Οι μέρες τις επετείου του Πολυτεχνείου πέρασαν... Αντεγκλήσεις μεταξύ των πολιτικών νεολαιών των κομμάτων, οι γνωστές φασαρίες με τους κουκουλοφόρους, οι προσαγωγές των υπεύθυνων για τις καταστροφές, ο κόσμος που τίμησε τους αγωνιστές αφήνοντας ένα γαρίφαλο στο Πολυτεχνείο, αλλά και η απουσία των επισήμων φέτος, είναι ο σύντομος απολογισμός των ημερών που πέρασαν.
''Ψωμί, παιδεία, ελευθερία'' ήταν το κυρίαρχο σύνθημα, που εξακολουθεί, αν και η δημοκρατία αποκαταστάθηκε, να είναι επίκαιρο.
Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, περικυκλωμένοι από την ανεργία και την ανέχεια οδηγούμαστε πολλές φορές σε ακραίες σκέψεις.
Δεν πρέπει!
Η αυτοσυγκράτηση είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου.....
Ας σας διηγηθώ γιατί μου δημιουργήθηκαν αυτές οι σκέψεις.
Τη θυμήθηκα, ξαναδιαβάζοντας, τη μοναδική συνέντευξη του οδηγού του τανκ που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου....
Την έδωσε το 2003 στο ΒΗΜΑ και είναι εντυπωσιακή!!!!!!!!!!!!
Πάντα όταν ξαναδιαβάζω ένα βιβλίο ή ένα κείμενο,μπορώ να ''δω'' πράγματα που πέρασαν την πρώτη φορά σαν αστραπή από το νου και ....χάθηκαν.
Όπως τη φράση του οδηγού όταν βρισκόταν έξω από την πύλη: '' Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα....'' Και αναφέρεται σε όλον εκείνο τον κόσμο που ήταν ''κρεμασμένος'' στα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Σε όλους εκείνους, τους φοιτητές, τους σπουδαστές, τους εργαζόμενους, τους εργάτες....ανεξαρτήτου πολιτικής πεποίθησης και ένταξης. Στους συμπολίτες του......... ίσως και στους γονείς και φίλους των άλλων στρατιωτών της μονάδας του!!!!!!!!!
Όλοι, ενωμένοι διεκδικούσαν ό,τι τους είχε στερήσει η Χούντα. Την ελευθερία να ομιλούν, να γράφουν ό,τι σκέφτονται, την ελευθερία να επιλέγουν τις τύχες τους, την ανάγκη να διεκδικήσουν παιδεία ελεύθερη, χωρίς λογοκρισία και όρια.
Κι όμως....ένας στρατιώτης ομολόγησε ότι τότε....μέσα στο τανκ, αισθανόταν ότι έκανε το χρέος του...πήγαινε να πατάξει τους εχθρούς του Έθνους, να ''φάει'' τους Κομμουνιστές...
Αυτό είχε μάθει....Αυτή η προπαγάνδα είχε γίνει πλύση εγκεφάλου από το στρατοκρατούμενο καθεστώς.
Και με αυτή την απειλή, το καθεστώς της Χούντας ήξερε να διαιρεί τον πληθυσμό, να φοβίζει, να καταδιώκει, να εξορίζει, να βασανίζει, να κρατάει σιωπηλό το φοβισμένο πολίτη της χώρας μας τότε..από το 1967-1974.
Τι κάνει όμως η πλύση εγκεφάλου!!!!!!! Δημιουργεί μίσος άσβεστο απέναντι στους ομοίους σου...........προκαλεί, με το παραμικρό φύσημα του ενάντιου αέρα, εμφύλιο, αίμα, σπαραγμό, θόλωση του νου ώστε το αίμα του ''αδελφού'', να θεωρείται δίκαιο και να προκαλεί περηφάνια!
Είπε ο οδηγός του τανκ που τότε υπηρετούσε την πατρίδα "Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα" μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. "Παλιοκουμμούνια" θα καλοπεράσετε!" λέγαμε.
Άκουγαν....και δεν διύλιζαν το τι άκουγαν! Δεν κατόρθωνε ό,τι άκουγαν να ξεσηκώσει το νου και να σκεφθούν -να σκεφθεί ο οδηγός- ότι τα αιτήματα των φοιτητών ήταν δίκαια.... ήταν δημοκρατικά!!!!!!
Είπε ακόμη ''Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε "είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια". Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα».
''Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι. Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω».
''Παρ’ όλες τις εκκλήσεις των συγκεντρωμένων φοιτητών προς τους φαντάρους να μην χτυπήσουν, απόφαση έχει παρθεί. Στις τρεις παρά τέταρτο, δίνεται προθεσμία λίγων λεπτών να παραδοθούν. Ορισμένοι προσπαθούν ανεπιτυχώς να απασφαλίσουν την κεντρική πύλη: ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο Μερτσέντες πίσω από την πύλη, τη μπλοκάρει.''
Η πόρτα έπεσε, η ιστορία άρχισε να γράφει για ήρωες και τα χρόνια που πέρασαν έφεραν ντροπή και πόνο στο φαντάρο του τανκ!
Ντροπή για ότι έκανε....πόνο στη θύμηση εκείνης της μέρας ........
Και σήμερα.....διαβάζοντας αυτήν τη συνέντευξη οι αντιδράσεις των σχολιαστών εντυπωσιάζουν επίσης....
''Μακάρι να είχαμε ένα Παπαδόπουλο ακόμη'' ! είπε ένας!!!!!!!!
''.........................................Έτσι λοιπόν σαν απλός φορολογούμενος πολίτης 1000 φορές Γ. Παπαδόπουλος παρά αυτό που ζούμε σήμερα'', είπε
ο έτερος!
Και πολλά σχόλια ακόμη που με έκαναν να πιστέψω ότι πολλοί οπαδοί της Χούντας σχολίασαν το άρθρο ή οδηγήθηκαν στην υπεράσπιση του Παπαδόπουλου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης..........Αν είναι το δεύτερο, αν είναι πολλοί που αποζητούν τη Χούντα εξαιτίας της κρίσης και ας είναι δημοκράτες τότε φτάνουμε να υποστηρίζουμε ακραίες θέσεις!
Γι αυτό είπα ότι χρειάζεται αυτοσυγκράτηση....Οι ακραίες σκέψεις είναι φυσιολογικές για ανθρώπους που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά...για λίγο. Δεν διυλίζουν ξανά....Δεν δίνουν τη σωστή διάσταση στα πράγματα! Και αυτό είναι ολέθριο!!!!!!!!
Κατηγορούν πολλοί τους τότε αγωνιστές που πολιτεύθηκαν και τους θεωρούν υπεύθυνους άρα, καταλήγουν στο συλλογισμό: κακοί πολιτικοί σήμερα, κακοί αγωνιστές και τότε..........
Ισοπέδωση ....επιπόλαιη και επικίνδυνη σκέψη.
Νέοι ήταν τότε οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, με ιδανικά, με αξίες, που σε ένα καθεστώς στρατοκρατούμενο που σε βασάνιζε και σε εξαφάνιζε χωρίς ούτε η μάνα σου να μπορεί να μάθει πού είσαι, αγωνίστηκαν χωρίς φόβο!!!!!!!!
Είναι σαν να τα έβαλαν με το τέρας! Θα διαγράψουμε αυτή τους τη διαδρομή επειδή στην ενηλικίωσή τους πολλοί βολεύτηκαν, προσαρμόστηκαν, ανέχθηκαν, ή συμμετείχαν στο ξεχαρβάλωμα του κράτους;;;;;;;;;;
Άλλες εποχές, άλλες επιλογές, άλλες επιπτώσεις ............
Το να βλέπει κανείς τα πράγματα μονόπλευρα, πιστεύω ότι είναι αφέλεια το λιγότερο.
Αλλά και επικίνδυνο για τις μελλοντικές μας αποφάσεις και επιλογές!
Είτε η δημοκρατία μας σήμερα γράφεται με εισαγωγικά ή χωρίς, είτε χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ''χούντα'' , το γεγονός είναι ένα: κανείς δεν πάει εξορία για τα πολιτικά του πιστεύω. Κανείς πολίτης δεν έχει περιορισμένη ενημέρωση ούτε διώκεται, ούτε λογοκρίνεται....
Το σύνθημα του τότε ,δεν περιελάμβανε μόνο το ''ψωμί''!!!!!!!!!
Η ελευθερία είναι ίσης αξίας ......τρέφει το νου και τη ψυχή!!!!!!!!!!!Και δημιουργεί σωστές συνθήκες για την ''παραγωγή του ψωμιού''!
Οι κακοί πολιτικοί δεν κακοχαρακτηρίζουν τη δημοκρατία. Κακοί υπάρχουν παντού, σε όλα τα πολιτεύματα, ανάξιοι επίσης, ανέντιμοι και επιπόλαιοι με κάκιστες επιλογές στη διακυβέρνηση του κράτους είναι καταγεγραμμένοι στην Ιστορία μας όλα τα χρόνια της ύπαρξής μας... αλλά και σε όλα τα κράτη, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης...
Δεν φταίει το πολίτευμα....
Σκέψου έναν κακό πολιτικό, έναν ανέντιμο, έναν ανάξιο σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς....σκέψου..............και πιστεύω ότι θα ανατριχιάσεις όπως εγώ!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου