Είμαστε καλοί άνθρωποι λόγω φύσης ή επειδή έτσι μάθαμε;;;


Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν οι άνθρωποι είναι σκληροί με τους συνανθρώπους τους γιατί έτσι η φύση το επιβάλλει.Μήπως  δηλ. το περιβάλλον που μεγάλωσαν, δεν  είναι το μόνο  υπεύθυνο της συμπεριφοράς χωρίς συναίσθημα. 
Ίσως η φύση θέλει τα όντα που έφτιαξε να ζουν και να δρουν με συγκεκριμένο τρόπο λόγω αυτοσυντήρησης, χωρίς να δείχνουν έλεος στον  αδύναμο κρίκο του είδους τους. Πάρτε παράδειγμα τα ζώα....Κυνηγούν γιατί πεινούν χωρίς να νοιάζονται αν το γεύμα τους θα είναι μια ηλικιωμένη αντιλόπη ή το μικρό της. Δείτε τα ζώα-μαμάδες. Μεγαλώνουν τα μικρά τους με φροντίδα αλλά αφήνουν στο περιθώριο το μικρό που θα ψοφήσει, μια και επικρατεί σ' αυτά η λογική του ''είσαι γερό και δυνατό=σου αξίζει να σε ταΐσω για να  ζήσεις''! 
Μπορεί να πείτε ότι τα ζώα δεν έχουν νοημοσύνη, μόνον το ένστικτο της αυτοσυντήρησης,  ενώ οι άνθρωποι είναι νοήμονα όντα με δικαίωμα επιλογής.
Τότε πώς εξηγούνται τόσα βασανιστήρια αιχμαλώτων ακόμη και σήμερα, φόνοι, κακοποιήσεις, βιασμοί, εκμεταλλεύσεις ανηλίκων ακόμη και στο χώρο εργασίας, σκληρότητα, χλευασμός, περιφρόνηση, προσβολές, και ένα σωρό άλλα που μόνο η ανθρώπινη φαντασία μπορεί να δημιουργήσει;
Ίσως σκεφθείτε ότι δεν είναι οι πολλοί αυτοί με τη χείριστη συμπεριφορά ανθρώπου προς άνθρωπο... Κι όμως είναι πάρα πολλοί! 
Είναι έτσι η φύση του ανθρώπου; 
Και αν οι άνθρωποι ανέπτυξαν την αλληλεγγύη ή τον λεγόμενο ανθρωπισμό, εξαιτίας ανάγκης για συμβίωση με την απαρχή των κοινωνιών; Ίσως, ο πολιτισμός που ανέπτυξαν με την πάροδο των χρόνων, να επέβαλλε την ανάγκη της συμπαράστασης, του συμπάσχω με τον αδύναμο, της κοινωνικής ευαισθησίας, της περίθαλψης, της αλληλοβοήθειας και της ανθρώπινης συμπεριφοράς, όπως την εννοούμε σήμερα.
Πώς αλλιώς να εξηγήσω τα παιδιά, που δείχνουν όντως σκληρότητα απέναντι στους συνομηλίκους τους που είναι διαφορετικοί ή έχουν μια αναπηρία ή ένα μειονέκτημα; Και μη μου πείτε ότι δεν το κάνουν;;; Όλοι πήγαμε σχολείο και όλοι θα είδαμε παρόμοιες συμπεριφορές. Ειδικά τα μικρά παιδιά, σ'αυτά που οι διδαχές της οικογένειας δεν έχουν ακόμη βάσεις γερές, τα μικρά παιδιά που είναι αγνά και φέρονται όπως ακριβώς σκέφτονται, μπορούν να γίνουν σκληρά και άπονα προς τους αδύναμους συμμαθητές τους.  
Ανέφερα πιο πάνω για τις βάσεις της οικογενειακής διαπαιδαγώγησης....δηλαδή η σωστή συμπεριφορά δεν είναι έμφυτη αλλά διδάσκεται, σωστά; Η καλοσύνη, ο ανθρωπισμός, η ευαισθησία απέναντι σε άτομα που μας έχουν ανάγκη είναι αποτέλεσμα κατήχησης; 
Θα διαβάσατε για την αυτοκτονία του 15άχρονου στην Ιταλία, που εξαιτίας της διαφορετικότητάς  του δέχθηκε τη χλεύη  των συνομηλίκων του, τον εξευτελισμό και την περιθωριοποίηση που τον οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα, που τελικά κατόρθωσε, μετά θάνατον, να ακουστεί η κραυγή του για το ''κυνήγι'' του διαφορετικού και την έλλειψη ανεκτικότητας.
Σίγουρα διαβάζετε και εσείς, για όλες τις σκληρές και απάνθρωπες συμπεριφορές σε παιδιά, ηλικιωμένους και αδύναμους της παγκόσμιας κοινωνίας. Γιατί τόση σκληρότητα;  Πώς μπορεί ένα ον να προκαλεί τόσο πόνο και φόβο σε ένα άλλο ον; Φυσικά δεν είναι όλοι, αλλά πολλοί, μα την αλήθεια, πάρα πολλοί.
Αλλά και μικρότερης εμβέλειας σκληρότητα, απονιά όπως τη χαρακτηρίζει η μάνα μου, συναντάμε καθημερινά. Συμπεριφορές που αφήνουν κάθε νοήμων ον με το στόμα ανοικτό. Τέτοιες συμπεριφορές, αγενείς, αδιάφορες για τον πόνο και τον κόπο που προκαλούν, προσβλητικές,  συμπεριφορές εμπάθειας ή  σαδιστικές, ακόμη και κακοποιήσεις,  υφίστανται  οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά, οι άποροι, οι ανάπηροι στη ζωή  τους, που δείχνουν σαδισμό και μίσος πολλές φορές, άσχετα αν θεωρούμε τα άτομα με τη λάθος συμπεριφορά ως πνευματικά ανώριμα και απαίδευτα άτομα. 
Δεν είναι να απορείς πώς υπάρχει τόση σκληρότητα; Και δεν είναι όλοι αυτοί ψυχικά άρρωστοι! 
Ίσως τελικά κρύβουμε ένα τέρας μέσα μας. Ίσως  ανάλογα με τις συνθήκες και όπου θεωρούμε εαυτούς ισχυρούς λόγω θέσης ή όπου θεωρούμε εαυτούς ανεύθυνους, μπορούμε να φερθούμε πολύ σκληρά και να φτάσουμε  να βασανίσουμε ή και να αφαιρέσουμε τη ζωή συνανθρώπων μας! 
Τελικά αν το καλοσκεφθείς, το πείραμα του Μίλγκραμ, του επίκουρου καθηγητή στο Γειλ  το 1961  που προσπάθησε να αποδείξει ότι οι στρατιώτες του Χίτλερ που έδειξαν τόση σκληρότητα στα στρατόπεδα αιχμαλώτων  ήταν επειδή εκτελούσαν εντολές, αν και είχαν επιλογές, μας δίνει την απάντηση. 
Το  πείραμα απέδειξε ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα στον συνάνθρωπό του αν θεωρεί εαυτόν ανεύθυνο, αν εκτελεί εντολές.
Κατά 65% ο Μίλγκραμ έδειξε ότι οι φοιτητές που  μετείχαν σε πείραμα δέχθηκαν να φτάσουν στα άκρα, προκαλώντας φρικτό πόνο-όπως πίστευαν- στους συνομηλίκους τους στο πείραμα, ακόμη και να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Και το 65% δεν είναι μικρό ποσοστό! Μη νομίσετε όμως, ότι το 35% αρνήθηκε να βασανίσει τον συνάδελφο.......Απλά αρνήθηκαν να πάνε έως το τέλος.....Βασανισμό με τη δόση που η συνείδησή τους ανεχόταν...Μόνο το 5% αρνήθηκε να λάβει μέρος στο πείραμα όταν έμαθαν τι θα έκαναν! 
Κρύβουμε λοιπόν ένα τέρας μέσα μας; 
Ακόμη και αν η απάνθρωπη συμπεριφορά είναι κατόπιν εντολής, και όχι επιλογής, δεν παύει να δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι σκληρός από τη φύση του.
Μήπως οι κοινωνίες κατόρθωσαν να απαλύνουν αυτήν τη σκληρότητα, με νόμους, γραπτούς ή άγραφους που στο πέρασμα των αιώνων αμβλύνονται ανάλογα με τις καταστάσεις που ο άνθρωπος βιώνει; 
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τα αίσχη που φανταζόμαστε σε έναν συνάνθρωπό του. Όμως, πώς αντέχει να βλέπει να προκαλεί πόνο, φόβο, θάνατο; Πώς; 


''Να είσαι ο εαυτός σου'': Ένα δύσκολο μονοπάτι!!



Σήμερα, σε μια εποχή που η ανθρώπινη αντοχή δοκιμάζεται, που τα πάντα ανατρέπονται εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών, οι προσωπικότητες και ελεύθερες οντότητες  παραπαίουν επειδή βομβαρδίζονται από νέα δεδομένα. Ο κόσμος τους που χάνεται, έστω και ψεύτικος, τους κάνει να   ταλανίζονται και αγωνίζονται να μείνουν ορθές χωρίς πάντα να το κατορθώνουν. Κρίση ψυχολογική, κρίση ταυτότητας, κατάθλιψη είναι όσα ταλαιπωρούν τον εσωτερικό κόσμο μας.
Γι αυτό  ο άνθρωπος προτρέπεται, συν τοις άλλοις, να δείχνει τον πραγματικό του εαυτό. ''Να είσαι ο εαυτός σου'' είναι η συμβουλή  που δίδεται και δωρεάν και επί χρήμασι! 
''Να είσαι ο εαυτός σου'', είναι μια παραίνεση που εκτός από τους ειδικούς- ψυχολόγους, ψυχαναλυτές, ψυχιάτρους, κοινωνιολόγους, εκπαιδευτικούς,-δίδεται ως συμβουλή και από  γονείς, φίλους, γνωστούς και αγνώστους, ακόμη και από την κα Ευφροσύνη που μένει δίπλα μου! 
Και εννοούν τις περισσότερες φορές:
-Να είσαι ειλικρινής και να λες ό,τι πιστεύεις άσχετα αν η αλήθεια σου δεν μ' αρέσει και τη βαπτίζω ''ψέμα''!
-Να είσαι ο εαυτός σου με όλα σου τα προτερήματα και ελαττώματα και σε όποιον αρέσεις, άσχετα αν εμένα μου δίνεις στα νεύρα
-Να κυνηγάς τα όνειρά σου αδιάφορο αν δεν είναι επικερδή και ρεαλιστικά, αλλά μην περιμένεις από μένα αναγνώριση
-Να αγαπάς τον εαυτό σου όπως είναι και να θυμάσαι ότι και το χαμομηλάκι ή το μικρό κυκλάμινο είναι δώρα της φύσης, άσχετα αν εγώ προτιμώ τα αιωνόβια πανύψηλα δέντρα!
-Να λες τη γνώμη σου στην εργασία σου γιατί εγώ θέλω υπαλλήλους-συνεργάτες που θα αγαπούν τη δουλειά τους και να χαίρονται που εργάζονται στην εταιρεία μου, και εννοώ ότι κάθε παράπονο και καταγγελία για τις συνθήκες εργασίας θα αντιμετωπίζονται ως επαναστατική κομουνιστική διάθεση, και δεν έχουν θέση στη δουλειά μου!
-Να νιώθεις ελεύθερος και να μην επιτρέπεις να καταπιέζεσαι από κανένα, εκτός της/του συντρόφου σου,των γονιών σου και λοιπών συγγενών..............αμήν!
Τι σημαίνει όμως να είσαι ο εαυτός σου; 
Για μένα σημαίνει να αποδέχεσαι το τι είσαι, ποιος είσαι και τι δυνατότητες έχεις, καθώς και ποια ελαττώματα πρέπει να αποβάλλεις για να γίνεις ευτυχισμένος,  προσπαθώντας να βελτιώνεσαι μέρα με τη μέρα. Το τι σημαίνει βελτίωση έγκειται στη δική σου πείρα, αντίληψη των πραγμάτων και στον κοινωνικό σου περίγυρο. Όμως, πέρα από την προσωπική αντίληψη του καθένα, το να είναι ο εαυτός του κάποιος σημαίνει ότι είναι μια οντότητα που τον ολοκληρώνει, τον ξεχωρίζει ως άτομο, τον κάνει περήφανο γι αυτό που είναι.
O άνθρωπος λοιπόν, είναι μια ολοκληρωμένη οντότητα και κάθε ένας από εμάς, είναι  μοναδικός στον κόσμο. Είναι μια ατομικότητα  με τη δικής της ταυτότητα, με τις ομοιότητες και διαφορές της από τα άλλα άτομα, με τα δικά της βιώματα και  με την δικής της προσωπικότητα που κατακτάται με το πέρασμα των χρόνων.
Αν και κατά τους ειδικούς, ατομικότητα και προσωπικότητα είναι έννοιες που δεν έχουν ακριβή όρια και αλληλοεμπεριέχονται, θα ξεχωρίσω εδώ την  ατομικότητα του ανθρώπου  ως τον εσωτερικό μας κόσμο  και την  προσωπικότητα, ως επίκτητη,  επειδή έχει σφυρηλατηθεί  καθ όλη την πορεία του ατόμου-   νήπιο, παιδί, έφηβος, ενήλικας- από την οικογένεια, την κοινωνία και τις προσωπικές εμπειρίες.
Από μικρό παιδί ο άνθρωπος διαπαιδαγωγείται για να γίνει μια ώριμη και ολοκληρωμένη ενήλικη προσωπικότητα.
Πρώτα από όλα από τους γονείς. Και δεν θα αναφερθώ στις λάθος οικογένειες αλλά στις καθημερινές και σωστές οικογένειες, όπως μάθαμε ότι πρέπει να είναι. Οι γονείς λοιπόν διδάσκουν τα παιδιά..............να μην είναι ο εαυτός τους όταν αυτός ο εαυτός δεν ομοιάζει με τα πρότυπα που η δική τους εποχή και η κοινωνία επιβάλλουν. 
Ως επί το πλείστον η διαφορετικότητα οδηγεί στη μοναξιά, στην απομόνωση πολλές φορές, στην αποτυχία. Ποιος γονιός θα διδάξει το παιδί του να είναι ο εαυτός του όταν αυτός ο εαυτός είναι τόσο διαφορετικός από το σύνολο;
Ακόμη και οι οικογένειες- πρότυπα, που σέβονται την ατομικότητα του παιδιού τους και το μαθαίνουν να είναι αυθεντικό, ακόμη και αυτές, μαθαίνουν στο παιδί το πώς και το πότε της σωστής, κατά την κρίση τους, συμπεριφοράς για να ενταχθεί το παιδί τους ομαλά μέσα στην κοινωνία. Και όταν λέω διαφορετικό παιδί δεν εννοώ προβληματικό.
Έπειτα έρχεται το σχολείο. Εκεί το παιδί ομαδοποιείται, που ναι μεν είναι απαραίτητο για να μάθει να συνυπάρχει με τα άλλα άτομα, να μάθει κανόνες συμπεριφοράς ώστε η συνύπαρξη να είναι ειρηνική και ανθρώπινη, αλλά μαθαίνει να συν-πορεύεται με το σύνολο, να μαζικοποιείται.
Η μαζικοποίηση του παιδιού το μαθαίνει να υιοθετεί συμπεριφορές έξω, πολλές φορές, από τις οικογενειακές διδαχές αλλά και έξω από το χαρακτήρα του. Για να αρέσει..........για να αποκτήσει φίλους...........για να γίνει αγαπητό, μαθαίνει στην ουσία να υποκρίνεται. Έτσι, η υιοθέτηση μιας υποκριτικής συμπεριφοράς που συνάδει με τους συνομηλίκους του, ''θύματα'' και αυτοί της ίδιας ομαδοποίησης, γίνεται ακούσια τις περισσότερες φορές από έναν έφηβο που  πρέπει να είναι ''in''  και ''cool''.
Η κοινωνία, τα πρότυπα που προβάλλει, οι αρχές που γκρεμίζει και οι αντιλήψεις του μη ηθικού που βαπτίζεται ηθικό, οι ανατροπές ιδανικών και η απαξίωση του αληθινά ελεύθερα σκεπτόμενου ατόμου, τορπιλίζει το ''μείνε όπως είσαι'', το ''δέξου τον εαυτό σου, αγάπησέ τον'' ή το ''μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι''.
Μετά έρχεται η ενηλικίωση. Το άτομο, ολοκληρωμένο πια-όσο γίνεται-, εντάσσεται στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας που εκεί μαθαίνει να ΜΗ συμπεριφέρεται όπως θέλει ή όπως είναι, αλλά όπως θέλουν οι ανώτεροί του για να μπορέσει να κρατήσει τη θέση του. Ακόμη και η συμπεριφορά προς τους συναδέλφους μπορεί να αποβεί εναντίον του όταν φερθεί όπως ακριβώς είναι.
Για του λόγου μου το αληθές, αναφέρω τα αποτελέσματα ερευνών που δείχνουν ότι το να είσαι ο εαυτός σου στη δουλειά δεν βοηθά την καριέρα σου. ''Ακούμε καθημερινά τους γκουρού αυτοβοήθειας να λένε πως το μυστικό της επιτυχίας είναι να είσαι ο εαυτός σου, αυτό όμως δεν ισχύει στο περιβάλλον της δουλειάς» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Dr Oliver Robinson του Πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς. Γιατί αν θέλεις να έχεις καριέρα, ή  απλά, να κρατήσεις τη δουλειά σου πρέπει να μάθεις ότι η σιωπή πολλές φορές,  ακόμη και ένα χαμόγελο  είναι καλύτερα για τη δική σου  επαγγελματική πρόοδο.
Στις διαπροσωπικές του σχέσεις ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει  τους ανθρώπους που θα είναι δίπλα του, αυτούς που τον δέχονται όπως είναι. Ακόμη και εκεί όμως, το άτομο καθημερινά αναγκάζεται σε υποχωρήσεις για να κρατήσει ισορροπίες, για να μη ''δίνει στα νεύρα'' στους αγαπημένους του, για να ικανοποιήσει τους γονείς του, για να μη μείνει μόνος. Αυτές οι υποχωρήσεις και αναγκαίες είναι και απαραίτητες μέσα στα πλαίσια του σεβασμού και της αγαστής συνύπαρξης με τα άτομα που αγαπάς... όμως... 
Όμως δεν συμπεριφέρεσαι όπως θέλεις.
Όμως δε λες αυτό που σκέφτεσαι.
Όμως δε φέρεσαι ως ''εσύ'' αλλά ως κάποιος άλλος αφού έχεις εκπαιδευτεί πλέον να ακολουθείς ό,τι είναι αρεστό, άρα υποκρίνεσαι.
Η συνεχής υποκρισία γίνεται τρόπος ζωής.
Πώς λοιπόν μπορείς να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να δεις τον εαυτό σου; 
Πρέπει πρώτα να ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι. Τι αληθινά θέλεις εσύ, το άτομο, αυτή η οντότητα, που γεννήθηκε να ξεχωρίζει από όλους, όσο ασήμαντη και αν είναι. 
''Κοιτάξου στον καθρέφτη και διάβασε τη ψυχή σου'' συνιστούν ειδικοί και μη.
Όμως, για να κοιταχτείς στον καθρέφτη, θα πρέπει να αναγνωρίζεις αυτό που βλέπεις. Να μπορείς να διαβάσεις τα σημάδια, να γυμνώσεις τον εσωτερικό σου κόσμο από όλα αυτά που η κοινωνία χρησιμοποίησε για να τον ντύσει. Πρέπει δηλ να ξέρεις  ποια είναι τα όνειρά σου και τι σε κάνει αληθινό! Και πρωτίστως πρέπει να ξέρεις πού είσαι αληθινός και πού αναγκάζεσαι να είσαι κάποιος άλλος.
Μόνο πολύ ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ξέρουν πότε υποκρίνονται και έχουν θέσει όρια στις σχέσεις τους ώστε  να μη χάσουν τον εαυτό τους, μόνον τέτοια άτομα- πιστεύω- έχουν την ικανότητα να δουν το ''εγώ'' τους, όπως ακριβώς τους  το έφτιαξε η φύση.
Πόσοι όμως το μπορούν αυτό;
Και πόσο εύκολο είναι να είσαι ο εαυτός σου όταν κανείς δεν είναι τέλειος αλλά τη μόνη ατέλεια που ανεχόμαστε είναι η δική μας; 
Ζυγαριά!
Αυτό είναι για μένα η λύση. Αυτό θεωρώ ότι μπορεί να φέρει ισορροπία σε ένα άτομο που δεν μπορεί να είναι μόνο, μια και ο άνθρωπος γενικά είναι κοινωνικό ον.Το να συμπεριφερθείς όπως θες σημαίνει ότι επιλέγεις να είσαι απόλυτα ελεύθερος να κάνεις αυτό που αγαπάς και πιστεύεις, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.
Γιατί όλοι αγαπάμε την ελευθερία, αλλά ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, διάβασα σε ένα αξιόλογο μπλοκ, είναι συνήθως μόνος. 
Ζυγαριά λοιπόν, για να ζυγίσει ο καθένας, τι έχει σημασία για εκείνον, τι έχει αξία, τι υποχωρήσεις μπορεί να υποστεί για να μη χάσει την ταυτότητά του και να μη γίνει δυστυχισμένος.
Αλλά αυθεντικούς ανθρώπους δεν φτιάχνει η κοινωνία μας και ίσως καμιά κοινωνία ανθρώπων. Αυτό πιστεύω! Και αυτό γιατί αλλιώς, θα ξεχώριζε η ήρα από το στάχυ. Και καμιά ''ήρα'' δεν θέλει να την αναγνωρίζουν..........Έτσι, μαζεμένες πολλές ''ήρες'', έχουν κατορθώσει και θα το κάνουν πάντα, να προσπαθούν να μεταλλάσσουν το ''στάχυ'' και όποτε δεν το κατορθώνουν, το περιθωριοποιούν.
Χρυσή τομή για μεγαλύτερες αντοχές αντίστασης, στην προσπάθεια μετάλλαξης τουλάχιστον των νέων μας, είναι αυτό που εγώ πιστεύω ως εφικτό! 
Και κάθε ''στάχυ'' ας προσπαθήσει να μείνει αυθεντικό χωρίς μεταλλάξεις και ας μη γίνεται τελικά αρεστό και αποδεκτό!  Ίσως έτσι  απομονωθεί η ''ηρα'' και μπορέσουν οι κοινωνίες να γίνουν καλύτερες. Μακάρι! 


Οι νέοι φεύγουν................

"Ζωή - Ελιά", 2012 /(c)GTKessopoulos

Μια παρέα με νέα παιδιά, όλα τους με περγαμηνές σπουδών και ειδικοτήτων, πίνουν το καφεδάκι τους μετά από αρκετό καιρό!
Μετά τις πρώτες αγκαλιές και φιλιά, μετά τα γνωστά '' μια χαρά είσαι'', ''χαθήκαμε βρε παιδί μου'', ''τώρα πού δουλεύεις;;'', άρχισαν να παίρνουν απουσίες.
-Ο Βαγγέλης δεν είναι σήμερα μαζί μας γιατί βρίσκεται στο Λονδίνο. Εκεί βρήκε δουλειά.
-Και η Κατερίνα είναι Ντουμπάι. Μένει μόνιμα πλέον, γιατί εκεί  τελικά δουλεύει.
-Και εσύ Γιώργο; Είσαι ακόμη στην ίδια δουλειά;
-Φεύγω και εγώ σε ένα μήνα. Απολύθηκα ξέρεις, και περιμένω μια απάντηση από εταιρεία  που ενδιαφέρθηκε για το βιογραφικό μου, στη  Γερμανία. Αλλιώς θα πάω στις ΗΠΑ.
-Και εγώ ήρθα να σας αποχαιρετίσω. Φεύγω για Βρυξέλλες. Με προσέλαβε γνωστή εταιρεία και την κάνω με μικρά πηδηματάκια.
-Εσύ Μαρία;; Πώς πας στη δουλειά σου;
-Μου μείωσαν το μισθό μια και ο κατώτατος έπεσε αλλά ακόμη δουλεύω...Έχω όμως μια καλή πρόταση από Λονδίνο και το σκέφτομαι. 

-Μα τι κάνετε βρε παιδιά; Όλοι φεύγετε; Πάψατε να το παλεύετε; Δηλαδή εδώ ποιος θα μείνει; 
-Ξύπνα κούκλα μου... η Ελλάδα πέθανε!  Πού θα βρούμε δουλειά; Και όποιος βρει, πώς θα δεχθεί να δουλεύει για 700 και 600 ευρώ; 

Αυτή είναι μια συζήτηση νέων ανθρώπων, φίλων της κόρης μου, που δείχνει καθαρά το πρόβλημα των νέων, ενός επιστημονικού δυναμικού που θα προσφέρει και ήδη προσφέρει στο εξωτερικό τις γνώσεις του.
Πολλοί φεύγουν.. πολλοί θα φύγουν. Και μια χώρα που στερείται το καλύτερο δυναμικό της, στερείται αυτόματα και τη δυνατότητα να αναπτυχθεί.
Θα μου πει κάποιος ότι δεν υπάρχει σχέδιο ανάκαμψης σ' αυτήν τη χώρα.
Ότι δεν υπάρχει κανείς που να προτείνει το πώς θα πάρουν μπρος οι μηχανές της οικονομίας.  Και είναι αλήθεια! 
Πρόσφατα ο υφυπουργός οικονομίας καλούσε τους ξένους επιχειρηματίες να επενδύσουν επιτέλους στη χώρα μας, μια και έγιναν τα εργασιακά αρκετά δελεαστικά για επενδύσεις!! Μια και οι εργαζόμενοι είναι έτοιμοι ή σχεδόν έτοιμοι να δουλέψουν  άνευ όρων, ήθελε να πει! 
Αλλά ποιος θα έρθει να επενδύσει εδώ όταν και η γραφειοκρατία καλά κρατεί  και η φορολογία είναι αποτρεπτική για τους επενδυτές ενώ  η κοινωνία βράζει; Γιατί βράζει, μην έχετε αμφιβολίες! 
Είναι σαν ένα ηφαίστειο που δείχνει σημεία ζωής και δραστηριότητας, αλλά που κανένας ειδικός δεν ξέρει πότε θα εκραγεί. 
Γιατί η έλλειψη δουλειάς, άρα και αξιοπρεπούς διαβίωσης γεννά την απελπισία, το θυμό, την εκδίκηση.
Οι νέοι φεύγουν... .και ας μη φαίνεται το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Η ανεργία μεγαλώνει και δεν διαφαίνεται τρόπος να μειωθεί. 
Το μόνο που είναι ορατό πλέον είναι τα χαράτσια και η φοροεπιδρομή σ' αυτούς  που έχουν ακόμη τη δουλειά τους... .αλλά τα έσοδα αυτά  δεν είναι αρκετά για το κράτος!!!!!
Και οι αυτοκτονίες αυξάνονται . 
Και πολλά μα πάρα πολλά παιδιά πηγαίνουν νηστικά στο σχολειό τους....
Και οι προσπάθειες να στηθεί ένα σύστημα αλληλεγγύης είναι εντυπωσιακές, που σημαίνει ότι οι ανάγκες τις κοινωνίες είναι πλέον μεγάλες και μη διαχειρίσιμες.
Και οι νέοι που μπορούν να προσφέρουν, ξενιτεύονται.....
Τι άλλο μένει να γίνει για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για σχέδιο ανάκαμψης της οικονομίας; 
Ή μήπως δεν είναι αυτό το ζητούμενο; 




Το βλέμμα στην εξωτερική πολιτική..............


Συν τοις άλλοις, οι  μετανάστες, παράνομα, εξακολουθούν να μπαίνουν στη χώρα μας! Η εισροή μεταναστών αυξάνεται διαρκώς. 
Φυσικά δεν λείπουν και τα επεισόδια, όπως στη Μυτιλήνη που πετροβόλησαν μετανάστες από το Αφγανιστάν και Ερυθραία, τραυματίζοντας μάλιστα δυο εγκυμονούσες γυναίκες! 
Αποτρόπαια πράξη, άνανδρη, πράξη ανδρείκελων που  καλυμμένοι πίσω από τα τζάμια του αυτοκινήτου έδειξαν τη βαρβαρότητά τους. Δεν έχει σημασία η καταγωγή των δραστών............Σημασία έχει η έλλειψη ανθρωπιάς.
Απάνθρωπη όμως είναι και η κατάσταση στις χώρες αυτές, που οδηγούν στην απόγνωση τόσους ανθρώπους ώστε να μεταναστεύσουν στην πατρίδα μας, περνώντας τόσο μεγάλο κίνδυνο.
Τι να πει κανείς για τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στους χώρους κράτησής τους, εδώ στον ''παράδεισο'' που έφτασαν!!!!!!!!
Και τι να πει κανείς για το τι πρέπει να κάνει μια χώρα που βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης και δε μπορεί ούτε τους δικούς της ανέργους- αστέγους να ανακουφίσει!!!!!!!
Όσο και αν, ανθρώπινα μιλώντας, κατανοώ τη θέση των μεταναστών, την απελπισία τους, όσο και αν μένω άφωνη για παιδιά και γυναίκες που εγκυμονούν και όμως περνούν τόσα εμπόδια για να βρεθούν μακριά από τη δική τους χώρα, όσο και αν πιστεύω ότι δεν πρέπει κανείς να μένει μέσα στο κρύο, στη βροχή, χωρίς φαγητό και χωρίς περίθαλψη, χωρίς να υπάρχει μια στέγη για να τους κρατά ζεστούς, αναρωτιέμαι τι ακριβώς περιμένουν ή ζητούν να κάνει η πολιτεία.
Δουλειές δεν υπάρχουν!!!!!!!!!!!! 
Η ΕΕ δεν τους θέλει στο κατώφλι της............
Η επιστροφή όχι μόνο κοστίζει αλλά και δεν τους δέχονται τους περισσότερους οι χώρες τους.............
Η Ελλάδα βιώνει δραματικές καταστάσεις που μας έχουν διαλύσει όλους, και δεν βλέπουμε φως στο άμεσο μέλλον......
Πώς θα μπορέσει να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους;;;;;;;
Δεν μπορώ, ρεαλιστικά σκεπτόμενη, να κατανοήσω πολιτικά κόμματα, που υποστηρίζουν την περίθαλψη τόσων αναξιοπαθούντων.
Δεν κατανοώ, πώς και γιατί η ΕΕ δεν αναλαμβάνει δραστικά μέτρα για να βοηθήσει μια χώρα της, να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών.
Στην Κομοτηνή, οι μετανάστες έβαλαν φωτιά, αφού έσπασαν τα πάντα στο χώρο φιλοξενίας τους και με τα σίδερα από τα κρεβάτια ενεπλάκησαν με τους αστυνομικούς που πήγαν για να επαναφέρουν την τάξη!!!!!!!!!!!!
Δυο αστυνομικοί τραυματίες ................ενώ η τάξη απεκατεστάθη έως.............την επόμενη φορά!
Μέσα σε όλα αυτά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, διαβάζουμε και στα Επίκαιρα, την αποσταθεροποίηση που ''δουλεύουν'' οι Γερμανοί μαζί με Τούρκους επιχειρηματίες. Τα Επίκαιρα αποκαλύπτουν τις γερμανικές μεθοδεύσεις και τις πιέσεις προς την κυβέρνηση προκειμένου να επιτραπεί η επιστροφή δεκάδων χιλιάδων απελαθέντων «τουρκόφρονων» μουσουλμάνων και των οικογενειών που δημιούργησαν μετέπειτα στη Δυτική Θράκη, ώστε να αποτελέσουν εργατικό δυναμικό για την Ειδική Οικονομική Ζώνη που επιδιώκουν να στήσουν οι Γερμανοί στην ακριτική περιοχή.
Οι μετανάστες λοιπόν, είναι χρήσιμοι για κάποιους. Είναι τα λεγόμενα εργατικά χέρια που θα δεχθούν να δουλέψουν για ψίχουλα...........για να το δούμε και αυτό!!!!!!!!!!!!!!
Η ΕΟΖ είναι επίσης μέσα στα σχέδια Γερμανών....επιχειρηματιών, τουλάχιστον μέχρι σήμερα αυτοί οι επιχειρηματίες έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους........
ΕΟΖ, λέγεται, ότι θέλουν να καταστήσουν όλη την Ελλάδα, αρχής γενομένης από μεμονωμένες περιοχές............
Το άρθρο αναφέρει και τον ρόλο των ΗΠΑ, και καταλήγει :'' Η σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας στον ελληνικό χώρο μεταφέρεται και στο χώρο των μουσουλμάνων. Υπάρχουν σε εξέλιξη συγκεκριμένες διεργασίες και σχεδιασμοί, μέσω των οποίων κάποιοι-αν προχωρήσουν- θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε «Συρία». Η Θράκη και η Αττική αποτελούν πεδία των σχεδιασμών τους.''
Αλήθειες ή ψέμματα;;;;;;;;;
Το σίγουρο είναι ότι στο θέμα της εξωτερικής μας πολιτικής πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα, μια και οι περικοπές μισθών και συντάξεων μας έχουν αποσπάσει την προσοχή μας τελείως!
Και εκεί τα πράγματα μπορεί να αποδειχθούν λίαν επικίνδυνα και μη ανατρέψιμα!!!!!!!!!!!!



Χιόνι: το μικροσκοπικό θαύμα της φύσης


Πέντε εβδομάδες έμειναν για τα Χριστούγεννα. Ναι ...ναι έχω αρχίσει να μετρώ αντίστροφα. 
Δεν ξέρω πώς θα είμαστε τις γιορτές, αλλά ήδη ονειρεύομαι τα ιδανικά Χριστούγεννα για μένα. Μη φανταστείτε τίποτε εξωτικά ταξίδια ή Ροβανιέμι...Το 'χω ακόμη αυτό το όνειρο αλλά έχουν προσαρμοστεί και τα όνειρά μου στην κρίση!
Λοιπόν, οι τέλειες γιορτές για μένα...
Κρύο έξω,  ζέστη μέσα, σε ένα υπέρ στολισμένο σπίτι, με τους αγαπημένους μου  να χαμογελούν, να τραγουδάμε ως συνήθως έστω και φάλτσα δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα παιδιά να ανοίγουν τα δώρα τους και να αντηχεί στο σπίτι εκείνο το κακαριστό γελάκι τους . Την ώρα του φαγητού- αδιάφορο τι θα τρώμε- να αρχίσει να χιονίζει έξω!
Εντάξει, ακριβό πετρέλαιο, απαγορεύει το χιόνι, το ξέρω. Όνειρο είπαμε είναι!!
Χιόνι λοιπόν που το υπεραγαπώ!


Βέβαια θα ήθελα να είμαι  στο βουνό ψηλά εκεί, σε ένα πέτρινο σπίτι με τζάκι και με το χιόνι να φτάνει ίσαμε το παράθυρο!   Το έχω ζήσει μόνο μια φορά και εξακολουθώ να το ονειρεύομαι!

Κι όμως, αυτό το χιόνι που το χαζεύω στις χειμωνιάτικες φωτογραφίες, είναι απλά ένας πυρήνας σκόνης που διαπερνά τα σύννεφα απορροφώντας νερό και σιγά σιγά αυτοί οι κρύσταλλοι μετεξελίσσονται σε αστέρια χιονιού. Αυτό το έργο τέχνης της φύσης που μας εντυπωσιάζει ακόμη και εμάς τους μεγάλους και που οι επιστήμονες ακόμη δεν έχουν μάθει όλα τα μυστικά του, μας συναρπάζει κάνοντάς μας ποιητές, φωτογράφους, ζωγράφους, παιδιά, αλλά και ρομαντικούς ακόμη και τους πεζούς εξ ημών!!!!!!!Πρώτος που μελέτησε τις χιονονιφάδες, που εντυπωσιάστηκε από τα σχήματά τους και τις αποκαλούσε ''μικροσκοπικά θαύματα ομορφιάς'', ήταν ο Αμερικανός Wilson A. Bentley. Από μικρός, ενώ οι συνομίληκοί του έπαιζαν, εκείνος φωτογράφιζε και μελετούσε τις σταγόνες της βροχής αλλά και τους παγοκρυστάλλους, αφιερώνοντας όλον τον ελευθερο χρόνο του. Αυτό το πάθος του, διατηρήθηκε σε όλη τη ζωή του, αφήνοντας μοναδικές φωτογραφίες των διαφορετικών παγοκρυστάλλων που δεν είχαν μελετηθεί μέχρι την εποχή του.
Στα 17 του πήρε από τους γονείς του το δώρο που τους ζήτησε, μια φωτογραφική μηχανή με μικροσκόπιο. Έτσι το 1885, ήταν ο πρώτος που φωτογράφισε τις χιονονιφάδες. Περνώντας τα χρόνια, μάζευε χιονονιφάδες και τις τοποθετούσε σε ειδικο κουτί σκεπασμένο με βελούδο για να μη λιώνουν και να τις μελετά απερίσπαστος.(πηγή: Επενδυτής 18/11/'12)

Γνωστός ως «The Man Snowflake», ο Bentley τράβηξε πάνω από 5000 φωτογραφίες με νιφάδες χιονιού και απέκτησε διεθνή αναγνώριση κατά τον 19ο αιώνα για την πρωτοποριακή εργασία του στους τομείς της φωτομικρογραφίας, γιατί -όπως είπαμε πιο πάνω- τελειοποίησε τη διαδικασία της φωτογράφησης των νιφάδων χιονιού πριν λιώσουν ή εξαχνωθούν.
Αυτό το εφήμερο έργο τέχνης της φύσης, μάγεψε τόσους πολλούς από το παρελθόν  και εξακολουθεί να μαγεύει και σήμερα................Κάποιος επιστήμονας του Μεσαίωνα είχε αναρωτηθεί, μαγεμένος από την ομορφιά αυτών των μικροσκοπικών κρυστάλλων, μήπως έχουν ψυχή!!!!!!!!
Κι όμως, σήμερα ξέρουμε, μια και οι επιστήμονες το βρήκαν, ότι οι χιονονιφάδες κρύβουν μέσα τους ένα ζωντανό μυστικό! Τι είναι αυτό;;;;;;;;;;Μικρόβια!!!
Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα αιωρούμενα σωματίδια πάνω στα οποία συμπυκνώνεται η υγρασία για να σχηματιστεί η βροχή και το χιόνι είναι τις περισσότερες φορές βακτήρια.
Όμως, δεν είναι όλα τα χιόνια ίδια.............Οι σκιέρ το ξέρουν, μας το λένε για να το μαθαίνουμε και εμείς. 
Είναι το «Pow Pow» ή απλά pow (από σκόνη) δηλ., το φρέσκο ​​χιόνι σε σκόνη, η οποία είναι στην πραγματικότητα ένα μαλακό, «αφράτου» τύπου χιόνι.
Είναι το «Champagne snow» που έχει εξαιρετικά χαμηλή περιεκτικότητα σε υγρασία με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να κάνετε ούτε μια χιονόμπαλα με αυτό. 
Ενώ το «champagne powder» είναι τέλειο για σκι επειδή είναι λείο και στεγνό, και υπάρχει και το «mashed potatoes» είναι ένα παλιό, πυκνό και βαρύ χιόνι στο οποίο είναι δύσκολο να κάνεις σκι.
Το χιόνι είναι άχρωμο. Χρωματίζεται όμως πέφτοντας από το φως του ήλιου, από διάφορα άλγη που φωτοσυνθέτουν και αναπτύσσονται στο χιόνι και τον πάγο δίνοντας χρώματα όπως κίτρινο, πράσινο, κόκκινο, πορτοκαλί,καφέ. Όμως και διάφοροι ρύποι της ατμόσφαιρας χρωματίζουν το χιόνι, πορτοκαλί ή ροζ που έχει  καταγραφεί στη Ρωσία στη χιονόπτωση του 2007 (Σιβηρία) και 2010 στο Κρασνοντάρ.
Πέρα από τις επιστημονικές παρατηρήσεις και τις καταγραφές που είναι πολλές, μικροί και μεγάλοι παίζουν στο χιόνι!
Κλασικός ο χιονοπόλεμος και ο χιονάνθρωπος που δεν λείπει από κανένα αξιοπρεπές χιονοσκεπασμένο σπίτι! Και σε μας από την Αθήνα, όταν χιονίσει κάπου σε μια κορφούλα, έστω και πασπάλα σαν άχνη ζάχαρη να είναι, θα δεις μια χιονανθρωπινοκεφαλή στο καπό πολλών αυτοκινήτων!!
Τα καλύτερα παιχνίδια για όλη την οικογένεια είναι αυτά στα χιόνια!  Και το σημαντικό είναι ότι όλη η οικογένεια συμμετέχει!
Όμως εντυπωσιακά είναι και τα γλυπτά ταλαντούχων δημιουργών που λυπάσαι γιατί δεν θα μείνουν για πολύ καιρό...

Για μένα το χιόνι είναι ένα θαύμα του Θεού, σαν να μας στέλνει την ευλογία του!!!Και φυσικά , το προτιμώ λευκό, χωρίς ρύπους και σκόνη που χρωματίζουν!
Πέντε εβδομάδες λοιπόν για τα Χριστούγεννα  που μπορεί να είναι και τα ονειρεμένα μου!




Σαν σήμερα το '73!!

πηγή

Ήμουν μαθήτρια το '73, τότε, που σαν σήμερα, το τανκ μπήκε στο πολυτεχνείο. Το σπίτι μου ήταν κοντά τότε..............και όλα όσα συνέβησαν τα έζησα και τα θυμάμαι σαν να 'ναι τώρα.
Το ραδιόφωνο έπαιζε συνεχώς και  ακούγοντας τους εκφωνητές του Πολυτεχνείου να ζητούν βοήθεια υλική σε ό,τι είχαν ανάγκη, αλλά και συμπαράσταση από τον κόσμο,τα μάτια δάκρυζαν. Τα τανκς,  από την προηγούμενη ημέρα, περνούσαν κάτω από το μπαλκόνι μου..........Φοβερό να βλέπεις τον κόσμο να ανθίσταται διαμαρτυρόμενος  σε ένα χουντικό καθεστώς  που ό,τι ήθελε να γίνει το έκανε νόμο........με όπλο το φόβο για τις συλλήψεις και τους βασανισμούς που θα ακολουθούσαν! 
Πλήθος κόσμου έβαζε εμπόδια στους δρόμους για να εμποδίσει τα τανκ, που μετέφεραν τα παιδιά του, τους στρατιώτες τους και με αποσκευές τις εντολές της Χούντας   να πατάξουν τους ''κακούς Έλληνες κομμουνιστές που βάλλονται εναντίον της πατρίδας''!
Η πλύση εγκεφάλου είχε ήδη ξεκινήσει στο στρατό μας και ο φόβος είχε πνίξει κάθε διάθεση να αντιδράσει ο στρατευμένος νέος.
ΙΧ και κάδοι απορριμμάτων είχαν μπει ως ανάχωμα κάθετα στους δρόμους για να εμποδίσουν τα τανκ. Πόσα ΙΧ στην κυριολεξία έλιωσαν κάτω από τις ερπύστριες! 
Με μάτια δακρυσμένα όλοι ήμασταν σε εγρήγορση......
Θυμάμαι τον πατέρα μου να κλειδώνει την πόρτα για να μη βγω στους δρόμους..........''Είσαι μαθήτρια... είσαι μικρή.... αν σε πιάσουν;; θα με κάνεις φονιά, να το ξέρεις'', ήταν η δικαιολογία του. Εκείνος όμως ήταν εκεί.............μαζί με πλήθος κόσμου!!
Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη καπνούς από τα δακρυγόνα.........Που και που ακούγαμε πυροβολισμούς. Από ποιους; Πού; δεν μάθαμε συγκεκριμένα.
Θυμάμαι παραμονή της εισόδου στο Πολυτεχνείο, είχαν έλθει και αγρότες στην Αθήνα..........Θυμάμαι μια ομάδα που έσπασε τα τζάμια της τράπεζας που ήταν δίπλα στο σπίτι μας. Υποκατάστημα της Εμπορικής ήταν και πετάγοντας σκουπίδια ήταν έτοιμοι να βάλουν φωτιά. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου που έμενε κοντά, τους απέτρεψε. ''Μην κάψετε και εμάς σαν τα ποντίκια''.............έλεγαν, που φάνηκε ότι ήταν αρκετό για να τους σταματήσει.
Θυμάμαι και έναν με τατουάζ, παράξενο τύπο, δεν ξέραμε πώς ζούσε και τι ''καπνό φούμαρε''...θυμάμαι να περπατά στον άδειο δρόμο μπροστά από την πόρτα μας και το 100 να σταματά πίσω του ....Με τα περίστροφα προτεταμένα τον ακινητοποίησαν, τον έριξαν κάτω, τον κλότσησαν λίγο και τον συνέλαβαν...........Αργότερα έμαθα ότι ήταν φτιαχτό για να φοβηθεί ο κόσμος και να μείνει στα σπίτια του...........δικός τους ήταν και πληροφορίες τους έδινε!!!!!!!!!! Υπήρχαν και υπάρχουν και τέτοιοι.
Εκείνες τις ημέρες, με τους αγώνες του κόσμου όλου μπροστά στο Πολυτεχνείο, κάναμε πολλές κοπάνες από τα σχολεία μας. Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν έξω από την πόρτα που έπεσε τόσο άνανδρα. Αυτήν τη πόρτα που δεν έχει ξανανοίξει έκτοτε.Που απ' αυτήν  την πόρτα, σαν τσαμπιά σταφύλια κρέμονταν οι φοιτητές και συμμαχητές- συμπατριώτες μας ξεσηκώνοντας τον κόσμο όλες τις προηγούμενες ημέρες.............
Και ο ραδιοσταθμός σιώπησε..............και τα μάτια ''τυφλώθηκαν'' από τα δάκρυα, ενώ ο θρήνος ήταν τεράστιος! Έτσι έχουν καταγραφεί στη μνήμη μου. 
Χούντα...  καθεστώς που έκανε ό,τι ήθελε. Που λόγο δεν έδινε σε κανένα. Που το μαύρο το παρουσίαζε άσπρο και ο αντίλογός σου θεωρούνταν προδοσία. Που ακόμη και σήμερα έχει οπαδούς, επειδή λένε κάποιοι, είχαμε δουλειές και τρώγαμε καλά τότε... Μόνο που η ψυχή και το πνεύμα μας ήταν κενά.........χωρίς δικαίωμα σκέψης και έκφρασης που θα ταν ενάντια στη δικτατορία.
Αυτή η ατμόσφαιρα τότε, μια μέρα σαν και σήμερα, η επαναστατική ατμόσφαιρα που εμψύχωσε τον κόσμο να ξηλώσει μια ώρα αρχύτερα τη Χούντα των Συνταγματαρχών έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου......
Συλλήψεις πολλές....
Βασανιστήρια πάμπολλα.......
Ψέμματα  στις ανακοινώσεις της τότε κυβέρνησης, καθημερινό φαινόμενο.........
Καταπίεση και πλύση εγκεφάλου μέσα από τα επιτρεπόμενα ΜΜΕ, τα όπλα του καθεστώτος....
Τι σημασία έχει αν τρως; 
Και η ώρα έφτασε.
Θυμάμαι την αγωνιώδη φωνή του εκφωνητή του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου...

''Όχι είστε αδέλφια μας... '' έλεγαν στους στρατιώτες που ήταν στο τανκ, που έριξε τελικά την πόρτα. 
Τι έγινε μετά; 
Μάθαμε ό,τι ήθελαν να μάθουμε αλλά η αλήθεια πάντα λάμπει στο τέλος!  Κι όμως, και σήμερα κάποιοι τη διαστρεβλώνουν. Η Χούντα όμως έπεσε! 
Και αν ακόμη οι επόμενες κυβερνήσεις ήταν λάθος για πολλούς, ή έκαναν κακό στον τόπο, έγιναν κυβερνήσεις μετά από επιλογή της πλειοψηφίας του λαού. 
Καλύτερα να πληρώνεις το λάθος σου παρά να πληρώνεις το λάθος που σου επιβλήθηκε! 
Χρόνια πολλά για μια επέτειο που καπηλεύτηκαν πολλοί έκτοτε αλλά που στη δική μου καρδιά  θα μείνει ως ο αγώνας για τη δημοκρατία!




Αγώνας επιβίωσης είναι η ζωή μας!!!!!


Άλλες δυο κοπέλες, στην ακμή της νεότητάς τους, έδωσαν με τραγικό τρόπο, τέλος στη ζωή τους...... γιατί  απολύθηκαν!!!!!!!!!!! Δεν ξέρω αν είναι οι μόνοι λόγοι των αυτοκτονιών αυτών.......Δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο απελπισμένοι πρέπει να νοιώθουν οι αυτόχειρες για να αποφασίζουν, νηφάλια, να τερματίσουν τη ζωή τους.
Είναι πολύ λεπτό το θέμα της αυτοκτονίας που παίρνει τρομακτικές διαστάσεις μέσα στην κρίση και το χαμό που συμβαίνει στη χώρα μας. Δεν έχω καμιά πρόθεση να το αγγίξω καν, όχι μόνο γιατί είναι ένας ευαίσθητος τομέας που έχει προκαλέσει πόνο σε πολλούς  ανθρώπους, αλλά και γιατί δεν είμαι ειδική στις ψυχαναλύσεις.
Όμως, είναι φοβερό να μην μπορείς να σχεδιάζεις τη ζωή σου πλέον. Να μη μπορείς να προγραμματίζεις, να μην ξέρεις αν θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις υποχρεώσεις σου και να μη βλέπεις κάποια επιλογή.
Συζητήσεις με νέους ανθρώπους έχω κάνει πολλές. Ανθρώπους που έχουν εργασία ή που μόλις απολύθηκαν. Ανθρώπους που ψάχνουν εναγωνίως μια ΟΠΟΙΑΔΠΟΤΕ δουλειά--έτσι μου δήλωσαν--χωρίς να κοιτάζουν αντικείμενο σπουδών και πτυχία.
''Είναι τραγικό να μαθαίνεις ότι μπαίνεις, πιθανότατα, σε διαθεσιμότητα και ο άντρας σου να είναι άνεργος αφού η επιχείρηση που εργαζόταν έκλεισε. Έχεις ένα μικρό παιδί..............τι να του στερήσεις;;; Τι θα του προσφέρεις;;'', είναι τα λόγια μια κυρίας, νέας σε ηλικία που απήντησε  σε σχόλιό  μου για το δημόσιο και τη σπάθα των απολύσεων που κουνά εδώ και καιρό η τρόικα.  
Όταν μάλιστα υποστήριξα ότι άλλαξαν πλέον οι καιροί  και όσοι μπήκαν στο δημόσιο θα καταριούνται τη μέρα που διορίστηκαν με όσα συμβαίνουν και με τις μειώσεις των μισθών, ξέρετε τι μου απήντησε ένας φίλος;;; '' Γιατί να καταριούνται;; Έχουν τη θέση τους και το μισθό τους και κοίτα τι γίνεται από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου για τις απολύσεις που συζητούνται στο δημόσιο τομέα. Άκουσες τίποτε για τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα;;; Είδες κανένα αγώνα και συμπαράσταση, εκτός από τα  μεγάλα λόγια των πολιτικών  αρχηγών  για την ανεργία;;; Και θα γίνει το ''έλα να δεις'' όταν και εάν αρχίσουν οι διώξεις ή οι διαθεσιμότητες... Κάθε μέρα απολύονται ένα σωρό εργαζόμενοι  στον ιδιωτικό τομέα...........μίλησε κανείς;;;''
Άλλη μια κοπέλα νιόπαντρη είπε πως προγραμμάτιζαν παιδί αμέσως μετά το γάμο τους, μια και λόγω ηλικίας δεν έχουν τα χρονικά περιθώρια, αλλά άλλαξαν τα σχέδια. Υπό καθεστώς απολύσεων  εργάζονται και οι δύο, αναμένοντας πότε θα έρθει η δική τους σειρά........''Όταν θα μπορέσει να ανακάμψει η χώρα, δεν θα είμαι σε ηλικία τεκνοποίησης '' είπε η κοπέλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ένας άλλος της παρέας είπε ότι το παιδί του έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και ''πώς θα πληρώνει τη θεραπεία του μετά την απόλυσή του, η οποία είναι σίγουρη; ''
Τι να προγραμματίσεις για το αύριο;; Πώς να σκεφθείς ότι πρέπει να φανείς δυνατός και να βρεις το δρόμο σου, έστω και μέσα από πληθώρα εμποδίων, όταν δεν είναι ορατές, έστω λίγες, επιλογές;; Όταν ο φόβος και η ανασφάλεια φωλιάζουν στη ψυχή σου δηλητηριάζοντας τα όποια ψήγματα αγωνιστικής διάθεσης διαθέτεις;;;
Δεν ξέρω πώς μπορεί κάποιος νέος άνθρωπος να καταθέσει τα όπλα και να πάψει να αγωνίζεται για το μέλλον...Δεν ξέρω πώς μπορεί ο νέος άνθρωπος ειδικά, που γεννά ιδέες, έχει αγωνιστική διάθεση έτσι και αλλιώς λόγω ηλικίας, πώς μπορεί να τερματίσει τη ζωή του, να προκαλέσει τόσο πόνο στους οικείους του, να αφήσει τη ζωή να τον νικήσει! 
Είναι δύσκολα τα πράγματα και για κάποιους φαίνονται αδύνατα. Όμως... αν οι υπεύθυνοι αυτών των καταστάσεων που βιώνουμε, δεν νοιάζονται, πρέπει αυτό να γιγαντώσει τη θέλησή μας για ζωή, την επιθυμία μας για  αγώνα για ένα καλύτερο αύριο και την υπόσχεση ότι θα κρατήσουμε  ολοζώντανη  την ελπίδα για παρέα! 
Οι δυνατοί χαράσσουν το δρόμο του μέλλοντος.Και δυνατοί είναι αυτοί που δεν επέτρεψαν ποτέ σε κανέναν να τους γονατίσει ή έστω... να φανεί ότι τους γονάτισε. Έτσι δεν είναι; Και δεν βρίσκω λόγια παρηγοριάς για τους συνανθρώπους μου που συναναστρέφομαι και αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα που ανέφερα. Και όταν γράφω ότι δεν βρίσκω λόγια παρηγοριάς δεν εννοώ τα τετριμμένα που λέμε από ευγένεια ή γιατί δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, μια και αντιπαθώ τα ωραία λόγια τα μεγάλα! 
 Εννοώ  μεστές κουβέντες που μπορούν να βοηθήσουν, να δώσουν εναλλακτικές,  να γεννήσουν ιδέες που μπορεί να καρποφορήσουν. Λόγια που θα βοηθήσουν βρε αδελφέ στο άγνωστο μέλλον μας.
Γιατί και εγώ στη θέση τους δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα. Και κανείς δεν με διαβεβαιώνει ότι δεν θα βρεθώ. 
Όμως όχι... η ζωή είναι ιερή και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίζουμε! 
Μπορεί οι καιροί να μην γεννούν ήρωες, αλλά στην πραγματικότητα ήρωες είναι όσοι αγωνίζονται στη ζωή, χωρίς όπλα πολλές φορές παρά μόνο  με τη δύναμη της θέλησης! 
Γιατί η ζωή είναι μια αρένα που οι δυνατοί επικρατούν! 

Μόνον οι Ηγέτες/τιδες, εμπνέουν!!!!!!!!!!

πηγή

Οι σουφραζέτες! Μάλιστα! Γυναίκες με θάρρος και αγωνιστική διάθεση σε μια εποχή που ήταν τελείως απαγορευτική για αυτές. 
Το κίνημα για την πολιτική χειραφέτηση των γυναικών, έγινε γνωστό  από τους αγώνες των γυναικών που έκαναν τα πάντα, ειδικά στην Αγγλία, για να γνωστοποιήσουν τις θέσεις  τους, και από την αρνητική στάση της πλειοψηφίας των αντρών για τα αιτήματά τους, καθώς και από την εχθρότητα των κυβερνήσεών τους.
Δεν ξεκίνησε ο αγώνας αυτός από τις λαϊκές μάζες. Ήταν αγώνας των εγγράμματων και αριστοκρατικών γυναικών που προσπάθησαν να αφυπνίσουν τις γυναίκες της χώρας τους, τις γυναίκες του κόσμου όλου.
Στη Βρετανία, που είχε μεγάλη απήχηση ο οργανωμένος αγώνας του γυναικείου κινήματος, οι σουφραζέτες έκαναν τα πάντα για να γίνουν γνωστά τα αιτήματά τους. Άφησαν την ασφαλή ζωή τους και δεν δίστασαν να πάνε και φυλακή για αυτό που διεκδικούσαν: το δικαίωμα ψήφου. Επιθέσεις σε υπουργούς στο δρόμο, σπάσιμο παραθύρων, απεργία πείνας, ακόμη αλυσοδένονταν σε φράχτες αλλά και εμπρησμοί και βομβιστικές ενέργειες, ήταν  τα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες της ''Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών'' με ηγέτιδα τη Βρετανίδα Έμμελιν Πάνκχερστ, στις αρχές του 20ου αι.! Γι αυτό και φυλακίστηκαν 200 περίπου Σουφραζέτες στη Βρετανία του 1913!
Suffrage σημαίνει δικαίωμα ψήφου, ψηφοφορία και στα γαλλικά αλλά και στα αγγλικά. Σουφραζέτα, είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail, με σκοπό να σαρκάσει τις γυναίκες που μάχονταν υπέρ της θέσπισης του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Η λέξη πήρε σκωπτικό χαρακτήρα από όλους τους υπέρμαχους αντιπάλους των, που χαρακτήριζαν με τον όρο αυτόν την ελεύθερη γυναίκα, τη ζωηρή.
Ακόμη και ταινίες γυρίστηκαν για τις Σουφραζέτες κυρίως στις ΗΠΑ, που σάρκαζαν το κίνημα και προσπάθησαν να καλλιεργήσουν στο κοινό εντυπώσεις αρνητικές για τον αγώνα τους. Αυτό δείχνει φυσικά την απήχηση που είχε παγκοσμίως. Γιατί δεν αγωνίστηκαν μόνο οι γυναίκες της Βρετανίας για δικαίωμα ψήφου αλλά και στις ΗΠΑ, και  στη Γερμανία,  Σουηδία, Νορβηγία αλλά και στη χώρα μας με εμπνευσμένες και θαρραλέες γυναίκες της ανώτερης αστικής τάξης όμως, μια και η αγράμματη και εξαρτημένη από το σύζυγο γυναίκα της εποχής εκείνης δεν μπορούσε να συμμετέχει καν...Ο δρόμος όμως άνοιξε...............και η γυναίκα με πολλές δυσκολίες έγινε και νομικά ισότιμη με τον άντρα.
Γιατί τις ανέφερα τις γυναίκες αυτές;
Γιατί είναι ακόμη και σήμερα αξιοθαύμαστο το ότι γυναίκες, το  ασθενές φύλο δηλαδή, σε μια ανδροκρατούμενη εποχή, τα έβαλαν με το κατεστημένο, με το κράτος, με τη μουδιασμένη κοινωνία που είχε συνηθίσει και επέβαλλε τις γυναίκες σε διαφορετικό ρόλο.
Γιατί τις ανέφερα σήμερα; 
Γιατί αληθινά φωτεινά πνεύματα- ηγέτες χρειάζονται πάντα σε όλους τους καιρούς που να δίνουν με το παράδειγμά τους έμπνευση για αγώνες που θα καλυτερέψουν τη ζωή μας. Ο πολύς κόσμος σήμερα, που  βομβαρδίζεται από ειδήσεις που ίσως δεν απηχούν την αλήθεια, που ενημερώνεται και από κινδυνολόγους, που μαθαίνει ό,τι θέλουν να μάθει, είναι μουδιασμένος και μέσα στην ανασφάλεια που του καλλιεργούν έχει απαξιώσει  το πολιτικό σύστημα και τους ταγούς του. Χρειάζεται λοιπόν έμπνευση!  Χρειάζεται ηγέτης!
Ίσως γι αυτό σήμερα ο Έλληνας χαρακτηρίζεται ''καναπεδάτος'' και αραχτός! Γιατί δεν υπάρχουν ηγέτες να τον εμπνεύσουν! 


Μια εκπομπή........ που δεν μου έφερε ύπνο!!!!!!!!!!!



Παρασκευή μεσημέρι γυρνάς στο σπίτι σου με χαμόγελα αφού έχεις μπροστά σου ένα ολόκληρο Σ/Κο!!!!!!!!! Αν και προχωρημένη η ώρα, μ' αρέσει να ξαπλώνω στον καναπέ μου (μόνο για μεσημέρι είπαμε...), μια κουβερτούλα αγκαλιά, με το παράθυρο μισάνοιχτο να μπαίνουν οι μυρωδιές του χειμώνα και το  τηλεκοντρόλ στο χέρι για να δω ποιο κανάλι θα μου φέρει ύπνο!

Ήδη η εκπομπή είχε αρχίσει. Αφιέρωμα;  Ντοκιμαντέρ ; Δεν ξέρω, αλλά το θέμα αφορούσε την Ινδία και έναν κύριο που ήδη μιλούσε στις κάμερες.Ζούσε σε μια φτωχική περιοχή, όντας οδηγός αυτού του ποδηλάτου- μεταφορικού μέσου , που παλιά το έσερναν άντρες οδηγοί!  Το rickshaw, ή κάπως έτσι.
Μου κίνησε το ενδιαφέρον... 
Ο κύριος λοιπόν πήρε μέρος, ως φάνηκε, σε ένα τηλεπαιχνίδι και καυχιόνταν ότι κέρδισε τον αντίπαλό του που ήταν πτυχιούχος πληροφορικής!  Καυχιόταν και η μητέρα του που έχει ''αυτόν το γιο όπως τον ήθελε'' αλλά και η σύζυγος που τώρα τη γνωρίζουν όλοι και τη δείχνουν λέγοντας ''να η γυναίκα του χψω κυρίου που κέρδισε στο τηλεπαιχνίδι''! Το δώρο ήταν ένα μεγάλο ποσόν χρηματικό!
Οι κάμερες ακολούθησαν τον κύριο ''κέρδισα τον πτυχιούχο της πληροφορικής'' στο σπίτι του, για να δούμε πού ξόδεψε τα χρήματά του. Καταρχάς είπε ότι πήρε δικό του, ιδιόκτητο rickshaw. Κράτησε, όπως έλεγε, τα χρώματα της στολής που φορούσε- χρωματιστά για τους έμμισθους οδηγούς, άσπρα για τους ιδιοκτήτες οδηγούς- πριν πάρει δικό του όχημα. Έτσι ,για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα .....είπε!
Ενδιαφέρον ....σκέφτηκα.
Ακολουθούσα και εγώ με το βλέμμα τον κύριο''κέρδισα τον πτυχιούχο της πληροφορικής'' που μπήκε σε ένα μεγάλο δωμάτιο του σπιτιού του που ήταν και το μοναδικό. Στο ίδιο δωμάτιο ήταν ο νεροχύτης, το ψυγείο, τα κρεβάτια, το καθιστικό.........Γεμάτος ο χώρος...........ασφυκτιούσε........ με τη σύζυγο και τα τρία του παιδιά αλλά και τη γιαγιά,  όλοι μαζί και αγαπημένοι.
Εκτός από το, με τις 3 ρόδες, όχημά του, μας έδειξε το πλυντήριο που πήρε στη γυναίκα του σκεπασμένο με μια φλοκάτη, το φούρνο μικροκυμάτων, ένα μπουφέ- κομό, ένα ψυγείο, μια τηλεόραση πλάσμα με το πανί της για να την ξεσκονίζει κάθε μέρα!!!!!, το σι ντι πλέιερ -που ήταν η λατρεία του-, ένα διπλό κρεβάτι για τη μαμά του που χρειαζόταν άνεση γιατί έπασχε από άσθμα και καρδιά, ένα ................χελωνάκι με τη φωλιά του και...................ένα τεράστιο ενυδρείο. Πάντα ήθελε- λέει- να έχει σπίτι του ένα ενυδρείο. Και όταν λέω τεράστιο σκεφτείτε ότι είναι μια ντουλάπα λίγο κοντύτερη από το μπόι ενός κανονικού ανθρώπου αλλά στο πλάτος σαν τις τρίφυλλες!!!!!!!! Και είχε και ψάρια μέσα.............δυο προς το παρόν, είπε!
Ανακάθισα....................
Το φιλμ συνέχιζε να μας δείχνει τη ζωή στην Ινδία..........Το κορίτσι της οικογένειας να πλένει τα πιατικά τους έξω στην βρύση, αφού δεν υπήρχε νερό στο σπίτι. Να λέει ότι κάνει δουλειές και στην 1  πάει σχολείο, ενώ όταν σχολάει ή παίζει ή δουλεύει...Πού;;; Πουλά λουλούδια στο δρόμο κερδίζοντας 300 ρουπίες (δηλ. 5-6 ευρώ;;;;;;;;;)
Σκεφτόμουν................
Τόσα χρήματα και δεν θα του έφτασαν πχ να αγοράσει και δεύτερο τρίκυκλο;;; Να έχει οδηγό να μεγαλώσει η δουλειά του....να αποκτήσει με τον καιρό ένα δεύτερο δωμάτιο γι αυτά τα παιδάκια...................να πάψει να πουλά λουλούδια το κοριτσάκι του,.....................να..........................να...........έβαλε άραγε κάποια χρήματα στην τράπεζα για ώρα ανάγκης;;;;;;;;;;;Το τεράστιο ενυδρείο ήταν απαραίτητο;;;;;;;;;Το σιντι πλέιερ;;;;;;;;;Η πλάσμα τηλεόραση;;;;
Και προβληματίστηκα!!!!!!!!!
Τι μας κάνει κακούς καταναλωτές και τι λογικά σκεπτόμενους;;; Όλα εξαρτώνται από την παιδεία μας;;;;;; Από τις στερήσεις και το βομβαρδισμό των υλικών αγαθών που μας παίρνουν το μυαλό;;;;;;;;;;;

Και θυμήθηκα................τη δική μου την κόρη, τότε, όταν πήγαινε στο σχολείο και μου ζήτησε βίντεο γιατί τα παιδιά στο σχολείο αγοράζουν σιγά σιγά και θα μείνει η μόνη που δεν έχει............
Και θυμήθηκα την εποχή που οι τιμές σε βίντεο και τηλεοράσεις έπεσαν πάρα πολύ και όλοι αγοράσαμε για κάθε δωμάτιο και μια τηλεόραση με το βίντεό της απαραίτητα, μήπως και χωρίς τηλεόραση ακόμη και στην κουζίνα αναγκαζόμασταν να μιλήσουμε μεταξύ μας!!!!!!!!!!!!!
Και θυμήθηκα.................την απόσυρση για τα ΙΧ ώστε να αγοράσουμε τα καταλυτικά, και πώς πουλήθηκαν κτήματα στο χωριό για το καινούργιο αμάξι πολλών οικογενειών............
Και θυμήθηκα.................το χρηματιστήριο που πήραμε τις καταθέσεις μας για να αγοράσουμε μετοχές μετά την παρότρυνση του τότε πρωθυπουργού....που σημειωτέον δεν ήταν κακός όταν κερδίζαμε όσο ανέβαινε το χρηματιστήριο αλλά έγινε κάκιστος και επικίνδυνος όταν αρχίσαμε να χάνουμε ακόμη και τα σπίτια του χωριού που πουλήσαμε................
Και θυμήθηκα.....................τα δάνεια τα καταναλωτικά και τις κάρτες που γεμίζαμε με αγορές από άχρηστα πολλές φορές υλικά αγαθά, τα διακοποδάνεια και τα δάνεια για να ξεχρεώσουμε άλλα δάνεια.............
Και θυμήθηκα .....................τότε, που το κινητό τηλέφωνο έγινε απαραίτητο σε κάθε ''πολιτισμένο'' άνθρωπο και το αγόρασαν οι πάντες ακόμη και τα μικρά παιδιά, κόντρα σε κάθε συμβουλή επιστημόνων για το επικίνδυνο της χρήσης του.
Και σκέφτηκα πόσο κακοί καταναλωτές είμαστε, πόσο καλύτερη είναι η παιδεία μας από των κατοίκων της Ινδίας και όμως δεν μας είναι αρκετή για να μας εξασφαλίσει λογική χρήση των εσόδων μας, γι αυτό ''κοίτα πού φτάσαμε σήμερα;;'' 
Ποια είμαι εγώ λοιπόν να κρίνω ένα φτωχό και στερημένο κάτοικο μιας άλλης χώρας, όταν εμείς ζήσαμε την ουτοπία της επάρκειας και των πλουσιοπάροχων αγαθών που υπήρχαν σπίτι μας, με δανεικά;
Φυσικά.........................αυτό το κανάλι με την εκπομπή του δεν μου έφερε ύπνο!!!!!!!!!!



Τελικά το ''προτιμάτε τα δικά μας μαγαζιά'' είναι ασύμφορο!!!


Έχω κάνει δεκάδες συζητήσεις με φίλους και γνωστούς για το ''προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα''!
Η επιχειρηματολογία γνωστή: θέσεις εργασίας, αλυσιδωτά κέρδη για πολλές τάξεις εργαζομένων, προώθηση του ελληνικού προϊόντος, ανάπτυξη της οικονομίας μας κλπ.
Υποστηρίζω επίσης ότι και τα ξένα προϊόντα που εδώ πωλούνται μέσω αντιπροσώπων εταιρειών, και αυτά προσφέρουν θέσεις εργασίας και οφέλη στο κράτος.
Το ότι είμαστε μια ακριβή χώρα είναι πασίγνωστο. Το ότι οι μισθοί μας κατρακυλούν και εμείς έντρομοι παρακολουθούμε πού θα σταματήσουν- αν το έχουν σκοπό-, είναι επίσης πληγή που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια και ακόμη αιμορραγεί.
Θα έπρεπε να μειωθούν οι τιμές των προϊόντων αισθητά και όχι μέσω προσφορών ή με το ανεκδιήγητο ''αγοράζετε φθηνά τα ληγμένα προϊόντα''!
Επιχειρηματολογώ συνεχώς γιατί ο αντίλογος έχει και βάση ύπαρξης αλλά και πολλούς υποστηρικτές. 
Πρόσφατα όμως, έμεινα χωρίς επιχειρήματα από ένα ζευγάρι γνωστών μου που πριν λίγους μήνες απέκτησε το πρώτο του παιδάκι. Τι μας διηγήθηκαν οι γνωστοί μου; Ότι το γάλα του μωρού τους, μια και θεωρείται από τον παιδίατρο ως το καλύτερο της αγοράς και τους το συνέστησε ανεπιφύλαχτα, κοστίζει εδώ από την εταιρεία εισαγωγής 200 ευρώ τα 10 κουτιά! 
Ο μπαμπάς λοιπόν, βρήκε ότι η μαμά εταιρεία που το παράγει είναι στην Γερμανία. Μπήκε στην ιστοσελίδα της μέσω διαδικτύου και .....................έκτοτε παραγγέλνει το γάλα του μωρού από την Γερμανία. Πόσο κοστίζει; Οι 10 κούτες μαζί με τα έξοδα αποστολής κοστίζουν 98 ευρώ!!!!!!!!!!! Είπατε κάτι;;;;;;;;Μήπως σκεφτήκατε;;;;;;;;Και του το φέρνουν στην πόρτα της δουλειάς του!!!!!!!!!!!!
Έτερος της παρέας μας είπε ότι θέλοντας να αλλάξει τις λάμπες στο σπίτι του και να αγοράσει τις οικονομικές, έκανε μια έρευνα. Από εδώ για να αγοράσει όλες τις λάμπες του σπιτιού του έπρεπε να δώσει 85 ευρώ. Μη με ρωτήσετε τη μάρκα γιατί δεν τη θυμάμαι. Η μαμά εταιρεία που τις κατασκευάζει είναι στην Κίνα. Μέσω διαδικτύου λοιπόν τις παρήγγειλε και με 26 ευρώ συν τα έξοδα αποστολής έχει λάμπες οικονομικές στο σπίτι του!
Και στην πρώτη περίπτωση και στην δεύτερη η διαφορά τιμής από το εξωτερικό είναι εμφανής. 
''Γιατί να προτιμήσουμε τους εδώ εμπόρους, όταν από το εξωτερικό, μας στοιχίζει φθηνότερα;;;'' ήταν η ερώτηση που με άφησε χωρίς επιχειρήματα. 
Δεν μπορώ να ξέρω αν είναι ακριβή τα παραδείγματα που μου έφεραν και αν συμβαίνει αυτό στ' αλήθεια, γιατί εμάς είναι τόσο ακριβότερα;;; 
Και για το γάλα, δεν πιστεύω ότι θα 'πρεπε να είναι αισθητή αυτή η διαφορά τιμής γιατί  είμαστε στην ΕΕ άρα δεν υπάρχουν δασμοί. Από την Κίνα όμως θα έπρεπε να είναι ασύμφορη η αγορά..................και δεν είναι καθόλου ασύμφορη, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κυρίου. 
''Προτιμάτε τα μαγαζιά της γειτονιάς σας....
Προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα............
Υποστηρίζετε τους εμπόρους μας..........
Κάνοντας αυτό, διατηρείτε τις θέσεις εργασίας για τα παιδιά μας.''
 Αυτό μεταδίδουμε και μ' αυτό έχουμε γαλουχηθεί... τουλάχιστον  εδώ και δυο γενιές. Και είναι σωστό και ιερό, αλλά θα 'πρεπε  και να συμφέρει...........
Όμως...................πώς να προτιμήσεις το ''ξεπουπούλιασμα'' της τσέπης σου όταν υπάρχουν φθηνότερα τα ίδια προϊόντα;;;;;;;;;;; Δεν είναι πρώτιστο καθήκον σου να υποστηρίξεις τα δικά σου έσοδα και την οικογένειά σου που εξαρτάται από αυτά;;;;;;;;;;
Δεν είναι καιρός και οι έμποροι, να σκεφθούν τους καταναλωτές;;;;;;;;;;;

  

Η Αθήνα που αγαπώ!!!!!!!!!!!


Μια ανοιξιάτικη ημέρα μέσα στο φθινόπωρο, είναι ημέρα για βόλτα στον ήλιο, στο φως της Ελλάδας που αναζωογονεί και φέρνει αισιοδοξία για το αύριο.
Τα βήματά μου με έφεραν σε μέρη αγαπημένα, σε περιοχές που η ιστορία φωνάζει από μακριά, μέρη που ακόμη σέβεται ο άνθρωπος και δεν τα έχει καταστρέψει τελείως. Όχι βέβαια πως δεν έχουν γίνει άσχημες παρεμβάσεις  στο όνομα της ανάπτυξης, αλλά είναι ίσως από τις λίγες περιοχές που μ' αρέσει να τις περπατώ, μια και διατηρούν ακόμη στοιχεία του χθες, εναρμονισμένα με το σήμερα.
Ακρόπολη, Θησείο, Πλάκα...............η ομορφότερη βόλτα μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή ημέρα!
Πολύς κόσμος, ακόμη και το Μουσείο της Ακρόπολης είχε πολλούς επισκέπτες, γκρουπ ξένων τουριστών αλλά και Έλληνες με τα παιδιά τους, που ήλθαν να δουν την ιστορία να διηγείται.........
Το Μουσείο είναι θαυμάσιο!!!!!!!!Περπατάς στα γυάλινα δάπεδα βλέποντας το χθες να ξετυλίγεται κάτω από τα πόδια σου.
Πολύ θα ήθελα να ζω εκεί, με θέα την Ακρόπολη!!!!!!!! 
Η θέα από όλες τις μεριές της καφετέριας του Μουσείου, είναι η Αθήνα που αγαπώ!!!!!!!!!!
Και τα διασκεδαστικά ποδήλατα για όλη την οικογένεια βρίσκονται εκεί, στη Διονυσίου του Αρεοπαγίτου για όσους θέλουν να δοκιμάσουν. Ο μικρός γελούσε ξεκαρδιστικά την ώρα που περνούσαμε από δίπλα του.
Και η βόλτα στην Αθήνα που αγαπώ συνεχίζεται............
Η Πλάκα είναι ακόμη αγαπημένη πολλών και όχι μόνο τουριστών! 
Στο βάθος και ο Λυκαβηττός!!!! Άλλη μια περιοχή που μ' αρέσει να την περπατώ!!!!


Όσο και αν τα προβλήματα είναι πολλά στη χώρα μας, ο καταγάλανος ουρανός και ο ήλιος δεν σ' αφήνουν παραπονούμενο. Γι αυτό και εμείς οι Έλληνες είμαστε ''έξω καρδιά''!