Ευχές....


Εύχομαι σε όλους σας καλές γιορτές να περάσετε. 
Με υγεία πάνω από όλα και όλα τα αγαπημένα σας πρόσωπα, δίπλα  σας.
Χαμόγελα και ελπίδα ας φέρει ο νέος χρόνος. 
Εύχομαι  το 2017 να είναι μια όμορφη χρονιά και για τη χώρα μας.


Καλό του ταξίδι.......




Δύσκολη εποχή αυτό το τρίμηνο. 
Πολλά δάκρυα πόνου μου χάρισε.
Τώρα έφυγε και το σκυλάκι μας. Κάνει παρέα στη μαμά μου, ελπίζω. Και η απουσία του ηχηρή. 
Ξέρεις, πάντα πίστευα ότι ήμουν τυχερό άτομο μια και γεύτηκα όλα τα είδη  της Αγάπης από τα δικά μου πρόσωπα. Αλλά αγάπη σκύλου δεν είχα νοιώσει, ούτε είχα γνωρίσει. Και ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζομαι από τη δύναμή της.
Αγαπάς τα ζώα αλλά είναι άλλο θέμα να τα ζεις, να είναι μέλος της οικογένειας. Και αυτό πρώτη φορά το γεύτηκα.
16 μήνες μαζί μας. 16 μήνες μαζί του. Το σπίτι βουβό από την απουσία του. Τα λόγια φτωχά, μόνο τα δάκρυα πλούσια δεν μπορούν να συγκρατηθούν.
Ναι το έχω συνειδητοποιήσει. Δεν γίνεται αλλιώς. Τα πάντα άλλαξαν με το χαμό του. Μουντές οι μέρες, η σιωπή   σε πληγώνει, η κάθε στιγμή σου θυμίζει το μικρό πανέξυπνο σκυλάκι που μας είχε αγαπήσει τόσο, μα και που πήρε τόση μα τόση αγάπη.
Κρίμα....
Ο κόμπος στο λαιμό δεν λέει να φύγει ακόμη.
Και εμείς προσπαθούμε να βηματίσουμε ξανά, ψάχνοντας διάθεση να  ακολουθήσουμε τους ρυθμούς μας. 
 Σας ευχαριστώ όλους  εσάς που δεν με ξεχνάτε. Χάθηκα το ξέρω, αργά βήματα  κάνουμε να βρούμε ξανά την καθημερινότητά μας που άλλαξε τόσο.  
Μπόρα είναι θα περάσει, σκέφτομαι. Αλλά  πόσο πόνο προκάλεσε...