Εμείς και το ''ΕΓΩ'' μας!!

Παρακολουθούμε όσα γίνονται γύρω μας...Η οικονομική κατάσταση χάλια, η ποιότητα της ζωής μας χαμηλή, οι αξίες μας χάθηκαν, οι προοδευτικοί και ικανοί άνθρωποι εξαφανίστηκαν.
''Πού είναι,αλήθεια, οι πνευματικοί άνθρωποι, οι άξιοι, οι ικανοί''; Αναρωτιόμαστε συχνά, γιατί ειδικά στην χώρα μας, επικρατούν ανάξιοι, γίνονται διάσημοι ασήμαντοι , έχουμε τα πιο άσχημα πρότυπα για τη νεολαία μας;
Και ψάχνουμε να ακούσουμε σοφά λόγια για την παιδεία, την οικονομία, τον πολιτισμό μας, την κοινωνία, τις αξίες που χάνονται σιγά σιγά, την πορεία των νέων. Απορούμε γιατί -αν υπάρχουν- δεν προωθούνται οι φωνές της ελληνικής ψυχής, των ιδανικών, της αγάπης για τον άνθρωπο, της προσφοράς και της αλληλεγγύης.
Ακόμη και αν βγει μια είδηση για ομάδα ανθρώπων που δρουν για το καλό της πόλης που ζουν, και των κατοίκων της, ακόμη και τότε υπάρχει η καταγγελία της ιδιοτέλειας της ομάδας αυτής. Αμαυρώνεται η δράση για το καλό. Γελοιοποιείται η πρωτοπορία της σκέψης και της πράξης ανθρώπων που πρωτοτυπούν.
Μπορεί όντως οι καταγγελίες να είναι αληθινές αλλά μπορεί και όχι...
Κατηγορούμε την επιτυχία του άλλου χωρίς επιχειρήματα...μόνο και μόνο γιατί είναι καλύτερός μας.
Φταίει όντως το ''εγώ '' μας;;; 
Αυτό το κομπλεξικό άτομο, το φοβισμένο που κλείνει το δρόμο του άλλου, που φθονεί την επιτυχία του συμπολίτη του, είμαστε όλοι εμείς, όπως χαρακτηριστικά γράφει στο βιβλίο ''50 χρόνια'' ο Νίκος Δήμου;
Είναι αλήθεια ότι περάσαμε πολλά χρόνια στην ανασφάλεια, την βιώνουμε και σήμερα.
Είναι αλήθεια επίσης ότι χρόνια καταπίεσης, σκλαβιάς , πολέμων, πολιτικών ασταθειών,ανάξιων πολιτικών δημιούργησαν έναν πολίτη, εμένα και εσένα,που το μόνο που έκανε ήταν, να αναπτύξει ένα μηχανισμό αυτοπροστασίας....
 Που μετατράπηκε σε εγωισμό ως μέσο επιβίωσης...λέει ο Ν.Δήμου...
Και εξαιτίας αυτού δεν χαιρόμαστε με την επιτυχία του άλλου.Και την εμποδίζουμε όταν μπορούμε, και την ''θάβουμε''.Χωρίς να σκεφτούμε το καλό που θα φέρουν στο σύνολο των πολιτών και στη χώρα, οι δημιουργικοί και πρωτοπόροι άνθρωποι
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν ''τοίχο'' αντίληψης  που προτιμούσε να βυθιστεί πχ ολόκληρο χωριό στην υπανάπτυξη παρά να περάσει η ιδέα του συντοπίτη που υποσχόταν την οικονομική ανάπτυξη του συγκεκριμένου χωριού. Σκέφτηκα τότε ότι η έλλειψη παιδείας δημιουργεί αυτό το είδος που ονομάζουμε ''ανθρωπάκι''! 
Όμως διαβάσαμε πολλές φορές για επιστημονικές επιτυχίες που αμέσως τις πολέμησαν συνάδελφοί τους επιστήμονες, πριν δουν στην πράξη τα αποτελέσματα.
Εδώ υπάρχει η παιδεία...αλλά τι συμβαίνει τότε;  Το να ''κρατήσουμε την καρέκλα μας'' είναι δυνατότερο συναίσθημα από το καλό της πατρίδας ολόκληρης; 
Κυριαρχεί το ''ΕΓΩ'' μας; 
Πάντα στη χώρα μας λέμε για κάποιο ταλέντο ότι θα αναγνωριστεί μετά θάνατον!!
Είναι υπερβολή; 
Μήπως είναι αλήθεια ο ισχυρισμός του συγγραφέα του βιβλίου ''50χρόνια'', ότι έχουμε βρει ''και το όπλο που σκοτώνει κάθε ευγενική φιλοδοξία; Όποιος κινείται, ''προβάλλεται'', λέει. ''Ο επιστήμονας που παρουσιάζει μια ανακοίνωση, το κάνει για προβολή. Ο συγγραφέας που γράφει ένα βιβλίο το ίδιο. Όλα γίνονται για την προβολή. Και όσοι τολμούν επώνυμα να δημιουργούν, αποκαλούνται επιδειξίες.'' Αυτό είναι το όπλο μας για να σκοτώνουμε την πρόοδο και την επιτυχία των άλλων;;;
Πίστευα ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά...και η επίδειξη είναι ανθρώπινη αδυναμία...Η Φιλοδοξία εκείνου που δημιουργεί είναι φυσιολογική αλλά μπορεί να γίνεται για την προβολή και μόνο. 
Φυσικά υπάρχουν και οι επιδειξίες.Όμως με την ισοπέδωση έχουμε κατορθώσει μόνο ένα πράγμα: τη στασιμότητα!
Γι αυτό και τίποτε  θετικό, δεν γίνεται στη χώρα μας.
Πώς να προοδεύσουμε τότε; 
Ακόμη και τα ΜΜΕ προωθούν ότι δεν τα επισκιάζει ή ότι είναι του δικού τους ''σιναφιού''.Και αν κάποιο τολμήσει να δείξει την προσπάθεια παράδειγμα προς μίμηση, ή τη δημιουργία ενός μυαλού ικανού που μας κάνει περήφανους, τότε θα βγουν άλλα ΜΜΕ να κατηγορήσουν και να υποβιβάσουν την όποια προσπάθεια!!!
Είναι φοβερό! 
Είμαστε μια μικρή χώρα  με κατοίκους με υπερτροφικό εγώ!
Σε άλλες χώρες,  παρακολουθούμε επιστήμονες να προβάλλουν το έργο συναδέλφων τους,  συγγραφείς να προωθούν βιβλία άλλων συγγραφέων και εδώ παρακολουθούμε ''το θάψιμο'' του άλλου. 
Και καταλήγει ο Ν.Δήμου :
''Είναι περίεργο πως ακόμη έχουμε το θάρρος να χτίζουμε, όταν γύρω μας οι κατεδαφιστές είναι μυριάδες........''
''Ο τόπος μας είναι κλειστός .Όλο βουνά....''


πηγή από ''50 χρόνια'' Ν.Δήμου

1 σχόλιο: