Σαν σήμερα.....114 χρόνια πριν.............



5 Απριλίου του 1897, ο Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας για το ζήτημα  της Κρήτης..
Η Κρήτη, δεν είχε ενωθεί ακόμη με την Ελλάδα μια και ήταν υπό τον Οθωμανικό ζυγό.....
Ηττηθήκαμε τότε, ένα μήνα περίπου μετά την έναρξη του πολέμου. 
Καταστροφικός για την Ελλάδα....όχι μόνο γιατί ηττήθηκε, αλλά και γιατί η φτωχή Ελλάδα, αναγκάστηκε να πληρώσει αποζημίωση στον Σουλτάνο, 4.000.000 τουρκικές λίρες ως πολεμική επανόρθωση. 
Πώς φτάσαμε στην ντροπή της ήττας του 1897;
Ας ρίξουμε μια ματιά στα ιστορικά γεγονότα:
Ο Κρητικός λαός τότε, αποτελούσε το 80% του νησιού και συνεχώς επαναστατούσε ζητώντας την αυτονομία του.
Το αίμα έτρεχε άφθονο μεταξύ Χριστιανών και Οθωμανών. Οι Μεγάλες Δυνάμεις πίεζαν για περισσότερα δικαιώματα στην Κρήτη έως και αυτονόμηση του νησιού.
Στην Ελλάδα κυβερνούσε ο Δηλιγιάννης, πολιτικός με δημαγωγικές τάσεις.
Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Αυστρία και η Ιταλία έστειλαν από ένα πλοίο στην Κρήτη για την προστασία των υπηκόων τους. 
Το ίδιο ήθελε να πράξει και η Ελλάδα, αλλά εμποδίστηκε από τις πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων στην Αθήνα. 
Πάντως, βοήθεια έφθανε από την Ελλάδα στην Κρήτη, χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και συγκεκριμένα την «Εθνική Εταιρεία», μια μεγαλοϊδεατική οργάνωση, με βαθιές ρίζες στην ελίτ της αθηναϊκής κοινωνίας και της ελληνικής διασποράς.
Αυτό εξαγρίωσε τους Τούρκους αν και πιεζόμενοι από τις Μ.Δυνάμεις δέχθηκαν, ο διοικητής της Κρήτης να είναι Χριστιανός. Όμως  ο Σουλτάνος, ενθάρρυνε τους Τουρκοκυπρίους να είναι προκλητικοί απέναντι στους Ελληνες του νησιού.

Στις 24 Ιανουαρίου 1897 οι μουσουλμάνοι προέβησαν σε σφαγές χριστιανών στα Χανιά. Ο Δηληγιάννης, ευρισκόμενος σε δύσκολη θέση και υπό την πίεση των λαϊκών αντιδράσεων, αναγκάσθηκε να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Κρήτη, γνωρίζοντας ότι αυτό θα αποτελούσε αιτία πολέμου για την Υψηλή Πύλη. Στολίσκος πολεμικών πλοίων κατευθύνθηκε στο νησί υπό τον βασιλόπαιδα Γεώργιο, ενώ ο συνταγματάρχης Τιμολέων Βάσσος με χίλιους άνδρες αποβιβάσθηκε στον όρμο του Κολυμπαρίου (δυτικά των Χανίων), με εντολή να καταλάβει την Κρήτη εν ονόματι του Βασιλιά Γεωργίου Α'.
Στις 7 Φεβρουαρίου είχε την πρώτη του επιτυχία, όταν κατανίκησε τετραπλάσια δύναμη τουρκοκρητών και οθωμανικών δυνάμεων. Στρατιωτικά αγήματα είχαν αποβιβάσει στο νησί και οι Μεγάλες Δυνάμεις, που απαγόρευσαν κάθε περαιτέρω επιθετική ενέργεια στον Βάσσο και τους άνδρες του. Με την παρουσία ελληνικών δυνάμεων στην Κρήτη, ο Σουλτάνος δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Ελλάδας.
5 Απριλίου....1897..ξεκίνησε και...
-11 Απριλίου, ο Ετέμ Πασάς και οι άνδρες του εισήλθαν στο ελληνικό έδαφος από τα στενά της Μελούνας και διέσπασαν γρήγορα τις ελληνικές δυνάμεις στον Τύρναβο (12 Απριλίου).......
-Η Λάρισα αφέθηκε στην τύχη της και καταλήφθηκε από τους Τούρκους στις 13 Απριλίου......
-Με πεσμένο το ηθικό, οι Έλληνες υπέστησαν και νέα ήττα στα Φάρσαλα, στις 24 Απριλίου, υποχωρώντας αυτή τη φορά με τάξη.......
-Ο υπέρτερος τουρκικός στρατός πέτυχε μια ακόμη νίκη στις 5 Μαΐου, έχοντας πλέον ανοιχτό το δρόμο για την Αθήνα......
-Στις 8 Μαΐου υπογράφεται με τη μεσολάβηση του Τσάρου Νικόλαου Β', πρωτόκολλο κατάπαυσης του πυρός στο χωριό  Ταράτσα της Λαμίας, με τους Οθωμανούς να έχουν ανακαταλάβει όλη τη Θεσσαλία.

Το οριστικό τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου γράφτηκε στις 22 Νοεμβρίου 1897 στην Κωνσταντινούπολη, με καταρρακωμένο το γόητρο της χώρας και την υπερηφάνεια των Ελλήνων. 
Ο Θεόδωρος Δηληγιάννης είχε παραιτηθεί υπό το βάρος της ήττας και τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης υπέγραψε ο Αλέξανδρος Ζαΐμης. Με τη συμφωνία, που επεξεργάστηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι εδαφικές απώλειες για την Ελλάδα ήταν μικρές, αφού επανέκτησε τη Θεσσαλία, την οποία είχε χάσει στο πεδίο της μάχης.
Εξαιτίας της ήττας μας ο Ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να φύγει από την Κρήτη.
Ο στρατηγός και μετέπειτα δικτάτωρ Θεόδωρος Πάγκαλος χαρακτηρίζει στα Απομνημονεύματά του «ένοπλο συρφετό» το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα και αναφέρει σχετικά: 
«Η κατάστασις του στρατού μας ήτο οικτρά… Τα στελέχη του πεζικού, εκτός ολίγων, ήσαν τελείως αμαθή και ανίκανα. Η μεγίστη πλειοψηφία των ανωτέρων αξιωματικών απετελείτο από αγαθούς τύπους, των οποίων η στρατιωτική μόρφωσις περιωρίζετο εις την τακτικήν της καταδιώξεως, ληστών, φυγοδίκων και ζωοκλεπτών… Αυτός ήτο στρατός, διά του οποίου η ανεκδιήγητος εκείνη κυβέρνησις ενόμιζεν ότι θα νικήση την Τουρκική Αυτοκρατορία…».
Και ας δούμε  το χρονικό της πολεμικής αποζημίωσης :

Η Ελλάδα των τόσων οικονομικών προβλημάτων και του τρικούπειου «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!» υποχρεώθηκε να καταβάλει μια υπέρογκη αποζημίωση στην Τουρκία (4.000.000 τουρκικές λίρες), ως πολεμική επανόρθωση. 
Αναγκάσθηκε να λάβει ένα ακόμη δάνειο και προκειμένου να ξεπληρώσει το δυσβάστακτο χρέος της τέθηκε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Αυτό είχε ως συνέπεια να εκχωρήσει πηγές των δημοσίων εσόδων στους πιστωτές της και να δημιουργηθούν έτσι τα περίφημα μονοπώλια στο τσιγαρόχαρτο, το αλάτι, το πετρέλαιο, τον καπνό, τα σπίρτα και τα τραπουλόχαρτα, που θα διατηρηθούν μέχρι την είσοδο της χώρας μας στην ΕΟΚ το 1981.
Όπως λέει όμως ο Κ. Παπαρηγόπουλος στην  ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους''.
το δάνειο που πήρε η χώρα με την εγγύηση των Μ.Δυνάμεων, και το τότε ''ΔΝΤ'' είχε δρομολογηθεί από τη Γερμανία και τη σύμμαχό της Αυστρία!
Συγκεκριμένα, η Γερμανία πίεζε το Σουλτάνο στον πόλεμο για να ζητήσει από την πτωχευμένη Ελλάδα συμβιβασμό για τους ζημιωθέντες Γερμανούς που είχαν ελληνικά χρεόγραφα. Έτσι όταν δρομολογήθηκε το δάνειο, οι Γερμανοί πρότειναν 
--για να εξασφαλιστούν και τα δικαιώματα των προηγούμενων δανειστών-- την εγκατάσταση ευρωπαϊκού ή διεθνούς οικονομικού ελέγχου!!!!
Φυσικά κατόρθωσε να πείσει και τις χώρες που διαφωνούσαν, και έτσι η ευρωπαϊκή αντιπροσωπία  ήλθε στην Ελλάδα να αναλάβει τον οικονομικό έλεγχο, με τη Ρωσία να δηλώνει ότι θα συμμετέχει τυπικά και χωρίς να αμείβονται  οι αντιπρόσωποί της από τον Ελληνικό προϋπολογισμό, σε αντίθεση με τους αντιπροσώπους των άλλων χωρών που έπαιρναν παχυλές αμοιβές!!!!!!!!!!
......................

Το θετικό για τις εθνικές διεκδικήσεις ήταν η αποχώρηση των Οθωμανών από την Κρήτη, η οποία απέκτησε την αυτονομία της (1898), πρώτο στάδιο για την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα (1913). Η εθνική οργή θα απαλυνθεί με τον καιρό, η φτωχή Ελλάδα γρήγορα θα σηκώσει κεφάλι και 15 χρόνια αργότερα θα γραφτεί το έπος των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913.


πηγές:
ΕΔΩ
''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'' Κ. Παπαρηγόπουλου
''Πάπυρος Larousse'' εγκυκλοπαίδεια






4 σχόλια:

  1. Ε τώρα. Η Γερμανία έσπρωξε την Τουρκία σε πόλεμο!!! Τι να πω με την συνομωσιολογία. Από την στιγμή που οι Έλληνες πήγαν στην Κρήτη επόμενο ήταν οι Τούρκοι να μπουν στην Θεσσαλία.
    -----------------
    Τώρα ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές έσπευσαν να εξασφαλίσουν το δάνειό τους ... λογικό δεν είναι???

    Ποιά κυβέρνηση μοιράζει τα λεφτά του λαού της σε ξένη χώρα χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες?? Μετά δεν θα κατηγορήθεί για προδοσία στο κράτος της????

    Ποτέ κανείς δεν σκόρπισε λεφτά στην Παγκόσμια Ιστορία χωρίς κίνητρο. Ποτέ.

    Τώρα οι "ιστορικοί" αναλυτές, ανάλογα με την αντιπάθεια που τρέφουν, "αποδίδουν" κακές προθέσεις στην χώρα που δεν χωνεύουν.

    Η Γερμανία, τότε, ήταν αποκλεισμένη από την τον συνασπισμό των "Τριών Προστάτιδων Δυνάμεων". Λογικό ήταν να της αποδοθεί η "έμπνευση" του "Ευρωπαϊκού Δανείου" και να μην το αναλάβουν οι άλλες τρείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ion, και εγώ δεν συμπαθώ τις συνομωσιολογίες....Και για το συγκεκριμένο θέμα ανέφερα πηγή, έναν μεγάλο ιστορικό που η Ιστορία του είναι αποδεκτή και σεβαστή από όλο τον επιστημονικό κόσμο. Αν την έχεις, διάβασε τη βιβλιογραφία του, τα αποδεικτικά στοιχεία που παραθέτει.
    Συμφωνώ βεβαίως ότι το κάθε κράτος οφείλει να προστατεύει τα συμφέροντά του.
    Πρέπει να παραδεχθείς όμως, ότι και η ιστορία αλλά και η καθημερινή πολιτική μας ενημέρωση, μας διδάσκει για τις διάφορες καταστάσεις που δρομολογούν τα μεγάλα Έθνη εις βάρος των μικρών, ώστε να υπάρξουν αυτές οι προϋποθέσεις που θα αναγκάσουν τα μικρά κράτη να δανειστούν, να δώσουν ''γη και ύδωρ'' στους ισχυρούς για το συμφέρον των ισχυρών.
    Είναι μια πραγματικότητα.....αλλά καθόλου δίκαιη και σωστή. Λέγεται εκβιασμός πολιτικός!!!!
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σίγουρα πάντα ο μεγάλος "ρίχνει' τον μικρό. Είναι ο κανόνας της Φύσης.

    Αλλά ότι θα μπορούσε η τότε Γερμανία να "σπρώξει" μια Τουρκία στον πόλεμο για να συμμετέχει απλά σε ένα δάνειο στο οποίο συμμετείχαν άλλες πέντε-έξη χώρες ε ... δεν είναι γελοίο. Ακόμα και να είχε συμβεί πως θα μπορούσε κανείς να πιστοποιήσει σήμερα κάτι τέτοιο. Είναι, όχι στο χώρο της εικασίας, αλλά της άκρατης συνωμοσιολογίας.
    Και δεν έχει σημασία ποιός ιστορικός το υποστηρίζει. Και μόνο που το υποστηρίζει κάποιος ιστορικός χάνει την σοβαρότητά του.

    Και να πεις ότι δεν είχε κίνητρο η Τουρκία να κάνει πόλεμο, κομμάτια να γίνει.
    Αλλά ποιάς χώρας θα της αφαιρούσαν ένα μεγάλο νησί (όπως την Κρήτη), παραβαίνοντας όλες τις διπλωματικές συμφωνίες, και με δεδομένη την στρατιωτική υπεροχή της, δεν θα κήρυσσε τον πόλεμο στον αντίπαλό της.

    Εδώ, σήμερα, για κάτι ψωροβραχονησίδες (όπως τα Ίμια) κόντεψαν να πολεμήσουν Ελλάδα-Τουρκία και για μια Κρήτη!!!!! δεν θα γινόταν πόλεμος αλλά θα περίμενε η Τουρκία να την "υποκινήσει" μια πρωτοεμφανιζόμενη στην πολιτική σκηνή τότε χώρα όπως η νεοσχηματισθείσα Γερμανία!!!!!

    Απαράδεχτος συλλογισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΟΚ. ΙΟΝ...δεν πίεσε η Γερμανία την παραπαίουσα Οθωμανική αυτοκρατορία. Αλλά δεν είναι σωστό να απαξιώνουμε ιστορικούς που έχουν πηγές και αρχεία στη διάθεσή τους.
    Να θυμίσω πάντως για την ιστορία, ότι η Γερμανία ήταν εκείνη την εποχή,μια νέα δύναμη μεγάλη....και η Οθωμανική αυτ. σε παρακμή. Δεύτερον, η Γερμανία μετά την ένωσή της, και αφού δεν είχε καμιά αποικία, βρήκε οικονομική αγορά στην Οθωμανική αυτοκ. και να θυμίσω ότι μετά από πολύ λίγα χρόνια, μόλις 5-7 αν δεν κάνω λάθος σχηματίστηκε η ΑΝΤΑΝΤ, των άλλων μεγάλων χωρών ενάντια στη μεγάλη οικονομική ισχύ της Γερμανίας....
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή