''Το ταξίδι ενός φλιτζανιού'' !!

                     


Ήμουν μικρή όταν άρχισε το νταλαβέρι με ένα φλιτζάνι του καφέ.  Άσημο, απλό, φτιαγμένο από πηλό, πολύχρωμο,  ήταν το φλιτζάνι που κερνούσα καφέ-αυτόν τον αόρατο,άοσμο μα τόσο εύγευστο  καφέ της φαντασίας- τις συνομήλικές μου, όταν δανειζόμουν τα τακούνια της μαμάς και την ασορτί της τσάντα   και έπαιζα τις κουμπάρες.
Θυμάμαι ακόμη την  ημέρα που  το έφτιαξα  με τα χεράκια μου. Ναι αμέ, τι νόμιζες; Ακαμάτα ήμουν στα μικράτα μου;
πηγή

 Στη γειτονιά   των παιδικών μου χρόνων,  υπήρχε κάπου εκεί κοντά ειδικό χώμα που με νερό γινόταν  πηλός και μπορούσε να πλαστεί δίνοντας τα μοναδικά  τσουκαλάκια  που μου έφτιαχνε η μαμά, αλλά και ποτηράκια και  πιατάκια και μπρίκια, όλη την προίκα μιας μικρής νοικοκυράς.
Φαίνεται πως  ήμουν και λίγο παράξενη. Μου άρεσαν πιο πολύ αυτά τα πήλινα από τα παιχνίδια που είχα και  ας ήταν ωραιότερα και  μιμούνταν  επακριβώς τον κόσμο των μεγάλων. 
Αυτό το φλιτζάνι, το μοναδικό μιας και βαρέθηκα να φτιάξω το σετ που η μαμά επέμενε να έχω, ήταν το αγαπημένο μου.( Μέχρι σήμερα επιμένει να έχει σετ για όλα τα είδη των γυαλικών που βρίσκονται  σπίτι της!!!)

Θυμάμαι που λες, να πλάθω την άμορφη μάζα του πηλού και με λασπωμένα δάχτυλα -παρέα με τα λασπωμένα δάχτυλα της μαμάς να μπλέκονται με τα δικά μου,να τα κατευθύνουν-, προσπαθούσα να δώσω σχήμα, να λεπταίνω, να ισιώνω με νερό, να πλαταίνω,  να χαλάω  το σχήμα ξανά και ξανά, αλλά και να ξαναφτιάχνω το φλιτζάνι μου,  που για μένα ήταν διάσημο και περίτεχνο, μεγάλης συναισθηματικής αξίας. 

Μετά είχε σειρά το πιατάκι. Πάντα ένα φλιτζάνι συνοδεύεται από το πιατάκι. Το 'χω ακόμη αυτό, θέλω το πιατάκι κάτω από το φλιτζάνι μου όταν πίνω τον καφέ μου ή το τσάι μου.  Το πιατάκι ήταν εύκολο,  αλλά το χερούλι του με δυσκόλεψε πολύ, θυμάμαι. Δεν μπορούσα να φτιάξω αυτό το σίγμα τελικό που έφτιαξε η μαμά..........
πηγή

Αφού φτιάχτηκε, έπρεπε σύμφωνα με τις οδηγίες  της μαμάς, να μείνει στον ήλιο να στεγνώσει και να ξεραθεί για να γίνει ανθεκτικό. Μετά μου είπε να πάρω τα πινέλα μου και τις νερομπογιές και να το ζωγραφίσω. Τι; Άσπρο με λουλουδάκια; Μπα σε καλό της, τι λέει η  μαμά; Όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου θα έχει το φλιτζάνι μου. Δεν ξέρω για Πικάσο αλλά αν ζούσε το φλιτζάνι σήμερα, θα σου έδειχνα πόσο  ταλέντο πήγε χαμένο! 
Και μου πήρε ώρα πολύ να το τελειώσω....και κάτι του έκανε η μαμά όταν στέγνωσε και γυάλιζε. Έμαθα μετά ότι είχε βάλει λούστρο αλλά δεν μου το 'πε τότε, γιατί θα ήθελα να ανακατευτώ με λούστρα οπωσδήποτε!
πηγή

 Κάθε φορά που έπαιζα τις κουμπάρες, τσακώνονταν οι φίλες ποια θα πιει τον καφέ της στο πήλινο χοντροκομμένο φλιτζάνι μου. Βλέπεις, είχαν καταλάβει πόσο περηφανευόμουν που το είχα φτιάξει μόνη μου, που μόνο μαλλιοτράβηγμα  για χάρη του  δεν απόλαυσε  το φλιτζανάκι μου!
Το πρόσεχα πολύ για να είμαι ειλικρινής.Το κρατούσα σε κουτί φυλαγμένο και όχι στοιβαγμένο  μαζί με τα άλλα παιχνίδια μου. Ήξερα ότι σπάει και δεν ήθελα να πάθει κακό. Το σκούπιζα μετά από το- τάχα μου- πλύσιμο και το πρόσεχα σαν τα μάτια μου. Στην αρχή, κερνούσα τις φίλες και  το κρατούσα εγώ για να κάνουν πως πίνουν μπας και τους πέσει. Πέρασε ο καιρός και πέρασε και η λάμψη του πηλού.  Ίσως να με κούρασε ο φόβος μήπως σπάσει...  και έμεινε   να στολίζει το ράφι της κουζίνας της μαμάς, μέχρι τη μετακόμιση οπότε και έγινε θρύψαλα!

 
πηγή
Μη νομίζεις ότι τα κομμάτια του δεν τα συνόδευσαν τα δάκρυά μου!! Είχα μεγαλώσει λίγο και ντρεπόμουν  να  πω ότι κλαίω για το φλιτζάνι μου, αλλά η μετακόμιση που με απομάκρυνε   από τις φίλες μου ήταν καλή δικαιολογία αλλά και ένας ακόμη λόγος να τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι!!
Έζησε όμως  καλή ζωή το φλιτζανάκι μου. Έζησε παιδικές χαρές και παιχνίδια. Είδε  φίλες να μένουν   μαζί,  αλλά και νέες φίλες να προστίθενται στην παρέα. Είδε τσακωμούς  και κούρνιαζε στην αγκαλιά μου για να γλυτώσει από τα αδελφομαλώματα.  Άκουσε τραγούδια από παιδικά  χειλάκια αλλά  έμεινε και  μόνο του αρκετό καιρό όταν το σχολείο ήταν η πρώτη προτεραιότητα, όταν οι φίλες αργούσαν να φανούν . Γεύτηκε παιδική ξεγνοιασιά και άκουσε γέλια και φωνές,  μα πάνω από όλα ένοιωσε πώς  είναι να είσαι στο πρώτο βάθρο του ενδιαφέροντος για πολύ καιρό. 

''Σίγουρα θα απογοητεύτηκε που το βαρέθηκες''  παρατήρησε η κόρη μου όταν της διηγόμουν τα δικά μου παιχνίδια και παιδικά χρόνια. Δεν το χα σκεφθεί. Όμως, το  δικό μου μικρό φλιτζάνι  έγινε μέρος των δικών μου παιδικών αναμνήσεων. Και εξακολουθεί να είναι!
Μεγαλώνοντας έχω νταλαβέρι κάθε φορά με ένα συγκεκριμένο φλιτζάνι. Βλέπεις, ο καφές μου αποκτά καλύτερη γεύση αν τον πίνω στο ίδιο φλιτζάνι που  έχω διαλέξει μετά από σκέψη και προσοχή. Να είναι ωραίο, να είναι λεπτό, πορσελάνη φυσικά.  Και αν σπάσει; Αχ μέχρι να συνηθίσω το νέο φλιτζάνι μου ,ο καφές μου- ο ίδιος και απαράλλαχτος- χάνει τη γεύση του.
Πρέπει πάντως να σου ομολογήσω ότι πολύ συχνά ο καφές μου χάνει τη γεύση του....
Με είπες ζημιάρα; Έτσι με λένε!! Χαίρω πολύ!!

*Αυτή είναι η συμμετοχή μου στην υπέροχη ιδέα της Πέτρας μας, που   μας ενέπνευσε για να ταξιδέψουμε παρέα  με ένα φλιτζάνι.!

48 σχόλια:

  1. Α, πολύ μου άρεσε η ιστορία σου Άννα μου! Παιδικά χρόνια κι ύστερα που μεγαλώνουμε.......
    Μου έφτιαξες την ημέρα! την ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία μου και περισσότερο που σου έφτιαξε τη μέρα η ιστορία μου.
      Να σαι καλά κορίτσι μου
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Αννούλα μου
    Τι περιγραφή...πόσο μαγικά γίνονται
    τελικά τα παιδικά χεράκια πόσο ονειρικά!!!
    Ο καφές και τα σύνεργα του λατρευτά και σ' εμένα

    Σε φιλώ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου πάντα ένα παιδί, οποιοδήποτε παιδί, μαγεύει την ίδια τη ζωή!
      Σ'ευχαριστώ να σαι καλά
      Φιλιά και από εμένα

      Διαγραφή
  3. Κοίτα να δεις, που ένα φλιτζάνι μπορεί να κάνει τα μάτια μας να κλαίνε απαρηγόρητα, κι όμως πίσω από εκείνη την απώλεια -του φλιτζανιού- πάντα υπάρχει και κάποια άλλη απώλεια για να μας κάνει να βαλαντώσουμε.. Συγκινήθηκα Άννα, αλλά το σύνολο της παρουσίασης, με αποζημίωσε τα μάλα! Οι φωτό τέλειες! Μια φορά ήθελα κι εγώ να κάνω φωτιστικό με φλιτζάνια (έχω τόσα πολλά άλλωστε!) αλλά είμαι εντελώς άχρηστη με τις κατασκευές :( Καλημερούδια κι ευχαριστώ πολύ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευαισθητούλι μου είσαι και συ!!!! Χαίρομαι που αν και συγκινήθηκες αποζημιώθηκες από την παρουσίαση της δικής σου ιδέας!!! Έκανα το καλύτερο που μπορούσα, μια και το δικό σου δρώμενο μόνο το καλύτερο απαιτεί.
      Να σαι καλά και εγώ σ'ευχαριστώ πολύ
      ΥΓ Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος άχρηστος με κατασκευές. Επιμονή χρειάζεται για δοκίμασε............

      Διαγραφή
  4. Τι όμορφη ανάρτηση με υπέροχες αναμνήσεις και ακόμη πιο υπέροχες φωτογραφίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Αχτίδα μου να σαι καλά
      Τι κάνει η Κλώντη;
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή
  5. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου Άννα μου. Πίσω από το κλάμα για την απώλεια του φλιτζανιού, ίσως κρυβόταν και η απώλεια της παιδικής ηλικίας.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου δεν ξέρω αν το κλάμα είχε τόση προέκταση...είμαι ακόμη τύπος που δένεται με τα πράγματά του και ας είναι άψυχα!!!
      Να σαι καλά κορίτσι μου
      Φιλιά

      Διαγραφή
  6. Τα αγαπημένα αντικείμενα της παιδικής μας ζωής πάντα θα γεμίζουν τον χρόνο που περνάει πάνω μας.Στ΄αλήθεια πολύ όμορφη η ιστορία σου.
    Νάσαι πάντα καλά φίλη μου αγαπημένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Ντένη μου. Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια που πάντα εμψυχώνουν
      Να μου είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  7. Ότι κι αν διαβάσω σχετικά με φλυτζάνια
    με κεντρίζει και με κερδίζει.
    Μακάρι να είχε σωθεί το πήλινο σετάκι σου....
    όμως δεν πειράζει είναι ακόμη σώο μέσα στις αναμνήσεις σου.
    Η ιδέα του φωτιστικού με φλυτζάνια καταπληκτική....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μένα Φλώρα μου Θα ήταν λίγο παράξενο να ζήσει μέχρι σήμερα ένα πήλινο που δεν είχε καν ψηθεί.........αλλά όπως το λες ζει μέσα στις αναμνήσεις μου σαν να ήταν χθες!
      Και εμένα μ'αρέσει αυτό το φωτιστικό.........
      Ευχαριστώ που πέρασες από εδώ
      Καλή σου νύχτα

      Διαγραφή
  8. Ομορφες αναμνησεις! Κριμα που δεν το εχεις να μας το δειξεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι είναι κρίμα αλήθεια να μην μπορώ να σας το δείξω αλλά μην νομίζεις ότι ήμουν αγγειοπλάστης σπουδαίος!!!χαχαχα
      Ευχαριστώ για το σχόλιό σου
      Καλή σου νύχτα

      Διαγραφή
  9. Αυτή η δική σου ανάμνηση έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα , αυτή του καταδικού σου φλυτζανιού , του χειροποίητου , του ομορφότερου που έτσι ζει μέσα από τις παιδικές σου αναμνήσεις !!
    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Νικόλ μου πολύ το περηφανευόμουν που το είχα φτιάξει εγώ........γι αυτό και είχε γίνει διάσημο και περιζήτητο ανάμεσα στις φίλες μου!!!
      Να μου είσαι καλά
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή
  10. Τι υπέροχο ταξίδι στο παρελθόν γεμάτο αναμνήσεις ξεγνοιασιά και παιδική απλότητα, που αρκείται σε τόσο λίγα. Πάντα όμως είναι πλούσια σε τρυφερότητα και αγάπη. Μου άρεσε το φλυτζανάκι σου Άννα μου, κρίμα που έσπασε. Αλλά απ'ότι βλέπω σπασμένο ή όχι το έχεις γερό στη μνήμη και στη καρδιά σου μαζί με τόσα άλλα αγαπημένα του χθες!
    Υπέροχο και συγκινητικό!
    Καλό βράδυ κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Μαίρη μου ή μάλλον έτσι θα έπρεπε να είναι για όλους μας οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων: γεμάτες αγάπη και τρυφερότητα!
      Σ'ευχαριστώ για την ψήφο συμπάθειας στο φλιτζανάκι μου!!! Να σαι καλά
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  11. Τι ωραία ανάρτηση.
    Η ιδέα της Πέτρας, έφερε στο φως πολύ γλυκιές αναμνήσεις.
    Ήταν σαν να σας έβλεπα.
    Να είσαι καλά Άννα μου.
    Καλό βράδυ.
    φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι κάτι τέτοιες ιδέες έχει η Πέτρα μας και μας ξεσηκώνει!!! Είναι δυνατόν να μην ξυπνήσουν αναμνήσεις όμορφες;
      Να σαι καλά Ρένα μου
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή
  12. Ρομαντικό θα έλεγα και με πολλές αναμνήσεις το δικό σου ταξίδι Αννούλα μου
    Απολαυστικη αναρτηση, σα να ηπιαμε μιαζι καφεδακι ενιωσα και συζητησαμε
    Φιλια πολλα και την αγαπη μου ολη
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κικίτσα μου. Ναι,ξέθαψα τις αναμνήσεις μου και πάντα όταν σκαλίζεις όμορφες αναμνήσεις κάνεις ένα ρομαντικό ταξίδι.
      Να σαι καλά κορίτσι μου
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  13. Αχ οι παιδικες αναμνησεις.... πολυ γλυκο το κειμενο σου και υπεροχες φωτογραφιες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νοσταλγική, τρυφερή και πανέμορφη η βιωματική ιστορία του "δικού" σου μοναδικού φλυτζανιού Αννούλα, την απόλαυσα πραγματικά όπως και τις υπέροχες εικόνες που επέλεξες για να "ντύσουνε" το κείμενό σου, το αγαπημένο σου φλυτζάνι μπορεί να έσπασε και να μην υπάρχει πιά αλλά θα μείνει για πάντα άθραυστο και αγαπημένο στις αναμνήσεις σου....Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Κλαδία. Σ'ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου.Χαίρομαι που απόλαυσες διαβάζοντας και δεν βαρέθηκες...Σίγουρα στις αναμνήσεις μου υπάρχει ολοζώντανο το φλιτζανάκι μου
      Φιλιά και καλό Σ/Κο!

      Διαγραφή
  15. Πόσο υπέροχα μας ταξίδεψες Αννούλα μου, ανατρέξαμε σε παρόμοια παιχνίδια, ηλικίες και στιγμές!
    Είμαι σίγουρη πως οι δημιουργίες σου θα ήταν θαυμάσιες, οι ζωγραφιές ο πηλός σου και όλα, διότι κρύβουν όμορφες κι αθώες συμπεριφορές! Γράφεις καταπληκτικά, πήρα απίθανες εικόνες από τη διήγηση σου! Να είσαι καλά και πάντα ν' απολαμβάνεις τον καφέ με πλούσια γεύση ζωής!
    Να έχεις ένα ωραίο και χαλαρό Σαββατοκύριακο!
    Φιλάκια πολλά με μια ζεστή αγκαλιά!:))♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου καλή σου μέρα.Όμορφες οι παιδικές στιγμές και αναμνήσεις Κατερινάκι μου γι αυτό και τα ταξίδια σ'αυτήν την ηλικία είναι όμορφα
      Σ'ευχαριστώ για τα πάντα όμορφα λόγια σου
      Καλό Σ/Κο
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  16. Α Αννούλα μου!
    Κι εγώ πάντα έχω νταλαβέρι με μια κούπα.... Τα ίδια ισχύουν και για μένα!
    Και ζημιάρα είμαι... κι έσπασα την αγαπημένη μου κούπα κι ακόμα δεν το έχω καταπιεί!
    Πολύ χάρηκα την ιστορία σου !
    Τελικά είναι ωραίο αυτό το ταξίδι του φλιτζανιού!

    Φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου καλή σου μέρα Και εσύ ζημιάρα ε;; Άντε τώρα να καταλάβει κάποιος ότι δεν ευχαριστιόμαστε πάντα τον καφέ.........Χαίρομαι που σ'αρεσε η ιστορία μου
      Η ιδέα της Πέτρας μας είναι καταπληκτική γι αυτό και το ταξιδι του φλιτζανιού γίνεται τόσο διασκεδαστικό
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  17. Πολύ όμορφη και συγκινητική η ιστορία του δικού σου πήλινου φλυτζανιού, Αννα μου!!!!
    Κρίμα που έσπασε και δεν το έχεις ακόμα! Έχεις όμως την ανάμνησή του τόσο ζωντανή!!!
    Να έχεις ένα καλό Σαββατοκύριακο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μarie-Anne μου καλή σου μέρα. Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία του φλιτζανιού μου. Η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι αυτό το φλιτζανάκι που έφτιαξα σαν να ήταν χθες..
      Να σαι καλά και σ'ευχαριστώ που πέρασες από εδώ

      Διαγραφή
  18. Γεια σου γλυκιά ζημιάρα μου με τη γλυκιά ιστορία που μας γύρισε όλους στα παλιά!
    Φαντάζομαι τη στενοχώρια σου όταν έσπασε, μα όπως λες κι εσύ έζησε καλή ζωή και σε συντρόφευσε καλά όσο το είχες!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία μου. Ναι στενοχωρήθηκα φυσικά το είχα φτιάξει και μόνη μου...χοντροκομμένο ήταν αλλά ήταν κατάδικό μου. Τώρα βέβαια το '' μόνη μου'' σχετικό είναι αφού είχα καθοδήγηση, αλλά ξέρεις τα παιδιά πώς νοιώθουν όταν κάνουν κάτι....ε έτσι και εγώ.
      Να σαι καλά Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  19. Τι καλά που μέσα απ' το παιχνίδι της Πέτρας, άνοιξες το μπαούλο με τις αναμνήσεις σου και τις μοιράστηκες μαζί μας! Διάλεξες πολύ ιδιαίτερες φωτογραφίες που πλαισιώνουν υπέροχα την αφήγησή σου. Θυμήθηκα και τις δικές μου τις "ζημιές", τους γλυκούς καφέδες της νιότης και τα ξενύχτια πάνω απ' τα βιβλία με μια ζεστή κούπα καφέ στο γραφείο...
    Να'σαι καλά Αννούλα μου και καλό σαββατοκύριακο να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου η ιδέα της Πέτρας είναι καταπληκτική. Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Γράψε μας και συ τις δικές σου ''ζημιές''....γράφεις τόσο όμορφα!!!
      Όνειρα γλυκά Μαράκι μου

      Διαγραφή
  20. Θησαυρός οι αναμνήσεις σου Άννα μου ,μας ταξίδεψες στα χρόνια εκείνα που τα περισσότερα παιχνίδια μας ηταν αυτοσχέδια και απο υλικά που σήμερα δεν τους δίνουν καμιά σημασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Κατερίνα μου και τα ευχαριστιόμασταν περισσότερο από ότι τα σημερινά παιδιά, έτσι δεν είναι;
      Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  21. Τι νοσταλγική ανάρτηση στα παιδικά χρόνια... πόσα μου θύμισες!! (δικές μου κατασκευές με πηλό)
    Αυτή η μαγεία να κατασκευάζεις κάτι με τα δικά σου χέρια και τη βοήθεια της μαμάς, είναι αξεπέραστη!
    Φιλιά πολλά! Καλή εβδομάδα να έχεις! Και καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήλθες! Ώστε και συ με πηλό ε;; Είναι πραγματικά όπως το λες: μαγεία να κατασκευάζεις με τα χέρια της μαμάς για οδηγό! Γι αυτό και οι αναμνήσεις είναι έντονες, πιστεύω.
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Καλή σου μέρα και θα σε επισκεφθώ συντόμως

      Διαγραφή
  22. Mια τρυφεράδα απλώνεται απ΄ άκρη σ΄ άκρη στο κείμενό σου Αννούλα μου...
    Με ταξίδεψες καλή μου... σ΄εποχές που παίζαμε με τα χώματα...
    Να΄σαι καλά...
    Καλημέρα κι ένα φιλί...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αννιώ μου. Χαίρομαι που ταξίδεψες μια και το φλιτζάνι αυτό ήθελε!!! Σ'ευχαριστώ μάτια μου, να σαι καλά
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  23. Τα μαγικά χεράκια δημιουργούν έναν κόσμο ολόκληρο...!!!
    Πολύ τρυφερό, Άννα, γεμάτο εικόνες και θύμησες!!!
    Εξαιρετικές οι φωτογραφίες που επέλεξες!
    Καλό ΣΚ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή