17 Νοεβρίου είναι ημέρα θύμησης!!!

17 Noέμβρη σήμερα. Ημέρα μνήμης .Για τα επεισόδια του Πολυτεχνείου. Για το θάρρος και τον αγώνα φοιτητών αλλά και πολιτών που κλείστηκαν στο άσυλο του ιδρύματος ζητώντας ''ψωμί -παιδεία- Ελευθερία. Ημέρα μνήμης για όλους όσους κοίταξαν κατάματα το  τανκς να σπάει τη πόρτα και να κάνει αυτό που καμιά δημοκρατία δεν θα τολμούσε..
Ημέρα μνήμης για τις χιλιάδες συλλήψεις και βασανισμούς πολιτών...


Ημέρα μνήμης για το τι μπορεί να κάνει μια ολοκληρωτική, φασιστική κυβέρνηση.
Ημέρα μνήμης για τα 7 χρόνια φακελώματος πολιτών, διώξεων, απειλών, κατάργηση ελευθεριών, περιορισμού κινήσεων, αστυνομοκρατίας.
Μικρό παιδί ήμουν όταν ήρθε η χούντα...Μικρό παιδί που θυμάται μια καθημερινότητα με φόβο και σιωπή..
Τι να θυμηθεί ή μάλλον τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας των συνταγματαρχών!!
Έχουν γραφτεί τόσα πολλά ,όλα αυτά τα χρόνια....
Ένα 10χρονο παιδί ,που δεν γνωρίζει τι είναι πολιτικό σύστημα ,ή τι σημαίνει Χούντα και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία ,μόνο να καταγράψει εντυπώσεις στη  μνήμη του μπορεί.
Θυμάμαι να παρακολουθώ γύρω μου με περιέργεια...
Θυμάμαι εκείνη την ημέρα,21 Απριλίου του 1967 , το στρατιώτη στη μέση της  διασταύρωσης των δρόμων ,μπροστά από το σπίτι μου-κεντρικό σημείο τότε- να πυροβολεί στον αέρα όταν έβλεπε κάποιον στο μπαλκόνι .Ψυχή ζώσα δεν υπήρχε έξω...... ακόμα και οι αδέσποτοι σκύλοι είχαν εξαφανιστεί..
Θυμάμαι τη μητέρα μου έντρομη, να με τραβά από το μπαλκόνι...
Την θυμάμαι να εξαφανίζει με βιάση εφημερίδες και ότι άλλο .....που αργότερα έμαθα ότι ήταν απαγορευμένο..
Θυμάμαι τα βράδια τους γονείς μου ,να ακούν ραδιόφωνο ...χαμηλόφωνα...προσπαθώντας να πιάσουν σταθμούς εκτός Ελλάδας..
Θυμάμαι τα δημοτικά τραγούδια .....που τα είχα αντιπαθήσει τόσο πολύ μια και τα άκουγα τόσο συχνά....
Θυμάμαι τις εκλογές ,που πηγαίναμε με το αυτοκίνητο για να ψηφίσουν οι γονείς μου ...Το ΌΧΙ που έβγαινε ΝΑΙ και τις αντιδράσεις των δικών μου..
Το τρόμο στα μάτια τους γιατί  συνέλαβαν το Κώστα που ήταν αριστερός ....
Τις συζητήσεις των γονιών μου με τους φίλους τους -μέχρι να με στείλουν στο δωμάτιό μου- για βασανιστήρια - συλλήψεις της Χούντας..
Θυμάμαι τις γιορτές στο σχολείο, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, για την ''ιστορική στιγμή της επανάστασης που έσωσε την Ελλάδα''...και αλίμονό μας αν μιλούσαμε την ώρα της ''ιστορικής ''αυτής επετείου!!
Θυμάμαι ,μαθήτρια γυμνασίου,που βγήκαμε ανά τάξεις και σχολεία στους δρόμους,εν όψη του προγράμματος,καθαριότητας της πόλης,του Παττακού.. και εμάς,να είμαστε -μαθήτριες τότε με τις ποδιές -υποχρεωμένες να μαζεύουμε τα σκουπίδια από κάτω ....
Θυμάμαι  ,μέρα γενεθλίων μου, να μην μπορώ να καλέσω τις συμμαθήτριές μου γιατί .....είχαμε στρατιωτικό νόμο!
Πόσες εντυπώσεις ακόμα ...στα 7 χρόνια ''κατοχής'' από τη Χούντα!!!
Σκόρπιες αναμνήσεις ενός παιδιού μιας συνηθισμένης οικογένειας .  .. Τότε που επικρατούσε ο φόβος ....Ο φόβος της σύλληψης επειδή .... είπες κάτι διαφορετικό από το ''Ελλάς -Ελλήνων -Χριστιανών''.Φόβος της σύλληψης επειδή κάποιος σε  είχε βάλει στο μάτι...Φόβος της σύλληψης επειδή ...άκουγες ξένους σταθμούς στο ραδιόφωνο!
Μαύρη επέτειος για την κατάλυση της δημοκρατίας .....
Πολλά χρόνια πέρασαν και θα έπρεπε να έχουν αλλάξει πολλά.
Μεγάλη πια, μπορώ να κοιτώ ''πίσω'' θαρρετά και να καμαρώνω γιατί ξεφύγαμε, όχι χωρίς απώλειες, αυτού του ολοκληρωτικού καθεστώτος..
Γυρνώντας το βλέμμα στο σήμερα, δεν μπορώ να υπερηφανευτώ, και αυτό επειδή έχουμε μια δημοκρατία αγνώριστη..Και οι υπεύθυνοι εμείς!!
Ναι! Μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα..Μπορούμε να σκεφτόμαστε φωναχτά...Μπορούμε να διαμαρτυρόμαστε χωρίς περιορισμούς....Πολλές φορές ξεφύγαμε από τα πλαίσια της δημοκρατίας....Την μετατρέψαμε τότε σε ασυδοσία, την τραυματίσαμε ,την καταστρέψαμε ενώ μέλημά μας θα ήταν να την προσέχουμε ''σαν κόρη οφθαλμού''!!
Ας θυμηθούμε και κάτι ακόμη....1973 έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου...Και έπεσε ο Παπαδόπουλος.......με πραξικόπημα εσωτερικό ..Ανέλαβε ο Ιωαννίδης και τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Άλλες δυνάμεις είχαν συμφέροντα γι αυτή τη διχοτόμηση.....Άλλες δυνάμεις χρησιμοποίησαν την κατάλυση της δημοκρατίας για να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα...
Η δημοκρατία μας προφυλάσσει από πολλά τέτοια γεγονότα..Όχι πως οι ισχυροί της γης αν επιβουλεύονται τη χώρα μας και τη θέση μας δεν θα βρουν άλλους τρόπους...Αλλά η δημοκρατία και η ισονομία και ισότητα των πολιτών προφυλάσσει και προειδοποιεί. Καλό είναι να το θυμόμαστε και να προσπαθήσουμε να κλείσουμε πληγές όπως ανισότητα , αναξιοκρατία, φαυλότητα, διαφθορά που καταστρέφουν τη δημοκρατία.
Ας το θυμόμαστε και ας επαγρυπνούμε!!!




4 σχόλια:

  1. ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΄΄ΔΟΣΙΛΟΓΟ΄΄ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, ΜΙΚΡΟΑΠΑΤΕΩΝΑ, ΝΑΡΚΩΜΑΝΗ, ΜΠΡΑΤΣΑΡΑ, ΝΤΑΗΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, ΑΚΡΑ ΔΕΞΙΟΣ, ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΕΠΙ ΧΟΥΝΤΑΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΑ, ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΤΑΝΚΣ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ Η ΚΥΡΙΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΑΒΛΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΑΣΧΕΤΗ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟ ΠΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΞΩ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΟΛΙΔΙΑ, ΤΟ ΦΟΒΟ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗ ΣΕ ΔΟΥΝ..... ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΡΦΩΣΟΥΝ.....ΧΡΟΝΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια που ούτε στο όνειρό μας δεν θέλουμε να ξανάρθουν...Δυστυχώς υπάρχουν και οι νοσταλγοί της εποχής εκείνης...........Αλλά πώς μπορείς να τους αντικρούσεις όταν η δημοκρατία σήμερα είναι η ''σκιά'' της πραγματικής δημοκρατίας!!!
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητή Αννα δυστυχώς υπάρχουν και οι δοσίλογοι και οι χαφιέδες κι αυτοί που καπηλεύτηκαν μετά την ιστορία του Πολυτεχνείου αλλά υπάρχουν κι αυτοί που αγωνίστηκαν χωρίς καμιά υστεροβουλία!
    Ανέκαθεν η Ελλάδα μας είχε την τύχη να διαθέτει και ήρωες αλλά και εφιάλτες!
    Ευχή όλων είναι να μη ξανάρθουν τέτοια χρόνια και κάποτε να αγωνιζόμαστε όλοι για το κοινό καλό.
    Να είσαι καλά,καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Zείδωρον έτσι είναι... ήρωες και εφιάλτες!! Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι εφιάλτες!
    Ας ευχηθούμε να φτάσουμε στο σημείο να αγωνιζόμαστε όλοι για το κοινό καλό όπως λες!
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή