Ο χειμώνας φεύγει αλλά μέσα μας παραμένει...........η παγωνιά!

27  του Φλεβάρη σήμερα....και το κρύο τσουχτερό ! Τυπικά, ο χειμώνας φεύγει και όπως κάθε τι που ξεψυχά, έτσι και ο Φεβρουάριος μας αποχαιρετά παγωμένος.
Ο ουρανός μουντός, σκεπασμένος από γκρι σύννεφα που προμηνύουν βροχή. Πάντα αγαπούσα κάθε τι χειμωνιάτικο...Το κρύο, τη βροχή, το χιόνι, τα ζεστά ρούχα, την ζεστασιά του σπιτιού....Πάντα ο χειμώνας ήταν ο αγαπημένος μου!!!
Φέτος όμως, είναι η πρώτη φορά που αδημονώ να φύγει! 
Ίσως η οικονομική κατάσταση, ίσως οι δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι γειτονικοί μας λαοί, ίσως η γρίπη που με καθήλωσε μέσα αρκετές μέρες, επηρέασαν τη διάθεση. Και δεν είμαι η μόνη....
Χειμώνας φέτος και μέσα μας...Παγωνιά, ανασφάλεια, άγχος, αγωνίες, μας κατακλύζουν. Και αντί να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο, το βλέπεις επικινδύνως μισοάδειο!!


Και ο καταιγισμός ειδήσεων μεγάλος. Θες δεν θες παρακολουθείς εξελίξεις που είναι έξω από τη δική σου δυνατότητα να επηρεάσεις.
Άνθρωποι χάνονται ως αναλώσιμο είδος ....Πολιτικά ''παιχνίδια'' παίζονται ερήμην των λαών που καλούνται μετά να πληρώσουν τις επιπτώσεις.
Ένας αριθμός σε μια κόλλα χαρτί γίναμε οι άνθρωποι...Καμιά αξία, κανένα συναίσθημα, κανένα ίχνος ανθρωπιάς!
Σκέψου...........καθισμένοι μπροστά από την τηλεόραση, πίνοντας το καφέ ή το ποτό μας, παρακολουθούμε ανθρώπους να σφάζονται..
Αγωνιούμε για τους δικούς μας συμπολίτες που εγκλωβίζονται σε επικίνδυνα περιβάλλοντα...
Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε για την αργοπορία της κυβέρνησης να διασώσει τους συμπολίτες μας από τη Λιβύη...γιατί νοιαζόμαστε για εκείνους;;;
Κι όμως δίπλα μας, κινδυνεύουν οι συνάνθρωποί μας, και χέρι βοηθείας δεν απλώνουμε.....επειδή ίσως κινδυνέψει η δική μας ασφάλεια!!
Και η καθημερινότητα πιεστική για όλους μας....Εντάξει... όχι και όλους, αλλά για τους περισσότερους.
Φέτος ξεχάσαμε να χαμογελάμε.....
Ακούμε ευχάριστες ειδήσεις ή για γεγονότα προσωπικά που θα έπρεπε να μας χαροποιήσουν και αντί να δείξουμε τη χαρά μας όπως κάναμε πάντα, βλέπεις παντού αντιδράσεις μουδιασμένες....Προβληματισμούς για το πώς θα διαχειριστείς πλέον τη χαρμόσυνη είδηση...
''Άσχημη εποχή για γάμο παιδί μου'' είπε μια φίλη στη κόρη της....
Για σκέψου πώς σκεφτόμαστε σήμερα!! Κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν με πιο λίγα και ήταν χαρούμενοι. Είχαν ευτυχισμένες στιγμές και η ζωή τους δεν εξαρτιόταν από τα υλικά αγαθά...Θα ξεμάθουμε!!! Είναι το πρώτο που λέω!
Αλλά πρέπει να περάσουμε ''δια πυρός και σιδήρου'' για να αλλάξουμε στάση ζωής. Άνθρωποι αυτοκτονούν γιατί έπεσαν οικονομικά ''έξω''....Οικογένειες διαλύονται γιατί τα έσοδα λιγόστεψαν ή μηδενίστηκαν.
Εργαζόμενοι απολύονται και δεν γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν το αύριο και πώς να αντιμετωπίσουν τις υποχρεώσεις που έχουν ανοίξει...
''Πολύ χρεωμένος είμαι'' μου είπε ένας γνωστός, παλικάρι μεν χωρίς υποχρεώσεις αλλά απογοητευμένος δε...''Ζήτησα να συμπεριλάβουν και εμένα στην επόμενη ομάδα απολύσεων '' μας είπε για τη δουλειά του...Και έτσι έγινε, επειδή ήθελε την αποζημίωση για να εξοφλήσει τα δάνειά του! Τι θα κάνει ''αύριο'';  Δεν ήξερε  δεν επέμεινα, δεν έκρινα, έμεινα εμβρόντητη για το πού φτάνει ο άνθρωπος....
''Να σκεπάζεσαι με το πάπλωμα που σε καλύπτει '' μου έλεγε η γιαγιά μου!!
Ποιος ακούει τη γιαγιά του;;; 
Τώρα πρέπει  να μείνουμε ''ξεσκέπαστοι'' για λίγο, να αγωνιστούμε και να μάθουμε ποιο ''πάπλωμα'' είναι για μας!!
Και φυσικά να πιστέψουμε ότι άνθρωπος = αγωνιστής. Γιατί η ζωή είναι μια αρένα που θέλει σωστούς και εκπαιδευμένους μαχητές!!
Η άνοιξη θα έρθει, είναι σίγουρο. Εμείς αν πιστέψουμε στην ''άνοιξη'' της ζωής μας θα μπορέσουμε να διώξουμε το χειμώνα της ψυχής! 
Στο χέρι μας είναι................και ό,τι ήθελε προκύψει!!!
Ας φύγει ο χειμώνας αυτός και ας μην ξανά έλθει ποτέ!!

4 σχόλια:

  1. Άννα πάντα σφάζονταν κάποιοι πάντα κάποιοι λιμοκτονούσαν, πάντα κάποιοι πεινούσαν και χρειάζονταν βοήθεια, πάντα κάποιοι απολύονταν!
    Απλά δεν ήταν τόσο μαζικά τα φαινόμενα!
    Απλά οι περισσότεροι, περνούσαν καλά, και δεν σκέφτονταν ότι το αύριο μπορεί να φέρει κάτι διαφορετικό από το σήμερα!
    Πότε με λαμογιές, πότε με ρεμούλες, περνούσαν όλοι καλά ως επί το πλείστον, και για τη μερίδα που δε περνούσε δε νοιαζόταν κανείς παρά μόνο όσοι ανήκαν σε αυτήν!
    Όπως λες τώρα που ξεβολεύτηκαν οι περισσότεροι, τώρα που μας χτύπησε η μαυρίλα τη πόρτα, τώρα βλέπουμε και το πόνο του διπλανού!
    Γιατί ως γνωστόν αν δεν πονέσεις δεν αντιλαμβάνεσαι το πόνο του άλλου!
    Και όπως τονίζεις πρέπει να αλλάξουμε άμεσα νοοτροπία, όσο κι αν αντιδρούν οι πρώην βολεμένοι!
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mary έτσι είναι.....μάθαμε, καλομάθαμε ή κακομάθαμε, δεν έχει σημασία και στα δύσκολα φαινόμαστε αδύναμοι να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας....Είναι το λιγότερο λυπηρό!
    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ακριβώς όπως το 'γραψες Αννα μου,"απλοί αριθμοί σε μια κόλλα χαρτί"!Συν ένας,πλην ένας αλλά πάντα άψυχοι αριθμοί.Ας είναι παγωμένος ο καιρός,τουλάχιστον να μην παγώσει η ψυχή μας.
    Να είσαι καλά,καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kαλό βράδυ αριθμέ σε ένα χαρτί!!!! Δεν ξέρω εσύ αλλά εγώ ήδη νοιώθω αρκετή παγωνιά!!!
    Καλή εβδομάδα να έχουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή