Άγχος και ανασφάλεια!

Όλοι μιλούν για οικονομική κρίση. Οι επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας είναι ήδη ορατές. Κανείς όμως δεν ξέρει την έκταση των επιπτώσεων στην ψυχική υγεία μας. 
Καθημερινά, μετέχω σε συζητήσεις για το άγχος που μας δημιουργεί η ''σπάθα'' της απόλυσης στη δουλειά μας! 
Πάνε οι καλές μέρες που γκρινιάζαμε για το φόρτο εργασίας, για την άδεια που δικαιούμαστε αλλά  δεν πήραμε, για τις υπερωρίες που κάναμε και δεν πληρωθήκαμε. Σήμερα, ψίθυροι και βαθιές ανάσες , βλέμματα γεμάτα αγωνία και ερωτηματικά είναι αυτά που κυριαρχούν στο εργασιακό περιβάλλον.
Απολύθηκε ο συνάδελφος σήμερα....Χθες απολύθηκαν άλλοι δύο.....Πριν μια βδομάδα έκλαψε αποχαιρετώντας μας η νιόπαντρη συνάδελφος που πήρε το δρόμο για το σπίτι!!!
Και αναρωτιέσαι: ''πότε θα έρθει η σειρά μου'';;; Ψάχνεις να ερμηνεύσεις τους λόγους απόλυσης, τα χρόνια υπηρεσίας, τη σοβαρότητα της θέσης που κατείχε ο απολυμένος, την ηλικία του για να αποκρυπτογραφήσεις τα κριτήρια απόλυσης...
Για να νιώσεις  λίγη ασφάλεια , γιατί το άγχος κινδυνεύει να μετατραπεί σε πανικό.
Και η επίδραση όλων αυτών είναι εμφανής ...Αϋπνίες, νευρικότητα, προβλήματα υγείας , πτώση της απόδοσης στην εργασία, κατάθλιψη.
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μελέτη στη Μ.Βρετανία για τις επιπτώσεις  της οικονομικής ύφεσης, στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.
Ένα δείγμα απλά, για το τι μπορεί να συμβαίνει και εδώ... Η έρευνα διήρκεσε ένα χρόνο και έγινε από την φιλανθρωπική οργάνωση Mind....και έδειξε ότι είναι τόσο υψηλά τα επίπεδα άγχους στους ανθρώπους,ώστε οι περισσότεροι εργαζόμενοι νιώθουν φόβο με την προοπτική να επιστρέψουν στη δουλειά τους μετά το Σαββατοκύριακο. Μάλιστα ένα ποσοστό δηλώνει ότι καταφεύγει σε φαρμακευτική υποστήριξη για την αντιμετώπιση του στρες.
Οι περισσότεροι ερωτηθέντες στην έρευνα αυτή δήλωσαν, ότι νιώθουν άγχος πρώτα από όλα από το φόβο απόλυσης και δεύτερον εξαιτίας της πίεσης στον εργασιακό χώρο από το φόρτο εργασίας...Βλέπετε οι εργοδότες απολύουν και τη δουλειά των απολυμένων την ''φορτώνουν'' στους εναπομείναντες υπαλλήλους.
Πώς να αντιμετωπίσουμε αυτό το άγχος ;;; 
Η απάντηση που δίνουν οι ειδικοί είναι κάποιοι απλοί τρόποι ελέγχου του άγχους:

  • Φτιάχνετε μια λίστα με τα απαραίτητα μηνιαία έξοδα και προβλέπετε και ένα ποσόν για τα έκτακτα ώστε να μην βρεθείτε προ δυσάρεστης έκπληξης αν προκύψουν.
  • Φροντίζετε να βρίσκετε χρόνο για να ασχολείστε με ό,τι σας εξισορροπεί, όπως μια βόλτα, έναν περίπατο κατά προτίμηση στη φύση.
  • Πρέπει να θυμάστε ότι αν χάσετε την πίστη στον εαυτό σας , αν χάσετε την αισιοδοξία σας, ανοίγετε ένα παράθυρο στο άγχος, στον πανικό και γίνεστε λιγότερο αποδοτικοί σε ότι κάνετε.
  • Είναι χρήσιμο να αντιληφθούμε ότι η οικονομική κατάσταση δεν συνδέεται με την προσωπική αξία μας και τα χρήματα αν και κερδίζονται δύσκολα, ωστόσο παραμένουν το μέσον και όχι ο σκοπός για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Αυτές είναι οι συμβουλές των ειδικών ,που κατά τη γνώμη μου και εκείνοι δεν μπορούν να δώσουν ρεαλιστικές συμβουλές διαχείρισης του άγχους..
Γιατί, πώς θα πείσεις τον απολυμένο, τον χρεοκοπημένο που του κατάσχουν ότι περιουσιακό στοιχείο έχει, ότι το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία;;;
Πώς να  πείσεις τον αγχωμένο εργαζόμενο, να πάει τη βόλτα του κατά προτίμηση κοντά στη φύση--αλήθεια ποια φύση;;-- όταν έχει γυρίσει κατάκοπος από τη δουλειά και έχει μια οικογένεια να διαχειριστεί στο σπίτι;;;
Κύριοι ειδικοί ψυχολόγοι, η λίστα με τα έξοδα πάγια και έκτακτα χρειάζονται μισθό για να ικανοποιηθούν. Και ο μισθός εξασφαλίζεται από τη  δουλειά!!!
 Όμως είναι γεγονός ότι ο χειρότερος σύμβουλος είναι ο πανικός...
Χρειάζεται δύναμη και υποστήριξη από τα άτομα του περιβάλλοντος προς τους εργαζόμενους και μάλιστα τους απολυμένους. 
Μόνος του κανείς δεν μπορεί να κατορθώσει κάτι....Με αγάπη και νηφαλιότητα θα αντιμετωπίζουμε μέρα τη μέρα κόντρα σε όλες τις μελανές προβλέψεις!!
Κουράγιο για να αντιμετωπίσουμε και το νέο Μνημόνιο!!!!






4 σχόλια:

  1. Τα έχω νιώσω και τα νιώθω όλα αυτά... έκανα και τη λίστα αλλά... δε βοήθησε, είμαι ανέργη εδώ και κάποιους μήνες μετά απο 12 συνεχή έτη δουλειάς... κάθε μήνα κινούμαστε με το τεφτέρι όπου φυσικά αυτό βοηθάει πολύ αλλά το άγχος παραμένει άγχος, οι αγωνίες καλά κρατούν και το μέλλον αμφίβολο αλλά μου άρεσε όπως έκλεισες την ανάρτησή σου. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ...
    Την Καλημέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Lilium σε κατανοώ όσο είναι δυνατόν μια και έχω εδώ και 6 μήνες άνεργη την κόρη μου.Γι αυτό υποστηρίζω ότι είναι καιρός οι άνθρωποι να είναι κοντά: οι οικογένειες ,οι φίλοι να συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλον και να βοηθούν ώστε να ξεπεράσουμε αυτό το σκόπελο!! Και Lilium μια συμβουλή ...αν μου επιτρέπεις. Μην αφήσεις τίποτε να σου ρίξει το ηθικό! Τίποτε!
    Και θα έρθει στιγμή που όλα αυτά θα είναι μια μακρινή ανάμνηση!
    Καλό κουράγιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τοσα χρονια τωρα, ειχα την αισθηση οτι κατι αφυσικο συνεβαινε σ΄αυτη τη χωρα. Και δε νομιζω οτι ημουνα ο μονος. Τωρα καταλαβα... Εlpidaanna σε αυτο που λες, εχεις δικιο. Ευκαρια να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι. Μεσα σ' αυτη την καταστροφη, κατι καλο θα γεννηθει. Ειμαι σιγουρος. Κοριτσια ναστε καλα, με χιουμορ και ψηλα το κεφαλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. dipyadip δεν ήσουν ο μόνος που πίστευε ότι κάτι δεν πάει καλά σ'αυτή τη χώρα. Οι μόνοι που πίστευαν ότι όλα βαίνουν καλώς ήταν οι πολιτικοί μας ..............................ή έτσι μας αποκοίμιζαν!!! Ευκαιρία να γίνουμε-όπως λες- και καλύτεροι άνθρωποι και καλύτεροι πολίτες για τη χώρα , επίτρεψέ μου να συμπληρώσω.
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή