Καλώς να 'ρθει ο νέος χρόνος!!


KAΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ!


Εύχομαι το 2013 να είναι μια καλή χρονιά και για τη χώρα μας!
Ας φέρει την αναγέννησή της, την αξιοπρεπή παρουσία της και την περηφάνια της που έχασε τα τελευταία χρόνια. 
Ειρήνη, ελευθερία, επιτυχία για όλους τους πολίτες!!!
                      
 Kαλά να περάσετε όλοι!!!!!



Χιλιόχρονη η ιστορία του!


Ο γερο πλάτανος της Τσαγκαράδας! 
Στη μέση της πλατείας, στέκει για πάνω από 10 αιώνες, ρουφώντας τον αέρα του Πηλίου και τα γάργαρα νερά του.
Με λίγα ξεραμένα φύλλα  τώρα το χειμώνα, με τεράστια κλαδιά, στέκει γυμνός, σωστό μνημείο για τους κατοίκους της περιοχής, ενώ σκορπίζει δροσιά το καλοκαίρι με το πλούσιο φύλλωμά του!!!
Αν μπορούσε να μιλήσει...............τι θα είχε να διηγηθεί, ήταν το πρώτο που σκέφτηκα όταν τον ξαναείδα! 
Πόσες χαρές και λύπες θα έχει ζήσει στο πέρασμα των αιώνων! 
Γεννήσεις, γάμους, βαφτίσια και γλέντια θα έζησε πολλά μια και στην πλατεία βρίσκεται και η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Τόπος συνάθροισης για τους κατοίκους και τους περαστικούς, εκεί αναπτύχθηκαν τα μαγαζιά της Τσαγκαράδας  στο πέρασμα των χρόνων. 

Αλλά και λύπες θα έζησε για ανθρώπους που έφυγαν από αυτήν τη ζωή, ενώ τους  είδε να μεγαλώνουν δίπλα του, άκουσε τις παιδικές φωνές τους, τους είδε,  παιδάκια ζωηρά, να παίζουν γύρω από τον κορμό του και τα αγνάντευε μεγάλους πια, να συζητούν με τους φίλους τους στο καφενείο της περιοχής!! 
Πόσες μάχες, πόσες νίκες και ήττες θα είχε να μας διηγηθεί .... 
Η ζωή περνά σαν μια ανάσα. Πολλά συνέβησαν αυτούς τους αιώνες στο χωριό αυτό του Πηλίου. Πολλά άλλαξαν.........Πολλοί έφυγαν, άλλοι ήλθαν, μερικοί γύρισαν πίσω, αλλά ο αιωνόβιος πλάτανος έστεκε εκεί να μεγαλώνει και να απλώνει τα κλαδιά του. Κλαδιά που έχουν την περίμετρο κορμού ενός δέντρου. Κλαδιά που χρησίμευσαν για να σκαρφαλώνουν οι μπόμπιρες αλλά και να κρεμάει ο παπάς την καμπάνα της εκκλησιάς. Κλαδιά που άντεξαν χιόνι και αέρα, ενώ άλλα κόπηκαν ή λύγισαν από το βάρος, όπως αυτό της φωτογραφίας μας που στηρίζεται σε  μια κολόνα, ''δώρο'' των κατοίκων ως ευχαριστώ για τη δροσιά που τους προσφέρει.
Κάτω από τη δροσιά του θα άκουσε λόγια αγάπης και όρκους αιώνιας πίστης και αφοσίωσης. 
Θα είδε κορίτσια να κοκκινίζουν από το πρώτο τους φιλί. Θα άκουσε σίγουρα εξομολογήσεις ζωής και μυστικά της νιότης που οι φίλοι λένε μεταξύ τους. Θα αφουγκράστηκε καρδιοχτύπια στη θέα του αγαπημένου.....
Σκηνές καθημερινές που μόνο σε ένα ημερολόγιο θα μπορούσαν να γραφτούν.
Θα είδε όμως και άσχημες συμπεριφορές, θα έγινε μάρτυρας καβγάδων και χωρισμών, θα χαμήλωσε ίσως τα κλαδιά του να σκεπάσει τον πόνο κάποιου περαστικού! 
Χιλιόχρονη η ζωή του, είπαν οι ειδικοί. 10 άνθρωποι πιασμένοι χέρι- χέρι μου είπαν ότι χρειάζονται για να αγκαλιάσουν τον κορμό του!
Το γηραιότερο δέντρο της Ευρώπης λένε αυτοί που ξέρουν! 
Το είχα ξαναδεί γεμάτο φύλλα, καταπράσινο, να προφυλάσσει σαν στοργική μάνα τους κατοίκους και τους περαστικούς, προστατεύοντάς τους το καλοκαίρι από τον καυτό ήλιο!!!!!!
Το είδα και τώρα χειμώνα να στέκει γυμνό από φύλλα με τα κλαδιά και παρακλάδια του να απλώνονται στην πλατεία. Χιλιάδες φωτογραφίες -σίγουρα -τραβήχτηκαν με φόντο τον πλάτανο. Ίσως όλοι οι επισκέπτες του Πηλίου να έχουν κρατήσει ζωντανή την ανάμνησή του σε μια τους φωτογραφία.
Χάρηκα πολύ που έμαθα ότι η κατάσταση του δέντρου είναι καλή. Αν και μια κουφάλα υπάρχει στον κορμό του, πολύ μικρότερη από αυτή του πλατάνου της Μακρινίτσας! 
Υπέροχη φύση! Πολλά αυτά που μας χαρίζεις και ευτυχώς, μάθαμε επιτέλους πόσο αξίζουν!! 




Ευχές για σας.............


Η αλήθεια είναι ότι οι μέρες που έρχονται είναι οι ομορφότερες γιορτές του χρόνου και οι ιερότερες.
Η γέννηση του Χριστού φέρνει την αγάπη και την ελπίδα στη ζωή μας......
Ένα χαμόγελο ζεστό, μια ευχή από καρδιάς, ένα χέρι που προσφέρουμε στον διπλανό μας, αρκούν για να ομορφύνουν αυτές τις ημέρες.
Όσα προβλήματα και αν έχουμε, ας τα αφήσουμε στην άκρη και ας χαμογελάσουμε.
Εύχομαι από καρδιάς, όλοι να περάσετε όμορφα, με ζεστασιά γύρω σας αλλά και στην καρδιά σας. Εύχομαι να λυθούν τα όποια προβλήματα υπάρχουν στη ζωή μας................αλλά το σίγουρο είναι ότι μια ζεστή αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χάδι, δίνουν άλλη οπτική στα πράγματα.
Θετικές σκέψεις ας κάνουμε όλοι. 
Αγάπη..............αγάπη........πολύ αγάπη στη ζωή μας. Και υγεία φυσικά!!!!!!!!
Και ας βαδίσουμε αυτές τις γιορτινές μέρες με ψηλά το κεφάλι, με δυο μάτια που θα λάμπουν από χαρά, με ένα χαμόγελο στα χείλη και με αισιοδοξία για το αύριο.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους............ας γίνουμε όλοι μικρά παιδιά αυτές τις υπέροχες ημέρες.............Ας ξεφωνίσουμε από χαρά, έτσι χωρίς λόγο, όπως κάνουν τα παιδιά. Ας τραγουδήσουμε και ας φωνάξουμε  ένα δυνατό αντίο στην κατήφεια!!!!!!
Καλές γιορτινές μέρες!!!!!!!!!!!!!
            




Τα συσσίτια του σήμερα και του χθες!

πηγή

Πλησιάζουν οι γιορτές και τα συσσίτια αλληλεγγύης είναι απαραίτητο να είναι ενεργά περισσότερο από ποτέ! Όχι πως φαγητό χρειάζεται κάποιος μόνον τις γιορτές, αλλά αυτές τις ημέρες η θλίψη της ζωής γίνεται εντονότερη.
Σήμερα, όταν λέμε συσσίτια εννοούμε την ποσότητα τροφής που μοιράζεται σε όσους αδυνατούν να την εξασφαλίσουν και είναι πολλοί οι νεόπτωχοι στην Ελλάδα της κρίσης. Περισσότεροι οι Έλληνες από τους αλλοδαπούς είναι στα συσσίτια. Πρόσφατα διάβασα και για τρεις υπάλληλους του ΠΑΣΟΚ, που είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες και που εξασφαλίζουν την τροφή τους από τα συσσίτια.
Στη σύγχρονη εποχή στα συσσίτια παρευρίσκονται όσοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας...
Στα αρχαία χρόνια όμως, τα συσσίτια ήταν τρόπος ζωής των προγόνων μας. Ειδικά στην αρχαία Σπάρτη επιβάλλονταν μετά από απόφαση του Λυκούργου που πίστευε ότι οι πολίτες έπρεπε να είναι δυνατοί. Τη δύναμη τη γεννάει η υγεία  και την υγεία η σκληραγωγία.  Γι αυτό, απαγόρευσε τα πλούσια συμπόσια με τα πολλά φαγητά, τα γλυκά και τα μεθυστικά ποτά. 
Η καλή και εύκολη ζωή, κάνει μαλθακό τον άνθρωπο και τον εκφυλίζει. Έτσι με αυτήν την πεποίθηση, επέβαλλε με νόμο ''τα φιδίτια'', δηλ κοινά συσσίτια, για όλους τους πολίτες ακόμη και τους βασιλείς. Κανείς δεν εξαιρείτο και ήταν υποχρεωτικό.
Έτσι οι Σπαρτιάτες κάθε μέρα σε ορισμένο τόπο  μαζεύονταν για να φάνε λιτά, τον γνωστό μέλανα ζωμό.
Αλίμονο σε όποιον απέφευγε να παρευρεθεί στα συσσίτια. Η περιφρόνηση, οι τιμωρίες, οι χλευασμοί από όλους ήταν η ''αμοιβή'' αυτών που απουσίαζαν. 
Στρώνονταν τραπέζια σε συγκεκριμένους τόπους και έτρωγαν μαζί 15 άτομα. Αυτή η παρέα  ονομαζόταν''συσσκηνία''.
Τα έξοδα των συσσιτίων τα έβαζαν τα άτομα που έτρωγαν σ' αυτά. Κάθε άτομο, έδινε το μήνα δυο κιλά (ένα μέδιμνο) περίπου αλεύρι κριθαρίσιο, οχτώ μπουκάλες κρασί,  τετρακόσια περίπου γραμμάρια τυρί, διακόσα γραμμάρια σύκα και λίγα χρήματα για μερικά άλλα προσφάγια.
Καμιά απουσία δεν δικαιολογείτο ακόμη και του βασιλιά, όπως είπαμε, εκτός αν κάποιος ήταν στο κυνήγι ή έκανε θυσία. Ακόμη και αν κάποιος έτρωγε κρυφά, το καταλάβαιναν και οι επιπτώσεις ήταν ίδιες σαν να ήταν απών.
Κάποτε λέγεται, ο Άγις ο βασιλιάς της Σπάρτης, γύρισε κουρασμένος στη Σπάρτη από την Αθήνα  και μάλιστα αφού είχε νικήσει τους Αθηναίους. Θέλησε λοιπόν να μείνει στο σπίτι του με τη γυναίκα του να φάει εκεί. Έτσι, έστειλε έναν είλωτα να πάει να του φέρει την μερίδα που δικαιούνταν. Οι πολέμαρχοι όμως που ήταν εκεί, αρνήθηκαν να του στείλουν τη μερίδα του και του παρήγγειλαν ότι αν πεινάει να πάει εκεί να φάει. Ο Άγις θύμωσε και δεν έκανε τη θυσία του την επόμενη ημέρα, έτσι του επιβλήθηκε πρόστιμο από τους εφόρους.
Αυτό το μείγμα από αίμα, ξύδι και αλάτι που έβραζαν μέσα του το κρέας και που το έδιναν στα παιδιά ενώ οι μεγάλοι έτρωγαν το ζωμό, ήταν ο περίφημος μέλανας ζωμός. Μάλιστα λέγεται, πως κάποιος βασιλιάς από τον Πόντο, άκουσε γι αυτό το φαγητό και θέλησε να το γευτεί.Έτσι, πλήρωσε πανάκριβα ένα μάγειρα από τη Λακωνία για να του το μαγειρέψει. Μόλις όμως το δοκίμασε, αισθάνθηκε αηδία και θύμωσε πολύ. Ο μάγειρας ήρεμα, του απάντησε: ''Βασιλιά μου, το φαγητό αυτό πρέπει να το τρώγει μόνο όποιος λούζεται στον Ευρώτα''!
Και σε άλλες περιοχές έχουμε μαρτυρίες για την ύπαρξη συσσιτίων. 
Πχ στην Κρήτη, οι πολίτες έτρωγαν καθημερινά σε ομάδες και πρόσφεραν το 1/10 της σοδειάς τους για το σκοπό αυτό. Όσοι ήταν φτωχοί και δεν μπορούσαν να προσφέρουν, η πόλη φρόντιζε με επιχορηγήσεις να τους καλύπτει τα έξοδα. Έτσι πλούσιοι και φτωχοί έτρωγαν στο ίδιο τραπέζι το ίδιο φαγητό. Πλάι στα τραπέζια των πολιτών,υπήρχαν και τραπέζια για περαστικούς ξένους.
Τα συσσίτια των Κρητικών τα ονόμαζαν ''ανδρεία''. 
Όμως, μόνον στην Κρήτη μπορούσαν οι φτωχοί να παίρνουν μέρος στα συσσίτια. Στην Σπάρτη, αν κάποιος δεν μπορούσε να συμβάλλει στα έξοδα των συσσιτίων αποκλειόταν από αυτά και έχανε και την ιδιότητα του πολίτη.
Σήμερα, που τα πράγματα και οι συνήθειες  έχουν αλλάξει τόσο πολύ, η ανάγκη της ύπαρξης συσσιτίων στους άπορους, θα πρεπε να είναι λιγότερο απαραίτητη. Αντίθετα, οι ανάγκες αυξάνονται, ενώ μια άλλη μερίδα πολιτών γεμίζει με αποφάγια τα σκουπίδια! 
Αν το κράτος προνοεί για τους φτωχούς, τότε, όπως στην αρχαία Κρήτη, δεν μένουν στο περιθώριο, αλλιώς............ κινδυνεύουν να πάψουν να θεωρούνται  πολίτες του κράτους τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!






Το γέλιο είναι γιατρειά!


Δεν ξέρω πόσο θα μας βοηθήσει  το δάνειο που πήραμε. 
Δεν ξέρω πού τη βλέπουν την αισιοδοξία οι κυβερνώντες μας. 
Δεν κατανοώ τη φράση '' ώρα για επανεκκίνηση της οικονομίας'', όταν δεν βλέπω έργα. 
Δεν κατανοώ την αναισθησία των πολιτικών μας για τη θέση που μας έχουν φέρει.
Ότι και να κάνουν, εφόσον διατηρούμε την υγεία μας, τα Χριστούγεννα δεν θα τους κάνω τη χάρη να τα περάσω χωρίς χαμόγελα! 
Πάντως τα χάλια μας είναι απερίγραπτα. 
Ένα μικρό συμβάν, άνευ αξίας μπορεί να πείτε, αλλά που δείχνει την κατάστασή μας και το κακό που μας έχουν κάνει τόσα αρνητικά δημοσιεύματα, θα σας διηγηθώ.
Να τι μου συνέβη χθες.
Θείος των παιδιών μου που ζει στο εξωτερικό, έστειλε το δώρο τους σε επιταγή να το μοιραστούν για τα Χριστούγεννα.Μη φανταστείτε  κάποιο μεγάλο ποσό, γι αυτό και είναι αξιοσημείωτο, επειδή  δείχνει τη δραματική μας  κατάστασή, ακόμη πιο έντονα.
Λοιπόν. Πήραμε την επιταγή και πήγαμε στην Εθνική Τράπεζα. Η επιταγή έλεγε ότι προερχόταν από τράπεζα της Ιταλίας. Δεν ζει φυσικά εκεί ο συγγενής μας, αλλά η χώρα του δεν δέχθηκε να στείλει τα χρήματα στην ελληνική τράπεζα.....γιατί.. γιατί με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα,δεν έχουν--λέει--εμπιστοσύνη στις δικές μας τράπεζες. Δηλαδή, έχουν στην Ιταλία αφού εκεί έστειλαν τα χρήματα του πελάτη τους, αλλά στις ελληνικές τράπεζες, γιοκ! 
Η δική μας τράπεζα θέλει, λέει, ένα μήνα για να επιβεβαιώσει την επιταγή, οπότε δέσμευσε για ένα μήνα το μικρό ποσόν του θείου! χαχαχαχχα
Ναι γελάω, γιατί τα χάλια μας τελικά, τα  έχουν τόσο πολύ μεγαλοποιήσει όλα τα δημοσιεύματα των  ΜΜΕ,αλλά και οι δηλώσεις των ξένων παραγόντων,  που τελικά έχουμε υποβιβαστεί σε υπερθετικό βαθμό και ως χώρα και ως εμπιστοσύνη και ως πολίτες.
Ήθελα να ήξερα, εμπιστεύονται τους συμπολίτες μας που ξενιτεύονται για να δουλέψουν στο εξωτερικό; Ή τους τοποθετούν σε θέσεις ανάλογες με τη θέση της Ελλάδας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι; 
Πάντως, τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και είναι ώρα για χαμόγελα, ευχές, ελπίδα και αγάπη! Εξάλλου τα Χριστούγεννα είναι γιορτή της αγάπης και της ελπίδας για μια νέα αρχή.
Όχι, δεν θα μας κάνουν καταθλιπτικούς!!  Η ζωή είναι ένας αγώνας και εμείς ξέρουμε να αγωνιζόμαστε.
Τα παιδιά μας δεν χρειάζονται στην πραγματικότητα ακριβά παιχνίδια, αγάπη θέλουν, μια μεγάλη αγκαλιά, οικογενειακή ζεστασιά και μικρά τρικ, όπως τα λέω εγώ, που θα απαλύνουν την έλλειψη ακριβών δώρων.
Γι αυτό ψηλά το κεφάλι και στολίστε το δέντρο σας, ένα κλαδί ή απλά λίγα φωτάκια σε μια γωνιά αρκούν! 
Και βρείτε τρόπο να γελάσετε... ακόμη και με τα χάλια μας.
Το γέλιο είναι γιατρειά! 
Καλές ετοιμασίες σε όλους! 




Αν ερχόταν το τέλος πώς θα αντιδρούσες;;;;;;;;;


21/12/2012!  Είναι το τέλος του κόσμου σύμφωνα με τους Μάγια ή μια νέα αρχή σύμφωνα με τους ερμηνευτές τους;
Σκέψου όμως, να παραδέχονταν οι οργανισμοί διεθνώς ότι οι Μάγια έχουν δίκιο! Σκέψου τώρα, ότι σε 5 μέρες θα ερχόταν το τέλος του κόσμου και όλος ο κόσμος θα το πίστευε ως απόλυτη βεβαιότητα..
Πώς θα αντιδρούσες;
Θα σκεφτόσουν ότι πρέπει να περάσεις τις τελευταίες σου ημέρες κοντά στα αγαπημένα σου πρόσωπα; 
Θα έκανες έναν απολογισμό της ζωής σου και θα κατέληγες στο γνωστό συμπέρασμα ότι πέρασε η ζωή σου με άσκοπες αναζητήσεις και ανούσιους στόχους;
Θα έλεγες στους ανθρώπους σου αυτά που δεν τους έχεις πει ενώ ήθελες πολύ να τους ανοίξεις την καρδιά σου; 
Ίσως να ήσουν και συ όπως και εγώ ανάμεσα στα εκατομμύρια του κόσμου που θα σοκάρονταν οπωσδήποτε!
Ίσως θα ήθελες να κάνεις πράγματα που τα έχεις απωθημένα αλλά δεν επιτρέπονταν να πραγματοποιηθούν για τα μάτια του κόσμου......
Σίγουρα το πρώτο που θα επικρατούσε μετά την παγωνιά του σοκ θα ήταν ο πανικός.
Δεν θα αναφερθώ στις αυτοκτονίες που θα υπήρχαν σίγουρα, στην ακαριαία κατάθλιψη- υπάρχει κάτι τέτοιο;- στην εγκληματικότητα που θα αυξανόταν κατακόρυφα σε μια μέρα,- αλήθεια γιατί;;-.
Σίγουρα το χάος θα ήταν η λέξη που θα περιέγραφε με σαφήνεια την κατάσταση που θα επικρατούσε.
Τίποτε δεν θα δούλευε.........τίποτε δεν θα λειτουργούσε έστω και υποτυπωδώς.
Όμως σίγουρα θα υπήρχαν και αυτοί που θα το έριχναν ''έξω'', θα διασκέδαζαν χωρίς περιορισμούς αφού το ίδιο το τέλος της ζωής, τους καταργεί.
Οι φοροφυγάδες θα έκαναν ανάληψη των χρημάτων τους για να ''τα φάνε'' και σίγουρα θα έσκουζαν για το ανούσιο της αποταμίευσης.
Πολλοί θα στρέφονταν στο δικό τους Θεό για συγχώρεση και μια θέση στον παράδεισο. Άλλοι, που ίσως θα ήταν πιο δύσπιστοι, θα εκμεταλλεύονταν το φόβο του επικείμενου τέλους για να φουσκώσουν τους ταμιευτικούς τους λογαριασμούς.
Μερικοί θα προσπαθούσαν να μάθουν με λεπτομέρειες το πώς, το πότε, της προφητείας, αντικρούοντας τους οργανισμούς και τις σίγουρες προβλέψεις τους.
Σε μας, στη χώρα μας, τίποτε δεν θα λειτουργούσε. Όχι πως έχουμε ανάγκη προφητειών για να πάψουν να δουλεύουν οι κρατικές μηχανές, αλλά θα είχαμε τη δικαιολογία.
Σίγουρα θα γλεντοκοπούσαμε μέχρι πρωίας. Κάποιοι θα θυμόντουσαν το ένδοξο παρελθόν μας και το Ζάλογγο, το Σούλι, και θα παρότρυναν να πέσουμε με ψηλά το κεφάλι.
Πολλά λαγούμια θα σκάβονταν για να κρυφτούν οι προύχοντες της γης, ενώ τρόφιμα θα εξαφανίζονταν σε μια μέρα. Βέβαια θα μου πείτε, τι να την κάνουν την επιβίωση σε μια κατεστραμμένη γη;; Η αυτοσυντήρηση και η ελπίδα όμως πεθαίνουν τελευταίες. Κάποιος θα κατόρθωνε να μάθει για τις σπηλιές κάτω από τη Γη. Θα το διέδιδε και  το πλήθος θα έψαχνε μανιωδώς να βρει και εκείνο τις εισόδους της λύτρωσης. Οι αψιμαχίες-τουλάχιστον- δεν θα έλειπαν . 
Άλλοι θα κλειδώνονταν στα σπίτια τους. 
Θα ακούγονταν και κάποιες   συγνώμες για λάθη και παραλείψεις του φίλου προς το φίλο, του παιδιού στο γονιό, του συντρόφου στο σύντροφο. Αποκλείω όμως μετά βεβαιότητας τη συγνώμη των πολιτικών στους πολίτες μας. Α!... θα υπήρχαν και οι εξομολογήσεις για αμαρτίες παλιές, πάντα περιλαμβάνεται κάτι τέτοιο στο σενάριο.
Τα νοσοκομεία θα γέμιζαν από ασθενείς που δεν θα άντεχαν την είδηση του τέλους.Κάποιοι ευσυνείδητοι θα εργάζονταν, ενώ το διαδίκτυο θα τα είχε ήδη τινάξει με την ταυτόχρονη χρήση εκατομμυρίων. 
Και  τότε, σκέψου,  2 μέρες πριν τις 21, να έβγαιναν οι υπεύθυνοι των οργανισμών για να πουν ότι έγινε λάθος ερμηνείας ή το πρόβλημα λύθηκε, ο πλανήτης- μετεωρίτης- διαστημικό σώμα που μας απειλούσε καταστράφηκε από τη ''μαμά-ΗΠΑ'', που πάντα φροντίζει τα παιδιά της στον κόσμο όλο!!!!!!!!!!
Και ο κόσμος όλος μια γιορτή. Κράτη ολόκληρα θα ξεχνούσαν την έχθρα τους μέχρι να την ξαναθυμηθούν αμέσως αφού θα γινόταν ανταγωνισμός μεταξύ των παπάδων όλων των θρησκειών για το ποιών ο  θεός έβαλε το χέρι του και γλυτώσαμε.
Αγκαλιές και φιλιά γνωστών και αγνώστων για τη χαρμόσυνη είδηση. 
Μετά; Μετά ξανά κλαυθμοί και οδυρμοί, αυτών που έφαγαν γλεντοκοπώντας όλες τις αποταμιεύσεις τους, αυτών που εξομολογήθηκαν με συνέπειες πια, τις αμαρτίες τους και οι μηνύσεις στους υπεύθυνους  για την πρόκληση του χάους θα έπεφταν βροχή.
Μετά; Οι δημοσιογράφοι σίγουρα θα έβρισκαν θέματα που θα απασχολούσαν για καιρό τα παράθυρα των ειδήσεων. Πώς αντέδρασαν στο επικείμενο τέλος οι διάσημοι; Τι έκαναν οι πολιτικοί; 
Και αλίμονο αν μάθαιναν τη λίστα όσων είχαν εξασφαλίσει λαγούμια υπογείως.......Σούργελα θα γίνονταν για πολύ καιρό! Να είστε σίγουροι όμως ότι καμιά λίστα τέτοια δεν θα μας δοθεί ποτέ! 
Να μη ξεχνάμε και  τα ανέκδοτα που θα κυκλοφορούσαν ''άμα τη λήξει του συναγερμού''... θα ήταν μοναδικά! 
Πάντως, στις 22 του μήνα, που έχει γενέθλια και η κόρη μου, εδώ στη χώρα μας, θα γιορτάσουμε τη νέα αρχή σίγουρα, εννοώντας φυσικά τη δόση που πήραμε και την ανάπτυξη  της οικονομίας μας που θα ''πετάξει στα ουράνια''! 
Καλά ξυπνητούρια! 



Μαζί με τον ''Καιάδα'', πάνε και οι ''Είλωτες''!!!


Ως ο χειρότερος εργοδότης του κόσμου χαρακτηρίστηκε ένας Αυστραλός επιχειρηματίας πλυντηρίων ρούχων που έβριζε τους υπαλλήλους του, τους απειλούσε ότι θα τους ρίξει οξύ, απειλούσε τις γυναίκες υπαλλήλους του, που αποκαλούσε σκύλες, ότι θα φωνάξει το βιαστή της περιοχής αν δεν δούλευαν καλά. Πετούσε πράγματα στο κεφάλι των υπαλλήλων του και για όλα αυτά καταδικάστηκε σε  πρόστιμο  40.000 ευρώ.
Να οι σύγχρονοι είλωτες, σκέφτηκα αμέσως!
Μπορεί κάποιος να πει ότι ίσως να υπήρχε κάποια διαταραχή στον εν λόγω ''κύριο''. Μπορεί να θεωρείται ο χειρότερος εργοδότης αλλά σίγουρα εννοούν χειρότερος από όλους όσοι έγιναν γνωστοί από τα  ΜΜΕ! 
Όμως, χιλιάδες  εργοδότες κακομεταχειρίζονται τους υπαλλήλους τους και μάλιστα ανήλικους εργαζόμενους, μικρά παιδιά που έχουν στη δούλεψή τους. Συχνά-πυκνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας περιστατικά, ως στατιστικά στοιχεία, που δείχνουν ακριβώς αυτό: την καταδυνάστευση των φτωχών εργατών.Έχω άδικο που πιστεύω ότι σήμερα, πάρα πολλοί  εργαζόμενοι θεωρούνται , οι  είλωτες της Σπάρτης και μόνον οι τρόποι αντιμετώπισής τους, άλλαξαν όπως άλλαξαν και οι καιροί;
Ειδικά σήμερα, την εποχή της κρίσης και της μεγάλης ανεργίας, οι εργοδότες θα αποδείξουν πόσο άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης, είναι.
Το να σκύβεις όμως το κεφάλι σε κάθε αποτρόπαια συμπεριφορά, μόνο να διαιωνίσεις το κακό κατορθώνεις.
Και επειδή σήμερα πολλές φορές έχουμε αναφέρει τον Καιάδα της Σπάρτης που με τον ένα τρόπο ή τον άλλο θεωρούμε ότι αναβιώνει, σειρά έχει να αναφερθούμε και στους νέους είλωτες που για να λέμε τα σύκα σύκα, ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν.
Πώς να μη θυμηθώ τους είλωτες στην Αρχαία Σπάρτη και τη θέση που κατείχαν στην κοινωνία του στρατιωτικού αυτού κράτους;
Ανάμεσα στην εκπαίδευση των νέων για να γίνουν σωστοί στρατιώτες μαζί με όλα τα άλλα, ήταν και οι κρυπτείες. Οι νέοι, είχαν ως αποστολή, κρυφά και πιθανόν νύχτα, εφοδιασμένοι με ένα μαχαίρι, να σκοτώσουν, να δολοφονήσουν είναι το σωστότερο, έναν είλωτα. Το να  σκοτώσουν πιθανόν να σήμαινε ότι τον καλούσαν σε αναμέτρηση σώμα με σώμα και ο καλύτερος νικούσε. Αλλά η δολοφονία ήταν και είναι μια ύπουλη πράξη. Συνήθως έπαιρναν εντολή από τους εφόρους να δολοφονήσουν τον πιο ισχυρό από τους είλωτες, αυτόν δηλαδή που μπορούσε να ξεσηκώσει τους συμπολίτες του εναντίον των Σπαρτιατών-αφεντάδων τους.
Γιατί ας μη ξεχνάμε, ότι οι είλωτες που έγιναν σκλάβοι των Σπαρτιατών, και που η ονομασία τους ταυτίστηκε στα σύγχρονα χρόνια, με κάθε δούλο που ταλαιπωρείται και υφίσταται δεινά, ήταν πολίτες της παλιάς πόλης Έλος, που επαναστάτησαν επειδή δεν άντεχαν τη δεσποτεία της Σπάρτης. Επαναστάτησαν λοιπόν, αλλά έχασαν τη μάχη από τους μετέπειτα κυρίους τους, τους Σπαρτιάτες, και έγιναν δούλοι, καλλιεργώντας τα κτήματα τους, παίρνοντας μέρος στον πόλεμο ως ψιλοί, δουλεύοντας στα σπίτια των αφεντάδων τους  και πού και πού ζητούσαν την ελευθερία τους! 
Φυσικά υπήρχαν και περιπτώσεις που είλωτες αποκτούσαν την ελευθερία τους μετά από πληρωμή του ποσού που είχε οριστεί, ή και είλωτες που είχαν δείξει ανδρεία στη μάχη και ως επιβράβευση γίνονταν ελεύθεροι πολίτες. Αλλά και εδώ το νόμισμα έχει και άλλη όψη.  Δηλ. το πρωί επιβράβευση των γενναίων δούλων και τη νύχτα η κρυπτεία ώστε να εξαφανιστούν από προσώπου Σπάρτης!! 

Κάθε εποχή έχει τους δικούς της είλωτες, που μπορεί οι συνθήκες να αλλάζουν αλλά η συμπεριφορά είναι η ίδια: κακομεταχείριση, εκμετάλλευση, υποταγή.
Όσο και αν ο άνθρωπος προόδευσε και ανέπτυξε πολιτισμό, όσο και αν εκδημοκρατίστηκε, όσο και αν καθιέρωσε νόμους για να προστατεύονται οι αδύναμοι, όσο και αν η δικαιοσύνη τιμωρεί τέτοιες συμπεριφορές ανά τον κόσμο, σαν του κακού Αυστραλού εργοδότη, δεν θα πάψουν να υπάρχουν ''είλωτες'' σε όποια μορφή, και φυσικά δεν θα πάψουν να υπάρχουν κακοί ως κάκιστοι εργοδότες. Επειδή οι άνθρωποι είναι καλοί και κακοί! Στους κακούς η  ισχύς, αυξάνει την κακία σε δυσθεώρητα μεγέθη.
Αλλά και με τους ''καλούς'', υπάρχει το άλλοθι της οικονομικής κρίσης, και οι απειλές απόλυσης και λουκέτων,θεωρούνται προειδοποιήσεις, ενώ  το ''απολύεσαι ή μένεις με το βασικό μισθό και ανασφάλιστος'' θεωρείται ευκαιρία εργαζόμενου από εργοδότη που διακατέχεται από ''ανθρωπισμό και κοινωνική ευαισθησία''! 
Για μένα πάντως, το πρόστιμο του δικαστηρίου στον Αυστραλό εργοδότη, είναι μια μικρή ποινή για την κακοποίηση των εργαζομένων από τον αφεντικό τους, έστω και αν είναι, λεκτική κακοποίηση! 
Και να φανταστεί κανείς, ότι στο σύγχρονο κόσμο, που ο καθένας έχει πρόσβαση  στη γνώση και έχει τον τρόπο να ομαδοποιηθεί και να αντιδράσει, θα είχαν περιοριστεί στο ελάχιστο τα φαινόμενα  νέων ειλώτων. Αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα, οι δημιουργία ειλώτων πάντα ήταν  το ''όνειρο των ισχυρών για δύναμη και έλεγχο της ζωής των ανθρώπων''! 
Και τα κράτη;  Απλά αρκούνται να ικανοποιούν το όνειρο των ισχυρών και ως αντάλλαγμα, παίρνουν και Νόμπελ Ειρήνης!! 
Για τα μάτια σου μόνο!!! 




Ρατσιστικός εκφοβισμός................


Μεταναστεύουν πολλοί, κυρίως νέοι από την πατρίδα μας για να βρουν δουλειά. Μια πατρίδα που έχει μεγάλο ποσοστό ξενιτεμένων εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Σ' αυτήν την πατρίδα, που δεν έχει να προσφέρει τώρα  αξιοπρεπή διαβίωση στους πολίτες της, έρχονται ως μετανάστες άλλοι, που βρίσκονται ακόμη σε χειρότερη μοίρα.
Ο ρατσισμός είναι χαρακτηριστικό όλων των λαών αλλά όχι και όλων των ανθρώπων. Και σε μας, στη δική μας χώρα, που δεν είχε ζήσει με αλλοδαπούς, και μάλιστα παράνομης  εισόδου και διαμονής, φαίνεται ότι ο ρατσισμός χτυπά και τη δική μας πόρτα. Το να περιθωριοποιείς αυτούς που ήλθαν εδώ για να δουλέψουν ή για να σώσουν τη ζωή τους και της οικογενείας τους, ή επειδή οι νόμοι εδώ είναι δημοκρατικοί και επιεικείς, ή επειδή υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες, ή επειδή τα πολιτικά τους φρονήματα είναι απαγορευτικά και επικίνδυνα για τη χώρα τους, ή επειδή έχουν τη δική τους διαφορετικότητα που δεν είναι ανεκτή στην δική τους πατρίδα, είναι το χειρότερο έγκλημα. Γιατί από εκεί ξεκινούν όλα τα αρνητικά μιας διαβίωσης με διαφορετικούς. Κυρίως για τα παιδιά!!!!!!!
Δικοί μου συγγενείς, έχουν μεταναστεύσει εδώ και 60 χρόνια σε άλλη ήπειρο. Έφτιαξαν  οικογένεια, έφτιαξαν τη ζωή τους όπως την ονειρεύονταν, απέκτησαν παιδιά,  απέκτησαν εγγόνια και αυτή η τρίτη γενιά, αντιμετωπίζει ακόμη, φαινόμενα ρατσισμού. Σκέψου, σήμερα που διδάσκονται τα ελληνικά και σε άλλα κράτη, σκέψου ότι τα εγγόνια των συγγενών μου αυτών δεν μαθαίνουν ελληνικά. Και αυτό γιατί δεν θέλουν οι γονείς τους, με το σκεπτικό ότι  θα αλλάξει η προφορά τους και θα αντιμετωπίζονται αρνητικά από τους ντόπιους! 
Μάλιστα, μια γηγενής, όταν έγινε  γειτόνισσα με τους δικούς μου, πούλησε το σπίτι της γιατί- έτσι είπε- η γειτονιά της χάλασε με το που μετακόμισαν  δίπλα της μη ντόπιοι! 
Μόνο ακούγοντας τους δικούς μας μετανάστες να διηγούνται τι τους προκάλεσαν τα φαινόμενα ρατσισμού που αντιμετώπισαν στα παιδικά τους χρόνια, θα κατανοήσουμε καλύτερα τη συμπεριφορά μας. Και ίσως έτσι θα ξανασκεφθούμε ότι με το να ψηφίζουμε στο σχολείο των παιδιών μας να μην δέχονται άλλης φυλής παιδιά, με το να μην αφήνουμε τα παιδιά μας να συνομιλούν με αλλοδαπούς συμμαθητές τους, με το να περιθωριοποιούμε αυτούς τους μετανάστες που μάλιστα είναι και νόμιμοι, μόνο κακό προκαλούμε, ειδικά στα παιδιά.
Ένας ομογενής δικαστής του Ανωτάτου δικαστηρίου της Βικτώριας  της Αυστραλίας, παρουσίασε το βιβλίο του, που είναι αυτοβιογραφικό  με  τίτλο «Αιμίλιο να με λες», στο Ελληνικό Μουσείο της Μελβούρνης.
Στην ομιλία του μίλησε για τους γονείς του, που έφυγαν από την Ελλάδα-βοσκός ο πατέρας-στα χωράφια η μητέρα μάζευε βαμβάκι και καπνά.
Μίλησε μπροστά σε μεγάλο πλήθος, κυρίως Αυστραλών Νομικών, για τους γονείς του που έφυγαν για να προσφέρουν στα παιδιά τους καλύτερη ζωή.''Ο κυριότερος σκοπός του βιβλίου είναι να τιμήσω τους μετανάστες της γενιάς των γονιών μου'', είπε.
Ο δικαστής Κύρου (Αιμίλιος Κύρος είναι το όνομά του), δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην ρατσιστική αντιμετώπιση που είχε, ως παιδί, στην Αυστραλία λέγοντας:
«Υπάρχουν και κάποιες σκοτεινές στιγμές στο βιβλίο, όπου περιγράφω το ρατσιστικό εκφοβισμό που υπέφερα ως παιδί. Ο ρατσισμός μπορεί να καταστρέψει την αυτοεκτίμηση ενός ατόμου, να δημιουργήσει δυσαρμονία μέσα στις οικογένειες και να καταστρέψει ζωές. Για τα παιδιά είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να τον καταπολεμήσουν. Ο εκφοβισμός και η διάκριση είναι αιώνια προβλήματα και κάθε κοινωνία έχει την ευθύνη να τα σταματήσει.
Ο ρατσισμός με ανάγκασε ν' αλλάξω τ' όνομα μου και να αρνηθώ την ταυτότητα μου. Με έκανε να ντρέπομαι για την Ελληνική μου καταγωγή... '' είπε μεταξύ άλλων.
Φυσικά στην εφηβεία αντιλήφθηκε το σφάλμα του και κατανόησε ότι θα' πρεπε να αισθάνεται υπερήφανος για τους γονείς του και την καταγωγή τους.
Στο τέλος κατέληξε: ''Η Αυστραλία έχει προοδεύσει πολύ από τότε που έφτασα εδώ το 1968. Εξωτικά ονόματα, τροφές και έθιμα που κάποτε τα κορόιδευαν οι Αυστραλοί είναι τώρα της μόδας. Όμως πρέπει πάντα να προσέχουμε για να βεβαιωθούμε ότι η χώρα μας συνεχίζει να δέχεται και να γιορτάζει τον κάθε άνθρωπο. Γι αυτό που είναι και γι' αυτό που έχει να προσφέρει, παρά να αποκλείεται επειδή είναι διαφορετικός.Εύχομαι ότι το βιβλίο μου θα βοηθήσει στην κατανόηση των ζητημάτων αυτών».
Γιορτή λοιπόν για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, θα πρεπε να είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στους ξένους μας. Μόνον έτσι μπορούμε να αποκλείσουμε τους επικίνδυνους, τους παράνομους και όσους επιδίδονται σε εγκληματικές ενέργειες, που για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους δεν είναι μόνο αλλοδαπής προέλευσης! 
Αλλά προσοχή στα παιδιά! Η ψυχούλα τους δε γνωρίζει από έθνη, φυλές, διαφορετικότητα. Κάθε άσχημη συμπεριφορά έχει αντίκτυπο στη διαμόρφωση ακόμη και του χαρακτήρα τους. Ο ψυχικός τους κόσμος αλλάζει, ''βιάζεται'' με το να τους προκαλούμε αίσθημα ντροπής για την καταγωγή τους.
Κάθε άνθρωπος είναι σημαντικός  γι αυτό που είναι και γι  αυτό που προσφέρει. Ξεχωρίζει ακριβώς από τις πράξεις του! Σε όποιο έθνος και αν ανήκει, όποια γλώσσα και αν μιλάει, σε όποια θρησκεία και αν πιστεύει. Καλό είναι λοιπόν να μην κατηγοριοποιούνται οι άνθρωποι ως καλοί ή κακοί ανάλογα αν είναι ντόπιοι ή ξένοι. Μόνο η συμπεριφορά και οι πράξεις μας μας χαρακτηρίζουν! Γιατί είμαστε ό,τι κάνουμε και ό,τι δείχνουμε να πιστεύουμε! 



Σκέψεις...........ενώ τα κοράκια κάθισαν ήδη στα κλαδιά!


Καθημερινά ενημερώνομαι για τα τεκταινόμενα, διαβάζοντας όσα άρθρα ειδήσεων μπορώ. Η πολιτική και οικονομική μας κατάσταση ''κλέβει'' το ενδιαφέρον, κακώς θα μου πείτε, αλλά έτσι είναι.
Ποικίλα τα συναισθήματα  και οι αντιδράσεις καθ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Πιάνω τον εαυτό μου να μονολογεί, να  επιχειρηματολογεί,  να θυμώνει, να απελπίζεται αλλά και να ''βγάζει γλώσσα'' ξεστομίζοντας ανόητες δικαιολογίες  μιας  μαθήτριας δημοτικού.....
Η αλήθεια όμως είναι, ότι ο κόσμος δεινοπαθεί, και όχι μόνον ο κόσμος της Ελλάδας. Οι πολιτικές της ΕΕ, είναι μακράν πλέον από τις διακηρύξεις των προηγούμενων χρόνων που μιλούσαν για δημοκρατικές και κοινωνικές πολιτικές. Είναι πολιτικές και αποφάσεις που παίρνονται ερήμην των λαών για το καλό των επιχειρήσεων και ειδικά των εταιρειών των μεγάλων κρατών.
Φυσικά εμείς ως χώρα, δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε, μια και αυτό απαιτεί η πλύση εγκεφάλου. Γιατί δανειστήκαμε και δαπανήσαμε ασύστολα, έξω από τις δυνάμεις μας. 
Στην πραγματικότητα, δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε, γιατί ως λαός, ακόμη επιτρέπουμε να βρίσκονται στη Βουλή οι ίδιοι πολιτικοί, πάνω κάτω,  που κυριάρχησαν τα προηγούμενα 40 χρόνια. Δεν δικαιούμαστε, πραγματικά, να ομιλούμε γιατί αφήσαμε όλα αυτά τα χρόνια το ''εμείς'' για χάρη του ''εγώ''!. Δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε γιατί πάψαμε να παράγουμε, ανακαλύπτοντας τρόπους του ''κερδίζειν ακόπως''.Δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε γιατί η ελίτ του πνεύματος αφέθηκε στην απόλαυση που η ''καρέκλα'' της πρόσφερε, ενώ οι ικανοί και έντιμοι, κατοίκησαν στη χώρα της σιωπής και της αποστασιοποίησης.
Χωρίς ικανούς ηγέτες, χωρίς ''κεφαλή'' που να εμπνέει, ο λαός δεν ομονοεί, ούτε βρίσκει το βήμα του για να βοηθήσει και τη χώρα.
Το αποτέλεσμα; 
Έχουμε χρόνια μπροστά μας για να πούμε ότι γλυτώσαμε- αν τη γλυτώσουμε- τη πτώχευση. Έχουμε χρόνια μπροστά μας για να πούμε ξεφύγαμε από τη γάγγραινα του χρέους και μπορούμε να κοιτάξουμε μπροστά. Οι πολιτικές αποφάσεις στη χώρα μας δεν μας δίνουν καμιά ελπίδα για να πούμε ότι βλέπουμε έστω και αμυδρά, έστω και στο πολύ βάθος, φως.
Εν τω μεταξύ, οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ελλειπή υγειονομική περίθαλψη, λόγω περικοπών των κονδυλίων με άσχημες συνέπειες για την υγεία μας.
Εν τω μεταξύ στρατιωτικοί, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ασφάλεια της χώρας εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων για την Άμυνα.
Εν τω μεταξύ, οι εργαζόμενοι, όσοι απέμειναν, με το φόβο της δικής τους απόλυσης ή του άγχους της επιβίωσης που οι περικοπές μισθών και η αύξηση φόρων προκαλούν, εργάζονται έτσι που δίνεται η εντύπωση ότι τα πάντα υπολειτουργούν.
Εν τω μεταξύ καθημερινά μένουν χωρίς ηλεκτρικό δεκάδες σπίτια, δεκάδες οικογένειες............
Εν τω μεταξύ, άνθρωποι πεινούν και παιδιά υποσιτίζονται.......
Εν τω μεταξύ, οι γείτονες λαοί, ''μύρισαν'' ετοιμοθάνατο και καραδοκούν.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κοιτά ψηλά, μήπως και δω κοράκια πάνω από το πτώμα της χώρας.
Αλλά ήδη τα κοράκια κάθισαν στα κλαδιά και περιμένουν, ενώ  εμείς κοιτάμε χαμηλά, στο ύψος της τσέπης μας. 
Νοιάζεται κανείς για την εξωτερική μας πολιτική και για τις περικοπές στην άμυνα; Πόσες νίλες πρέπει να πάθουμε για να ξυπνήσουμε επιτέλους;



'' ....είμαι η ελιά η τιμημένη''!


             
                                      Θεόφιλου Χατζημιχαήλ


Aπό τον προηγούμενο μήνα έχει αρχίσει το μάζεμα της ελιάς και συνεχίζεται ακόμη, σε πολλές περιοχές της χώρας μας.
Το λάδι, η βασική αυτή διατροφή των Ελλήνων, βρίσκεται στην πυραμίδα της Μεσογειακής δίαιτας, αφού μετά από έρευνες, αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα της υγιεινής διατροφής για όλον τον κόσμο.
Η ελιά, το ιερό μας δέντρο, το δώρο της θεάς Αθηνάς, έχει εμπνεύσει ποιητές και ζωγράφους, από τα αρχαία χρόνια ως σήμερα. Η παράδοση θέλει, τη θεά Αθηνά να φυτεύει το πρώτο ελαιόδενδρο στην Ακρόπολη!
Η ιστορίας της όμως, χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα παραγωγής ελαιόλαδου. Κι όμως, πολλά λιόδεντρα έχουν εγκαταλειφθεί στο μαρασμό, γιατί η κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων άλλαξε με την πάροδο των χρόνων και έπαψε να στηρίζεται στην αυτάρκεια που κάθε οικογένεια, τα παλιά χρόνια, διέθετε. Ας μην αναφέρουμε και τα στρέμματα που θυσίασαν τις ελιές τους για το καλό του .........τουρισμού!!
Η πεθερά μου συνήθιζε να μου λέει ότι λυπάται τους ανθρώπους που δεν έχουν δικό τους ελαιώνα, δικό τους λάδι. Συζητήσεις ωρών για το αν πρέπει τα νέα παιδιά να φεύγουν στις πόλεις και να αφήνουν τα κτήματά τους χέρσα, ακαλλιέργητα και αφρόντιστα, ήταν συχνές με τα επιχειρήματά της να με αφοπλίζουν.
Λέει η ελιά στον αφέντη: ''Φρόντισέ με να σε θρέψω. Πότισέ με να σε πλουτίσω''! 
Οι παλιοί το ήξεραν καλά! 

Καρνέζης-Τρίπτυχο σε πλάτη καμβά

Αλλά δεν είναι εύκολο να μαζεύεις ελιές. Με κρύο, ειδικά στα  ορεινά χωριά, και με τα μουλάρια ως μεταφορικό μέσον,οι παλιοί κάτοικοι της επαρχίας, μάζευαν τις ελιές. Τότε δεν έπαιρναν εργάτες........Μήπως και τώρα συμφέρει οικονομικά; Τότε, μάζευες τις ελιές σου και έρχονταν και οι  γείτονες να βοηθήσουν. Εσύ φυσικά πήγαινες να βοηθήσεις στις δικές τους ελιές. 
Θυμάμαι τη δική μου εμπειρία από το μάζεμα της ελιάς.
Ήταν τέτοια εποχή, που είχα προθυμοποιηθεί να βοηθήσω δικούς μου ανθρώπους στο μάζεμα της ελιάς. Θυμάμαι το ''εγερτήριο'' μια άγρια ώρα το ξημέρωμα....Δεν είχε φέξει ακόμη. Αλλά έπρεπε να ετοιμαστούμε για να είμαστε με το χάραμα στο κτήμα!!!!!!!!!!!!! Με το μάτι να μην έχει ανοίξει ακόμη καλά, με ντύσιμο ζεστό αλλά άνετο να μπορούμε να κινηθούμε, με το θερμός παραμάσχαλα, τα σάντουιτς και το νερό μαζί, φύγαμε για τις ελιές.
Ο κρύος αέρας με ξύπνησε για τα καλά. Δεν άφησα τη σκέψη ''τι ήθελα και πρότεινα να βοηθήσω'' να θρονιαστεί μέσα μου εξαιτίας του άγριου ξυπνήματος. Όλοι έδειχναν ορεξάτοι και μεγαλύτεροι από εμένα....εγώ θα γκρίνιαζα; 
Φτάσαμε και άρχισαν να απλώνονται τα λιόπανα κάτω από τις ελιές. Είχε ξημερώσει για τα καλά πλέον, το κρύο ήταν ανεκτό και ο ουρανός καταγάλανος. Ήταν το πρώτο πράγμα που κοίταξαν οι σύντροφοι στο λιοστάσι. Αλίμονο αν έπιανε βροχή! 
Τα χτένια βγήκαν και οι σκάλες στήθηκαν. Πριόνια για το κλάδεμα μεγάλων κλαδιών πήραν θέση δίπλα στα σακιά που περίμεναν να γεμίσουν. Και σε σκάλα ανέβηκα, και το χτένι χρησιμοποίησα και ελιές από τα κλαδεμένα κλαδιά μάζεψα και τα σακιά γέμισα.........ακούραστα... με κέφι μια και η παρέα έδειχνε να το διασκεδάζει. Το τι ανέκδοτα άκουσα δε λέγεται. Μέχρι τραγούδια είπαν, και την ώρα της συγκομιδής αλλά και στα λιόπανα καθισμένοι, την ώρα του διαλείμματος για έναν καφέ ή σάντουιτς! Τα σακιά γέμιζαν αλλά η μέρα που ταξίδευε στη δύση της δεν μας έφτασε να μαζέψουμε όλες τις ελιές. Είχαμε και άλλες δυο μέρες στη διάθεσή μας. Η εμπειρία αξέχαστη! 
Το πρωί της επόμενης ημέρας πονούσε όλο μου το κορμί! Και αυτό αξέχαστο έμεινε!!! Όμως τα ''μπράβο'' και τα ''συγχαρητήρια'' που έπαιρνα για το ζήλο που έδειξα, αν και πρωτάρα, δεν με άφησαν να δείξω την κούραση!  Όμως, αν και ήταν μια υπέροχη εμπειρία, δεν πρότεινα ξανά να βοηθήσω. Πήρε καιρό να περάσει κάθε πόνος και να ξεκουραστεί κάθε μυς μου που τον ξύπνησα απότομα! χαχαχαχα
Στο ελαιοτριβείο έβλεπες τους χωρικούς με τα'ψημένα'' πρόσωπα από τον ήλιο και το κρύο να περιμένουν τη σειρά τους και να συζητούν για την ποσότητα των δέντρων τους και το πόσο λάδι είναι η παραγωγή τους......Ένας ηλικιωμένος κοιτούσε εμένα που περιδιάβαινα το ελαιοτριβείο κοιτώντας με ενδιαφέρον και μου είπε ότι σήμερα με τόση πρόοδο όλα έγιναν ευκολότερα. ''Στα νιάτα μου'', είπε, '' περιμέναμε το μουλάρι να κινήσει την πέτρα που ήταν μέσα σε μια πέτρινη λεκάνη και που εκεί ήταν οι ελιές για να τις λιώσει''........Αυτό πραγματικά θα ήθελα να το είχα δει! 

Η ελιά λοιπόν, ως πηγή πλούτου της ελληνικής οικογένειας, είναι συνδεδεμένη με εμάς τους Έλληνες με τον πολιτισμό μας, τα έθιμά μας, τις παραδόσεις μας , τη θρησκεία μας. Υπήρξε το σύμβολο ειρήνης, στεφάνωσε αθλητές, συμβόλιζε τη νίκη, τη σοφία, το θάνατο ακόμα αλλά και τη φιλία ανάμεσα στους λαούς.

              Εδώ στον ίσκιο μ' αποκάτου
              ήρθε ο Χριστός ν' αναπαυθεί
              κι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του
              λίγο προτού να σταυρωθεί.

              Το δάκρυ σου δροσιά αγιασμένη
              έχει στη ρίζα μου χυθεί
              είμαι η ελιά η τιμημένη
                              Κωστής Παλαμάς

Σε πολλές περιοχές αφήνουν τα λιόπανα απλωμένα κάτω από τις ελιές και όταν ωριμάσουν πέφτουν μόνες τους. Όμως έμαθα ότι επειδή μένουν καιρό έτσι αποκτούν οξέα...........και η οξύτητα του λαδιού πρέπει να είναι σχεδόν μηδαμινή για να είναι καλό το λάδι. Επίσης δεν χρησιμοποιούν χτένια όλοι. Παλιά, χρησιμοποιούσαν τα χέρια, μία μία ελιά στο σακκούλι, ή τις κοπάναγαν με μεγάλα ξύλα, που είναι και ''επίπονο'' για το δέντρο...
Λάδι, ελιές επιτραπέζιες και ξύλο για το τζάκι, δίνουν οι ελιές. Και μάλιστα το ξύλο της ελιάς σιγοκαίγεται για ώρα στο τζάκι και θεωρείται το καλύτερο.
Σπουδαίας σημασίαs το λάδι για όλους!!!!!!
Αγγεία με παραστάσεις από το μάζεμα της ελιάς, από τη βράβευση με τον κότινο των νικητών στους Ολυμπιακούς αγώνες, ακόμη και αμφορείς γεμάτους λάδι που έδιναν ως βραβεία σε αθλητές, τους γνωστούς Παναθηναϊκούς αμφορείς, έχουμε ως μαρτυρίες της σπουδαιότητας της ελιάς για τους αρχαίους προγόνους μας.
Τοιχογραφίες (Κνωσσός-Θήρα), που απεικόνιζαν ελαιώνες ή κλάδους ελιάς, δείχνουν ότι οι πρόγονοί μας, από αρχαιοτάτων χρόνων, γνώριζαν την ήμερη ελιά αφού οι αναπαραστάσεις των φύλλων είναι πιστές, ενώ η άγρια ελιά έχει μικρά φύλλα με αγκάθια, γνώριζαν, λοιπόν, την αξία της και την αντιμετώπιζαν ξεχωριστά ως αντικείμενο λατρείας.
Και στην καθημερινή μας ομιλία, έχει μπει η ελιά και το λάδι  με φράσεις παραβολικές, που δείχνουν πόσο βαθιές είναι οι ρίζες της στη ζωή μας.
''Μου έβγαλε το λάδι..........'',
''Μη ρίχνεις λάδι στη φωτιά'',
''Έκανε λαδιά'',
''Η θάλασσα είναι λάδι'',
''Το λάδι του τελείωσε'' γι αυτόν που πέθανε,
''Αυτός χάνει λάδια'' όταν κάποιος λέει ασυναρτησίες,
'Τον λάδωσε'', για να δουλεύει καλύτερα (γνωστό μας σπορ! ),
''Αυτος βγήκε λάδι'' επειδή το λάδι επιπλέει του νερού,
''Να λαδώσει λίγο το αντεράκι σου'', να φας καλά,
''Αυτός είναι σαν το λαδοπόντικο'' , που λέγεται για τον ατημέλητο άνθρωπο και παρομοιάζεται με τον ποντικό που έπεφτε στα πιθάρια με το λάδι αφού έτρωγε τα ξύλινα καπάκια που κάλυπταν, τότε, τα πιθάρια και έτρωγαν και το λάδι φυσικά. Η εμφάνιση του  λαδωμένου ποντικού (μπρρρ σίχαμα), δίνεται στον ατημέλητο άνθρωπο.

Ακόμη και το κουκούτσι και τα φύλλα της ελιάς έχουν χρησιμότητα σήμερα!
Αλλά και η καλλωπιστική χρήση του ελαιόλαδου είναι γνωστή από τα Ομηρικά χρόνια. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα μας λέει ότι ο Οδυσσέας και ο Διομήδης πλένονταν με ζεστό νερό και μετά άλειφαν το σώμα τους με ελαιόλαδο.
Και το νεκρό σώμα του Έκτορα που κακοπέθανε από τον Αχιλλέα το περιποιείται η Αφροδίτη αλείφοντάς το με λάδι ελιάς αρωματισμένο με ρόδα! Επίσης εκλεκτό λάδι με μέλι και κρασί προσφέρονταν ως χοές στους νεκρούς!!!
Ας μη ξεχνάμε ότι οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που καλλιέργησαν στον ευρωπαϊκό Μεσογειακό χώρο την ελιά. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.
Και στη διακόσμηση σήμερα χρησιμοποιείται η ελιά, και σε στολισμούς γάμων και βαπτίσεων, αλλά και ως καλλωπιστικό φυτό στις γλάστρες μας.
H βιβλιογραφία που αφορά την ελιά και την ιστορία της, είναι τεράστια.
Γ.ΔΕΠΑΣΤΑΣ
Και είναι φυσικό αφού η ελιά είναι ''δέντρο θεϊκό και Αθηναϊκής ιθαγένειας!''