Αίγυπτος ....ακόμα μια μέρα..........

Η κατάσταση στην Αίγυπτο συνεχίζει να είναι έκρυθμη! Σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι επίκαιρο το βιβλίο του Αιγύπτιου Ναγκίμπ Μαχφούζ, ''Ενώπιον του θρόνου''. Στο βιβλίο του ο βραβευμένος συγγραφέας  περνάει από δίκη τους ηγέτες της χώρας του....Αν ζούσε σήμερα, ίσως να άλλαζε γνώμη για τον Μουμπάρακ που είχε πει  ότι ο ίδιος ήταν δημοκράτης, αλλά το σύνταγμά του ήταν αντιδημοκρατικό.
Κανένας δημοκράτης ηγέτης δεν μένει γαντζωμένος από το ''θρόνο'' του, όταν χιλιάδες λαού ζητούν την παραίτησή του....Ως φαίνεται, για 30 χρόνια συνήθισε την καρέκλα της εξουσίας και ως υπερήλικας δεν μπορεί να αλλάξει συνήθειες!!!!
Ο Υπ. των εξωτερικών της Αιγύπτου ''βλέπει'' ως έναν από τους λόγους που ξεσηκώθηκε ο λαός της χώρας την μεγάλη ηλικία του προέδρου.
Η απειλή όμως  πραξικοπήματος υπάρχει...''Θα επέμβει ο στρατός...'' φωνάζει η εξουσία αν η χώρα περιέλθει σε χάος, ''ας τολμήσουν ...''ανταπαντούν οι εκπρόσωποι των διαδηλωτών και απειλούν να κατέβουν στους δρόμους και τα 70.000.000 του λαού!
Δύσκολες καταστάσεις σε μια χώρα που δεν έχει αναλάβει τις τύχες της μέσα από τη λαϊκή βούληση!!
Η ιστορία της Αιγύπτου τον 20ο αιώνα είναι γεμάτη από ''θλιβερές μέρες'', από ξένους που επιβουλεύονταν τα δίκαια του λαού.
Προσπάθεια των Αιγυπτίων για ελευθερία και αποτίναξη των ξένων δυνάμεων, αποτυγχάνει και βρίσκει τη χώρα  στην απαρχή του 20ου αι.,ως Αγγλικό προτεκτοράτο.

Το αγγλικό προτεκτοράτο δεν κράτησε πολύ, γιατί στο μεταξύ ξύπνησε ο αραβικός εθνικισμός, που ανάγκασε την Αγγλία το 1922 να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Αιγύπτου, αφού βέβαια διατήρησε αρκετά πολιτικά και στρατιωτικά πλεονεκτήματα. 

 Στο θρόνο ανεβαίνει ο γιος του Ισμαήλ, Φουάτ, και το 1936 η Αγγλία ασκεί έλεγχο μόνο στο Σουέζ. 

Κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο πολλές περιοχές της Αιγύπτου μετατρέπονται σε πεδία μάχης μεταξύ των Συμμάχων και των δυνάμεων του Άξονα. Την εποχή αυτή εδρεύει στην Αίγυπτο η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. 

Το 1945 η Αίγυπτος προσχωρεί στον  Ο.Η.Ε. Μετά τον πόλεμο βρίσκεται οπωσδήποτε σε καλή κατάσταση. 

Το 1952, ύστερα από στρατιωτικό πραξικόπημα, που ανέτρεψε το βασιλιά Φαρούκ, πετυχαίνει πλήρη αποδέσμευση και ανεξαρτησία από τους Άγγλους. 

Το 1953 αποκτά δημοκρατικό πολίτευμα από την επαναστατική κυβέρνηση του στρατηγού Ναγκίμπ. 

Το επόμενο έτος πρόεδρος της δημοκρατίας ανακηρύσσεται ο αντισυνταγματάρχης Νάσερ, που χαρακτηρίστηκε ως σπουδαία ηγετική προσωπικότητα. Το νέο καθεστώς διακήρυξε την πλήρη αποδέσμευση της χώρας από κάθε μορφή ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας, έκανε στη συνέχεια εθνικοποιήσεις των μεγάλων εταιριών και ανέλαβε τολμηρή πρωτοβουλία, για να καταστήσει την Αίγυπτο ηγέτιδα χώρα, με ενοποιήσεις όλων των αραβικών χωρών του "τρίτου κόσμου". Τροχοπέδη στην όλη προσπάθεια αποτέλεσαν οι συγκρούσεις με το Ισραήλ. Το 1948 ατυχής πόλεμος των Αράβων λήγει υπέρ του Ισραήλ.

Το 1956 δεύτερη ρήξη καταστέλλεται ύστερα από επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Ο.Η.Ε. 

Το 1966 ο πόλεμος ξανάρχισε και γενικεύτηκε. Είναι ο "πόλεμος των έξι ημερών", στον οποίο έλαβαν μέρος η Αίγυπτος, η Συρία και η Ιορδανία από το ένα στρατόπεδο και το Ισραήλ, το οποίο κατέλαβε τις ανατολικές ακτές του Σουέζ. 

Τον Νάσερ, που πέθανε το 1970, αντικατέστησε ο Ανουάρ Σαντάτ. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του το 1973 ξέσπασε ο τέταρτος αραβο - ισραηλινός πόλεμος με κερδισμένο και πάλι το Ισραήλ. 

Το 1976 η αιγυπτιακή κυβέρνηση διακόπτει τη δεκαπεντάχρονη συνθήκη φιλίας και οικονομικής συνεργασίας με την ΕΣΣΔ και διώχνει τους Σοβιετικούς στρατιωτικούς συμβούλους από τη χώρα. 

Το 1977 ο Σαντάτ παρά τις αντιδράσεις των άλλων αραβικών χωρών επισκέφθηκε το Ισραήλ για διαπραγματεύσεις ειρήνης. Ταυτόχρονα αρχίζουν στο Καμπ Ντέιβιντ των ΗΠΑ συνομιλίες μεταξύ Σαντάτ, Μπέγκιν και Κάρτερ, όπου και υπογράφονται δύο συμφωνίες - πλαίσια. 

Οι υπόλοιπες αραβικές χώρες αντιδρούν έντονα και αποφασίζουν το 1978 οικονομικό μποϊκοτάζ κατά της Αιγύπτου. Με βάση τις συμφωνίες αυτές το Ισραήλ το 1980 επέστρεψε στην Αίγυπτο τη χερσόνησο του Σινά που είχε καταλάβει κατά τη διάρκεια του αραβο - ισραηλινού πολέμου το 1967. 

Στις 6 - 10 - 1981, κατά τη διάρκεια μεγάλης στρατιωτικής παρέλασης στο Κάιρο, ο πρόεδρος Σαντάτ δολοφονήθηκε από οπλοφόρους που όπως πιστεύεται ήταν μέλη της οργάνωσης των Αδερφών μουσουλμάνων. 

Στις 13 - 10 - 1981, ύστερα από δημοψήφισμα, ανώτατος άρχοντας εκλέχτηκε ο Χόσνι Μουμπάρακ. 

Και η κατάσταση στην χώρα είναι τραγική.

Αν πάρουμε υπόψη μας και την τεράστια αύξηση του πληθυσμού,79 εκατομμύρια κάτοικοι περίπου, σε συνδυασμό με τις  ελάχιστες αναλογικά καλλιεργήσιμες εκτάσεις  σε σχέση με τις Ελληνικές που έχει υποεννεαπλάσιο πληθυσμό, εξηγείται η τεράστια αστυφιλία που έκανε το Κάιρο να φτάσει τα 16 εκατομμύρια κατοίκους  περίπου και καταλαβαίνουμε εύκολα γιατί η Αίγυπτος δεν μπόρεσε  να κάνει γρήγορα βήματα μετασχηματισμού σε μια μοντέρνα κοινωνία. 

Μια χώρα με εκατομμύρια κατοίκους, με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, με θρήσκευμα που έτσι και αλλιώς βοηθά στην  οπισθοδρόμηση, με κατοίκους που δεν έχουν γνωρίσει και ίσως δεν έχουν την εμπειρία να διαχειριστούν ένα δημοκρατικό, ελεύθερο πολίτευμα, με μια αντιπολίτευση που απογοήτευσε, κινδυνεύουν να ποδοπατηθούν από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που θα τους φέρει ακόμη πιο πίσω.

 «Δεν μπορούμε να ανεχθούμε αυτήν την κατάσταση για πολύ ακόμα», δήλωσε ο κ. Σουλεϊμάν κατά την διάρκεια της συνάντησης με τους συντάκτες ων μεγαλύτερων εφημερίδων της Αιγύπτου. «Δεν επιθυμούμε φυσικά να αντιμετωπίσουμε την αιγυπτιακή κοινωνία με τα όπλα της αστυνομίας. Αν ο διάλογος δεν φέρει αποτέλεσμα, τότε η εναλλακτική λύση είναι ένα πραξικόπημα, το οποίο συνεπάγεται βιαστικές κινήσεις και ουκ ολίγους παραλογισμούς» τόνισε ο αντιπρόεδρος της Αιγύπτου.

Οι αγώνες του λαού, ίσως είναι ακόμη στην αρχή...Αλλά εύχομαι να έχουν την πολυπόθητη κατάληξη για εκείνους!!!

 Πάντως, σύμφωνα με τον Ναγκίμπ Μαχφούζ, όπως διαβάζουμε στο έργο του, ο ιδανικός ηγέτης......................δεν υπάρχει!!

Όπως προκύπτει από το τελευταίο κεφάλαιο του Ενώπιον του θρόνου, είναι αυτός που πετυχαίνει την ενότητα γης και λαού, σαν τον φαραώ Μήνη. Εκείνος που πιστεύει στην επιστήμη, όπως ο Ιμχοτέπ, υπουργός του βασιλιά Τοσόρθου. Οποιος πιστεύει στη σοφία και στη λογοτεχνία, σαν τον σοφό Πτα Χοπέτ. Αυτός που πιστεύει στην ισχύ, σαν τον Τούθμωσι Γ΄. Εκείνος που θέλει να έχει «μια κυβέρνηση από τον λαό για τον λαό». Αλλά και ο λάτρης της κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως ο Νάσερ. Και της ειρήνης, σαν τον Σαντάτ. Ηγέτης που να διαθέτει όμως όλες τις παραπάνω ικανότητες δεν έχει εμφανιστεί στην Ιστορία. Γι΄ αυτό η μόνη εγγύηση είναι ο λαός, όταν φυσικά διαθέτει «σοφία και δύναμη». 

 

• Τελευταία νέα μιλούν για πανηγυρισμούς στο Κάιρο εξαιτίας διαγγέλματος που αναμένουν. Θεωρείται πιθανή η παραίτηση Μουμπάρακ.............