Κάρολος Ντίκενς: Παιδικά χρόνια

''Στοιχηματίζω'', έγραφε ο Τσέρτερτον, Βρετανός συγγραφέας, ''ότι ο Ντίκενς θα δεσπόσει σε όλη την Αγγλία του 19ου αιώνος. Είναι ο μόνος που θα μείνει στην αθανασία''!!
Σίγουρα η δόξα του Ντίκενς ακτινοβολεί σε όλο τον κόσμο μέχρι και σήμερα, περισσότερο από ποτέ!
Η παιδική ηλικία αυτού του ευφυούς άνδρα ήταν φρικτή και την ανάμνηση της την κράτησε κρυφή ακόμη και από τη γυναίκα του ..
Στο Τσάταμ ( Κεντ), έζησε ως τα εννιά του χρόνια, μια ζωή ανέφελη, σε έναν τόπο που ο καθένας τον γνώριζε και εκείνος γνώριζε τους πάντες. 
Δεν είχε φύγει ποτέ μακριά από τον τόπο του και την οικογένειά του.
Ο πατέρας του, ο Τζων Ντίκενς, προϊστάμενος της επιμελητείας του Ναυτικού,ήταν πραγματικός κύριος. Και η μητέρα του μια πραγματική κυρία που είχε και καμαριέρα.
Κάθε Κυριακή είχαν το δικό τους στασίδι στην εκκλησία.Και το σπίτι τους, ένα από τα ομορφότερα της πόλης ,ήταν τόσο χαρούμενο από τις φωνές και τα γέλια των 7 μικρών αδελφών του, που έμοιαζε σαν να είχαν κάθε μέρα γιορτή,
Ο Κάρολος ήταν το παιδί-θαύμα της οικογένειας!
Πώς μπορούσε το εννιάχρονο αγόρι να αμφισβητήσει τα λόγια του πατέρα του όταν μια μέρα του είπε ''Να δουλεύεις σκληρά. Μην αφήσεις να σε αποθαρρύνει τίποτε, να κάνεις οικονομίες και να μου το θυμηθείς, κάποια μέρα θα γίνεις ο κύριος του Γκραντ'ς Χιλλ!
Πώς μπορεί να νοιώσει ο Κάρολος αβεβαιότητα δίπλα σε αυτόν τον εξαίρετο  πατέρα;;
Πώς να γνώριζε το μικρό αγόρι ότι ο πατέρας του που δίδασκε οικονομία και συνταγές επιτυχίας ήταν στην πραγματικότητα ένας μποέμ, που κυνηγά χιμαιρικά όνειρα;;
Και το έμαθε με πολύ άσχημο τρόπο....
Ήρθε πρώτα η μετάθεση του πατέρα στο Λονδίνο...Στο Τσάταμ μένει μόνο ο Κάρολος και περιμένει εκεί, στο οικοτροφείο του αιδεσιμότατου Τζιλς,  να έρθει η πρόσκληση του πατέρα του, που εμπιστευόταν τυφλά.
Και η μέρα αυτή έφτασε....και ήταν χειμώνας όταν ο μικρός Κάρολος παίρνει την άμαξα και μαζί με καλάθια με λαχανικά και πατάτες, φορώντας ένα πολύ κοντό βελούδινο παντελόνι, μια μαύρη ζακέτα και ένα άσπρο ψηλό καπέλο που φορούν οι μαθητές του Καντέρμπουρυ Κόλλετζ, φτάνει στο Λονδίνο.
Εκστασιασμένος από την πολιτεία που ποτέ δεν είχε δει, μεθυσμένος από μεγάλες προσδοκίες, συναντά τον πατέρα του που τον οδηγεί μέσα στη βροχή, στις πιο φτωχικές συνοικίες ,στα πιο βρώμικα δρομάκια , στο Κάμντεν Τάουν, σε ένα άθλιο προάστιο του Λονδίνου.Εκεί ήταν το σπίτι τους, ένα σπιτάκι τριών δωματίων, χωρίς κουρτίνες, χωρίς έπιπλα, χωρίς μεγαλεία και καμαριέρα.
Ο Κάρολος καταλαμβάνεται από ένα ρίγος που δεν λέει να σταματήσει.
Η οικογένειά του, διψασμένη για μεγαλεία, ζει εκεί. Τα πάντα έχουν αλλάξει.
Ο πατέρας δεν πάει στο γραφείο. Η μητέρα του γυρίζει τριγυρνώντας στο Λονδίνο όλη τη μέρα κυνηγώντας, ένας θεός ξέρει, τι είδους περιπέτειες ...
Δεν φροντίζει τα παιδιά της....
Έτσι ο Κάρολος πρέπει να πλύνει, να ντύσει τα αδελφάκια του, να τα ταΐσει, να σκουπίζει το σπίτι, να κάνει τα ψώνια, να πλένει πιάτα, αλλά και να πουλά στο ενεχυροδανειστήριο κάποιο αντικείμενο από όσα ξέμειναν,κρύβοντάς το κάτω από το παλτό του. Πώς αλλιώς θα πληρώσουν τη σπιτονοικοκυρά ή τον χασάπη;;;
Οι σπουδές του ανήκουν στο παρελθόν.
Το χειρότερο από όλα για το μικρό αγόρι ήταν η ανακάλυψη που έκανε στο Λονδίνο για τους γονείς του αλλά και τους άλλους συγγενείς τους:
Ο πατέρας του δεν ήταν παρά ένας γελοίος, ψωροπερήφανος, ένας κούφιος άνθρωπος...
Η μητέρα του αλλά και οι θείοι και θείες του,όλοι αυτοί οι σοβαροί άνθρωποι, ήταν αχρείοι!
Κάποιο βράδυ, ακούει τον πατέρα του να αναγγέλλει θριαμβευτικά ότι βρήκε δουλειά...............στον μικρό Κάρολο.
Το ''πού'' το διαπιστώνει ο ίδιος ο Κάρολος την άλλη μέρα,όταν τον οδηγεί ο πατέρας του στο εργοστάσιο βερνικιών του Ολντ Χαντζερφορντ Σταιρς, σε ένα απαίσιο δρομίσκο, κατευθείαν στον Τάμεσι, σε ένα παμπάλαιο κτίριο, ετοιμόρροπο, με σαπισμένα πατώματα, γεμάτο ποντίκια
Σ' αυτό το ερείπιο ο Κάρολος Ντίκενς θα κολλά ετικέτες σε κουτιά με βερνίκι από τις 7 το πρωί έως τις 8 το βράδυ για να εξασφαλίσει 6 σελίνια στην οικογένειά του, για να μην πεταχτούν στο δρόμο. 
Οι παρέες του είναι πλέον κάτι αλητόπαιδα του λιμανιού που δουλεύουν μαζί του.
Κρύο, πείνα, εγκατάλειψη, απελπισία για τα όνειρα που χάθηκαν, τρόμος στη σκέψη ότι και ο ίδιος μπορεί να γίνει ένας αλήτης, ένας ακαμάτης,ένας ληστής, αλλά και ντροπή ήταν ότι ένιωσε  τα χρόνια αυτά στο Λονδίνο.
Η ντροπή ήταν για τη φυλάκιση του πατέρα του αφού δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα υπέρογκα χρέη που δημιουργούσε συνεχώς.
Έτσι το περήφανο παιδί του κ.Ντίκενς, που θα ''γινόταν κύριος του Γκαντ'ς Χιλλ'', άρχισε να έχει νευρικές κρίσεις που πολλαπλασιάζονταν συνεχώς.
Ένας διευθυντής του εργοστασίου βερνικιών, που ήταν και μακρινός ξάδελφος του πατέρα του, τον λυπήθηκε και τον μετέφερε στο μαγαζί του εργοστασίου.
Ο Κάρολος γνώρισε εκεί τους χειρότερους εξευτελισμούς.
Αυτός ο μεγαλοφυής συγγραφέας, εκείνη την περίοδο ζητιάνευε μπροστά στο Κόβεντ Γκάρντεν....
Και ξαφνικά ο ''ήλιος έλαμψε''! Μια μικρή κληρονομιά τους επιτρέπει να ξεχρεώσουν τα χρέη του πατέρα και να βγει από τη φυλακή.
Ο Κάρολος επωφελείται...Το σκάει από το εργοστάσιο...Δεν έχει καιρό αλλά ούτε και κέφι να σκεφτεί για τις σπουδές του.Έμαθε μερικά στοιχειώδη σε μια εμπορική σχολή της συνοικίας και μπαίνει αμέσως στον κόσμο των επιχειρήσεων.
Βοηθός δικηγόρου ,υπάλληλος σε διάφορα γραφεία συμβολαιογράφων και δικαστικών, αλλά και ως ηθοποιός που υποδύεται μικρούς ρόλους στα θέατρα του Ίσλινγκτον και του Σάουθγουωρκ.

Ένα βράδυ αντίκρισε στη βιτρίνα του παλαιοπωλείου την σωτηρία του!
Είναι ένα παλιό εγχειρίδιο στενογραφίας. Στη σοφίτα του στο Μπόροου, περνά νύχτες πολλές, δίνοντας μόνος του αγώνα ταχύτητας με τα ιερογλυφικά του.
Και ένα πρωί, οι γηραιοί τζέντλεμεν με τις περούκες που συντάσσουν τα πρακτικά του εκκλησιαστικού δικαστηρίου της Βουλής των Κοινοτήτων, βλέπουν έναν νέο συνάδελφο να καταφθάνει.  
Η άνοδός του  είναι ιλιγγιώδης. Στα 17 του χρόνια, στενογράφος. Στα 18 συντάκτης. Στα 19 ρεπόρτερ του ''Τρου Σαν''. Στα 20 μεγάλος ρεπόρτερ του ''Μόρνινγκ Κρόνικλ''. Και στα 22 του είναι ο Μποζ, ο συγγραφέας των ''Λονδρέζικων σκίτσων''που δημοσιεύει το ''Μάνθλυ Μάγκαζιν'' και γνωρίζουν τεράστια επιτυχία.
Με το ροζ γιλέκο, ζακέτα στο χρώμα του φουντουκιού, λευκό γαρύφαλλο στο πέτο, είναι ο πιο γνωστός και ο πιο αξιοζήλευτος άνθρωπος στην Φλητ.
Και ήταν μόνο η αρχή..........


πηγή ΙΣΤΟΡΙΑ τεύχος 26




4 σχόλια:

  1. Μμμμ... ενδιαφέρον! Δεν γνώριζα την ιστορία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια καλημέρα και καλό μήνα πέρασα να πω, καλή συνέχεια
    apneagr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα ! Ναι είναι ενδιαφέρουσα η παιδική του ιστορία!!! Χαίρομαι που πέρασες από δω!
    Καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. apneagr καλησπέρα και καλό μήνα και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή