Μαβιά σύννεφα στο ''Παίζοντας με τις λέξεις''.


Η κα. Αργυρώ!!! Μια γλυκομίλητη γυναίκα, που σκόρπιζε χαμόγελα στον καθένα που θα καταδεχόταν - όπως συνήθιζε να λέει-να την καλημερίσει.
Η μοναξιά, της είχε χτυπήσει  την πόρτα. Έμεινε μόνη απ΄όταν έχασε το ταίρι της, ''νωρίτερα απ'ότι θα πρεπε'' αν και ο κος Σωκράτης είχε πατήσει τα 70!
Οι δουλειές στο σπίτι, τα τηλέφωνα στα παιδιά που ήταν κοντά αλλά μακριά, γιατί ''δεν προφταίνω μάνα'', έκαναν τη μοναξιά να παίρνει ένα χρώμα, που έσπαγε το μουντό γκρίζο.
Αλλά τα βράδια........ τότε η ησυχία στο σπίτι κραύγαζε αβάσταχτα.
Της  έλειπε......Της έλειπε η φωνή του, ''Αργυρώ πού είναι αυτός ο ρημαδοκαφές μου; '' Της έλειπε η μυρωδιά του, το φιλί του, γιατί ήταν τρυφερός ο μακαρίτης!
Τα παιδιά της δεν είχαν χώρο, μήτε χρόνο, δεν υπήρχε ούτε ένα  κενό στο τετράδιο της ζωής τους,  για να χωρέσει  η μάνα τους. Και εκείνη δεν παραπονιόταν.. Μα της έλειπαν  τα εγγονάκια της. Μια αγκαλιά τους ήταν αρκετή για να την κάνει ευτυχισμένη. Αλλά βλέπεις.......οι δυο της νύφες δεν ήθελαν πολλά πολλά με την πεθερά τους.  Ναι, έκανε το λάθος  στην πρώτη νύφη   να  της  πει ''Φρόντιζέ το γιο μου σε παρακαλώ Αθηνά μου  γιατί  αδυνάτισε''. Και αυτό ήταν. Γράφτηκε  στο περιθώριο της ζωής τους. Και η δεύτερη νύφη, κράτησε την ίδια γραμμή.
Οι επισκέψεις τους σπάνιες.  Μια τέτοια σπάνια μέρα ήταν η σημερινή.
Ο ουρανός ήταν γκρίζος αλλά ο δικός της  έγινε καταγάλανος, ο ήλιος της  έλαμπε. Όλη μέρα στην κουζίνα καταπιανόταν με όλες τις νοστιμιές που άρεσαν στα εγγονάκια της. Θα έρχονταν για  να μιλήσουν για κάποιο θέμα, της είπαν. Ένοιωσε τόση χαρά, που δεν αναρωτήθηκε.
Τα μαβιά σύννεφα γιγαντώθηκαν και αστραπές γέμισαν  τον ουρανό. Οι βροντές έκαναν τα τζάμια να τρίζουν.
Εκείνη, όταν πλησίαζε η ώρα, κάθισε  στο παράθυρο κοιτάζοντας έξω!  Στα χέρια της κρατούσε ένα βιβλίο, αλλά σήμερα δεν είχε καταφέρει να γυρίσει την επόμενη σελίδα. Η μπόρα ξέσπασε δυνατά και γρήγορα  και εκείνη ανησυχούσε μήπως δεν έλθουν!
Το φως έσβησε ξαφνικά. Έτρεξε να δει τι συμβαίνει, ούτε η γειτόνισσα είχε φως .  Άναψε κεριά. Η σκοτεινιά  του ουρανού έκανε το απόγευμα, νύχτα. 
Ανησυχούσε.... 
Αλλά να,  ήλθαν! Μπήκαν στο σπίτι με αγκαλιές για τη γιαγιά που είδε το φως να επανέρχεται και νόμισε ότι ήταν ο δικός της ήλιος που έλαμπε επειδή τους έβλεπε!
Και αφού γεύτηκαν τις νοστιμιές μίλησαν  για το λόγο της ........επίσκεψης..
Είναι δυνατόν;   Άκουσε καλά;   Να υπογράψει,  ήθελαν, για να κατεδαφιστεί η μονοκατοικία της....  ζητούσαν το οικόπεδο,  θα έπιαναν πολλά λεφτά, θα...
Κουνούσε το κεφάλι αρνητικά...''όχι''!!!
''Όχι '', τους ξαναφώναξε  με αγανάκτηση, όταν αντίκρυσε  το θυμό τους.....''Εδώ είναι η ζωή μου, οι αναμνήσεις μου''....
Ήξεραν την αγάπη της στο σπίτι αυτό, ήξεραν πώς ήταν δεμένο με τη ζωή της  κι όμως,έφυγαν αμίλητοι και θυμωμένοι!
Οικονομική ανάγκη δεν είχαν!!  Γιατί; 
Έσκυψε με πίκρα το κεφάλι βγάζοντας έναν αναστεναγμό!  
Πότε θα τους ξαναδεί;



Αυτή είναι η μία από τις δύο συμμετοχές μου στο ''Παιχνίδι με τις λέξεις'' της Μαρίας μας στο υπέροχο blog της  mytripssonblog 
Σ'ευχαριστώ θερμά Μαρία μου για τη φιλοξενία που όντως είναι άψογη.
Ευχαριστώ όλους όσους διάβασαν την ιστορία μου και όσους την ψήφισαν επίσης. Πέρασα θαυμάσια συμμετέχοντας σ'αυτό το δρώμενο.
Με το κόκκινο χρώμα είναι οι 5 υποχρεωτικές λέξεις που γύρω τους ''χτίζεται'' ένα διήγημα ή ένα ποίημα κάθε συμμετοχής.
Συγχαρητήρια και από εδώ στη νικήτρια Μαρία Κανελλάκη.
Συγχαρητήρια και σε όλους τους συμμετέχοντες. Πιστεύω ότι όλοι σας ήσασταν υπέροχοι!

18 σχόλια:

  1. Καλημέρα Αννούλα μου
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου
    που αναδείκνυε τόσα βαθιά συναισθήματα!!!


    Φιλάκι και καλή Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ελένη μου. Χάρηκα που έλαβα μέρος με τόσο αξιοπρόσεκτες συμμετοχές
      Καλή σου εβδομάδα

      Διαγραφή
  2. Άννα μου πολλά συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου! (και για την άλλη επίσης)
    Με γέμισε ανάμεικτα συναισθήματα...φαντάζομαι πως όταν θα γκρέμιζαν τη μονοκατοικία,θα την έκλειναν σε κανένα γηροκομείο εξακολουθώντας να μη θέλουν πολλά πολλά...τι να πω!!
    Φιλιά πολλά και σε ευχαριστώ πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για όλα Μαρία μου. Είσαι καταπληκτική οικοδέσποινα και ευχαριστήθηκα πολύ το διαγωνισμό.
      Η ζωή πάντα μας γεμίζει ανάμεικτα συναισθήματα...
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Η αλήθεια είναι πικρή !!!!!!
    Κρίμα στη μάνα , κρίμα και στα παιδιά της!!!!
    Καλογραμμένη η ιστορία σου Άννα μου κια βγαλμένη μέσα από τη ζωή!!!!!!
    Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Ρένα μου. Πολλές φορές λέμε κρίμα για τη μάνα και κρίμα για τα παιδιά στη ζωή μας...........μακάρι να μένουν τέτοια ζητήματα μόνο ως θέματα φαντασίας και να μη συμβαίνουν στη ζωή
      Καλή εβδομάδα με φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  4. Αχ με είχε πονέσει αυτή η ιστορία Άννα μου! Πολύ!
    Να μπορούσα να τα χαστούκιζα τέτοια παιδιά ( εγώ που είμαι κατά της βίας!)
    Σκιαγράφησες κάτι που ναι υπάρχει και το έκανες πολύ καλά!
    Μπράβο σου!
    Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέσα στη ζωή είναι όλα αυτά Αριστέα μου. Ευτυχώς που είναι της φαντασιας μου και θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι τόσο αληθινή η ιστορία .........ασε με να το ελπίζω!
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  5. Εντάξει. Πέρα από το τριάρι μου, να πω ότι έκλαιγα όταν το διάβαζα...:(( Αρνούμαι να διανοηθώ ότι υπάρχουν τέτοια παιδιά, όμως υπάρχουν δυστυχώς πολλά και γι' αυτό συγκινήθηκα πολύ... Αλλά οργίστηκα κιόλας παράλληλα. Να είσαι καλά Αννούλα μου. Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Πέτρα μου. Αλλά δεν ήθελα να κλάψεις....Και εγώ αρνούμαι να διανοηθώ ότι είναι αληθινή μια τέτοια ιστορία.....
      Σ'ευχαριστώ ξανά
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  6. Είναι η δεύτερη φορά που θα βάλω το σχόλιό μου!
    Δεν δημοσιεύτηκε το πρώτο, παρόλα αυτά αν το δεις σβήστο!
    Η ιστορία σου ξαναλέω, είναι φοβερά όμορφη. Είναι ρεαλιστική και πέρα για πέρα συγκινητική και υφασμένη με τον δικό σου μοναδικό τρόπο, που μου αρέσει να διαβάζω!
    [Καλά μιλάμε, ότι αυτά τα παιδιά θα τα είχα πλακώσει στις μπουνιές]!
    Τέλος πάντων, το ευχαριστήθηκα γιατί όση ώρα διάβαζα, τα πλάκωνα κιόλας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. χαχαχαχα ώστε τα πλάκωνες ε;;; Πω πω μια ιστοριούλα έγραψα και προκάλεσα τόσα συναισθήματα και αντιδράσεις;;; Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά εύχομαι να εκτονώθηκες με τις ....φανταστικές μπουνιές.
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ όμορφη η ιστορία σου καλή μου Αννούλα.
    Να ευχηθώ καλή επιτυχία.
    Εγώ αναρρώνω αργά αλλά καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγνώμη που άργησα να απαντήσω.....Καλά να είσαι Ντένη μου και σιδερένιος.
      Σ'ευχαριστώ πολύ που διάβασες την ιστορία μου
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  9. Πολύ αξιόλογη η ιστορία σου με πολλά μηνύματα, Άννα μου!
    Νομίζω πως κάπου έγινε λάθος και δεν πέρασε στα παιδιά η σημασία των διακριτών ρόλων
    στα απαιτητά θέλω και στα διεκδικώ, στα εκτιμώ και στα σέβομαι.
    Ασφαλώς και είναι θέμα χαρακτήρος των παιδιών και θυμώνω, όταν αντικρίζω τέτοιου είδους
    καταστάσεις, που αγνοούν τους γονείς ως προς τα προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα!
    Στη ζωή όμως συμβαίνουν και αυτά, δυστυχώς.
    Να είσαι καλά Αννούλα μου και να έχεις ένα γλυκό απόγευμα!
    Φιλιά πολλά με μια αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου γιατί σε χάσαμε;; Χαίρομαι όταν σε βλέπω..........Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Έτσι συμβαίνει και στη ζωή Κατερίνα μου. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι, όλο και περισσότερο αγνούν τους γονείς τους και παρουσιάζουν ΄μόνο διεκδικήσεις. Σημεία των καιρών;;;;;;;
      Τι κάνει η κόρη σου; Γύρισε;;;
      Καλή σου μέρα και καλό Σ/Κο

      Διαγραφή