Κοινά Ελλήνων και Ιρλανδών μέσα από τη ματιά του Τζον Μπάνβιλ



Tζον Μπάνβιλ : Ιρλανδός συγγραφέας, γνωστός για τα μυθιστορήματά του, τα θεατρικά έργα που έχει γράψει και το βραβείο Booker με το οποίο τιμήθηκε η νουβέλα του ''Η θάλασσα''.
Σήμερα η χώρα του ταλαιπωρείται κάτω από το βάρος του δημοσιονομικού ελλείμματος. 
Ποδοπατημένες από την Ιστορία η Ιρλανδία και η Ελλάδα βρέθηκαν ξανά στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Από εκεί που όλοι τις κολάκευαν για τα ''θαύματα'' που είχαν επιτελέσει, τώρα τις κατηγορούν για κακοδιαχείριση...Να λοιπόν ένα πρώτο κοινό σημείο των δύο χωρών...
Ο Μπάνβιλ όμως, παρουσιάζει και ένα άλλο κοινό των δυο λαών: ''Οι Έλληνες και οι Ιρλανδοί'' λέει, '' κοιτάζουν συνεχώς προς τα πίσω, σ' ένα παρελθόν εν μέρει ένδοξο, αλλά και βαθιά προβληματικό''!!
Και συνεχίζει εξηγώντας τι εννοεί: ''Έχουμε την έντονη αίσθηση ότι είμαστε μια ''ξεχωριστή '' φυλή, με την αξίωση να μας αντιμετωπίζει ολόκληρος ο κόσμος με έναν τρόπο δυσανάλογο προς την πολιτική και οικονομική δύναμή μας. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση για να αφεθεί σ'αυτήν ένας λαός. Στον ''Οδυσσέα'' του ο Τζέιμς Τζόις  χλευάζει -και σωστά-, στο επεισόδιο με τον Κύκλωπα, την παράλογα ηρωική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Κάνουν, άραγε, οι σύγχρονοι έλληνες συγγραφείς κάτι ανάλογο για τη σημερινή Ελλάδα;; Αν όχι, θα έπρεπε....''!
Η Ελλάδα σήμερα, μαζί με την Ιρλανδία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης αντιμετωπίζουν εκτός της υποβάθμισης της ζωής των πολιτών τους και τη μετανάστευση που σήμερα είναι έντονη ιδίως των επιστημονικά καταρτισμένων νέων.
Ο Τζον Μπάνβιλ λέει: ''Η χώρα μας (η Ιρλανδία), αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με αύξηση του δείκτη ανεργίας, αδυναμία εξόφλησης χρεών, απώλεια εισοδημάτων κλπ. Ίσως η πιο προφανής επίπτωση της οικονομικής κατάρρευσης είναι ότι νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν, ξανά, κατά χιλιάδες. Η μετανάστευση το '50 περιοριζόταν κυρίως σε ανειδίκευτους εργάτες, αλλά τώρα χάνουμε σχεδόν μια ολόκληρη γενιά από καλά εκπαιδευμένους και καταρτισμένους επιστήμονες''.
Ακόμα μία ομοιότητα με την Ελλάδα  και με κάθε χώρα, βέβαια, που κλονίζεται τόσο πολύ η οικονομία της!!!
Οι σπεκουλαδόροι της αγοράς, οι διεθνείς οίκοι που με τις λέξεις '' αξιολόγηση και υποβάθμιση'', υποβαθμίζουν τις ζωές όλων των πολιτών των χωρών που έχουν μεγάλα ελλείμματα, ίσως να μας κάνουν καλό , υποστηρίζει ο συγγραφέας.
Και αυτό γιατί, όπως λέει'' .....από τη δεκαετία 1998-2008 υποφέραμε από μια υπερφίαλη υπερηφάνεια και μια ανόητα φουσκωμένη αυτοεκτίμηση, που προκάλεσε την ύβριν. Και όλοι γνωρίζουμε πού οδηγεί η ύβρις. Υπερεκτιμήσαμε, εντελώς παράλογα, τις δυνατότητές μας και τώρα  επιβάλλεται να τις υποβαθμίσουμε....Αυτό ίσως να είναι καλό για εμάς, τελικά''!
Τελικά, λέω εγώ, η μοίρα των λαών, όταν ισχύουν τα ίδια κριτήρια- οικονομικά, πολιτικά,ποιότητα της  καθημερινότητας- είναι ίδια. Όσο και αν υπάρχουν τόσα πολλά που χωρίζουν τους λαούς διαφορετικής εθνικότητας, άλλα τόσα μας ενώνουν.
Και το σπουδαιότερο....μας ενώνει η ίδια ανάγκη για μια καλύτερη ζωή!!!
 
Από το ''Ε'' 1037 της 27/2

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου