπορούσαν να βοηθήσουν...Λέω ίσως.Είναι άσχημο όμως να είσαι σε ανάγκη και βοήθεια να μη σου δίνεται.
Τι είπα;  Άσχημο;  Απαίσιο είναι!   Και καθόλου άξιο ανθρώπινης συμπεριφοράς! 

                           

                              

Μια ενδιαφέρουσα έκθεση!

Αρχές του μήνα αυτού, επισκέφθηκα την έκθεση του Κώστα Κοτσανά, αποφοίτου του ΕΜΠ και σήμερα Διευθυντή στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Πύργου.
Η έκθεσή του που είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων μελέτης της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. 
Καταλάμβανε τρεις αίθουσες  στο Γουδί,  με την πρώτη να δείχνει τις συλλογές του από ομοιώματα των Θεών και Ηρώων της ελληνικής μυθ-ιστορίας μας.
Είδαμε το Δία στο θρόνο του, την Αθηνά και την Άρτεμη, το Διόνυσο και τον Ποσειδώνα και τον Ήφαιστο, όλα υπερμεγέθη αγάλματα των Θεών του Ολύμπου. Εκεί και ο Κύκλωπας αλλά και ο Προμηθέας αλυσοδεμένος με το γεράκι έτοιμο να αρχίσει να τον κατασπαράζει, εκεί και οι ήρωες που ''έθρεψαν'' γενιές μαθητών, ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας αλλά και ο Μ.Αλέξανδρος πάνω στο Βουκεφάλα του.
Ο Κ. Κοτσανάς, ως μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος του ΕΜΠ και με περίσσια αγάπη για την ελληνική αρχαιότητα, κατόρθωσε με τα ίδια του τα χέρια αλλά και με τη βοήθεια των μυημένων μαθητών του, να φτιάξει όλα αυτά που είδαμε στην έκθεση του μουσείου του.
Ομοιώματα πλοίων των αρχ Ελλήνων, παιχνίδια των παιδιών της αρχαιότητας, αλλά και το σπουδαιότερο, είδαμε τα μηχανήματα που η ελληνική αλλά και λατινική και αραβική γραμματεία περιγράφουν, καθώς και τα αγγεία και οι ελάχιστες αρχαιολογικές έρευνες απέδειξαν πώς υπήρχαν.  
22 χρόνια μελέτης όλων αυτών των πληροφοριών έφτασαν για να κατασκευαστούν τα ομοιώματα των μηχανών των αρχ. Ελλήνων που είναι πλήρως λειτουργικά, όπως ο ίδιος περιγράφει στο βιβλίο του.
Από ρολόγια όλων των ειδών, πολεμικές μηχανές, μέχρι το μηχανισμό των Αντικυθήρων, από μηχανισμούς του θεάτρου, μέχρι την υπηρέτρια-ρομπότ του Φίλωνος, όλα τα είδαμε  εκεί.
Το τρίτο μέρος της έκθεσης είναι και το πιο ενδιαφέρον γιατί εκεί είδαμε την τεχνολογία που είχαν αναπτύξει οι πρόγονοί μας.  Ένα  απόσπασμα που έγραψε ο ίδιος ο Κ.Κοτσανάς για τα 200 περίπου λειτουργικά ομοιώματα των εφευρέσεων των αρχαίων Ελλήνων σας μεταφέρω εδώ. ''.............Οι κοχλίες, τα περικόχλια, οι οδοντωτοί τροχοί και οι κανόνες, οι τροχαλίες και οι ιμάντες, οι αλυσοτροχοί και οι αλυσίδες, τα πολύσπαστα και τα βαρούλκα, τα έμβολα και οι κύλινδροι, οι υδραυλικοί ελεγκτές και οι βαλβίδες, οι προγραμματιστές και οι αυτόματοι πλοηγοί, είναι μερικά μόνο από τα εφευρήματα των αρχ. Ελλήνων που αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους της πολύπλοκης τεχνολογίας τους. Αυτά τα κληροδοτήματα, ίδια και αναντικατάστατα, εξακολουθούν και σήμερα να αποτελούν τα δομικά στοιχεία της σύγχρονης τεχνολογίας μας, η εξέλιξη της οποίας θα ήταν αμφίβολη χωρίς την ανέδοξη και απροβλημάτιστη υιοθέτησή τους. Απλά χρειάστηκε πάνω από μια χιλιετία ωρίμανσης για να επανακτήσει η ανθρωπότητα αυτήν την αξιοθαύμαστη λησμονημένη τεχνολογία'' (Από το βιβλίο του ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ-Οι εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων)
Αριστερά βλέπετε το υδραυλικό ωρολόγιο του Αρχιμήδη, που όπως μας πληροφορεί ο δημιουργός του αντιγράφου, είναι ένα πολύπλοκο υδραυλικό ωρολόγιο με πολλά αυτόματα κινούμενα πάρεργα.
Εκεί είδαμε και το αυτόματο σπονδίο κερματοδέκτη, τη μαγική (αυτόματη) κρήνη του Ήρωνος, το αυτόματο άνοιγμα θυρών του ναού μετά από θυσία στο βωμό του, το ''στατόν'' αυτόματο θέατρο.
Εκεί είδαμε και τον πρώτο ηχητικό συναγερμό πόρτας παγκοσμίως. Δείτε την εικόνα δεξιά

Είδαμε πολλά και αξιοθαύμαστα!!!!!!!!!
Μπράβο του ............
Θα έπρεπε και το λέω διστακτικά μια και δεν ξέρω αν ισχύει, όλα τα σχολεία να δουν αυτήν την έκθεση που αφορά την δική μας ιστορία. Και επειδή δεν είναι μόνιμη έκθεση, καλό είναι το κράτος να πράξει ό,τι χρειάζεται για να έχουν την ευκαιρία οι μαθητές να γνωρίσουν τα επιτεύγματα των προγόνων μας.

Αυτή είναι η υπηρέτρια του Φίλωνος- σε φυσικό μέγεθος- το πρώτο ρομπότ όπως χαρακτηρίζεται, ''Η αυτόματη θεραπαινίς'', που γέμιζε το ποτήρι που της έβαζαν στο χέρι με κρασί και μετά με νερό ανάλογα με την επιθυμία του επισκέπτη. Όταν τραβούσαν το ποτήρι, σταματούσε η ροή.
Όλες οι φώτο από το τμήμα τεχνολογίας είναι από το βιβλίο του δημιουργού της έκθεσης μια και απαγορεύονταν οι φωτογραφικές μηχανές .
Ο τίτλος της έκθεσης ήταν ''Θεοί και Ήρωες''! Τώρα βέβαια ποιοι ήταν οι θεοί μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κανείς. Οι θεοί του 12θεου ή οι αρχαίοι Έλληνες-τεχνίτες;


                            

Ένας κήπος ο κόσμος όλος!!



Ανοίξτε τα μάτια και θα δείτε ..............ένας κήπος είναι ο κόσμος όλος!

Αυτή ήταν η φράση με την οποία τελείωσε ένα έργο που είδα προχθές στην τηλεόραση.
Μια όμορφη φράση γεμάτη νόημα...
Όντως! Ο κόσμος είναι ένας μεγάλος κήπος................Ένας κήπος με όμορφα λουλούδια, με δέντρα καταπράσινα, με νερά που κυλούν, με πουλιά που φωλιάζουν στα κλαδιά και κελαηδούν με το πρώτο φως του ήλιου, με ζώα που φτιάχνουν τις φωλιές τους πίσω από θάμνους και μεγαλώνουν τα μικρά τους........ ένας ευωδιαστός κήπος που θέλει τη φροντίδα του.
Υπάρχουν όμως και τα ζιζάνια που φυτρώνουν ανεξέλεγκτα..............υπάρχουν και ασθένειες που προσβάλλουν λουλούδια και φυτά, θάμνους και δέντρα. Και αν δεν φροντίσεις να αντιμετωπιστούν όλα αυτά, τότε βλέπεις λουλούδια να μαραίνονται, φυτά και θάμνους να ξεραίνονται και ολόκληρα δέντρα, τα βλέπεις γυμνά από φύλλα, με πληγές στο σώμα τους, κουφάρια σκέτα να στέκουν θυμίζοντάς σου πόσο αδιάφορος ήσουν.


Ένας κήπος όλος ο κόσμος!!!!!!!!!!!
Μπορεί το ένα τμήμα του κήπου, του κόσμου όλου, να είναι γεμάτο εύφορο χώμα, να περνά δίπλα του το ποτάμι με το καθάριο νερό, νερά να πέφτουν από ψηλά και να γίνονται καταρράκτης, να πετάνε τα πουλιά τριγύρω, έντομα όλων των χρωμάτων και ειδών να μεταφέρουν τη γύρη, αλλά και γι' αυτό το κομμάτι χρειάζεται να νοιαστείς. Και εδώ τα ζιζάνια- αν τα αφήσεις- θα αναρριχηθούν στα υγιή φυτά και θα ρουφήξουν όλους τους χυμούς τους.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του κήπου, του κόσμου όλου, που η φύση τσιγκουνεύτηκε να προσφέρει αγαθά που είναι απαραίτητα για να ζήσουν φυτά και δέντρα, λουλούδια και ζώα. Η φροντίδα στον κήπο αυτόν,πρέπει να είναι μεγαλύτερη. Ο κηπουρός κάνει τη διαφορά. Ο κηπουρός φροντίζει, μεριμνά, ενδιαφέρεται, προβλέπει. Και με τη κατάλληλη φροντίδα, την σωστή μέριμνα, το αληθινό ενδιαφέρον, τη διορατικότητα, μπορεί να μετατρέψει και αυτό το κομμάτι σε ευλογημένο τόπο για όσους ζουν σ' αυτό.
Γιατί κάθε κήπος χρειάζεται τον κηπουρό του!
Έτσι είναι και ο κόσμος μας. Ένας τεράστιος κήπος που έχει πλούσια κράτη, αλλά και στερημένα από τις προσφορές της φύσης. Όπου υπάρχει στέρηση, χρειάζεται περισσότερος προγραμματισμός και δουλειά από τους κηπουρούς του.
Και μέσα σε κάθε τμήμα-κράτος, του κόσμου τούτου, ζουν άνθρωποι που φτιάχνουν τις ''φωλιές'' τους και μεγαλώνουν τα μικρά τους, που δουλεύουν και ονειρεύονται, που δημιουργούν και φτιάχνουν πολιτισμούς.

Ένας κήπος ο κόσμος όλος!!!!!!!!!!
Αν ο κηπουρός  του εύφορου κήπου, αφεθεί να απολαύσει τις ζεστές ακτίνες του ήλιου και ξεχαστεί, αν μεθύσει με το άρωμα των λουλουδιών και αμελήσει, αν ριχτεί στα δροσερά νερά του ποταμού για να διασκεδάσει και αφεθεί στην απόλαυση, τότε το κομμάτι αυτό του κήπου θα γεμίσει αγκάθια και ζιζάνια. Θα μείνουν τα φυτά καχεκτικά από τα παράσιτα που θα ζουν μέσα από αυτά.  Τα πουλιά θα πάψουν να κελαηδούν και τα νερά θα γεμίσουν φύλλα ξερά και χώμα και λάσπη και πτώματα ζώων και φυτών που θα τα παρασέρνει το νερό στο διάβα του. Τα δέντρα θα μεγαλώσουν άναρχα, άλλα θα χαθούν αφού τα μεγάλα  θα πνίξουν τα μικρότερα και άλλα θα χάσουν τη δροσιά τους και τη φρεσκάδα τους από τα παράσιτα που θα αγκαλιάζουν τους κορμούς τους. Ζούγκλα θα γίνει ο κήπος, απρόσιτος και για τον ίδιο τον κηπουρό.

Ένας κήπος ο κόσμος όλος!!!!!!
Έτσι και ο κόσμος μας! Ήδη ζούγκλα έχει γίνει μια και οι κηπουροί του αφέθηκαν να μεθύσουν με το άρωμα του κέρδους, αφέθηκαν να απολαύσουν εφήμερα ό,τι αυτός ο κόσμος προσφέρει, άλλοι πλούτισαν άναρχα πνίγοντας τους ασθενέστερους, αφού δεν υπήρξε φροντίδα να τηρηθούν οι κανόνες που είναι απαραίτητοι για τη συμβίωση.Άλλοι κηπουροί όρισαν νέους κανόνες για να μένουν ανεξέλεγκτοι στα έργα τους. Και πολλοί άνθρωποι αυτού του κόσμου, λαοί ολόκληροι, απλά επιβιώνουν -ως πότε;;- μια και η έννοια της σωστής διαβίωσης παρασύρθηκε στη λησμονιά. Άλλοι, ζουν και χάνονται χωρίς να νοιαστεί ποτέ κανείς γι αυτούς, και οι περισσότεροι έπαψαν ήδη να ονειρεύονται. Και έτσι σταμάτησαν να δημιουργούν!
 Άλλοι πάλι, ξεχνούν τι σημαίνει να νοιάζεσαι, να προσφέρεις, να συμμερίζεσαι, να μοιράζεσαι. Απλά, υπάρχουν! 

Και τι κάνουμε  όλοι εμείς που επιλέξαμε τους κηπουρούς μας για να διαχειριστούν τον κόσμο μας, και γι αυτό είμαστε συνυπεύθυνοι ;
Το μόνο που κάνουμε είναι να αποστρέφουμε το βλέμμα από όλα τα άσχημα που συναντούμε. Και αν συμβαίνουν γιατί είναι υπεράνω των δυνάμεών μας, τότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από το να διορθώσουμε ό,τι διορθώνεται
Αν όμως το αποστρέφουμε το βλέμμα για να μη δούμε τα αποτελέσματα των δικών μας επιλογών, τότε εμείς, τα λουλούδια και τα φυτά αυτού του κήπου,θα πνιγούμε από τα ζιζάνια και τα αγριόχορτα.
Γιατί ποιος μπορεί να υπερηφανευτεί για τα άσχημα έργα του; Ποιος μπορεί να πει ότι κερδίζει από τις λανθασμένες επιλογές του;
Ένας κήπος ο κόσμος όλος!!!!
Και εμείς, αυτόν τον κήπο τον σφραγίζουμε με ημερομηνία λήξης. Με τις επιλογές μας, μετατρέπουμε κάθε μέρα και ένα κομμάτι του κήπου μας σε ξερότοπο, αφήνουμε να αραχνιάσει, να ξεραθεί, να χορταριάσει...........και δεν βλέπουμε ότι πρώτα εμείς ,είμαστε οι αποδέκτες των λανθασμένων επιλογών μας. 

Υπάρχουν οι μεγάλοι και ισχυροί αυτού του κόσμου που όντως είναι,  κυρίως οι υπαίτιοι της ζούγκλας που έχουμε για κόσμο μας....και εμείς ως μικροί πιστεύουμε ότι δεν έχουμε δυνάμεις για να τους αντιμετωπίσουμε. Όμως...............εμείς οι μικροί μπορούμε να επιλέξουμε τους σωστούς κηπουρούς, ώστε κάθε ένας από αυτούς αν φροντίσει ένα μόνο λουλούδι να ανθίσει σωστά, αν βοηθήσει να τηρηθούν οι κανόνες που διέπουν ένα κήπο, τότε δεν θα υπάρχουν τόσα άναρχα δέντρα και τα μικρά και αδύναμα δεντράκια θα βρίσκουν χώρο να ατενίζουν τον ήλιο και να μεγαλώνουν και να δυναμώνουν. Τότε, θα ευωδιάζουν τα λουλούδια και τα πουλιά θα βρίσκουν λόγο να κελαηδούν.
Εμείς οφείλουμε να προβλέπουμε τα αποτελέσματα των επιλογών μας, οφείλουμε να προστατεύουμε ό,τι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, οφείλουμε να φροντίζουμε τους μικρούς και ανίσχυρους,να κάνουμε τη ζωή μας αληθινή διαβίωση με το ευ-ζειν ως σημαία μας, να μεριμνούμε για τη σωστή διαχείριση του κόσμου μας. Εμείς, οφείλουμε να δείξουμε με τη δική μας στάση, με το δικό μας τρόπο ζωής, πώς πρέπει να τηρούνται οι κανόνες για να υπάρχει αληθινή ζωή  για όλους. Οφείλουμε τελικά, να ανοίξουμε τα μάτια και να δούμε τον αληθινό κόσμο.
Αυτός ο κόσμος ακόμη ελπίζει ότι θα ξυπνήσουν από το λήθαργό τους οι αδιάφοροι κηπουροί και θα μεριμνήσουν να γίνει ξανά ο κήπος που παραλάβαμε!!!!!!!
Ας γίνουμε εμείς τα ξυπνητήρια!!!!!!!!!!Είναι πια καιρός.............και πού ξέρεις τι μπορεί να γίνει;;;;;;







Μια βόλτα εκτός της Αθήνας........



Τελειώνουν και οι γιορτές...............τελειώνουν και οι αργίες Ξανά από Τρίτη γυρίζουμε στην καθημερινότητά μας.
Καλά ήταν...........μια ανάπαυλα...........μια ευκαιρία να βρεθούμε συγγενείς και φίλοι, να γεμίσει το σπίτι με 4 γενιές παρούσες........να ευχηθούμε........να ελπίσουμε για καλύτερες μέρες..........να ξεκινήσουμε νέα όνειρα..............να βάλουμε νέους στόχους.............

 

Οι βόλτες εκτός πόλης δεν έλειψαν βέβαια, μόνο που σαν τα σαλιγκάρια περίμενα να σταματήσει η βροχή για να περπατήσω ανάμεσα στα δέντρα και πλάι στη θάλασσα.
Δεν υπάρχει για μένα ωραιότερο από το να πίνεις τον καφέ σου, αγναντεύοντας τη χειμωνιάτικη θάλασσα που σε μια μας βόλτα τη βρήκα ήρεμη, γεμάτη ψαρόβαρκες, όσες τραβάει η ψυχή σου. 

Δίπλα στην ακτή κολυμπούσαν και κύκνοι, αυτά τα όμορφα κάτασπρα πλάσματα, που περήφανα και ακατάδεκτα σήκωναν το κεφάλι μασουλώντας τη λιχουδιά τους. Ήταν όντως μια έκπληξη να τους δω στη θάλασσα να στήνονται στις φωτογραφικές μηχανές των περαστικών.


Παντού όμως ο χειμώνας έχει βάλει για τα καλά τη σφραγίδα του. Η φύση γύρω το μαρτυρά, οι άνθρωποι ντυμένοι ζεστά το μαρτυρούν, μαγαζιά κλειστά που περιμένουν την άνοιξη και το καλοκαίρι για να αναγεννηθούν.

Σε μια μας επίσκεψη στο μουσείο της Βραυρώνας, που δυστυχώς δεν το προλάβαμε ανοικτό, περπατήσαμε το μονοπάτι του υδροβιότοπου που φτιάχτηκε πριν τρία χρόνια- αν θυμάμαι καλά- το μονοπάτι για τους τυφλούς. Ενώνει το μουσείο με τον αρχαιολογικό χώρο και προχωρά ακόμη παραπέρα που εμείς δεν το περπατήσαμε περισσότερο, θες η ερημιά, θες η χειμωνιάτικη εικόνα σε όλα τα εκθέματα και τα φυτά, θες οι εργασίες του αρχαιολογικού χώρου, μας έκανε να μην το φτάσουμε έως το τέρμα του.


Είναι ένα γραφικό μονοπάτι ανάμεσα στην πανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής, με βοηθήματα για τους τυφλούς, όπως πίνακες με τη γραφή τους για να ενημερώνονται για τα φυτά και τα ζώα ή τα πτηνά της, κουμπιά που έβγαζαν τους ήχους των ειδών που απεικόνιζαν οι ολόσωμες αναπαραστάσεις των ζώων που με την αφή οι τυφλοί μπορούν να τα ''δουν''...Όλα έρημα, αφημένα στην παγωνιά και την υγρασία του χειμώνα. Θα ξαναπάω την άνοιξη σίγουρα.


Και ψηλά στο λόφο.............μόνο και στητό ένα κάστρο μας καλούσε να το επισκεφθούμε. Όχι δεν είναι απομεινάρι παλιών χρόνων, αλλά η δημιουργία προφανώς ενός ευφάνταστου επιχειρηματία που με την κατάλληλη διακόσμηση προσκαλούσε πελάτες να γευτούν τις βάφλες του ή να πιουν το κρασί τους παρέα με τους μεζέδες του.


Τα σύννεφα δεν μας εγκατέλειψαν στιγμή όλες αυτές τις γιορτινές μέρες. Και στην εκτός πόλης εξόρμησή μας τα είχαμε παρέα. Άλλα κάτασπρα σεριανούσαν στο στερέωμα, άλλα βαριά γεμάτα δάκρυα ήταν έτοιμα να ξεσπάσουν. Όμως, μας έκαναν τη χάρη να αφήνουν τον ήλιο να ξεγλιστρά ανάμεσά τους. Η θάλασσα ήρεμη. Γλάροι πετούσαν συνεχώς πάνω από τις ακινητοποιημένες ψαρόβαρκες. Μια χάνονταν στον ορίζοντα και την άλλη στιγμή έφταναν πάνω από το κεφάλι μας. Πουλιά κρύβονταν  μέσα στους θάμνους και τα δέντρα και ξαναπετούσαν πολλά μαζί γυρνώντας στο ίδιο σημείο ξανά και ξανά.
Ωραία περάσαμε............ξεκουραστήκαμε και αφήσαμε τα όποια προβλήματά μας στο νέο χρόνο που ήλθε και άγνωστο είναι τι μας επιφυλάσσει.
Παράπονο πάντως δεν έχει....Σίγουρα, τον υποδεχθήκαμε όπως του άξιζε: με τραγούδια, τυχερά παιχνίδια, τρώγοντας και πίνοντας ευχόμασταν όλοι να μην είναι σαν το 2013!
Καλή χρονιά λοιπόν για όλους! Με πολλές ελπίδες αλλά περισσότερη δουλειά από τον καθένα μας χωριστά μπας και ξεφύγουμε από τη σκοτεινιά της ύφεσης!