♫ ♩ ♬ ♫ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ ♫ ♩ ♬ ♫

πηγή

Αγαπώ πολύ τα ταξίδια..............κοντινά ή μακρινά. Τ' αγαπώ τόσο πολύ που αν ήταν εφικτό θα κυκλοφορούσα με ένα σακίδιο  στην πλάτη. Τώρα βέβαια το
σακίδιο είναι υπερβολή μια και πάντα χρειάζομαι βαλίτσα και μάλιστα μεγάλη....

Αφορμή για αυτό το ταξίδι σήμερα, που έκανα πριν καιρό, ήταν η πρόσκληση της Petras, μια και
                               '' το ταξίδι είναι κάτι σαν πόρτα             
                από όπου βγαίνεις από την πραγματικότητα                
              για να μπεις σε ένα χώρο ανεξερεύνητο                     
                               που μοιάζει με όνειρο.                                          
                                                                  Γκυ Ντε Μωπασάν''
Το ταξίδι αυτό δεν ήταν όμως μόνο για πάρτη μου......παρέα μου ο άντρας μου φυσικά.
Μια φορά λοιπόν, πριν κάμποσο καιρό, ετοιμαζόμουν για την Αυστραλία. Ήταν Δεκέμβρης, χειμώνας δικός μας, καλοκαίρι στην άλλη άκρη της γης........
Ετοιμασίες, βίζες, να τακτοποιηθούν τα παιδιά, οι δουλειές, το σπίτι και να ενημερωθούμε για το τι επιτρέπεται να πάρουμε μαζί μας και τι απαγορεύει, ή απαγόρευε τότε, η Αυστραλία, τι θα δούμε, το πώς και το πού για το κάθε τι......Ενημερωθήκαμε λοιπόν και........22 ώρες αεροπορικώς!!!!!!!!!!!!!
Φοβερό να βρίσκεσαι καθισμένος τόσες ώρες σε μια θέση αεροπλάνου! Μια στάση στις 10 ώρες στη Σιγκαπούρη...Ώπα...να μια ευκαιρία να πάμε εκεί που θέλαμε τόσο καιρό και δεν είχαμε την ευκαιρία.
Αποφασίστηκε!  Βρήκαμε γραφείο ταξιδίων για να κλείσουμε ξενοδοχείο, τακτοποιήσαμε συνάλλαγμα, βγήκαν τα καλοκαιρινά, οι βαλίτσες ετοιμάστηκαν,  και όταν ήλθε η ώρα .............. φύγαμε χωρίς τύψεις για τα παιδιά που μένουν πίσω, για τους δικούς μας που τους φορτώσαμε τις ευθύνες μας, με τη χαρά μικρού παιδιού στις αποσκευές μας!!
Οι ώρες μέσα στο αεροπλάνο πέρασαν με την προσμονή της άφιξης, με διάβασμα, κουβέντα, μουσική, προσπάθεια για ύπνο- αλλά το βλέφαρο δεν έκλεινε-, με βόλτα στο στενό χώρο του αεροπλάνου για να πάμε πίσω πίσω να χαζέψουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, μια και ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, και να διαφωνήσουμε μεταξύ μας αν η σκόνη που βλέπουμε κάτω στη Σαουδική Αραβία ήταν από τζιπ ή φορτηγό.......
Άφιξη αργά το βράδυ στη Σιγκαπούρη.......
Πρώτη εντύπωση: ένα τεράστιο αεροδρόμιο, υπερπολυτελείας με καταπληκτικές συνθέσεις λουλουδιών σε κάθε σημείο του χώρου..........και τα λουλούδια;;;Ορχιδέες!!!!!  Μια πανδαισία από όλα τα χρώματα του υπέροχου αυτού λουλουδιού. Δεν γινόταν να μην το αγγίξω..... ενώ απαγορευόταν συγχρόνως........έπρεπε να πεισθώ ότι οι ορχιδέες  ήταν αληθινές!
Χαζέψαμε αρκετά.........και βγαίνοντας από το αεροδρόμιο στο τσακ προλάβαμε τον κύριο με την ταμπέλα του ξενοδοχείου που έγραφε το όνομά μας να μας περιμένει.
Δεύτερη εντύπωση: Το ξενοδοχείο μια μικρή πολιτεία........πολλών αστέρων.....με ευγενέστατους υπαλλήλους και το μπουφέ του πρωινού, αν και έπρεπε να τον περπατήσω αρκετά για να τον δω όλο, άνευ σημασίας για μένα που  δεν ρισκάρω να δοκιμάσω αυτά τα πιάτα με τα μαυριδερά  περιεχόμενα και τις σκουροκόκκινες σάλτσες τους..............
Ξημέρωσε και εφοδιασμένοι με χάρτες αρχίσαμε το σεργιάνι. Εποχή των βροχών ήταν τότε, και πολύ υγρασία και ζέστη.
Τρίτη εντύπωση: Καθαριότητα!!!!!!!!!! Πεντακάθαροι δρόμοι, ούτε φυλλαράκι κάτω, με τασάκια για τους καπνιστές--αυτά τα ψηλά που έχουν κάποια κτίριά μας αλλά στην πολυτελή εκδοχή τους-....στα πεζοδρόμια, ανά μερικά μέτρα και ένας. Απαγορευόταν το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους, από τότε. Και θυμάμαι ότι έγραφε 600 δολάρια πρόστιμο στους παραβάτες.
Είδαμε πάρκα...........πολλά πάρκα θεματικά, με λουλούδια, με πουλιά, μέχρι με κροκόδειλους, φυσικά με εισιτήριο και επισκεφθήκαμε όσα προλαβαίναμε.
Και πολυκαταστήματα! Πολλά..............κάθε βήμα και ένα ............πολυτελείας, που έβρισκες μέσα από σάντουιτς μέχρι μαργαριτάρια με το μέτρο!!
Γεμάτη η Σιγκαπούρη με κάθε είδος που θα ήθελες να αγοράσεις στη μισή τιμή από ότι ήταν τότε στη χώρα μας.............και να έχουμε περιορισμό αγορών!!!!!!!!!!! Το βασίλειο του αφορολόγητου............
Τέταρτη εντύπωση: Τα ταξί! Μια ιστορία όχι για τους Έλληνες.............Τα ταξί τα είχαν εταιρείες. Κανένα δεν σταματούσε αν σήκωνες το χέρι  και βρισκόσουν εκτός πιάτσας και εκτός σειράς, ακόμη και αν ήσουν με σπασμένο πόδι   ή με παιδί στην αγκαλιά.....Υπήρχαν συγκεκριμένες θέσεις που έπρεπε να περιμένεις  τη σειρά σου. Συνήθως μπροστά στα πολυκαταστήματα, υπήρχε μπάρα που χώριζε την τεράστια, έτσι και αλλιώς είσοδό τους, από τους πελάτες του ταξί. Και περίμενες υπομονετικά τα ταξί που έρχονταν- είναι η αλήθεια- το ένα πίσω από το άλλο συνεχώς. Έχω ξαναγράψει σε άλλο ποστ την προσπάθεια του Έλληνα και καθόλα ήρεμου άντρα μου να με πείσει ότι πρέπει να μιλήσω στον οδηγό και να του συστήσω να μη σπαταλά χρόνο παίρνοντας έναν έναν επιβάτη αλλά να συνδυάσει διπλές ή τριπλές κούρσες..........Ελληνική νοοτροπία βρε παιδί μου!!!!!!!!! Και φυσικά έπαιρνες το ταξί που σε πήγαινε στον προορισμό σου, και αν ήθελες να συνεχίσεις, με μια μικρή στάση, με το ίδιο ταξί, δεν γινόταν....Πχ ήθελα να πάρω το ταξί να περάσουμε από το ξενοδοχείο να πάρω κάτι που ξέχασα και να συνεχίσουμε.. μπορούσα;;; Όχι δεν μπορούσα. Έπρεπε να πληρώσω γι αυτήν την κούρσα και μετά να πάω στην πιάτσα που κάθε ξενοδοχείο είχε, να περιμένω το επόμενο ταξί για να συνεχίσω. Και τι δεν του είπα του ανθρώπου να τον πείσω...Θα είχε κυρώσεις, μου είπε, αν έκανε κάτι τέτοιο γιατί απαγορευόταν!!!!
πηγή

Επισκεφθήκαμε και το νησί Σεντόζα, ένα από τα μεγαλύτερα της Σιγκαπούρης  και που ήταν και αυτό φτιαγμένο για τους τουρίστες. Πάρκο μεγάλο με εισιτήριο φυσικά και με το ενυδρείο του με ένα σωρό θαλάσσια ζώα, τρενάκι σε ψηλές ράγες που πήραμε και μας γύρισε σε όλο το νησί, τελεφερίκ από και προς τη Σιγκαπούρη, όλα στην εντέλεια να λειτουργούν αλλά και για να εισπράττουν έσοδα από τους τουρίστες επισκέπτες.
Πέμπτη εντύπωση: Οι καφετέριες. Θα σου εξηγήσω....Αφού περπατήσαμε αρκετά ειδικά την πρώτη μέρα που ήμασταν και αμάθητοι από τα κατατόπια,θελήσαμε να πιούμε καφέ. Να σου πω πρώτα,ότι κάθε τόσο ξεσπούσε βροχή στα ξαφνικά και σταματούσε επίσης ξαφνικά και επίσης να σου πω ότι οι μόνοι που τρέχαμε ήμασταν εμείς οι ξένοι.........γιατί υπήρχαν και πολλοί άλλοι τουρίστες κυρίως Ευρωπαίοι....ενώ οι ντόπιοι ήρεμοι άνθρωποι βρε παιδί μου....Ειδικά οι κυρίες, που ήταν πολύ καλοντυμένες, άνοιγαν την τσάντα τους, έβγαζαν μια σακουλίτσα και από μέσα έπαιρναν την ομπρέλα τους. Μετά το πέρας της βροχής, την έκλειναν και ξανά στη σακούλα και στην τσάντα. Ήρεμα, ήσυχα..
Λοιπόν ώρα για καφέ. Υπέροχες καφετέριες.........όλες μία και μία αλλά δεν είχαν τραπέζια έξω.......Την πρώτη μέρα λοιπόν επισκεφθήκαμε μερικές που συναντήσαμε και μας άρεσαν, αλλά, η αλυσίδα μπροστά στην είσοδο που σε οδηγούσε στη σειρά σου για να περιμένεις να αδειάσει κάποιο τραπέζι ήταν ανασταλτικός παράγοντας. Δηλαδή, θα μπω στην καφετέρια, θα περιμένω στη σειρά στην ειδική μπάρα που χώριζε είσοδο- έξοδο, και θα περιμένω ποιος θα φιλοτιμηθεί να φύγει για να πιω καφέ;;;;;;;;;;; Αποκλείεται........Και πες ότι βρήκα τραπέζι..........θα βλέπω ανθρώπους στη σειρά και θα κάθομαι αμέριμνη να πίνω τον καφέ μου;; Μπα, ξανά αποκλείεται.............
Έτσι ψάξαμε και βρήκαμε καφετέρια στα μέτρα μας και έξω, σε χώρο με πολύ πράσινο και ομπρέλες. Ωραίος καφές, τον απολαμβάναμε αλλά, άρχισε να βρέχει. Και μη φανταστείς απλή ψιχάλα, νεροποντή φαντάσου και θα με δεις πως πετάχτηκα και εγώ και οι άλλοι τουρίστες, πως μπήκαμε στο κέντρο της αδιάβροχης ομπρέλας με τις τσάντες μας για να μη βραχούν..........γελώντας φυσικά!!!!!!!!!!
Α..........και να σου πω ότι για όλες μας τις αγορές έπρεπε να κάνουμε παζάρια. Είχαμε γνώση του εθίμου τους...............και πραγματικά, λάτρευαν τα παζάρια, τα λάτρεψα τελικά  και εγώ που γενικώς τα αντιπαθώ.
Έκτη εντύπωση: Η κινέζικη συνοικία......Με τα μικρά τους οικήματα, με τους ναούς τους, τους δράκους και τις παγόδες, τα τρίκυκλα με τους οδηγούς που σε πάνε βόλτα και φυσικά με την αγορά τους που έβρισκες κάθε τι......ό,τι ήθελες. Και μεταξωτά..............υπέροχα, λεπτεπίλεπτα με όμορφα χρώματα, με σχέδια ζωγραφισμένα στο χέρι. Με ινδικά στοιχεία που ανακατεύονται με τα κινέζικα........με ευγενικούς ανθρώπους αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, αγέλαστους.
Έβδομη εντύπωση: Πολυόροφες οικοδομές κατοικιών...........χωρίς μπαλκόνια με παράθυρα που είχαν κάτι παράξενα συστήματα για να απλώνουν τα ρούχα τους. Απρόσωπες, άκομψες κατά τη γνώμη μου.........που με έκαναν να λατρέψω τις απαίσιες δικές μας πολυκατοικίες.
Όγδοη εντύπωση: Αυτοκίνητα πολυτελείας!!!!!!!!!! Και δεν θυμάμαι να είδα ούτε μία μοτοσυκλέτα.................
Ένατη εντύπωση: Δεν είδαμε ούτε ένα σκύλο.......ούτε κάποιον ντόπιο να τον κρατά από λουρί. Είδαμε γάτες, αλλά όχι σκύλους. Ούτε έναν!!! Και από τη στιγμή που το συνειδητοποιήσαμε.................πάψαμε να τρώμε λουκάνικα!!!!!!! Μη γελάς.............δεν είμαι της δοκιμής φαγητού και ό,τι να' ναι....απαπαπα!!
Δέκατη εντύπωση: Το μετρό της, ή ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος γιατί μετρό δεν το λένε. Και εκεί πεντακάθαρα όλα, ούτε γκράφιτι, ούτε σκουπιδάκι. Και πολλές γραμμές, εξωτερικές. Με εισιτήρια που βγάζουν μηχανήματα και δέχονται ό,τι νόμισμα έχεις στο πορτοφόλι σου. Σου δίνουν ρέστα και σου ισιώνουν μάλιστα το χαρτονόμισμα αν είναι τσαλακωμένο...............
Πολύ όμορφα περάσαμε............Πολυλόγησα βέβαια αλλά σου είπα μόνο τα μισά...Δεν σου είπα για τους υπέροχους ναούς που συναντάς στο διάβα σου, για το πράσινο-δέντρα και λουλούδια- που έχει το νησί, για τους παπαγάλους που δίνουν παράσταση θεατρική, για το πόσο μοντέρνα  δυτικού τύπου είναι η Σιγκαπούρη, αλλά με πολλά ασιατικά στοιχεία που της δίνουν τόσο χρώμα!!!!
Α..........δε σου είπα για τις μεγάλες λεωφόρους της με τις 4 λωρίδες κυκλοφορίας και για τη μεγάλη κίνηση που έχει..........αλλά θα σου πω τώρα που το θυμήθηκα, για τη μέρα που περιμένοντας στο φανάρι να ανάψει το πράσινο των πεζών για να περάσω μια τέτοια λεωφόρο, κατέβασα το δεξί μου πόδι από το πεζοδρόμιο...Ασυναίσθητα..........αυθόρμητα..........και συζητώντας με τον άντρα μου δεν είδα αμέσως όλες τις σειρές τα αυτοκίνητα να έχουν σταματήσει ενώ είχαν πράσινο .............δεν κατάλαβα αμέσως ότι η αιτία ήταν η προβολή του κουντεπιέ μου στη λεωφόρο..............Και όταν το κατάλαβα και μαζεύτηκα, όλα τα αυτοκίνητα ξεκίνησαν. Κανένας δεν μου έκανε παρατήρηση, κανένας δεν κόρναρε, κανένας δεν έκανε άσεμνη χειρονομία.........και αυτό με έκανε να αισθάνομαι πιο άσχημα. Άλλη μια φορά το έχω κάνει, εσκεμμένα πάντως, στην Ελβετία στη Βέρνη και σταμάτησαν πάλι τα αυτοκίνητα.Ήθελα να δω πώς συμπεριφέρονται οι οδηγοί στους πεζούς. Δεν το τόλμησα ποτέ εδώ στη χώρα μας γιατί  ξέρω ότι θα έμενα χωρίς πόδι, αλλά ούτε στην Ιταλία το δοκίμασα γιατί ............ξέρεις τώρα για την ''ούνα φάτσα.........'' ε......τον φόβο τον είχα και εκεί! Όμως, αν προσπαθήσεις να περάσεις απέναντι, όπως εδώ, στη μέση της λεωφόρου, μπορεί να σε πατήσει κάποιο αυτοκίνητο.....δεν σταματά κανείς!!
Α...θα σου πω και για τους εμπόρους που φώναζαν την πραμάτεια τους και άκουγα σε όλες τις γλώσσες το κάλεσμα των πελατών.....Κάποια στιγμή άκουσα ''έλα μαμά, έλα, πάρε καλό'' και προσπαθούσα να καταλάβω .........ποια γλώσσα είναι αυτή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Όμως, ο χρόνος έτρεχε σαν το νεράκι, όπως σε όλες τις όμορφες στιγμές και έφτασε  η ημέρα της αναχώρησης.
Το ταξίδι τελείωσε και έγινε  για μένα, μια ανάμνηση αξέχαστη, ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε και που έκανε την επιστροφή στην πραγματικότητα να είναι ομορφότερη.
Η μαγεία του ταξιδιού ποτέ δεν τελειώνει ακόμη και όταν γίνεται ανάμνηση!!!


Μάθημα αγωγής του πολίτη..........

πηγή

Υπάρχουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες που με προβληματίζουν κάθε φορά, μα κάθε φορά.
Θα σου εξηγήσω για να καταλάβεις.
Γυρνώντας από Κεφαλλονιά, πήραμε το φέρι φυσικά, που ήταν γεμάτο κόσμο και αυτοκίνητα. Πούλμαν της γραμμής και φορτηγά, ΙΧ πολλά, γέμισαν και τους δυο ορόφους του γκαράζ του πλοίου. Σκέψου ότι δεν μπορούσα να περάσω ούτε ανάμεσα στα παρκαρισμένα ΙΧ.
Ήλθε η ώρα της αποβίβασης. Το δικός αμάξι ήταν στον επάνω όροφο. Ξεκίνησε να αδειάζει το κάτω γκαράζ πρώτα με τα λεωφορεία και φορτηγά.
Ο υπάλληλος του πλοίου με τη φωσφοριζέ μπλούζα ήταν στην μπάρα εξόδου να κατευθύνει ποιο αυτοκίνητο θα φύγει πρώτο και να δίνει οδηγίες για το πώς θα βγει ο  κάθε οδηγός χωρίς προβλήματα.
Ένα τέταρτο κάναμε να βγούμε από τη θέση που είχαμε παρκάρει.
Σε κάποια στιγμή ο άντρας μου παρατηρεί: '' Αν δεν ήταν ο κύριος του πλοίου μπροστά να μας κατευθύνει, θα είχαμε στριμωχτεί, όλα τα αυτοκίνητα, μπροστά στην μπάρα εξόδου και θα ακολουθούσαμε οι επόμενοι, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κάνουμε ούτε μπρος ούτε πίσω εγκλωβισμένοι στην έξοδο'' και χαμογέλασε.
Το βρίσκεις αμελητέο μήπως;;; Μια μικρή λεπτομέρεια άνευ αξίας;
Εμένα με προβλημάτισε.......''Δηλαδή θες να πεις ότι χρειαζόμαστε και στο γκαράζ του πλοίου τροχονόμο;;; Θες να πεις ότι κανένας δεν θα σεβόταν τη σειρά του άλλου και δεν θα έδειχνε υπομονή περιμένοντας τη δική του σειρά;;;''του είπα.
Λες έτσι να συνέβαινε;
Πιθανόν σκέφτομαι.........είναι πολύ πιθανό να δημιουργόταν κομφούζιο στην έξοδο, γιατί ... αλήθεια γιατί;
Γιατί βιαζόμαστε τόσο πολύ να είμαστε οι πρώτοι όταν δεν είναι η θέση μας πρώτη;; Γιατί δεν δείχνουμε υπομονή;
Τι φταίει;; Δεν έχουμε εξασκήσει τον εαυτό μας στην υπομονή;; Είναι η έλλειψη σεβασμού στον συνοδοιπόρο μας;
Είναι θέμα νοοτροπίας;
Ή μήπως φταίει το νευρικό μας σύστημα που μας κάνει οξύθυμους;;
Ψάχνω δικαιολογίες έτσι;;; Η αλήθεια-πιστεύω- είναι μία:
 χρειαζόμαστε εξαρχής να κάτσουμε ''στα θρανία'' διδασκόμενοι από το Α τον οδηγό του καλού πολίτη. Η πολιτική αγωγή ήταν μάθημα στα σχολεία κάποτε.............και ποτέ δεν της δώσαμε την δέουσα σημασία. Και όμως χρειάζεται να τη διδαχθούμε επιμελώς μπας και αλλάξουμε νοοτροπίες και στάση ζωής.
Έτσι μόνο θα ελπίζουμε για πρόοδο της πατρίδας μας.
Τι λες; 

Εορταστικές ημέρες στο νησί μου!

Χριστός Ανέστη!!!!!!! Χρόνια πολλά και καλά σε όλους!
Πέρασε και το Πάσχα που φέτος ήταν χειμωνιάτικο για τις περισσότερες περιοχές της πατρίδας μας. Σε μας στην Κεφαλλονιά, ήταν τόσο το κρύο και η συνεχής βροχή με τον αέρα αντάμα, που αντί να βάψω αυγά ήμουν έτοιμη να στολίσω χριστουγεννιάτικο δέντρο!





Όλη τη Μεγαλοβδομάδα έβρεχε καταρρακτωδώς και τις ώρες τις ανάπαυλας,  τα σύννεφα μας προετοίμαζαν για νέα  καταιγίδα. Το κρύο τσουχτερό, και η ομίχλη απίστευτη. Ορατότης στα λίγα μέτρα μόνο......
Όμως και επιτάφιο πήγαμε και βόλτες κάναμε και το Πάσχα στο Αργοστόλι ήταν χαρά Θεού.
Και μέσα σ'όλη αυτήν την κακοκαιρία, το ίντερνετ είχε πάει διακοπές σε ηλιόλουστα μέρη. Έτσι, αφέθηκα να ασχοληθώ με ό,τι αγαπώ, ζωγράφισα και ανακαίνισα καθρέφτες και μικροέπιπλα, ντεκουπάρισα και ετοίμασα και 4 μικρές κατασκευές για το νέο μπαζάρ της Δράσης που έχει αναλάβει η Αννιώ μας για τον Οκτώβριο........Όχι μην το λες, δεν έχουμε καιρό........βλέπω το χρόνο να κυλά τόσο γρήγορα σαν να ρουφά τις ώρες της ημέρας με βιασύνη.........Κοίτα πώς πέρασαν κιόλας οι γιορτές!!!!
Όταν θα είναι έτοιμες για να ταξιδέψουν στην Κοζάνη θα σου τις δείξω τις κατασκευές μου.
Προς το παρόν, κοίτα λίγες φώτο από την πασχαλιάτικη εξόρμησή μου...... Σου το είχα υποσχεθεί..........
Το λιθόστρωτο στο Αργοστόλι το Μ Σάββατο με τις δάφνες σκορπισμένες σε όλο τον πεζόδρομο.
Εδώ είναι έξω από την εκκλησία του Αγ Σπυρίδωνα που έκανε την πρώτη Ανάσταση στις 12 το μεσημέρι του Μ.Σαββάτου. Ένα παλιό έθιμο που αναβιώνει ο ναός στο λιθόστρωτο και σπάνε κιούπια για να διώξουν το κακό όπως λέει το έθιμο. Δεν προλάβαμε αυτήν την Ανάσταση γιατί μας έπιασε η ομίχλη στο δρόμο και πηγαίναμε σημειωτόν. Όμως είδαμε τα πυροτεχνήματα, τα σπασμένα κιούπια και τις δάφνες παντού. Είδαμε και τα χορευτικά στην πλατεία της Καμπάνας με πολύ κόσμο να παρακολουθεί τους Κεφαλλονίτικους χορούς, όπως ο μπάλος.


Και οι δυο παραπάνω φωτογραφίες είναι από την Κυριακή του Πάσχα που το Αργοστόλι είχε γεμίσει τουρίστες από τα δυο αυτά κρουαζιερόπλοια. Το ένα μάλιστα το 7οροφο δέσποζε στο λιμάνι τραβώντας τους ερασιτέχνες φωτογράφους............σαν και μένα!


Να και ένα κτίριο που ένιωσε για τα καλά το σεισμό. Το αρχαιολογικό μουσείο στο Αργοστόλι, τραυματισμένο, μένει κλειστό για το κοινό. Οι υποστυλώσεις μαρτυρούν ζημιές που εύχομαι να επισκευάζονται.

''Η ιστορία των Επτανήσων στεφάνωσε τους αξιους''λέει το μνημείο και αναφέρει ονόματα, όσων από το κόμμα των Ριζοσπαστών τότε, επί αγγλικής κυριαρχίας, πολέμησαν και μέχρι του τέλους αγωνίστηκαν για την ένωση με την Ελλάδα.
Τα Επτάνησα ξέρουμε ότι άλλαξαν πολλά χέρια μέχρι να ενωθούν με την Ελλάδα. Διάφοροι Φράγκοι και Ενετοί  ηγεμόνες τα σφετερίστηκαν. Γάλλοι και Άγγλοι συνέχισαν στον ίδιο καμβά, ενώ οι επαναστάσεις του πληθυσμού των νησιών ήταν συνεχείς. Οι Ενετοί τα κράτησαν 3 αιώνες και είναι εκείνοι που έφεραν το λίμπρο ντόρο όπου καταγράφονταν οι ευγενείς, ενώ ο λαός πλήρωνε βαρείς φόρους. Μετά έρχονται οι Γάλλοι που, η αλήθεια είναι, έγιναν δεκτοί με εκδηλώσεις έξαλλες εκ μέρους του λαού των νησιών, που έκαψαν το λίμπρο ντόρο και περούκες και οικόσημα και περγαμηνές-ενετικά σύμβολα-, ενώ φύτευαν πλατάνια που το δέντρο αυτό είναι σύμβολο της δημοκρατίας.Όμως οι φόροι που επέβαλλαν και οι Γάλλοι εξαιτίας των πολέμων τους ήταν δυσβάστακτοι και μεγαλύτεροι των Ενετών. Για 7 χρόνια μετά είναι η Επτάνησος Πολιτεία, αυτόνομο κρατίδιο που ήταν υπό την προστασία των Ρώσων αν και ανήκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Μετά τα 7 χρόνια ξανά οι Γάλλοι πήραν τα νησιά που όμως άρχισαν σταδιακά να τα χάνουν ένα ένα και τα κέρδιζαν οι Άγγλοι. Όλα τα χρόνια της Αγγλοκρατίας σημαδεύονται από συχνές και άκαρπες εξεγέρσεις του λαού που πνίγονταν στο αίμα. Το 1862 τα Ιόνια νησιά ενώνονται με τη ''μητέρα Ελλάδα'' (εδώ μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία των Επτανήσων με λεπτομέρειες)
Το κάστρο του Αι Γιώργη που ορθώνεται πάνω από τα Περατάτα, έξω από το Αργοστόλι. Οι υποστυλώσεις και οι κατασκευές που συγκρατούν τους ογκόλιθούς του, μαρτυρούν τα επακόλουθα του σεισμού.
Περνώντας την απαγορευτική ασπροκόκκινη κορδέλα που έκλεινε την είσοδο και βάζοντας τη φωτογραφική μηχανή μέσα από τα κάγκελα της σιδερένιας πόρτας του,  τράβηξα αυτή τη φώτο.........Για να δούμε πότε και πώς θα επισκευαστεί για  να γίνει ασφαλές για επισκέψεις!!

Η πλατεία του Αργοστολίου το Μ Σάββατο άδεια από κόσμο μια και η ''πλημμύρα'' του κόσμου βρισκόταν στο λιθόστρωτο.

Πόρος



Και οι τρεις παραπάνω φωτογραφίες είναι από το ενετικό κάστρο του Αι Γιώργη.


Καλή επάνοδο στις καθημερινές μας ασχολίες και υποχρεώσεις




Η πρώτη μου απόπειρα ''λέγεται' '' 3ο Συμπόσιο Ποίησης'' της airis!!!!

http://princess-airis.blogspot.gr/2014/04/3.html

Δεν θα πω κάτι ως πρόλογο..........
Διάβασε αν δεν βαριέσαι...............και τα λέμε μετά.


ΑΚΟΥ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ


Γεννήθηκες με αγώνα.......
καρδιά μου!!
Παλεύεις με χειμώνες 
κι ανάσες του βοριά
Δαίμονες σε τριγυρίζουν....το ξέρεις,
σε αντιπαλεύονται για να σε εκμηδενίσουν
καρδιά μου! 
Μα μη σκύβεις το κεφάλι,
μην κλείνεσαι στο μέσα σου!
Η κύρια μάχη είναι αυτή, 
που με τον εαυτό σου αναμετριέσαι!
Μην αμελείς το στόχο σου...
Τις ήττες σου  σαν προσμετράς
νικημένη να μη νιώθεις.
 Πάλευε...
όσα εμπόδια ψηλά κι αν κλείνουν μονοπάτια, 
όσο  άνισο κι αν  βλέπεις τον αγώνα,
μην παραιτείσαι . 
Θυμίσου...
κι ο ήλιος νιος σαν ήτανε, 
πάλεψε  Τιτάνιο αγώνα!
Ηττήθηκε θα πεις,
μα ολόλαμπρο αστέρι στέκει εκεί ψηλά, 
για να ζεσταίνει τις καρδιές,
τη ζωή να συνεχίζει.
Μην αποστρέφεις τα μάτια σου,
μην κρατάς άδειες  αγκαλιές,
το χέρι σου ν'απλώνεις για να προσφέρει θαλπωρή
καρδιά μου. 
Υπόμενε... 
γιατί Άνοιξη θα'ρθει ξανά, 
τις  αντοχές σου  θα ενισχύσει
Τα πέπλα του ουρανού ψηλά,
 χρώμα θα αποχτήσουν πάλι,
λουλούδια μοσχομυριστά θα στείλει στην ποδιά σου
αρώματα λογιών λογιών θα σβήνουν κάθε  φόβο
 καρδιά μου... 
Σώπα!
Ακούς τραγούδια των πουλιών; 
Κοίτα τριγύρω σου και δες 
γυμνά κλαδιά χορεύουν στη μουσική της Άνοιξης  
το χιόνι αποδιώχνουν,
με νέα φύλλα ντύνονται μια αγκαλιά για σένα
Πάρε μπουμπούκια που  άνοιξαν,  
για να γευτείς το νέκταρ,
άσε στα χείλη σου  χαμόγελο ν'ανθίσει
και θα φουντώσει  η φλόγα σου 
αν είσαι γεμάτη  αγάπη!
 Με καρτερία,  έτσι γλυκά, θα έρθει  η αναγέννησή σου,
για να μπορείς τους δαίμονές σου  να ξορκίζεις!
Γιατί με μάχη ήλθες στη γη
καρδιά μου,
με μάχη συνεχίζεις! 


Και τώρα σου έμειναν  εντυπώσεις -θετικές ή αρνητικές -σίγουρα....Τι;;;; Καμιά εντύπωση;;;;;;
Ας σου πω την ιστορία του ποιήματος και βλέπουμε!
Υπάρχουν σ' αυτήν την μπλογκογειτονιά πολλά ενδιαφέροντα ιστολόγια, αλλά θα σου πω σήμερα γι αυτό που ενδιαφέρει τη σημερινή εγγραφή.
Ανάμεσα στους φίλους μπλογκερ που έχω την τιμή να δέχομαι επισκέψεις τους αλλά και να με δέχονται στους δικούς τους χώρους, υπάρχει και αυτό το blog http://princess-airis.blogspot.gr/
Το γνωρίζεις έτσι;;; Τότε ξέρεις και την οικοδέσποινα. 
Αν όμως δεν το έχεις επισκεφθεί ποτέ, αξίζει τον κόπο απλά να το ''ξεφυλλίσεις''. Θα γνωρίσεις τότε την Αριστέα, airis κατά blogger, μία πολυπράγμων Κυρία,ταλαντούχα που ασχολείται και με διαγωνισμούς ποίησης. Ανεπίσημους διαγωνισμούς.............ανάμεσα σε φίλους.............με σκοπό  να......σε  μεθύσει με την ποίηση, όπως λέει η ίδια.
Συμπόσια ποίησης ονομάζει αυτή τη ''μέθη''....
Έως το Συμπόσιο 3 που έληξε πριν λίγες μέρες, ήμουν απλά αναγνώστρια και ψήφιζα τα 3 ποιήματα που μου άρεσαν περισσότερο.
Σ' αυτό το Συμπόσιο συμμετείχα για πρώτη φορά ως διαγωνιζόμενη. Με το ποίημα Άκου Καρδιά μου...
Και ομολογώ πως ήταν η πρώτη φορά που έγραψα  ποίημα..Ήταν η πρώτη μου απόπειρα. 
Πώς το αποφάσισα;
Κοίτα..........ποτέ δεν είχα αποπειραθεί να γράψω......
Ποτέ δεν προσπάθησα  ούτε ένα δίστιχο να γράψω, ούτε ένα  στιχάκι με  ρίμα. Μάλλον τα αντιπαθούσα κιόλας, γιατί η μητέρα μου σκάρωνε συνεχώς στιχάκια με ό,τι συνέβαινε στο σπίτι μας! 
Σε ένα της σχόλιο σε μια μου ανάρτηση η Αριστέα με ρώτησε αν γράφω ποιήματα....Της απήντησα ότι δεν το ''έχω'', δεν ασχολούμαι, ούτε προσπάθησα ποτέ.
Έπειτα, όταν ξεκίνησε το Συμπόσιό της, αναρωτήθηκα γιατί λέω πάντα σε όλους ότι δεν το ''έχω'' να γράφω, αφού ποτέ δεν αποπειράθηκα. 
Και είπα να δοκιμάσω, με τις δυο λέξεις οδηγό,- Άνοιξη και Αναγέννηση -όπως όριζε η οικοδέσποινα.
Έγραψα..........εξ αρχής για την πάλη του ανθρώπου σήμερα, τον εσωτερικό του αγώνα για να παραμείνει άνθρωπος με μια καρδιά γεμάτη αγάπη.
Έσβηνα...συνεχώς ό,τι δεν μου άρεσε.
Ξανα-έγραφα.......
Ξανα-έσβηνα...........
Επεξεργάστηκα..... απευθυνόμενη στην καρδιά  της κόρης μου, της φίλης μου, στη δική μου, στη δική σου, στην κάθε ανθρώπινη καρδιά.
Και τελικά το αποτέλεσμα με ικανοποίησε σαν πρώτη απόπειρα. Το έστειλα λοιπόν στην Αριστέα  να μου πει τη γνώμη της...........και........και έτσι πήρα μέρος στο διαγωνισμό!!!!!!!!!
Πήγε καλά.............μα πάρα πολύ καλά!!!!!!!!!!!!!!!
Ανέλπιστο είναι...ναι, και με χαροποίησε ιδιαίτερα, όμως τι να σου πω...... η εμπειρία ήταν μοναδική!!!!!!!!!
Γι αυτό ευχαριστώ εσένα πρώτα από όλα Αριστέα μου για την ευκαιρία, αλλά και για τη σπίθα που άναψες.
Ευχαριστώ όμως θερμά όλους τους συμμετέχοντες που διάβασαν το ποίημά μου, και όσους το ψήφισαν και το έστειλαν στην 4η θέση.
Εδώ στο τέλος, θέλω να καταθέσω την άποψή μου για μερικά παρατράγουδα που στενοχώρησαν και την οικοδέσποινα του Συμποσίου Ποίησης και φίλους.
Ξέρετε τι εννοώ...............
Η  αμετροέπεια και το κόμπλεξ ανωτερότητας, το αλάθητο του ειδικού, είναι ανθρώπινες αδυναμίες..........Τι να κάνουμε;;;;;; Ας χαμογελάμε......αυτοί έχουν το πρόβλημα........... Η μείωση της κατάθεσης της ψυχής κάποιου, όπως είναι το ποίημά του,είναι μικροπρέπεια, όπως και η  απαξίωση των ψηφοφόρων.
Είναι υποκειμενική- είπαμε- η ψηφοφορία........... αλλά τι δεν είναι υποκειμενικό;;;;;;;;;. Υπάρχει αντικειμενικότητα σε ότι μας αρέσει, μας αγγίζει,  μας γεννά πληθώρα συναισθημάτων;;;;;;; Αν είχαμε τις ίδιες απόψεις για τα ποιήματα, δεν θα είχαμε τόσους καταξιωμένους και διαφορετικούς θησαυρούς του πνεύματος όπως είναι οι μεγάλοι μας ποιητές!!!!!!!! Και γενικά θα ζούσαμε σε ένα μονότονο κόσμο!
Ας μη ξεχνάμε επίσης, ότι  και οι αναγνωρισμένοι ποιητές που εκδίδουν τις ποιητικές τους συλλογές, ξέρουν ότι στηρίζονται στις πωλήσεις των έργων τους. Και ακόμη κι αν τα έργα τους τα συνοδεύουν διθύραμβοι συναδέλφων τους, χρειάζονται το αναγνωστικό κοινό τους για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους και να καταξιωθούν.  Και το αναγνωστικό κοινό δεν απαρτίζεται από ειδήμονες μόνον..
Το Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας -όλων μας όπως λέει η ίδια- έχει ήδη καταξιωθεί και αυτές οι διαφωνίες αυτό αποδεικνύουν......Ποιος νοήμων πασχίζει να διακριθεί σε απαξιωμένα δρώμενα;;;;;;;;;;;
Και τώρα που τελείωσα, δεν σου έμεινε καμιά εντύπωση να μου πεις;;;;;

Ώρες ανάπαυλας!


Τελείωσαν οι ετοιμασίες  για το Πάσχα που είναι πια σε απόσταση αναπνοής!
Κατόρθωσα να εξασφαλίσω μέρες χαλάρωσης, όπως ήθελα.
Ανάπαυλα λοιπόν αυτές  τις  δυο βδομάδες και θα τις περάσω- όμορφα ελπίζω- στο αγαπημένο μου νησί, να δω και από κοντά τα χνάρια από τα χάδια του σεισμού!
Βέβαια το ίντερνετ είναι το αδύναμο σημείο σ' αυτές τις διακοπές αλλά ..........ναι θα μου λείψετε ............αλλά δεν θα στενοχωρηθώ πολύ....χιχιχιχι.......Αν το καταφέρω θα σας επισκεφθώ στα e-σπιτάκια σας για ευχές σίγουρα.
Ο καιρός μου τα χαλάει λίγο............όμως η διάθεση στα ύψη και Άνοιξη είναι...έστω και με βροχές και με ήλιο που θα παίζει κρυφτό θα δω τα αγριολούλουδα, θα επισκεφθώ την αγαπημένη μου θάλασσα, θα ασχοληθώ με ό,τι με ευχαριστεί...........
Καλό Πάσχα σε όλους σας!
Εύχομαι να περάσετε όμορφα όπως θέλει ο καθένας.
Ας φέρει η Ανάσταση την δική μας ανάσταση στην ψυχή.........για να νιώσουμε αληθινά Άνθρωποι!!!!!!!!!
Καλή σας μέρα με μερικές φώτο της  Κεφαλλονιάς  από άλλες επισκέψεις μου,  για να δείτε μερικές από τις ομορφιές που θα ξανα-δω!!
Το Αργοστόλι όπως φαίνεται από το δρόμο που μπαίνω στην πόλη. Πάντα, μα πάντα το φωτογραφίζω και θα το ξανακάνω για..............χιλιοστή φορά!

Φισκάρδο!!!!!!!!!!!!Όταν το επισκέπτομαι νιώθω λες και είμαι σε άλλο νησί μέσα στο νησί μου!!!!


Σάμη από το λιμάνι!!!!!! Αυτό που πρωτοβλέπει όποιος έρχεται για πρώτη φορά! Λατρεύω το πράσινο που σκεπάζει το μεγαλύτερος μέρος της Κεφαλλονιάς.


Ο Πόρος, που εκεί πιάνει λιμάνι το πλοίο.......Ήσυχη, πανέμορφη πόλη με μια παραλία απέραντη!!

Το λιθόστρωτο στο Αργοστόλι που πάντα επισκέπτομαι για βόλτα στα μαγαζιά και που εκεί παίρνω τον καφέ μου τις περισσότερες φορές!! Το λατρεύω!

Άποψη του Αργοστολίου από άλλο σημείο, όταν πια το έχεις διασχίσει όλο!

Σάμη!!!!!!!!!!!!Αγαπημένη!!! Αυτήν την εποχή θα στήνονται τα κιόσκια στο λιμάνι. Ξεκινάει η ζωή για το νησί ......

Ο δρόμος για τον Άγιο Γεράσιμο......που είναι δεντροσκεπασμένος με το χαρακτηριστικό ασβέστωμα μέρους του κορμού τους!




 Καλή σας μέρα!!!!!!!!!!

Ναυάγια, τουριστική ατραξιόν!


πηγή
πηγή
Κοιτάζοντας αυτές τις φώτο, αναρωτήθηκα γιατί τα ναυάγια γίνονται τουριστική ατραξιόν.......
Πλοία που εγκαταλείφθηκαν μετά από ατυχήματα, αφού παρασύρθηκαν στα ρηχά για να διασωθούν επιβάτες-πλήρωμα, αφέθηκαν να σκουριάζουν μετά το πλιάτσικο από τους ντόπιους των περιοχών αυτών.
Το καθένα μια ιστορία........Αλλά έλξη για τους τουρίστες;;



Βέβαια έχουμε και εμείς το ναυάγιο της Ζακύνθου που άλλαξε την ονομασία της παραλίας που λεγόταν Άγιος Γεώργιος. 
Η ιστορία που μας διηγείται ο Παναγιώτης -έτσι έλεγαν το πλοίο-έχει το δικό της ενδιαφέρον.Ταξίδευε με εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες και χαλασμένη μηχανή, ενώ μετέφερε παράνομα τσιγάρα σε διεθνή ύδατα από Τουρκία και θα τα παρέδιδε, παρουσία δυο Ιταλών λαθρεμπόρων που θα επέβλεπαν την παράδοση, σε προκαθορισμένο σημείο. Βγήκε λοιπόν εκτός πορείας και έπεσε στα βράχια της βορειοδυτικής πλευράς της Ζακύνθου. Κεφαλονίτες ήταν όλοι, πλοιοκτήτης, καπετάνιος και πλήρωμα, και ενώ χιλιάδες κούτες τσιγάρων επέπλεαν στο νερό, ανάμεσα τους τα μέλη του πληρώματος κολυμπούσαν για να ξεφύγουν από την ακτοφυλακή. Σκέψου ότι οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικά δυσμενείς. Σκέψου να είσαι ναυαγός και οι διασώστες σου να είναι και οι κυνηγοί σου!
Το επισκέφτηκα και εγώ όταν πήγα Ζάκυνθο.... αλλά δεν έχει ενδιαφέρον για να είμαστε ειλικρινείς. Η παραλία όμως, τα νερά τα πεντακάθαρα, το χρώμα τους, η άμμος και οι επισκέψεις στις γύρω σπηλιές με τις βαρκούλες είναι ό,τι ομορφότερο έχω δει. Η ομορφιά αυτή θα 'πρεπε να είναι κράχτης και όχι ένα σκουριασμένο πλοίο!
Ίσως το να βλέπεις ένα ναυάγιο που συνήθως βρίσκεται στο βυθό της θάλασσας, το να μαθαίνεις την ιστορία του και το πώς και το γιατί του, να προκαλεί ενδιαφέρον.............δεν ξέρω..
πηγή

Άλλο ένα πλοίο που η ιστορία του ναυαγίου του δεν είναι ξεκάθαρη είναι και ο Δημήτριος. Ήταν ένα μικρό φορτηγό πλοίο 67 μέτρων, το οποίο βρίσκεται σκουριασμένο και εγκαταλελειμμένο πλέον σήμερα στην παραλία Βαλτάκι της Λακωνίας.Μια φήμη θέλει το πλοίο να μεταφέρει και αυτό παράνομα τσιγάρα ανάμεσα στην Τουρκία- Ιταλία.Κατάσχεται από τις λιμενικές αρχές του Γυθείου και σκόπιμα απελευθερώνεται για να παρασυρθεί στην παραλία Βαλτάκη που του βάζουν φωτιά για να κρύψουν τα αποδεικτικά στοιχεία.
Αλλά στο βιβλίο του Λιμενικού έχει καταγραφεί ότι το πλοίο έπρεπε να δέσει στο λιμάνι εξαιτίας ασθένειας του καπετάνιου του που έπρεπε να διακομισθεί στο νοσοκομείο.Στη συνέχεια μεσολάβησαν οικονομικά προβλήματα, προβλήματα μηχανής, δανειστές, απολύσεις πληρώματος που το υποχρέωσε να παραμείνει στο λιμάνι. Πολλές φορές παρασύρθηκε στη θάλασσα μέχρι που βρέθηκε στη σημερινή του θέση......
Όμως ο βυθός κρύβει πολλά ναυάγια μαζί με τον πόνο για όσους χάθηκαν στα νερά των ωκεανών.
Υπάρχουν τρία εκατομμύρια ανεξερεύνητα ναυάγια διάσπαρτα στο βυθό των ωκεανών σε όλο τον κόσμο Ένας μεγάλος αριθμός των ναυαγίων είναι σημαντικός ιστορικά και προστατεύονται σύμφωνα με την UNESCO ως υποβρύχια πολιτιστική κληρονομιά.(εδώ)

Ήξερες όμως ότι Έλληνες επιστήμονες θα τεθούν επικεφαλής διεθνούς κοινοπραξίας, υπό την αιγίδα και τη χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, και θα μελετούν -με τη βοήθεια δορυφόρου- ναυάγια και αρχαίους οικισμούς;
Στόχος, σε βάθος 3ετίας, είναι να μπορούν οι επιστήμονες να εντοπίζουν και να ερευνούν ναυάγια, βυθισμένους αρχαίους οικισμούς, αντικαθιστώντας την ανθρώπινη παρουσία.

Αλλά και οι αρχαιολόγοι συνεχίζουν το ψάξιμο, γιατί το να βρουν ένα από τα αρχαία  ναυάγια μπορεί να δώσει έναν ανεκτίμητο θησαυρό πληροφοριών από το πώς οι αρχαίοι λαοί κατασκεύαζαν τα πλοία τους, πού ταξίδευαν και με ποιους γειτονικούς λαούς είχαν εμπορικές σχέσεις Το κύριο πρόβλημα με την εύρεση αρχαίων ναυαγίων ωστόσο, όπως εξηγούν οι ερευνητές, είναι ότι τα πλοία αυτά είναι ως επί το πλείστον κατασκευασμένα από ξύλο και τα επονομαζόμενα «θαλάσσια σκουλήκια» δεν αφήνουν τίποτα ξύλινο για πολύ στο βυθό.
πηγή

Άλλο ένα ναυάγιο ορόσημο πια για την Αμοργό είναι και η Ολυμπία, ένα πλοίο με σημαία Κύπρου που λέγεται ότι οδηγήθηκε εκεί από πειρατές. Έγινε γνωστό όταν γυρίστηκαν εκεί το 1988 κάποιες σκηνές από την ταινία "Le Grand Bleu"
                               
Ναυάγιο

Στο γόνυ στέκεις κουφάρι μοναχό
όχι από ευλάβεια ή διάθεση υποταγής,
αλλά γιατί η ζωή  έβαλε
με τον πιο σκληρό της τρόπο, 
τελεία στην πορεία σου,
τα όνειρα, τη δόξα.
Η περασμένη αίγλη σου
γλίστρησε μέσ' το χρόνο!
Χέρι δεν σου απλώθηκε για να σταθείς ξανά
ούτε κανείς εμάζεψε τις στάχτες της ψυχής σου.
Τα μάτια αποστρέφουμε απ' τη θλίψη που αναδίδεις
Η μνήμη όσων πόνεσαν σε έσβησε από χρόνια,
και οι αράδες που εγράφτηκαν με αίμα στο νερό,
μιλούνε για την πτώση σου.........σε μια στιγμή του χρόνου.
Να φύγεις θέλουμε από εκεί, 
για να μη μας το θυμίζεις
πώς  η ζωή  είναι σκληρή
και εχέγγυο δεν δίνει !
                 


Τα ζώα δρουν με το ένστικτο.............ο άνθρωπος;;;;;;;;

Υπέροχη φύση!!!!!!!! Αλλά και τόσο άγρια........τόσο σκληρή με το νόμο του δυνατού να υπερισχύει.
Με μάχες καθημερινές για την επιβίωση........
Οι φωτογραφίες αδιάψευστοι μάρτυρες!






   








Η φύση.............με τη σοφία της,
μας διδάσκει;;;;;;
μας νουθετεί;;;;;;;
μας προτρέπει;;;
Ο άνθρωπος, μέλος και μέρος της φύσης, άγριο και σκληρό ον, έφτιαξε με τη δύναμη του νου  κοινωνίες ανθρώπινες, τις οχύρωσε με νόμους που προστατεύουν το πρόβατο από το λύκο--έτσι λένε--έχτισε  πολιτισμούς για να δοξαστεί το πνεύμα, στερέωσε τη δικαιοσύνη, δημιούργησε πολιτεύματα.
Πάλεψε να επιβληθεί στη φύση του, να επιβληθεί της φύσης, να δαμάσει ένστικτα, να  μπορεί να δρα με λογική αλλά  και συναίσθημα, έτσι ώστε να διαφοροποιηθεί από τα ζώα  αφού διαθέτει νόηση και λόγο........

Ξέφυγε πολλές φορές από ό,τι πάλεψε αιώνες τώρα!
Ταυτίστηκε με την κοινωνία των ζώων, τα ξεπέρασε, έγινε κτήνος, αγέλη, θύτης και θύμα, βορά των ενστίκτων του.
Γκρέμισε πολιτισμούς, πόλεις και χώρες ολόκληρες, μα ξαναγύρισε στην τιθάσευση του μεγάλου του ''εγώ'' !
Σήμερα..............πολιτισμένος λογίζεται...........Πνευματικά ώριμος για να φτιάξει  ανθρώπινες κοινωνίες δίκαιες, που όλο του ξεφεύγουν.
Μα οι πράξεις του, ομοιάζουν με  τις μάχες των ζώων για επιβίωση. Ομοιάζουν μόνο.....επειδή ο άνθρωπος ξεπέρασε τα ζώα και μάχεται όχι μόνον για επιβίωση αλλά από φιλοδοξία να υπερισχύσει.......να νικήσει.............να διαφεντεύει.
Σκηνές μάχης παρακολουθούμε καθημερινά. Εικόνες σκληρές παρανομίας, απανθρωπιάς, εγκληματικότητας.
Εικόνες που γεμίζουν φόβο τον άνθρωπο, αλλά και τον υποβιβάζουν.
Όμως εικόνες ντροπής παρακολουθούμε καθημερινά και στην πολιτική μας ζωή........
Που μειώνουν τον πολίτη που ψήφισε τους εκπροσώπους του, που οδηγούν σε αδιέξοδα και ξυπνούν πρωτόγονα ένστικτα.............
Ο λόγος έγινε άλογος πια και το λεξιλόγιο  που χρησιμοποιείται για τον αντίπαλο, ούτε στο πεζοδρόμιο δεν είναι ανεκτό....
Πόσο θα ανεχθούμε να ζούμε σε μια κοινωνία  ζούγκλα;;;



Οι φώτο της άγριας φύσης είναι από εδώ

Κι όμως τα Τουρκικά σήριαλ επηρεάζουν ............

antikleidi.com



Πολλές φορές λέμε ότι η τηλεόραση, που είναι το πιο κοινό και δημοφιλές μέσο ψυχαγωγίας, διαμορφώνει αντιλήψεις και αλλάζει νοοτροπίες.
Αυτό ήλθε να υποστηρίξει ένα ελληνικό  ντοκιμαντέρ που βρίσκεται στην τελική τριάδα της κατηγορίας του- (IDFA Competition for Mid-Length Documentary).
Το θέμα του είναι τα τούρκικα σήριαλ που έχουν αντικαταστήσει τις εγχώριες παραγωγές σε πολλά κράτη, ανάμεσά τους  και η δική μας χώρα, και την επίδραση που έχουν στις γυναίκες- τηλεθεάτριες, ειδικά του Αραβικού κόσμου.

Το KISMET -αυτός είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ-παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο IDFA 2013 (Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Άμστερνταμ), το σημαντικότερο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Ευρώπης και επιλέχθηκε στην τριάδα των υποψήφιων ντοκιμαντέρ για το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στην κατηγορία Mid-Length. Είναι το μόνο ελληνικό ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ.
Οι μαρτυρίες του για την επίδραση στη ζωή των γυναικών προέρχονται από τις ίδιες τις τηλεθεάτριες σε Αίγυπτο, Τουρκία, Αραβικά Εμιράτα, Βουλγαρία και Ελλάδα. Μίλησε με τους ηθοποιούς των σήριαλ και μπήκε στα πλατό των γυρισμάτων των σειρών, αυτών που έγιναν μόδα σε 80 χώρες που εξάγονται, αν και τελευταία στην Ελλάδα προβάλλονται ως διαφήμιση από τα ελλ. κανάλια που σταμάτησαν τις προβολές των περισσότερων από αυτά και πωλούν τα ντιβιντι των σειρών στα περιοδικά τηλεόρασης.
Επηρέασαν λοιπόν τη ζωή των γυναικών του μουσουλμανικού κόσμου;;
Ναι απαντά το ντοκιμαντέρ.
Βοήθησαν τη θέση της γυναίκας που ήδη βρίσκεται στο ναδίρ της κοινωνικής βαθμίδας, και της έδωσαν κουράγιο να πάρει τη ζωή της στα χέρια της.
Οι μαρτυρίες των τηλεθεατών είναι φοβερές για το πόσο επηρεάστηκαν από πολλές σειρές.....
Πίστευα ότι μόδα είναι και θα περάσει.
Πίστευα επίσης ότι η οικονομική κρίση οδηγεί τα κανάλια σε φθηνές αγορές σειρών όπως είναι αυτά τα σήριαλ.
Επίσης πίστευα ότι η υψηλή τηλεθέαση στη χώρα μας οφείλεται στο θέμα των τουρκικών σειρών που δείχνουν μοντέλο οικογενειακό περασμένων εποχών για μας εδώ και που ίσως, νοσταλγούν πολλοί/ες.
Δεν σκέφτηκα όμως ποτέ ότι θα επηρεαστούν και θα αλλάξουν στάση και νοοτροπία ζωής πολλές γυναίκες στον μουσουλμανικό κόσμο
Και αν άλλαζαν, ποιος θα τους το επέτρεπε;
Όμως, όπως αναφέρει και η Σαμίρα, μια ακτιβίστρια από το Κάιρο, που συμμετείχε στην επανάσταση και υπέστη σεξουαλική παρενόχληση από αξιωματούχους του στρατού, «χρειαζόμαστε τουρκικές σειρές σαν τη ''Φατμαγκιούλ'' οι οποίες προβάλλουν τα δικαιώματα των γυναικών, σπάνε ταμπού και παροτρύνουν τις γυναίκες να μιλούν ανοιχτά». Η Σαμίρα μήνυσε τον αιγυπτιακό στρατό και κατάφερε να σταματήσει τα τεστ παρθενίας στο Κάιρο.

Να λοιπό που κάνουν καλό σε πολλές περιπτώσεις τα τούρκικα σήριαλ.........
Είναι λυπηρό όμως γυναίκες καταπιεσμένες στις χώρες τις μουσουλμανικές να έχουν μόνον τα τούρκικα σήριαλ για να διαμορφώσουν άποψη για τα δικαιώματά τους, για να πάρουν κουράγιο να αμυνθούν και να διεκδικήσουν τη θέση τους στην ανδροκρατούμενη - θεοκρατούμενη κοινωνία τους.............
Και πόσα μπορούν να επιτύχουν αν δεν οργανωθούν; Αν τα κράτη τους δεν θεσπίσουν κανόνες δικαίου για όλα τα μέλη της κοινωνίας;;;
Στην τελική, αν η επίδραση στις γυναίκες αυτές των σήριαλ της Τουρκίας έχει μεγάλη απήχηση, ποιος εγγυάται ότι δεν θα απαγορευτούν από το κράτος τους;
Είναι λυπηρό ...................και απελπιστικό να σκέφτεσαι ότι από σήριαλ πολλές γυναίκες ''ξυπνούν'' από το λήθαργο που τους έχει επιβληθεί........
Όμως το χειρότερο για μένα είναι ότι η θέση της γυναίκας στα κράτη αυτά βρίσκει πολλές άλλες σύμφωνες και οπαδούς της σωβινιστικής συμπεριφοράς!!!!!!!!!!!!

Όμως το τελικό συμπέρασμα είναι ένα: η τηλεόραση έχει άμεση επίδραση στις οικογένειες, διαμορφώνει απόψεις, αντιλήψεις, αλλάζει στάση ζωής και συμπεριφορές σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Γι αυτό χρειάζεται πραγματική ευαισθησία για τα θέματα που περνούν οι υπεύθυνοι των καναλιών σε κάθε σπίτι.
Χιλιοειπωμένο θέμα μα τόσο σοβαρό!!!

περισσότερα για το ντοκιμαντέρ εδώ