..............την Αθήνα που ντρεπόμαστε για την εικόνα της!!!!!!!

''Περπατήστε σας παρακαλώ μια μέρα, αφήστε τα αυτοκίνητα για να δείτε την Αθήνα που ντρεπόμαστε για την εικόνα της. Ντρέπομαι όταν βλέπω τουρίστες. Πού τους καλούμε να έρθουν. Ποιος την κατάντησε έτσι;" ρώτησε η κα Βαγενά στην πρώτη της ομιλία στη Βουλή, που ομολογουμένως ήταν μια ομιλία που θα θέλαμε να μπορούσαμε να είχαμε κάνει και συ και εγώ...
Η Αθήνα που μας πληγώνει καθημερινά και όμως την αγαπάμε!!!!!!!!!!!Η πόλη μας που κατάντησε ντροπή για τους κατοίκους της......
Οι ευθύνες πολλές. Και οι υπεύθυνοι θα ζητήσουν ξανά την ψήφο μας στις επερχόμενες εκλογές.............
Η αλήθεια είναι πως η απορία της κας Βαγενά για τη Βουλή που ζει σε έναν άλλο κόσμο από αυτόν που ζουν οι κάτοικοι έξω, είναι και δική μου απορία.
Ζουν όντως σε έναν παράλληλο κόσμο ή δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να ζεις υποβαθμισμένα;;;
Θυμάμαι, όταν ζούσε ο κουμπάρος μου, και έμενε σε ένα προάστιο της Αττικής, μας έκανε παράπονα για το διπλανό τριώροφο που έχτιζε, τότε, ένας καπετάνιος.Μας είπε, που λέτε, ότι μαζεύτηκαν οι γείτονες με τα όμορφα δίπατα ή τριώροφα σπίτια τους, τις βίλες τους δηλαδή, και του έκαναν παρατήρηση, με διακριτικότητα φυσικά, ότι το τριώροφό του που ήταν απλό σαν ένα από τα τόσα της επαρχίας, υποβάθμιζε-είπε-τον περιβάλλοντα χώρο. Δεν έχει σημασία τι απήντησε ο καπετάνιος, δεν έχει σημασία τι επεμβάσεις έκανε για να εξωραΐσει το κτίριό του......Σημασία έχει ότι τόσοι άνθρωποι ήθελαν όμορφο το δρόμο τους, την πόλη τους, γιατί αλλιώς θεωρούσαν ότι γινόταν υποβάθμιση της περιοχής.
Οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την πρωτεύουσα πλην των δρόμων που οδηγούν στην Ακρόπολη............λες και ο τουρίστας θα περπατήσει μόνον εκεί.......... Δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ φυσικά, ούτε τώρα, για τους κατοίκους της γύρω περιοχής ούτε για τη βρωμιά, την υποβάθμιση, την κατάρρευση στ' αλήθεια ολόκληρων περιοχών!!!!!!!!!
Καθημερινά περπατάς και βλέπεις τα σκουπίδια, τη βρωμιά, την εγκατάλειψη στα καταστήματα, στα σπίτια, στα πεζοδρόμια, στην πόλη ολόκληρη.
Πηγαίνοντας για μια δουλειά μου στο κέντρο της Αθήνας, είδα εικόνες που συναντάς πλέον συχνά..........σπασμένες βιτρίνες λόγω ληστείας, άστεγους που κοιμούνται σε όποια εσοχή βρουν, σκουπίδια και έπιπλα πεταμένα στα πεζοδρόμια, και παρέες παρέες ξένους που πίνουν κρασί όρθιοι και κατά προτίμηση δίπλα σε κάβα για ευνόητους λόγους...........
Δεν γνωρίζεις πλέον την πόλη σου...............δεν την κουμαντάρεις..............δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις άνετα..........δεν μπορείς να καθίσεις σε ένα παγκάκι να λιαστείς όπως πριν κάποια χρόνια. Είσαι πλέον εκτοπισμένος στο σπίτι σου.
Και τώρα με την κρίση;;; Κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα.
Δεν φταίνε οι μετανάστες μόνο.......Εγκλωβισμένοι  είναι και αυτοί μέσα στην άχαρη πόλη που σαν γεροντοκόρη φορά τα ξεσκισμένα της που κρύβουν μια παλιά δόξα και περιφέρεται επαίτης στην Ευρώπη!!!!!!!!!!
Η εγκληματικότητα είναι κυρίαρχη πλέον παντού. Φυσικά οι καιροί ευνοούν την αύξησή της σε όλα τα κράτη, αλλά αυτά τα κράτη χρειάζονται κυβερνήσεις που να νοιάζονται................που θέλουν να περιορίσουν όσο είναι δυνατόν ό,τι άσχημο και εγκληματικό.
Οι δικές μας κυβερνήσεις απλά.....................γύρισαν την πλάτη εδώ και χρόνια στην πρωτεύουσα του κράτους μας.
Και όσα ακούγονται για αναβαθμίσεις περιοχών.............ε.....τα ακούω βερεσέ!!!!!!!!!!!!!!!!!
                                                                                                           



Όταν έχεις επιμονή, θέληση, θάρρος, ικανότητα, όλοι μιλούν για σένα!!!!!!!!


Υπάρχουν άνθρωποι ριψοκίνδυνοι, θαρραλέοι, δυναμικοί, πνεύματα ανυπότακτα που παραδειγματίζουν με τη στάση τους απέναντι στη ζωή.
Και επειδή διδάσκουν  και αφυπνίζουν τους υπόλοιπους καλό είναι να τους γνωρίζουμε και να μιλάμε που και που γι αυτούς.
Βλέπετε σήμερα, σε μια εποχή που οι αξίες φθίνουν, τα ιδανικά είναι λήμμα λεξικού και οι παραδόσεις θεωρούνται αναχρονιστικές, ο κόσμος μας οδεύει στη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας.
Ειδικά για τη χώρα μας που βιώνει μια άσχημη περίοδο, που κινδυνεύει να πτωχεύσει, που λοιδορείται, που αναγκάζεται να μείνει γονυπετής αρκετό καιρό ευχαριστώντας τους ''ευεργέτες'' της γιατί δεν την άφησαν αβοήθητη να συρθεί, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, χρειάζεται να φανεί ότι αρνείται να παραδοθεί, να δεχθεί την ήττα της.....
Παράδειγμα ενός ατόμου που είναι η ενσάρκωση ενός έθνους που δεν αποδέχεται τη μοίρα του και παίρνει  δυναμικά την απόφαση να αγωνιστεί είναι ο Ντάγκλας Μπαίηντερ που λάτρευε να γίνει αεροπόρος στη ΡΑΦ και τα κατάφερε....Αλλά η λατρεία του να πετά το αεροπλάνο  ήταν τέτοια, που αν και σε ατύχημα με το αεροπλάνο έχασε τα δυο του πόδια, εν τούτοις επέστρεψε στην ενεργό υπηρεσία, πολέμησε και ηγήθηκε ενός σμήνους που βομβάρδισε τους Γερμανούς στο Β'Παγκόσμιο Πόλεμο και προκάλεσε την περηφάνια όλων.
Αθλητής κατά την περίοδο των σπουδών του στο Κρόνγουελ, κέρδισε τα βραβεία της Σχολής του που του έδιναν το δικαίωμα να την αντιπροσωπεύει στο κρίκετ, το ράγκμπι, το χόκεϊ και την πυγμαχία.
Αποφοίτησε με την κρίση '' θαρραλέος, ικανός, ξεροκέφαλος'', ενώ η πτητική του ικανότητα χαρακτηρίστηκε πάνω από το μέσο όρο.
Ένας νεαρός που το 1939 έπεισε τη Βασιλική Αεροπορία να τον πάρει πάλι στην υπηρεσία αν και είχε χάσει και τα δυο του πόδια. Ηγήθηκε μιας μοίρας καταδιωκτικών και -όπως λένε χαρακτηριστικά-χόρεψε τους Γερμανούς στο ταψί το 1941!!!
Η RAF φρόντισε να του βάλουν δυο τεχνητά πόδια αλλά δεν τον έπαιρναν στην υπηρεσία επειδή ''.....στους Βασιλικούς Οργανισμούς δεν υπάρχει τίποτε που να προβλέπει την περίπτωσή σας'', του είπαν στο Υπ. Αεροπορίας.
Ίσως, θα περίμενε κανείς να παραιτηθεί από τη ζωή, αφού τα όνειρά του γκρεμίστηκαν και η ζωή του άλλαξε. Κι όμως: βρήκε δουλειά στη Σελ με αντικείμενο την πώληση βενζίνης στα αεροπλάνα....Ο μισθός του ήταν 200 λίρες το χρόνο που μαζί με την σύνταξη από την Αεροπορία και το επίδομα αναπηρίας, 4 λίρες την βδομάδα, δεν τον βοήθησαν να πάψει  να είναι φτωχός.....Κι όμως, εργάστηκε τόσο αποδοτικά ώστε κατόρθωσε να του αυξήσουν το μισθό χρόνο με το χρόνο.
Ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε στις 5/11/1932.
4/9/1939 υπέβαλε αίτηση ξανά στο Υπ. Αεροπορίας για να γυρίσει στην ενεργό υπηρεσία. Φυσικά αυτήν τη φορά μια και επικρατούσε κατάσταση πολεμική του επέτρεψαν να μετέχει σε εξέταση πτήσης και αν πετύχαινε θα γινόταν δεκτός! Έτσι, 8/12 γύρισε ξανά στην υπηρεσία του και το 1940 τοποθετήθηκε στη αρ.19 Μοίρα, στο Ντάξφορντ για να πιλοτάρει αεροπλάνα Σπιτφάιρ.
Μέχρι τις 9/8, που καταρρίφθηκε καθώς πετούσε, το όνομά του είχε γίνει γνωστό και ήταν θρύλος  για τη RAF. Μάλιστα κατά την προσγείωση ένα τεχνητό του πόδι έπαθε ζημιά............και να που ο πόλεμος έχει και καλό πρόσωπο καμιά φορά............λόγω προφανώς της φήμης του, ακόμη και η Λουφτβάφφε, ήρθε με την Βρετανική Αεροπορία σε επαφή  και συμφώνησαν να στείλει η RAF ένα άλλο αεροπλάνο με άλλο πόδι να το αντικαταστήσει, ενώ οι Γερμανοί υποσχέθηκαν την ασφαλή μεταφορά και επιστροφή του!!!!!!!!!!
''Θαρραλέος '' χαρακτηρίστηκε  όταν απολύθηκε, και το απέδειξε περίτρανα.
''Ικανός'', αφού κατόρθωσε να επιτύχει σε όλες τις εξετάσεις που έδωσε στη ζωή του και ως μαθητής όταν έπρεπε να πάρει υποτροφία  για να σπουδάσει στην Αεροπορία λόγω του θανάτου του πατέρα του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, και ως σπουδαστής αεροπόρος αλλά και στον αθλητισμό που διακρίθηκε όπου και αν δοκίμασε τις δυνατότητές του.
Όταν ήταν αιχμάλωτος, δεν ''έκατσε φρόνιμα''. Δεν προσπάθησε να περάσει ήρεμα και λιγότερο επώδυνα....πάντα ενοχλούσε τους φρουρούς του στρατοπέδου. Πάντα κατάστρωνε σχέδια δραπέτευσης και μάλιστα έκανε μια απόπειρα όταν με σεντόνια έφτιαξε σχοινί και βγήκε από το κτίριο.......Και είχε δυο ξύλινα πόδια.................μην το παραβλέπουμε!!!!!!!
Το 1945 απελευθερώθηκε και του ζήτησαν να βάλει υποψηφιότητα ως βουλευτής,...................αλλά αρνήθηκε!!!!!!!!
Η Σελ του έγραψε προσφέροντάς του θέση.Μπορούσε να έχει το δικό του αεροπλάνο, να γυρίζει τον κόσμο κλείνοντας δουλειές για τη Σελ.
Αυτός ο θαρραλέος άνθρωπος, που δεν δέχτηκε ότι ηττήθηκε όταν έχασε τα πόδια του, που κατόρθωνε να κερδίζει μετά από σκληρή δουλειά, επιμονή και ισχυρή θέληση, ενέπνευσε εκατοντάδες αναπήρους και τους βοήθησε τη δύσκολη εποχή της προσαρμογής...........
Ήξερε από τη δική του περίπτωση πόσο δύσκολο είναι την πρώτη περίοδο να μάθεις να ζεις χωρίς κάποιο μέλος σου...όπως εκείνος  με τα τεχνητά πόδια. Πολλές μέρες συνέχεια προσπαθούσε να συνηθίσει να περπατάει με αυτά, σκόνταφτε, έπεφτε και ξανά σηκωνόταν και προσπαθούσε. Χωρίς να το βάλει κάτω, κατόρθωσε να περπατά χωρίς πατερίτσες τόσο άνετα που άνθρωποι που δεν τον ήξεραν πίστευαν ότι απλά εκούτσαινε άσχημα.
''Ξεροκέφαλος'' ήταν ο τελευταίος χαρακτηρισμός της αποφοίτησής του και αληθινά πολλές φορές με τις αποκοτιές του έφτανε να απειληθεί με αποβολή δια παντός από τη σχολή. Μάλιστα ο θορυβώδης ενθουσιασμός του που η υπηρεσιακή πειθαρχία δεν τον δάμασε, τον οδηγούσαν να πετυχαίνει υπερβολικά κατορθώματα τόσο ώστε ο διοικητής του τότε, του είχε πει θυμωμένος ότι αν δεν άλλαζε συμπεριφορά θα τον μετέθετε. Φοβερή απειλή για έναν λάτρη των ουρανών, γι αυτό η σκέψη ότι θα έφευγε από την Αεροπορία τον άλλαξε εντυπωσιακά. Ήταν τόσο αξιοπαρατήρητη η αλλαγή του ώστε όλοι ήταν φιλύποπτοι μαζί του, αλλά κατόπιν έγιναν πραγματικά υπερήφανοι.
Ακόμη και το διάβασμα που δεν αγαπούσε, δεν το παραμέλησε και ασχολήθηκε εντατικά με τα μαθήματά του όταν έπρεπε να πάρει την υποτροφία, αλλά και να δώσει εξετάσεις εισαγωγής στην Αεροπορία.
Δίκαια λοιπόν  συγκίνησε τη λαϊκή φαντασία, αφού οι πράξεις του φανερώνουν προσωπική γενναιότητα, υπέροχο παράδειγμα επιμονής και μιας αξιοθαύμαστης απόφασης να μην αποδεχθεί την ήττα του, δίνοντας ένα υπέροχο παράδειγμα σε όλους!


Οι πληροφορίες είναι από τον τόμο''Οι Σύγχρονοι Μεγάλοι''