Μια ανάσα οξυγόνου!


Ήξερες ότι τα πάρκα ήταν προνόμιο των ευγενών του 16ου αι.;
Κλειστοί, περιτοιχισμένοι  χώροι που χρησιμοποιούσαν οι ευγενείς για να κυνηγούν! 



  Και φυσικά τα σπουδαιότερα  ήταν τα βασιλικά πάρκα. Σαν αυτό  που εμείς σήμερα          ονομάζουμε Εθνικό Κήπο στην Αθήνα.




   Μια βόλτα που κάνω κατά καιρούς το χειμώνα όταν ο χρόνος δεν επιτρέπει μακρινές              αποδράσεις στη φύση, είναι τα πάρκα γύρω από την  πόλη μου.
   Εκεί,  το πράσινο γίνεται ανάσα οξυγόνου, δίνοντας τη ψευδαίσθηση ότι είσαι μακριά από   το τσιμέντο που   πνίγει ασφυκτικά, μακριά από το θόρυβο που  βομβαρδίζει ανελέητα.



Χειμώνας και οι αποδράσεις λιγοστές μια και ο καιρός ωθεί σε ζεστά μέρη, δίπλα στο τζάκι με καλή παρέα. Όταν ο καιρός το επιτρέπει, η ανάγκη για τέτοιες μικρές αποδράσεις γίνεται επιτακτική 




Δέντρα, νερά, ζώα, πουλιά, απορροφούν τη σκέψη και ωθούν το βλέμμα να απολαύσει, να γαληνέψει η ψυχή, να ηρεμήσει από τα ''πού'' και τα ''πώς''  και κυρίως τα μύρια ''γιατί''!



Ο κόσμος λιγοστός, παιδικές φωνές δεν ακούγονται, χειμώνας γαρ  , περπατάς και αναγεννιέσαι.

Και αν στρέψεις το βλέμμα στο βάθος μακριά, βλέπεις την τσιμεντούπολη να δείχνει τόσο απόμακρη και εσύ μέσα στην αγκαλιά των δέντρων, νιώθεις πόσο απαραίτητα είναι τα πάρκα στις πόλεις, κάτι που τα συμφέροντα τα οικονομικά εμποδίζουν!
Και έχουμε τόσες λίγες ανάσες οξυγόνου στην Αθήνα! 


Μια τέτοια ανάσα  σου  χαρίζω σήμερα, παρακινούμενη από το Life Images της Μαρίας!
Καλή περιήγηση!


''Μ'αγαπάς;''



''Μ'αγαπάς;'' 
Το έχεις ρωτήσει ποτέ; 
Δεν γίνεται, θα το έχεις ρωτήσει ή θα ήθελες κάποια στιγμή να το ρωτήσεις, ναι;
Μετά τις αγκαλιές να μη μιλήσουμε λίγο γι αγάπη; 
Για πες, είναι  μόνο γυναικεία επιθυμία,  όπως λένε, αυτή η ερώτηση; Θέλει να ακούει η γυναίκα το σ' αγαπώ συχνά;
Ρωτάμε   συχνά το '' μ' αγαπάς;'' Και τι δείχνει όταν κάποιος το ρωτάει; Ανασφάλεια όπως υποστηρίζουν μερικοί; Δείχνει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, όπως λένε άλλοι; Προκαλεί εκνευρισμό και φέρνει σε δύσκολη θέση τους άλλους; 

Υπάρχουν πολλοί που τους αρέσει να ακούν το ''σ'αγαπώ''!! Όχι μόνο να βλέπουν πράξεις αγάπης, όχι μόνο να το αισθάνονται από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αλλά και να το ακούνε. Να το λένε και να τους το λένε.
Υποστηρίζουν οι μεν ότι  η πολλή χρήση και επανάληψη κουράζει ίσως κάποιους, αλλά το ''σ'αγαπώ'', ή το '' μ' αγαπάς;'' μπορεί να σημαίνει ανάγκη τρυφερότητας. 
Εξάλλου γιατί να κουράζει η αγάπη και η έκφρασή της με κάθε τρόπο;
Βέβαια όλοι έχουμε ακούσει λίγο έως πολύ το ''σ'αγαπώ'' και αλίμονο αν αυτή η αγάπη είναι ψεύτικη, συμβατική, αν λέγεται από συνήθεια, ή για την αποφυγή προστριβών ή   για να μην αλλάξει η κατάσταση που ζούμε. 

Αν η αγάπη είναι αληθινή θα φανεί. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να κρυφτεί. Χρειάζεται ανάσα καθαρή για να ζήσει, χρειάζεται φως, χρειάζεται χώρο και χτύπους καρδιάς που ακολουθούν το συλλαβισμό Α-γά-πη! Γι αυτό θα φανεί. Πράξεις αγάπης είναι  οι εκφράσεις της. 
 

Τα λόγια όμως είναι περιττά;

Όπως και να χει μ' αρέσει να ακούω το σ' αγαπώ το αληθινό, το αβίαστο, αυτό που πάει  αντάμα με τις πράξεις και σε κάνει ευτυχισμένο. Γι αυτό δεν έχω πρόβλημα να το ρωτάω που και που. 

Και πιστεύω ότι δεν είναι μόνο γυναικεία επιθυμία, απλά εμείς οι γυναίκες δεν νοιώθουμε ντροπή να το εκφράσουμε ή να ρωτήσουμε για τα αισθήματα που εισπράττουμε...

Ψιτ να σου πω...και οι άντρες αγαπούν, και είμαι σίγουρη ότι  ''τρελλαίνονται'' , να ακούν το σ' αγαπώ αλλά ξέρεις τώρα, μη δείξουν ευαισθησία, μην μας πιάσουν και τα ζουμιά!!
Λέμε τώρα...
Οι φώτο είναι από εδώ

Μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη χρειαζόμαστε!





                         

''...........πόσο πάει η αγκαλιά στη θάλασσα και στη στεριά''!! λέει το άσμα το γνωστό και μη λάβεις υπόψη ότι ''στην Αθήνα είναι φθηνή και την παίρνεις μάνι μάνι...'' γιατί αν το σκεφθείς καλά θα δεις ότι και η αγκαλιά είναι πανάκριβη σε όποιο μέρος της Γης.
Μπορεί να σταυροφιλά ο ένας τον άλλο φίλο, μπορεί να αγγίζονται τα ζευγάρια, αλλά η αγκαλιά που σε κάνει να χάνεσαι, να κλείνει όλο σου τον κόσμο μέσα της, να σε ζεσταίνει και να σου παίρνει βάρη και άγχη, η αγκαλιά που σου σκορπά αρώματα και μελωδίες και σε κάνει να νοιώθεις ασφαλής, γίνεται όλο και πιο σπάνια.
Γι αυτό όλοι λένε ότι μια αγκαλιά κάνει το γιατρό πέρα. Ρίχνει την αρτηριακή πίεση, προκαλεί ευεξία και σήμερα είναι η μέρα της. Κάθε μέρα βέβαια είναι μέρα αγκαλιάς με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, αλλά τα κράτη έχουν ορίσει την 21η Ιανουαρίου ως μέρα αγκαλιάς και ας μην είναι επίσημα παγκόσμια ημέρα από τον ΟΗΕ! Ποιος τον χρειάζεται εξάλλου;

                Μια αγκαλιά που θυμάσαι και δεν θα ξεχάσεις ποτέ;


Θα σου πω ότι η πιο όμορφη αγκαλιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν πήρα την κόρη μου αμέσως μετά τη γέννησή της. Τα δάκρυά μου δεν μπορούσαν να σταματήσουν!! Δεν τολμούσα να πιστέψω ότι είναι δική μου...ότι είναι κομμάτι μου...ότι είναι το πλάσμα που ονειρευόμουν. Την αγκάλιαζα και δεν μπορούσα να την αφήσω!

Και στην δεύτερη κόρη μου ένοιωσα επίσης έτσι ακριβώς, εκτός ίσως από την αίσθηση της ''πρώτης φορά αγκαλιά'' ενός μωρού δικού μου.

Πίσω από την Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς λοιπόν κρύβεται ο πάστορας Kevin Zaborney.

Αυτός λέει έβλεπε ότι τα ζευγάρια στην Αμερική στη διάρκεια της ημέρας αγγίζουν ο ένας τον άλλον πολύ λιγότερο συγκριτικά με ζευγάρια άλλων ευρωπαϊκών χωρών! Δεν προλάβαιναν προφανώς κυνηγώντας το όνειρο  δούλευε και μη διαμαρτύρεσαι!


Ποια αγκαλιά με ενοχλεί; Αυτή που δείχνει με το ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη ''άντε παρατράβηξε'' ή '' μην είσαι υπερβολική''!  Δεν είναι εκνευριστική μια τέτοια αγκαλιά;

Άντε λοιπόν αγκαλιαστείτε ....   για να έχετε ψυχική υγεία,

                                                         για τόνωση του ανοσοποιητικού μας,

                                                         για μείωση του στρες,

                                                         για να είναι η καρδιά μας υγιής,

                                                         για να μην αισθανόμαστε μοναξιά,

                                                         για να βρούμε την ευτυχία.

Βέβαια το ποιον αγκαλιάζεις παίζει ρόλο θα πω εγώ, μπορεί μια αγκαλιά καταναγκαστική,  ή μια αγκαλιά που προκαλεί απέχθεια να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Και μη ξεχνάμε ότι μπορεί να μη φέρνει την ευτυχία μια αγκαλιά αλλά αν είναι αληθινή, γεμάτη αγάπη σημαίνει ότι η ευτυχία έχει χτυπήσει την πόρτα μας!

Ημέρα αγκαλιάς λοιπόν!

Και όσο μεγαλώνουμε λένε, έχουμε ανάγκη για πιο πολλές αγκαλιές.
Ας καθιερώσουμε την αγκαλιά κάθε μέρα μαζί με ένα φιλί και σίγουρα η μέρα μας θα πάει καλύτερα. Τι λες;

Σας αφήνω...με μια μεγάλη αγκαλιά, τρυφερή, γεμάτη αγάπη!


............''μα στην Κρήτη και στη Μάνη την πληρώνεις με στεφάνι''!!! έλεγε στη συνέχεια το τραγούδι για τότε....που ήταν άλλες εποχές!!




...........

Ψάχνοντας βρήκα εδώ στο Jenny gr ένα άρθρο για την αγκαλιά από ένα δικό μας κορίτσι που τις αγκαλιές του έστω και διαδικτυακά τις νοιώθουμε γεμάτες αγάπη. Είναι γραμμένο από την Κική μας του Εκφράσου! Διάβασε το, είναι υπέροχο!

Ένα κομπολόι από λόφους έχει η Αθήνα...


Ένα κομπολόι από λόφους Τουρκοβούνια, Λυκαβηττός, λόφος του Στρέφη, Φιλοπάππου, Πνύκα, Άρειος Πάγος,λόφος των Νυμφών, Αγοραίος Κολωνός, Αρδηττός, Ίππειος Κολωνός και σπουδαιότερος όλων ο βράχος της Ακρόπολης  χωρίζουν το λεκανοπέδιο στη μέση ενώ ενώνουν  την Αθήνα με την ιστορία της, μας περιγράφει η Μαρία Μπελογιάννη -Αργυροπούλου.



Η βόλτα στην Ακρόπολη, σίγουρα σου προκαλεί δέος. Ο χώρος ιερός, τα Μνημεία ''μιλούν'' για ιστορία αιώνων και αν είσαι τυχερός μπορεί να μην έχει   πολύ κόσμο και να μπορέσεις να αφουγκραστείς τα βήματα εκείνων  που έφτιαξαν τόσα αριστουργήματα!
Αν αντέχεις να γυρίσεις την πλάτη σε έναν Παρθενώνα, τότε θα δεις να απλώνεται μπροστά σου η Αθήνα και όλη η περιοχή της Αττικής  ως πέρα μακριά.
Βέβαια η ομορφιά της Αθήνας είναι αμφιλεγόμενη και ό,τι αντικρίσεις δεν θα σου ''κόψει την ανάσα''.
Ένα λεκανοπέδιο γεμάτο τσιμεντένια τέρατα που στην κορυφή τους οι κεραίες τους δείχνουν την επιθυμία επικοινωνίας με τον έξω κόσμο όσων ζουν φυλακισμένοι εντός.
Την ζημίωσαν την Αθήνα τόσοι και τόσοι αλλοπρόσαλλοι κυβερνώντες με τις αποφάσεις τους, αλλά και αρπαχτικά που το προσωπικό συμφέρον ήταν ο ένας και μοναδικός στόχος τους. Να μην ξεχνάμε και τους κατακτητές που πέρασαν δυστυχώς από τον τόπο μας.

Τα γύρω βουνά του λεκανοπεδίου και αυτά έχουν δεχθεί πληγές   από ''σαρκοφάγα'' που μονίμως είναι πεινασμένα για χρήμα.
Αλλά και οι λόφοι της, τα μικρά αυτά εξογκώματα που κάποτε ήταν γεμάτα πράσινο, έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές.


Κάποια διατηρούν την ομορφιά τους και έλκουν πολύ κόσμο όπως ο Λυκαβηττός, που σώθηκε- ευτυχώς- από τερατουργήματα που ήθελαν να χτίσουν στην κορυφή του, όταν οι πνευματικοί άνθρωποι της εποχής, κινητοποιήθηκαν. Ανάμεσά τους και ο Παλαμάς που έγραψε,  τότε στο 1925 περίπου, μπας και  ακουστεί από το κράτος και  εμποδίσει τα κτιριακά οικοδομήματα που συμφώνησε η τότε κυβέρνηση να χτίσουν επιχειρηματίες. Οι λόφοι μας '' δεν πρέπει να γίνονται όργανα για ξεφαντώματα και καλοπεράσματα, πράγματα που μπορεί να είναι πραχτικά, θετικά, επιθυμητά μα  που υπάρχουν για την εφαρμογή τους τόποι άλλοι  καταλληλότεροι''.

Η Μυθολογία μας λέει ότι ο Λυκαβηττός ήταν ο βράχος που κρατούσε η θεά Αθηνά και όταν έμαθε μια άσχημη είδηση της έπεσε στη θέση αυτή, ενώ τον προόριζε για την Ακρόπολη να ενισχύσει την άμυνά της. Δες εδώ .
Φαίνεται ότι ο Λυκαβηττός δεν ήταν αγαπητός εξαρχής στον κόσμο. Δεν ρέμβαζαν οι άνθρωποι στην κορυφή του, ούτε ειδύλλια πλέχτηκαν κάτω από τα  κλαδιά των δέντρων του. Η παράδοση θέλει να προκαλεί φόβο στους κατοίκους αν και στα 1600 φτιάχτηκε ένα εκκλησάκι εκεί του προφήτη Ηλία ίσως για να ξορκίσει το κακό. Το οποίο κακό που κρατούσε τους Αθηναίους μακριά από το λόφο, σύμφωνα με τους θρύλους και τις παραδόσεις, ήταν ένας αράπης, τρία μέτρα μπόι, που κατοικούσε εκεί και όποιος αποφάσιζε να παραβιάσει το άσυλό του έχανε τη ζωή του.
πηγή
Ένας ασκητής όμως, εκεί στα 1834, ιερομόναχος από την Κρήτη, ζώστηκε τα σύνεργά του και ξεκίνησε τη δύσκολη ανάβαση. Λέγεται ότι θαμπώθηκε από την ομορφιά που αντίκρισε και αποφάσισε να μείνει εκεί ψηλά, πιο κοντά στο Θεό. Έχτισε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και μια μικρή πλατεία. Καλλιέργησε και το περιβολάκι του και έζησε ευτυχισμένος μέχρι το τέλος της ζωής του που ήλθε το 1885. Αυτός ο ασκητής λοιπόν '' έδιωξε τον αράπη'' και άνοιξε το δρόμο στους Αθηναίους να ανεβαίνουν στο Λυκαβηττό και να τον αγαπούν τόσο!
Στους αρχαίους χρόνους, ο λόφος ήταν κατάφυτος και στην κορυφή του υπήρχε ναός αφιερωμένος στον Δία. Όταν η Αθήνα ελευθερώθηκε από τους Τούρκους, ο Λυκαβηττός ήταν γυμνός από δέντρα. Η αναδάσωσή του ξεκίνησε το 1880 και ολοκληρώθηκε το έτος 1915(εδώ)
πηγή
Κοντά στα Εξάρχεια είναι ο λόφος του Στρέφη που τώρα οι Αθηναίοι δεν τολμούν να διασχίσουν αφού έχει γίνει άντρο ναρκομανών και εμπορίου του θανάτου.
Είναι γνωστός για το κρατηροειδές κοίλωμά του, σφραγίδα ανεξίτηλη της λατόμησις και αυτού του λόφου.
Αγχεσμός λεγόταν πρώτα....και το σημερινό του όνομα το πήρε  από   την ομώνυμη οικογένεια η οποία το 1963 δώρισε την έκταση στον Δήμο Αθηναίων. Το λατομείο όμως που λειτουργούσε εκεί από το 1840, προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές στο λόφο.
Ευτυχώς που τα ασπρόρουχα της κας Στρέφη κατακοκκίνισαν από τη σκόνη του λατομείου και ο αξιωματικός κος Στρέφη έδωσε εντολή να φυτευθούν πεύκα.(εδώ) 
Μα και πολλοί άνθρωποι της εποχής που έβλεπαν την αλόγιστη λατόμηση του λόφου, έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για το περιβάλλον και την καταστροφή της κληρονομιάς μας στους κυβερνώντες, αλλά ευτυχώς τα ασπρόρουχα της κας Στρέφη έσωσαν ό,τι απέμεινε από το λόφο και πιθανόν να τον αποτελειώσουν σήμερα η αδιαφορία και ολιγωρία των ιθυνόντων!


Κάποια άλλη φορά θα μιλήσουμε και για τους υπόλοιπους λόφους μας!

Βασικός μισθός για όλους;


Πως λειτουργεί το ενιαίο βασικό εισόδημα για όλους σε πραγματικές συνθήκες;Να κάτι ενδιαφέρον! Τουλάχιστον για μένα.(εδώ)

19 πόλεις στην Ολλανδία ανάμεσά τους και η Ουτρέχτη, καθώς επίσης και η Φιλανδία που το 2017 θα μετέχει σε παρόμοιο πείραμα, σκέφτονται να καθιερώσουν βασικό μισθό σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα εργασίας και εισοδήματος.(κι εδώ)
Ο στόχος του πειράματος είναι να δείξει σε ποιο βαθμό οι πολίτες είναι πρόθυμοι να επιλέξουν ένα ευέλικτο ωράριο εργασίας, αφήνοντας ελεύθερο και δημιουργικό χρόνο για άλλες ασχολίες, όπως οι σπουδές, ο εθελοντισμός και η φροντίδα άλλων ατόμων.
Στην Ουτρέχτη οι πολίτες θα παίρνουν μηνιαίο βασικό μισθό 892 ευρώ που μπορούν να τον ενισχύσουν με την εργασία τους.  
Και οι πολέμιοι τι αντιλέγουν; 
Ότι με αυτόν το βασικό μισθό θα πέσει η παραγωγή γιατί οι άνθρωποι δεν θα εργάζονται! Είπες τίποτε; Μήπως σκέφτηκες κάτι;
Λες να αρκεί ένας βασικός μισθός για τον κάθε πολίτη; 
Μήπως  ο καλύτερος μισθός δεν είναι ένα κίνητρο για αύξηση παραγωγικότητας;
Λες και ο μέσος πολίτης δεν θέλει να καλυτερεύσει το βιοτικό του επίπεδο;
Λες και ο τεμπέλης εργαζόμενος δεν θα παραμείνει τεμπέλης αν δεν πάρει βασικό μισθό...
Βέβαια το άρθρο  μιλάει και για δημοσκοπήσεις στη Φιλανδία που δείχνουν το 69% να είναι θετικοί σε μια τέτοια πρόταση. Θα περίμενα να είναι μεγαλύτερο το ποσοστό αλλά ξέχασα και τους επιχειρηματίες που πιστεύουν ότι απειλές όπως απόλυση, μείωση μισθών, κατάργηση μπόνους, κατάργηση αδειών κλπ όπως έχει πει η κυβέρνηση της Φιλανδίας ότι θα επιβάλλει, παρακινούν τους πολίτες να εργάζονται περισσότερο.  
Επειδή μου αρέσει να βλέπω από όλες τις οπτικές γωνίες ένα θέμα-όσο αυτό είναι δυνατόν-ας το συζητήσουμε.
Πιστεύεις  ότι θα μειωθεί η παραγωγικότητα όταν οι πολίτες  θα έχουν βασικό μισθό από το κράτος ανεξάρτητα του μισθού από την εργασία τους;
Πιστεύεις ότι έτσι γίνεται ισοπέδωση- όπως είπαν κάποιοι- δίνοντας ίδιο βασικό και στον πτυχιούχο και στον μη;
Μήπως θα πάψουν να εργάζονται πολλοί;  
Λες σε μια τέτοια περίπτωση αντί να έχουμε ανεργία θα έχουμε ζήτηση εργαζομένων; 
Εσύ τι πιστεύεις;



Kαλή Χρονιά!!

πηγή


Άλλον ένα χρόνο υποδεχθήκαμε και ελπίζω να πέρασες καλά δίπλα στους αγαπημένους σου.
Χαλάρωση και εορταστική διάθεση είχα όλες αυτές τις ημέρες.
Μετά την πρωτοχρονιά γιορτάσαμε τετ α τετ με τον άντρα μου την επέτειό μας
Τώρα που το σκέφτομαι διαλέγω γιορτινές μέρες για να μεγάλα γεγονότα της ζωή μου. 2 Ιανουαρίου παντρεύτηκα.
Παραμονή Χριστουγέννων απέκτησα τη μια μου κόρη και μετά από μια  Κυριακή του Πάσχα τη δεύτερη! 
Γιορτάσαμε που λες, και γενέθλια και επέτειο και τις εορταστικές αυτές ημέρες.
Όμορφα ήταν...η οικογένεια μαζεμένη, χαμόγελα, πολλά ''δόξα σοι ο Θεός έχουμε την υγειά μας'' ακούσαμε, φίλοι και συγγενείς κοντά μας, αλλά και βόλτες κάναμε. 
Βλέπεις ο χιονιάς μια μέρα κράτησε και ο ήλιος μας συνόδευε συνεχώς. Εντάξει έβρεξε και χθες, αλλά ο καιρός ήταν γενναιόδωρος για την πρωτεύουσα, ίσως γιατί οι άστεγοι αντιπαθούν το κρύο!
Επιστροφή σιγά σιγά στα δικά μας, όχι ότι δεν μου κακοφαίνεται λίγο.
Αλλά όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν-και τα άσχημα θα μου πεις τελειώνουν-και γυρίζουμε στην καθημερινότητά μας.
Stephen Darbishire:
πηγή
Ποιος ξεστολίζει μου λες;
Μετά τα Θεοφάνια έχει και αυτό σειρά...και να' ταν μόνο ένα δέντρο!!
Που λες, δεν ξέρω για σένα αλλά εγώ δεν έκανα καμιά ευχή για το νέο έτος πλην της υγειά μας και της ειρήνης στον κόσμο.
Όλα τα άλλα στο χέρι μας είναι.
Γι αυτό σου αφήνω πολλές ευχές όπως εσύ επιθυμείς για το νέο χρόνο.
2016 ευχές για μια  χρονιά όπως τη θες!