Το καταφύγιο



Κατηφόρισε με το ποδήλατο  για δέκατη φορά αυτό το μήνα. Ήθελε να βρεθεί μόνος μακριά από τα βλέμματα,  στο δικό του καταφύγιο. Στο παλιό αρχοντικό που ο χρόνος είχε βαλθεί να δείξει τη δύναμή του.
Δεν  μπορούσε να μπει στο εσωτερικό του σπιτιού, αλλά η αυλή του πνιγμένη  στο πράσινο και αφημένη στη φύση, τον έκρυβε από τους αδιάκριτους.
Κάθισε στη συνηθισμένη του θέση, στο μαρμάρινο παγκάκι που ο χρόνος είχε σεβαστεί. Από πάνω του τα κλαδιά των δέντρων γεμάτα φύλλα τον προστάτευαν από τις αχτίνες του ήλιου. Ήταν περασμένο μεσημέρι όταν έφτασε.
Έπρεπε να σκεφθεί, να ηρεμήσει, να βγάλει αυτό το βάρος που του έσφιγγε το στήθος. Είχε χάσει τη δουλειά του, έψαχνε συνεχώς για  νέα  και είχε φτάσει στο σημείο να δεχθεί, "ό,τι δουλειά να ‘ναι αρκεί να πληρώνεται". .    Πόσο θα μπορούσε να  στηρίζεται  στη βοήθεια της μάνας του και στη  μικρή  της σύνταξη;
Να φύγει στο εξωτερικό μήπως; Του είχαν βρει δουλειά σε εργοστάσιο της Γερμανίας. Ή να δεχθεί  να δουλέψει στο ορυχείο της Σμύριδας και ας το  απεχθανόταν  τόσο;; Η μόνη έγνοια του ήταν τα παιδιά του….. η γυναίκα του  είχε ταξιδέψει στον ουρανό πριν δύο χρόνια.
Σήκωσε  τα μάτια ψηλά.  Το μόνο που είδε ανάμεσα από τα κλαδιά, ήταν τα ακροκέραμα, ξεφτισμένα από τα στοιχεία της φύσης να θυμίζουν αλλοτινές εποχές. 
Κοίταξε το γωνιακό ακροκέραμο. Το πιο καλοδιατηρημένο από όσα μπορούσε να δει . Στητό στη θέση του, παλεύει   κόντρα στον άνεμο, στον ήλιο και τη βροχή, με αντίπαλο το χρόνο  και την αφροντισιά. Η σκαλισμένη μορφή με τη γενειάδα τον κοιτούσε επιτιμητικά. Απόστρεψε το βλέμμα…
Ακούμπησε πίσω και έκλεισε τα μάτια. "Είδε" τη ζωή του τι όμορφα που κυλούσε με τη μικρή του εταιρεία να υπόσχεται ότι το κάθε αύριο θα ήταν καλύτερο. Ώσπου………. όλα  γύρισαν  ανάποδα.
Τα δάκρυα  κύλησαν χωρίς ντροπή  παρασέρνοντας στο διάβα τους όλο αυτό το βάρος που ένιωθε στο στήθος….
Ο ήλιος έδυε σιγά σιγά. Η σιωπή της εγκατάλειψης του φώναζε "κουράγιο"!  
Ήξερε  ότι η απομόνωση σ’ αυτό το σπίτι, κατόρθωσε να του αποσπάσει τις   μαύρες σκέψεις που  απειλούσαν  το πονεμένο  του μυαλό.
Το χάραμα τον βρήκε σ’ εκείνο το παγκάκι, τον βρήκε αποφασισμένο..
Ήταν η "στέγη" της δικής του οικογένειας. Ήταν και  το "ακροκέραμο" που προστάτευε αυτήν τη "στέγη" αλλά και την ομόρφαινε.  Γι αυτό θα   έμενε ορθός!
Θα πάλευε…..θα  βρει τον   τρόπο!!
Θα  φτιάξει  ξανά τη ζωή του, τη ζωή τους!
Τα παιδιά του τον χρειάζονται…..
  




Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις'' που διοργανώνει θαυμάσια η me (maria) στο mytripsonblog.
 Διαγωνίστηκε ανάμεσα σε θαυμάσιες συμμετοχές και ευχαριστώ όσους την ψήφισαν και διάβασαν την ιστορία μου, προϊόν φαντασίας, αλλά με την κρίση που βιώνουμε, μπορεί να έχει συμβεί και πραγματικά. Γι αυτό και το αισιόδοξο μήνυμα στο τέλος, επειδή πρέπει να παλεύουμε με δύναμη κάνοντας νέα αρχή αν χρειαστεί.
 Ας μη ξεχνάμε ότι  πολλοί συνάνθρωποί μας δεν κατάφεραν να διώξουν τις μαύρες σκέψεις που η οικονομική τους καταστροφή τους ''δώρισε'' και  που κυριάρχησαν τελικά της ζωής τους!
Ευχαριστώ θερμά την Μαρία μας  για την φιλοξενία και τη άψογη διοργάνωση!

20 σχόλια:

  1. Αννούλα μου καλημέρα
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου!!
    Όντως η αισιοδοξία δεν πρέπει να εκλείψει....

    φιλάκι και καλό σ.κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ελένη μου. Η αισιοδοξία είναι η μισή νίκη λέω εγώ...
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  2. Εννοείται ότι το λάτρεψα! Του έδωσα ένα ωραιότατο "3" επειδή δεν μπορούσα να του δώσω ακόμα παραπάνω! Μπράβο ρε Άννα, γλαφυρό, όσο και συγκινητικό αντάμα! Τα φιλιά μου και καλό σ/κ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Πέτρα μου. Χαίρομαι που σου άρεσε..
      Καλό σου βράδυ και ψηλά το κεφάλι!!!!!!!!

      Διαγραφή
  3. Φανταστική αφήγηση.
    Να σου ευχηθώ καλή επιτυχία.
    Καλό σου καλοκαίρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ντένη μου
      Καλά να περάσεις το καλοκαίρι σου
      Τα λέμε από Σεπτέμβρη
      Να σαι καλά

      Διαγραφή
  4. Με χαρά διάβασα μία ακόμα υπέροχη ιστορία σου! Κι έχεις δίκιο μπορεί να είναι και πραγματική για κάποιους. Υπέροχη και δίνει και ένα μάθημα ζωής. Δεν πρέπει παρ'όλες τις δυσκολίες να παραιτούμαστε. Ο άνθρωπος είναι αγωνιστής και πρέπει πάντα να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες σαν παλικάρι. Σ'ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενο. Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου ευχαριστώ πολύ. Πρέπει να παλεύουμε με όλες τις αντιξοότητες. Εξάλλου ο άνθρωπος πλάστηκε για να παλεύει με όλα...αρχής γενομένης με την ψήφο την Κυριακή
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  5. Ό,τι χρειαζόμουν για αυτή την ώρα!!!!!
    Καλό σου Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Αλεξάνδρα μου που ήταν αυτό που χρειαζόσουν........
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  6. Συγχαρητήρια για την ιστορία σου...με άγγιξε βαθιά γιατί πέρασα από αυτή τη θέση...γιατί ένιωσα όσα περιγράφεις και πόσα ακόμα που δεν περιγράφονται με λόγια!
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία να δουλέψει λίγο η φαντασία μας.
      Να σαι καλά και καλή συνέχεια
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  7. Πέρα για πέρα αληθινή Αννούλα μου η ιστορία σου!
    Πολύ δυνατή συμμετοχή!
    Μπράβο σου!
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Αριστέα μου. Συγχαρητήρια και σε σένα για τη Νεφέλη σου που τη λάτρεψα
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  8. Άννα μου μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία σου, δυνατή και γλαφυρή. Μου άρεσε το τέλος της με αυτό το "θα έμενε ορθός" και το 2αράκι μου ήταν το λιγότερο που μπορούσα να της δώσω.
    Φιλιά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ελένη μου. Η αισιοδοξία δεν πρέπει να λείπει από τον αγώνα με τη ζωή!
      Καλό μήνα να έχουμε
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  9. Το καταφύγιο σου Αννα μου ηταν απο τις ιστορίες που με συγκίνησαν με την αλήθεια τους... ..!!θα μπορουσε να ηταν μια ιστορία της διπλανης μας πόρτας.. μου αρεσε το αισιοδοξο παρα ταυτα μηνυμα της... να είσαι καλα καλο σου μηνα....φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ρούλα μου. Να είσαι καλά και πάντα αισιόδοξη! Μας χρειάζεται!!
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή